Tema e ditës

Irina Shayk dëshmon edhe njëherë se pse është njëra nga femrat më të bukura në botë. Në llogarinë e saj në Instagram ajo ka publikuar dy foto, ku ekspozon trupin e saj. Në njërën foto, ajo është e gjitha e zhveshur dhe e shoqëruar nga disa të tjerë. Fotoja besohet se është për kopertinën e revistës “Dsection”. Ndërsa, në foton tjetër shihet e shtrirë dhe vetëm më të brendshme, ndërsa në këmbë mban një palë këpucë me taka të larta. Ajo citon një shprehje të Donatella Versace ku thotë se “nëse nuk ka të veshur taka të larta, ndihet sikur s’ka veshur asgjë”. Të shtunën në mbrëmje, Irina ishte njëra nga të ftuarat e veçanta në festën e Versace në “Javën e modës londineze”. E veshur me nje fustan të zi dhe dekolte të hapur, Irina ishte ylli i mbrëmjes.

Shërbimet inteligjente parashikojnë që në vitin e ri një “cunami” me emigrantë të vërshojë në Europë. Më shumë se 6 milionë refugjatë pritet të kalojnë nga Turqia për në Europë. Erdogan pritet të hapë portat për gjithë emigrantët duke e çuar Europën në prag kolapsi. 6 milionë refugjatë do të vijnë që në muajt e parë të vitit 2016 në Europë. Një bastisje që do të shpërbëjë identitetet sociale, etnike dhe fetare në europë. Parashikimi apokaliptik nuk është skenari i një filmi fanta*shkencë, por rezultti i parashikimeve të disa agjencive të Bashkimit Europian. Presidenti i Këshillit Europian Donald Tusk ka dhënë alarmin. Parashikimet e publikuara kanë trazuar edhe më Këshillin e Europës. Për të kuptuar më mirë dimensionin e këtij kërcënimi mjafton të kuptojmë që Turqia brenda pak muajsh do të bëhet terminali i miliona refugjatëve për në Europë. Faktori i dytë është që sipas analizave të inteligjencës që nxjerrin parashikimet e tmerrshme, regjimi i Erdogan nuk po bën asgjë për të ndalur valën e refugjatëve që i drejtohen Europës. Ai madje u ka lënë dorë të lirë trafikantëve të qenieve njerëzore, mjafton që të largojë sa më shumë refugjatë nga Turqia. Por le të merremi pak me të dhënat e nxjerra nga inteligjenca europiane. Turqia aktualisht ka 1 milion e 800 mijë refugjatë sirianë. Këtyre u duhen shtuar edhe 68 mijë irakenë, 36 mijë afganë dhe 29 mijë me kombësi të ndryshme duke e çuar numrin total të refugjatëve në 1 milion e 933 mijë. Por parashikimet europiane nuk ndalen vetëm te Turqia. Hipoteza e përpunuar nga agjencitë tregon se “mikpritja pa kufi” e Merkelit do të gjenerojë një fluks të madh emigrantësh në Europë. Për këtë arsye mendohet se 1 milion e 450 mijë refugjatë sirianë në Liban, 800 mijë në Jordani, dhe 6 milionë e gjysëm që janë në lëvizje e sipër në Siri, shtuar këtu edhe 2 milionë të pastrehë në Irak bëjnë një total prej 10 milionë e 800 mijë refugjatë gati për t’u drejtuar në Ankara dhe më pas në europë. Një shifër e frikshme për t’u përballuar. Parashikimet e bëra nga Donald Tusk thonë që nga 10,8 milionë refugjatë pak më shumë se gjysma mund të arrijnë Europën në 2016. 6 milionë afërsisht është numri i turmës së shpërndarë që do t’i drejtohen ëndrrës europiane. Një shifër që është mëse e mjaftueshme për ta fundosur Europën dhe Bashkimin Europian. Sjellja e Erdogan që refuzon mbajtjen e refugjatëve dhe identifikimin apo regjistrimin e tyre e rëndon edhe më shumë gjendjen e refugjatëve. Për këtë arsye sjellja e Erdogan mund të konsiderohet e ngjashme me n jë luftë të heshtur, të padeklaruar ndaj Europës. Një luftë me qëllim destabilizimin e Europës duke tronditur rrënjët fetare, përbërjen sociale dhe integritetin territorial. Në këtë perspektivë vala prej 6 milionë refugjatësh që pritet të vijë vitin që vjen nuk do të shihej si një problem nga Ankaraja zyrtare, por si një furnizim i ri armësh për arsenalin e tyre strategjik. Një arsenal prej 6 milionë njerëzish të dëshpëruar që mund të çojnë drejt kolapsit Bashkimin Europian dhe rrënjët e tij të krishtera!

