Re: Kendi i krijimeve te reja
<span style='font-size: 11pt'>Të vendosësh dorën mbi plagë</span>
E sheh -
tek ajo të mbeten sytë.
E ndjek
me vështrim derisa humbet.
E sjell
nëpër mend: Ç'ishte sa e bukur!
E ndjell
me dëshirë, do ta kesh vërtet.
Harron
se ishte pamja e një çasti.
Kërkon
të puthësh buzët, syt'e saj.
Ëndërron
ëmbëlsisht si t'ia lëmosh shtatin.
Kupton
ku e kishte fjalën Shën Thomai.
<span style='font-size: 11pt'>Të vendosësh dorën mbi plagë</span>
E sheh -
tek ajo të mbeten sytë.
E ndjek
me vështrim derisa humbet.
E sjell
nëpër mend: Ç'ishte sa e bukur!
E ndjell
me dëshirë, do ta kesh vërtet.
Harron
se ishte pamja e një çasti.
Kërkon
të puthësh buzët, syt'e saj.
Ëndërron
ëmbëlsisht si t'ia lëmosh shtatin.
Kupton
ku e kishte fjalën Shën Thomai.
Guest
Re: Kendi i krijimeve te reja
Urime McCik! Te dyja (te fundit) shume te bukura!
Urime McCik! Te dyja (te fundit) shume te bukura!
Re: Kendi i krijimeve te reja
Osakar "Wild"
Fale jetes time zhgarravitur ne pelhure
prej varfanjakesh, kuptohet, jo mendafsh,
me helm etjen, urine shova me gure
nje hap perpara, mbrapa me trehapsh.
Me syte fiksuar n'ate karikature
ku vizatuar mizorisht ish vetja ime,
plot deformime, ndrydhje dhe censure
spazmova keqaz... dhe vdiqa nder kujtime.
Osakar "Wild"
Fale jetes time zhgarravitur ne pelhure
prej varfanjakesh, kuptohet, jo mendafsh,
me helm etjen, urine shova me gure
nje hap perpara, mbrapa me trehapsh.
Me syte fiksuar n'ate karikature
ku vizatuar mizorisht ish vetja ime,
plot deformime, ndrydhje dhe censure
spazmova keqaz... dhe vdiqa nder kujtime.
Re: Kendi i krijimeve te reja
Ti do vijsh
Ti do vijsh ke une
kete e dij une mire
ato nete pa gjume
ende s`jan perpire
Ti e din ku jam
e din dhe si ndjehem
haruar s`te kam
as prapa nuk kethehem...
S`te them dot me shume
nga ç`te thash kur m`ike
ka vend det dhe lume
n`ket "zbrasti" fisnike!
Ti do vijsh
Ti do vijsh ke une
kete e dij une mire
ato nete pa gjume
ende s`jan perpire
Ti e din ku jam
e din dhe si ndjehem
haruar s`te kam
as prapa nuk kethehem...
S`te them dot me shume
nga ç`te thash kur m`ike
ka vend det dhe lume
n`ket "zbrasti" fisnike!
Djep
Forumium maestatis
Re: Kendi i krijimeve te reja
Vargje te Pashkruara
Me dhjetra e qindra vjersha kam lexuar,
e me mijera rima te lidhura bukur.
Dot, ama, s'shijova poemen e pashkruar
nder skuta memorjesh e ndergjegjjesh strukur.
Strofat kesaj vepre ia thurin miliona,
shume syresh s'jane me, shume te tjere s'kane lindur.
Kush me peshperima e kush me jehona,
skalisin e gdhendin vargjet e pabindur.
Nje germe shtoi nje zonje veshur me gezof,
nje rrokje, nje bujk plak e zemergjere,
nje murg shtoi nje presje dhe nje apostrof,
ndersa nje jetim shtoi nje rrjesht te tere.
Askush s'i lexoi ato aforizma
shprehur per beteja qe pergjaken detet...
Lot e brenga shkrire ne paralelizma
qe tronditen globin me fort se termetet.
Askush s'i lexoi ato krahasime
per ndjenja qe mbeten pa u thene me fjale,
ato rima gjetur per akte sublime
te bera per kauze e per ideal.