RENEA Mes Plumbash, Nuk Arreston Dot Autorin E Dy Vrasjeve Rreth Dy Vjet Pas Vrasjes Së Ndodhur Në Ungrej Të Lezhës, Për Të Cilën U Akuzua Një I Shumëkërkuar I Interpol Tiranës, Policia Bie Në Gjurmët E Tij. E rrethon diku në zonën ku është lindur dhe rritur, ndërsa nga Tirana nisen forcat RENEA. Përballja me të kërkuarin ndodh orëve të para, ndërsa RENEA është pritur me breshëri plumbash nga ana e të kërkuarit. Në fakt, Petrit Dushin, 44-vjeçarin nga Kaçinari i Mirditës, e njeh pakkush nga ana e radhëve të bluve, të cilët edhe e kanë patur të vështirë të bëjnë të mundur arrestimin e tij. Ai ka qëlluar mbi ta, duke bërë të mundur të zhvendoset për në zonën e Oroshit, duke iu afruar maleve, atje ku edhe ndjehet më i sigurtë, pasi policia do ta ketë mjaft të vështirë të ndërhyjë. Sipas të dhënave të para, jopolicore, bëhet me dije se policia e shkuar nga Tirana ka përdorur të gjithë mekanizmat për të negociuar me Dushin, por nuk ia ka arritur, për pasojë është mbyllur operacioni ditën e djeshme. Sipas të dhënave policore mësohet se Dushi ka me vete armatim të rëndë, ndërsa ka informacione se mund të jetë edhe i plagosur, pasi policia u përgjigj me armë në momentin e parë që e ka rrethuar në një lokal fshati, nga ku Dushi është larguar duke shkëmbyer zjarr me policinë. RENEA në Mirditë Informacionin për vendndodhjen e Petrit Dushit, 44-vjeçarit të akuzuar për dy vrasje dhe për falsifikim dokumentesh, mësohet se e ka patur policia e Mirditës. Sinjali është dhënë direkt në Policinë e Shtetit dhe madje edhe plani i operacionit është kryer po në Tiranë, duke marrë parasysh edhe rrezikshmërinë e personit të kërkuar. Në drejtim të vendit ku po pinte kafenë autori i dy vrasjeve janë nisur forcat RENEA. Policia e Shtetit, në fakt ka dhënë pak detaje në lidhje me operacionin e vështirë për të arrestuar në zonën e tij, pikërisht personin që ndiqet për herë të parë, pas dy vitesh, që nga momenti që u akuzua për vrasjen e dytë. Sipas të dhënave konfidenciale, saktësohet se Dushi ka mundur të çajë rrethimin e policisë dhe të largohet. Aty dyshohet se edhe është plagosur, por policia nuk ka mundur ta vërë në pranga edhe pse e ka ndjekur për rreth 8 orë. Asnjë detaj zyrtar nuk është dhënë për operacionin e forcave speciale për të arrestuar të shumëkërkuarin që ka marrë rrugën e Fushë Lugjeve, zonë mjaft e vështirë për të operuar nga forca policore që shkojnë nga Tirana. Policia saktëson se janë disa të afërm të tij që janë shoqëruar për t`u marrë në pyetje, ndonëse vëllezërit e tij nuk jetojnë në zonën e Mirditës. Dyshohet se Petrit Dushi, qëndronte në fshat dhe strehohej nëpër shtëpitë e braktisura në Orosh, atje ku e ka patur të sigurt se policia shkon rrallë. Po kush është Petrit Dushi Ishte tetori i dy viteve më parë kur u tha se një burrë gjendet i pajetë në shtëpinë e tij, në Ungrej të Lezhës. Fillimisht u hamendësua për grabitje, por më pas, policia arriti të kryente një sërë verifikimesh dhe u tha se autor i vrasjes së Mark Jakut, 60 vjeç, ishte një i shumëkërkuar i policisë dhe i Interpolit. Më pas, policia qartësoi edhe faktin se viktima kishte strehuar të kërkuarin për shkakun se ishte në hasmëri me një familje në Kaçinar të Mirditës për një vrasje tjetër, por asnjëherë nuk u bë me dije se cili qe shkaku i asaj vrasjeje. Sipas të dhënave që u dokumentuan nga Policia e Lezhës, u saktësua se Mark Jaku, viktima e atij sulmi me armë, ishte edhe lidhje gjaku me Petrit Dushin, ndërsa u tha se gjithçka kishte ndodhur në pije e sipër, teksa i zoti i shtëpisë i kishte thënë një miku të tij, që kishte qenë edhe ai i pranishëm natën e krimit në shtëpinë e Jakut, se nuk mund ta mbante më në shtëpi të kërkuarin e policisë dhe të hasmit. Megjithatë policia e Lezhës dhe as ajo e Shtetit nuk realizuan më ndonjë operacion për arrestimin e tij, ndërsa emri i Petrit Dushit ridel në skenë vetëm ditën e djeshme, teksa RENEA bie në pritën e plumbave të tij në Kaçinar. Pas vrasjes së Mark Jakut, e vërteta e të cilit ende nuk është e qartë zyrtarisht, u mësua se autori ishte i kërkuar për një vrasje të kryer 17 vite më parë dhe që ishte i dënuar për atë akt me 20 vjet heqje lirie. Vendimi ishte marrë në mungesë, ndërsa Dushi kishte qëndruar i qetë dhe i pashqetësuar nga policia në vendlindjen e tij. Vrasja në Kaçinar, 19 vite më parë Petrit Dushi, është 44 vjeç dhe mësohet se prej shumë vitesh familja e tij është shpërngulur nga Mirdita. Në vitin 1996, sipas atyre pak të dhënash që kanë mbetur nga ajo kohë, Petrit Dushi, qëllon mbi një bashkëfshatar, duke i marrë jetën. U tha se ngjarja e rëndë dhe rasti i paprecedent në ato anë ndodhi pikërisht ditën kur viktima po martonte të bijën. Shkak u tha se ishte një zënke e mëparshme me viktimës dhe Dushit, ku ky i fundit kishte mbetur i plagosur nga viktima. Ngjarja u rikthye në vëmendje pikërisht pas vrasjes së Mark Jakut në Ungrej të Lezhës, ndërsa që nga ajo kohë kur kishte ndodhur edhe vrasja e bashkëfshatarit kishin kaluar shumë vite. Në fakt policia bëri me dije se mes Dushit dhe fqinjit të tij sherri kishte nisur për çështje pronësie, por Petriti, në atë kohë, rreth 23 vjeç kishte marrë plagë të rënda thike nga personi që më pas i mori jetën. Policia dhe Interpoli e shpallën në kërkim mirditorin. U hetua dhe u gjykua në mungesë dhe gjykata e Mirditës vendos për të 20 vite burg për dy akuza; vrasje me dashje dhe falsifikim dokumentesh.

Ish-modelja australiane Turia Pitt, pësoi djegie në 65% të trupit të saj duke humbur edhe gishtërinjtë në një aksident në një maratonë 100 kilometërshe. Ajo qëndroi në spital për 5 muaj dhe i dashuri i saj la edhe punën për t'u kujdesur për të. Kur ai u pyet në një intervistë për CNN: A ke menduar të paktën njëherë ta braktisje Turian dhe të paguaje dikë tjetër për t'u kujdesur për të? Përgjigja e tij preku botën: Unë jam martuar me shpirtin e saj, karakterin e saj dhe ajo është e vetmja femër që mund të përmbushë ëndrrat e mia!

J. McAfee, projektuesi i programit te pare komercial antivirus "McAfee Antivirus", eshte shprehur per mundesine qe te kandidoje per pozicionin e Presidentit te Shteteve te Bashkuara. https://mcafee16.com/ Nuk do te te jete perfaqesues i Republikaneve. Nuk do te jete perfaqesues i Demokrateve. Do te jete perfaqesues i partise se themeluar prej tij, "Cyber Party". I veteshpallur si nje "milioner eksentrik" dhe tashme me fame per nje incident te vogel me autoritetet Belize tre vjet me pare, McAfee u shpreh se motivi i tij kryesor per kete vendim eshte problematika e larte qe ka qeveria aktuale me sigurine dhe mbikqyrjen dhe shkeljet e intimitetit/privacy perkundrejt mbarepopullates. http://time.com/4025991/john-mcafee-running-for-president/?xid=tcoshare "Po e humbim intimitetin me ritme shume alarmante - pothuajse nuk ke e kemi me fare dicka te tille. Kemi hequr dore nga shume gjera ne emer te iluzionit te sigurise dhe qeveria jone tashme eshte ne menyren me te thjeshte jo-funksionale." Keto ishin fjalet e tij dhe me pas dha disa shpjegime edhe per partine e tij te re, Cyber Party. "Kam nje baze shume te madhe pasuesish 'underground' ", ka deklaruar ai per CNN. http://money.cnn.com/2015/09/08/news/john-mcafee-for-president/ Jetojme vertet ne kohe interesante!