K'shtu vazhdojne te derdhen vargjet edhe strofat
mbi kete poeme - testament te jetes,
thurur nga poete qe hartojne epokat
e vete ekzistences dhe te se vertetes.
Vargje te Pashkruara
Me dhjetra e qindra vjersha kam lexuar,
e me mijera rima te lidhura bukur.
Dot, ama, s'shijova poemen e pashkruar
nder skuta memorjesh e ndergjegjjesh strukur.
Strofat kesaj vepre ia thurin miliona,
shume syresh s'jane me, shume te tjere s'kane lindur.
Kush me peshperima e kush me jehona,
skalisin e gdhendin vargjet e pabindur.
Nje germe shtoi nje zonje veshur me gezof,
nje rrokje, nje bujk plak e zemergjere,
nje murg shtoi nje presje dhe nje apostrof,
ndersa nje jetim shtoi nje rrjesht te tere.
Askush s'i lexoi ato aforizma
shprehur per beteja qe pergjaken detet...
Lot e brenga shkrire ne paralelizma
qe tronditen globin me fort se termetet.
Askush s'i lexoi ato krahasime
per ndjenja qe mbeten pa u thene me fjale,
ato rima gjetur per akte sublime
te bera per kauze e per ideal.
K'shtu vazhdojne te derdhen vargjet edhe strofat
mbi kete poeme - testament te jetes,
thurur nga poete qe hartojne epokat
e vete ekzistences dhe te se vertetes.
Last edited:
Re: Kendi i krijimeve te reja
Vademecum
Te jetosh, kuptome drejt
do ta them me shume pak fjale
ca prej tyre ti them shpejt
ca te tjera dalengadale:
Te jetosh, eshte te jesh
te mos rrish, plot te kesh
te harrosh e te kujtosh
te urresh, te dashurosh.
Te merzitesh, deshperohesh
te semuresh, te sherohesh
te pertosh, te argetohesh
dhe te ndahesh, te bashkohesh.
Te jetosh eshte te vlesh,
shkaterrosh, riperterish,
te krijosh, te mendohesh
te lumturosh, te lendohesh.
Te digjesh, te plevitosesh
te shkembesh, te mohosh
te braktisesh, te vendosesh
te largohesh, te shtrengosh.
Kjo eshte pak, shume pak te thashe,
thelbin ti, mund t'a arrish ?
Pa e thene as holle as trashe
te jetosh, eshte te *ISH.
* ka vlere subjektive.
Vademecum
Te jetosh, kuptome drejt
do ta them me shume pak fjale
ca prej tyre ti them shpejt
ca te tjera dalengadale:
Te jetosh, eshte te jesh
te mos rrish, plot te kesh
te harrosh e te kujtosh
te urresh, te dashurosh.
Te merzitesh, deshperohesh
te semuresh, te sherohesh
te pertosh, te argetohesh
dhe te ndahesh, te bashkohesh.
Te jetosh eshte te vlesh,
shkaterrosh, riperterish,
te krijosh, te mendohesh
te lumturosh, te lendohesh.
Te digjesh, te plevitosesh
te shkembesh, te mohosh
te braktisesh, te vendosesh
te largohesh, te shtrengosh.
Kjo eshte pak, shume pak te thashe,
thelbin ti, mund t'a arrish ?
Pa e thene as holle as trashe
te jetosh, eshte te *ISH.
* ka vlere subjektive.
Re: Kendi i krijimeve te reja
AJO QË S'IA RRËMBEVA PUTHJEN
Të shoh – më duket e pabesuar!
Lehtas buzëqesh, përballë më rri.
Them, ndoshta sytë më bëjnë mua,
por nuk gabohem, vërtet je ti!
Po ato buzë, sy edhe flokë...
Të lenë gjurmë, vitet s'kanë mundur.
Je sikur ishe njëher'-një-kohë,
veç më e pjekur e më e bukur.
Më zgjat ngadalë dorën që dridhet.
Fjalët që thua, s'mund t'i dëgjoj.
Purpuri faqet t'i vesh plot hije,
mua më zgjohet koha që shkoi...