Nga e dërguara e DITA-s në Kusadasi, Turqi Mira Kazhani Unë nuk kam patur fatin që të jem gazetare në vitet ’90. Por kryeredaktori im Adrian Thano më ka nxitur drejt intervistave mbi ngjarjet e forta të atyre viteve që siç thotë ai, shënjuan fatin e asaj që po jetojmë sot. Kur intervistova këtë verë Jaho Mulosmanin, dhe më pas Fatmira Hajdarin besova që nuk do ecja më tej. Por reagimi qytetar ishte një uri e jashtëzakonshme. Gazeta u shit si buka e ngrohtë. Komentet ishin të të gjitha natyrave dhe pyetjet në vend të reduktoheshin shtoheshin. Një ditë njëri nga komentuesit me emrin Izet Haxhia ndërhyri me një replikë me ato çka kish’ thënë zonja Fatmira Hajdari. Shumë miq e kolegë thanë se ishte një njeri që po shtirej sikur ishte ish-badigardi i Berishës, por në redaksi zbuluam shumë lehtë se komentuesi me emrin Izet, shkruante nga një IP turke. Nuk humbisja asgjë nëse i shkruaja këtij komentuesi dhe e bëra duke i lënë adresën e email dhe numrin celular të kontaktit në redaksi. Pas 3 ditësh u shfaq një numër turk. Ishte ai, Izet Haxhia. Folëm gjatë me të, gati 35 minuta. Lajmi pozitiv ishte se kisha rënë në gjurmë të një tjetër dëshmitari por vetëm kaq. Izeti më tha se nuk ishte i sigurt për të dhënë një intervistë. Nuk këmbëngula si mushka, kur më rrëfeu se nuk kish frikë për veten e tij por për familjen në Tiranë së cilës tha se i kish krijuar jo pak halle me jetën e tij. Familja ime ka vuajtur shumë prej meje, – më tha ai. Nuk dua më t’i trazoj e t’i tremb. Për ta, unë nuk isha asnjëherë ndihmë por vetëm një ankth, – më rrëfeu gjatë asaj telefonate, Izet haxhia. Por pas disa ditësh më telefonoi duke më thënë se në Shtator mund të shkoja kur të doja në Turqi për një intervistë me të. Nuk donte kamera fillimisht, por edhe për këtë gjë arritëm në ujdi. Kur mbërrita në qytezën Kusadasi, në Turqi, më bëri përshtypje mungesa e shamive. Turqia që gjeta aty ishte më moderne se ajo ç’ka kisha pritur në mendjen time. Ndërsa Izeti u shfaq siç e kisha pritur me nje pamje veriori, i veshur me një bluzë të kuqe addidas dhe xhinse. Ai shoqërohej nga miku i tij Rrahmani, i cili na shoqëroi kudo ato 24 orë qëndrimi atje, mua dhe grupin e xhirimit. Me Izetin biseduam gjatë para intervistës por jo për vitet -90 sepse ramë dakord që pyetje-përgjigjet të ishin spontane përgjatë intervistës. Gjatë një shëtitje që bëmë, vura re që të gjithë i thërrisnin Arkadash, (vëlla). Në kafen tonë u shfaqën miq të ndryshëm të tij, disa prej të cilëve flisnin anglishte të mirë për shkak të turizmit që gjeneronte qyteti bregdetar. Secili kishte një histori për të treguar për Izetin. U habita me thënë të drejtën sepse isha bërë gati të takojë një njeri të izoluar dhe të vështirë. E patakt e pyeta se si është e mundur kjo metamorfozë nga njeri i keq në njeri të dashur? Ai qeshi. Ndoshta edhe u prek por nuk ra në sy! M’u përgjigj se për disa gjëra është vonë por se pavarësisht gabimeve të tij, ai thotë se është përpjekur të jetë i ndershëm me disa parime. IHera-herës të dukej se kishte dy Berishë në kokën e tij, njërin e donte akoma, atë kur i shërbeu, dhe tjetrin e urrente, atë kur e zhgënjeu. Nuk e di nëse ai është afër së vërtetës, afër asaj që mendojnë armiqtë e tij, miqtë, familja. Unë