Shokë klase ishim ti edhe unë,
dy nxënës shkolle si zogj pa faj.
Sa herë të lutesha: „M'i jep pak buzët!“,
qeshje, më shtyje, ikje pastaj
dhe s'ktheje kokën. Humbje sokakut.
Ah, ta marë dreqi, qenë kohë të tjera!
Pse s'u kujtova një herë sëpaku,
vetëm një puthje, pse s'ta rrëmbeva!?
Ç'shkoi, më nuk kthehet, unë mirë e di.
Shoh lakmitar burrin krah teje.
S'kam pse ta fsheh, e kam zili.
Them: „Është me fat, të puth pa leje!“.
...
U ndamë.
Ti s'ike si herë të tjera.
Pas ktheve kokën, më pe me droje.
Puthjen që kurrë nuk ta rrëmbeva,
mos deshe, vallë, të ma dhuroje?
AJO QË S'IA RRËMBEVA PUTHJEN
Të shoh – më duket e pabesuar!
Lehtas buzëqesh, përballë më rri.
Them, ndoshta sytë më bëjnë mua,
por nuk gabohem, vërtet je ti!
Po ato buzë, sy edhe flokë...
Të lenë gjurmë, vitet s'kanë mundur.
Je sikur ishe njëher'-një-kohë,
veç më e pjekur e më e bukur.
Më zgjat ngadalë dorën që dridhet.
Fjalët që thua, s'mund t'i dëgjoj.
Purpuri faqet t'i vesh plot hije,
mua më zgjohet koha që shkoi...
Shokë klase ishim ti edhe unë,
dy nxënës shkolle si zogj pa faj.
Sa herë të lutesha: „M'i jep pak buzët!“,
qeshje, më shtyje, ikje pastaj
dhe s'ktheje kokën. Humbje sokakut.
Ah, ta marë dreqi, qenë kohë të tjera!
Pse s'u kujtova një herë sëpaku,
vetëm një puthje, pse s'ta rrëmbeva!?
Ç'shkoi, më nuk kthehet, unë mirë e di.
Shoh lakmitar burrin krah teje.
S'kam pse ta fsheh, e kam zili.
Them: „Është me fat, të puth pa leje!“.
...
U ndamë.
Ti s'ike si herë të tjera.
Pas ktheve kokën, më pe me droje.
Puthjen që kurrë nuk ta rrëmbeva,
mos deshe, vallë, të ma dhuroje?
true confidental
Forumium maestatis
Re: Kendi i krijimeve te reja
Vertet te ka mbetur ky pishmanlliku nga rinia /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/laugh.gif apo jane thjesht vargje....
Nostalgia is a seductive liar /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/eusa_angel.gif
P.S Me kujtove nje poet tjeter te famshem, in his love poems hallakatej shpesh per te shkuaren ....por sdu ta bej krahasimin e tij me ty sepse gjithkush eshte i vecante sipas menyres se vet
Vertet te ka mbetur ky pishmanlliku nga rinia /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/laugh.gif apo jane thjesht vargje....
Nostalgia is a seductive liar /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/eusa_angel.gif
P.S Me kujtove nje poet tjeter te famshem, in his love poems hallakatej shpesh per te shkuaren ....por sdu ta bej krahasimin e tij me ty sepse gjithkush eshte i vecante sipas menyres se vet
rei pro elite
Primus registratum
Re: Kendi i krijimeve te reja
my rhyme
Mbi reren e njome kam vizatuar nje zemer.Brenda saj kam shkruar nje emer . Dhe dallget e detit do doja t`i ndaloja qe emrin tend perhere aty ta shikoja
my rhyme
Mbi reren e njome kam vizatuar nje zemer.Brenda saj kam shkruar nje emer . Dhe dallget e detit do doja t`i ndaloja qe emrin tend perhere aty ta shikoja
Re: Kendi i krijimeve te reja
DIKU LARG BIE BORË
Një vajzë e bukur me sy të qeshur,
Me faqet zhytur në pëllëmb' të dorës,
Vështron përhumbur si bien heshtur,
Të bardhë, të bukur flokët e borës.
Unë, mbetur vetëm si përherë,
Dëgjoj si heq jasht' këmbët zvarrë,
Një stinë që s'është vjesht'-as-pranverë,
Një dimër homoseksual.
DIKU LARG BIE BORË
Një vajzë e bukur me sy të qeshur,
Me faqet zhytur në pëllëmb' të dorës,
Vështron përhumbur si bien heshtur,
Të bardhë, të bukur flokët e borës.
Unë, mbetur vetëm si përherë,
Dëgjoj si heq jasht' këmbët zvarrë,
Një stinë që s'është vjesht'-as-pranverë,
Një dimër homoseksual.
Guest
Re: Kendi i krijimeve te reja
. . . . .
Me pelqen te largohem,
sa te quhej qe kam shkuar,
endur rrugeve te mbetem
thjesht te quhem e harruar,
bregut zbathur te shetis,
te ndihem njehere vetmuar,
te vuaja neteve per ty,
te ndihesha, dashuruar.
Me pelqen te largohem,
si vale, rikthyer perseri,
shtyre nga nje tjeter enderr,
qe kurre s´me la, te vija tek ti.
. . . . .
Me pelqen te largohem,
sa te quhej qe kam shkuar,
endur rrugeve te mbetem
thjesht te quhem e harruar,
bregut zbathur te shetis,
te ndihem njehere vetmuar,
te vuaja neteve per ty,
te ndihesha, dashuruar.
Me pelqen te largohem,
si vale, rikthyer perseri,
shtyre nga nje tjeter enderr,
qe kurre s´me la, te vija tek ti.
Re: Kendi i krijimeve te reja
Petalet e rëna përdhe
Bredh si e çmendur vjeshta, me fshesë ere në duar.
Zverdhur frike gjethet s'dinë ku të fshihen
Veç në një cep kopshti, të humbur, të harruar
Gjithçka duket e qetë dhe qeshj' e vjeshtës s'ndihet.
Atje një trëndafil me gjethet gjith' të gjelbra,
(A thua kalendarin akoma s'e ka parë),
Rri heshtur. Prej trishtimit i mbushen degët gjemba.
Petalet sheh, të kuqe, mbi tokë shtrir'-e-shpërndarë.
Nëse ju bie rruga dhe atë cep e shihni
E nëse ju mahnit qilimi i kuq flakë,
Mos thoni ju: „Sa bukur!“, se mërzitet trëndafili -
Vjeshta ia zu' lulet pa mundur kujt t'ia falë
Petalet e rëna përdhe
Bredh si e çmendur vjeshta, me fshesë ere në duar.
Zverdhur frike gjethet s'dinë ku të fshihen
Veç në një cep kopshti, të humbur, të harruar
Gjithçka duket e qetë dhe qeshj' e vjeshtës s'ndihet.
Atje një trëndafil me gjethet gjith' të gjelbra,
(A thua kalendarin akoma s'e ka parë),
Rri heshtur. Prej trishtimit i mbushen degët gjemba.
Petalet sheh, të kuqe, mbi tokë shtrir'-e-shpërndarë.
Nëse ju bie rruga dhe atë cep e shihni
E nëse ju mahnit qilimi i kuq flakë,
Mos thoni ju: „Sa bukur!“, se mërzitet trëndafili -
Vjeshta ia zu' lulet pa mundur kujt t'ia falë
Guest
Re: Kendi i krijimeve te reja
E bukur poezia me lart, Mc Cik.
Suksese!
Ajo
nuk mesoi kurre
se cfare humbi,
dhe pse kerkoi perreth
mos mungonte dicka,
qe fajtor zbrazetie ta quante.
Ajo,
s´arriti te kete
as me te voglin dyshim,
dhe fajtor,
nuk gjeti askund,
ndaj humburtere vuante.
E bukur poezia me lart, Mc Cik.
Suksese!
Ajo
nuk mesoi kurre
se cfare humbi,
dhe pse kerkoi perreth
mos mungonte dicka,
qe fajtor zbrazetie ta quante.
Ajo,
s´arriti te kete
as me te voglin dyshim,
dhe fajtor,
nuk gjeti askund,
ndaj humburtere vuante.
Re: Kendi i krijimeve te reja
Para se të vdesësh
Para se të vdesësh, ti e ndjen ndryshimin.
Gjithçka rreth teje merr formë tjetër.
Harron inatin, qeshjen, gëzimin,
Harron si u grinde me shokun e vjetër...
...dhe harrohesh!
Rrallë të zihet emri në gojë
Dhe ajrin e shpojnë turlilloj fjalë.
Bëhesh memec – të keqkuptojnë.
Të flasësh?
Po kush, kush të dëgjon vallë?
Ndaj hesht
Me një gotë që të dridhet në duar.
Mbas xhamit era vajton e s'ndalet.
Prej buzësh shkërrmoqet një këng' e pakënduar.
Përballë rri dera që më s'di të hapet.
Ti pret.
Më kot pret kaq vonë në skaj të botës!
Ti e pe kur dha shpirt ajo që quhej Dikur.
Me grykën e shishes i jep të pijë gotës.
„Gëzuar!“, i thua hijes në mur...
Dhe pi.
Ti nuk pi si më parë, s'pi për të harruar,
(Nëse të harrojnë, s'harron gjith' jetën),
Ti pi se do, thjesht, të kesh diçka në duar
Dhe jo që të dehesh, as t'ëmbëlsosh të vërtetën.
Mban vesh.
Papritmas, heshtin zogjt' e natës.
Përjashta s'ndihet asnjë pip'timë
Veç rrahjes së flatrave të kukuvajkës,
Që e trembur nxitimthi braktis çatinë.
Diç ndodh.
Dritaret janë të gjitha mbyllur,
Por ballin dhe flokët, ftohtë t'i rreh era.
Ngadalë afrohen ca hapa të mbytur,
Errësirë,... një gërrvimë,... hapet dera...
Dhe një fjalë
do të thuash, por të flasësh s'mund.
Ndjen akull në zverk – është Kosa e Vdekjes.
Ç'ka mbetur në gotë, e kthen me fund,
Pastaj qetësia ia zë vendin heshtjes.
Para se të vdesësh
Para se të vdesësh, ti e ndjen ndryshimin.
Gjithçka rreth teje merr formë tjetër.
Harron inatin, qeshjen, gëzimin,
Harron si u grinde me shokun e vjetër...
...dhe harrohesh!
Rrallë të zihet emri në gojë
Dhe ajrin e shpojnë turlilloj fjalë.
Bëhesh memec – të keqkuptojnë.
Të flasësh?
Po kush, kush të dëgjon vallë?
Ndaj hesht
Me një gotë që të dridhet në duar.
Mbas xhamit era vajton e s'ndalet.
Prej buzësh shkërrmoqet një këng' e pakënduar.
Përballë rri dera që më s'di të hapet.
Ti pret.
Më kot pret kaq vonë në skaj të botës!
Ti e pe kur dha shpirt ajo që quhej Dikur.
Me grykën e shishes i jep të pijë gotës.
„Gëzuar!“, i thua hijes në mur...
Dhe pi.
Ti nuk pi si më parë, s'pi për të harruar,
(Nëse të harrojnë, s'harron gjith' jetën),
Ti pi se do, thjesht, të kesh diçka në duar
Dhe jo që të dehesh, as t'ëmbëlsosh të vërtetën.
Mban vesh.
Papritmas, heshtin zogjt' e natës.
Përjashta s'ndihet asnjë pip'timë
Veç rrahjes së flatrave të kukuvajkës,
Që e trembur nxitimthi braktis çatinë.
Diç ndodh.
Dritaret janë të gjitha mbyllur,
Por ballin dhe flokët, ftohtë t'i rreh era.
Ngadalë afrohen ca hapa të mbytur,
Errësirë,... një gërrvimë,... hapet dera...
Dhe një fjalë
do të thuash, por të flasësh s'mund.
Ndjen akull në zverk – është Kosa e Vdekjes.
Ç'ka mbetur në gotë, e kthen me fund,
Pastaj qetësia ia zë vendin heshtjes.