nuk kisha asnjë emocion edhe pse e pranoj që kurrë nuk më ka ndodhur që një burrë, trim, malësor, i dhunshëm, i zhgënjyer të arrij të nxjerr lot për Tiranën. Ajo që mund të them me siguri është se kjo intervistë me të, hapi një tjetër derë, do thoja, të tranzicionit tonë politik. Ju që do ta lexoni e ndiqni të plotë këtë intervistë në Dita print dhe Dita on line, do të njiheni me disa ngjarje për të cilat nuk di nëse duhet qeshur apo duhet qarë. INTERVISTA, PJESA I M.K: Zoti Haxhia faleminderit që pranuat këtë intervistë, pyetja e parë nuk ka të bëj shumë me ato që kanë karakterizuar vitet ’90 ku ju jeni dëshmitar dhe aktor i disa prej ngjarjeve më kulminante të tranzicionit politik shqiptar. Pra fillimisht dua ta nis me një pyetje që është kuriozitet normal: Çfarë ju solli në këtë cep të botës në Kusadasi (Turqi) një qytet i vogël bregdetar. Si mbërritët këtu? I.H: Në radhë të parë mirëserdhët dhe unë kam kenaqësinë që intervistën e parë që jap për një media, e jap me ju si gazetare e re, dhe me talent e prespektivë. Vazhdimisht i kam ndjekur nëpërmjet internetit intervistat tuaja, shkrimet tuaja dhe jeni një brez i ri gazetarësh, që jepni shpresë për një media të pavarur, dhe në shërbim të interesave të njerëzve në Shqipëri. Të kthehem tek pyetja juaj; Unë në Turqi kam ardhur përpara 15 vitesh. Në vitin 1999 gjendesha në Tropojë në një kohë që në Tropojë nuk ekzistonte shteti. Pas luftës së Kosovës që përfundoi në vitin ’99, së bashku me familjen me fëmijët, me ftesën e një mikut tim, kam ardhur në Turqi dhe pikërisht në qytetin ku sot po bëjmë intervistën. Nuk kam ardhur me qëllim që të rri gjatë, por për një kohë një mujore ose dy mujore. Pastaj ngjarjet rrodhën në atë mënyrë që isha i detyruar të qëndroja deri më tani. Dhe vazhdoj të qëndroj në Turqi. M.K: Pse? Patët frikë të ktheheshit pas? I.H: Pas situatës që u krijua në Tropojë – sepse në atë kohë ishte jashtë kontrollit të qeverisë – pra pas ngjarjeve që ndodhën, por edhe pas venies në kontroll nga qeveria qendrore, për mua ishte e rrezikshme që të kthehesha sepse isha dhe i kërkuar nga policia, nga shteti. Në atë kohë ka pasur një urdhër nga autoritetet e shtetit që kudo të më shihnin, të më vrisnin pa paralajmërim. M.K: Çfarë kishit bërë që kishte një urdhër të tillë nga qeveria e Nanos në atë kohë? I.H.: Në atë kohë pra në vititn 1999 ka qenë qeveria Majko dhe jo Nano. Por në fakt ky urdhër ka dalë që në kohën e qeverisë Nano. Si duket, kjo ka ardhur pas ngjarjeve të 12 dhe 14 shtatorit dhe ka qenë si një hakmarrje për atë që ndodhi dhe për atë që bëmë. Për këtë qeveria socialiste kërkoi të hakmerrej ndaj meje që më shihte si personazhin qendror-kryesor, të trazirave dhe të përmbysjes së qeverisë për kohën dy-tre ditore (i referohet grushtit të shtetit në 14 shtator 1998). Mira Kazhani: Do të flasim për ngjarjet e Tropojës dhe për këto momente të rëndëisshme, ku ju keni qenë dhe ndoshta edhe protagonist kryesor, por doja t’u pyesja: A keni përfituar azil politik në Turqi, sepse ne në Tiranë e dimë se ju keni azil politik këtu? Izet Haxhia: Jo. Jam arrestuar në vitin 2006 në këtë qytet; është kryer një operacion me urdhër nga Ankaraja. Policët që kanë marrë pjesë në operacion nuk kanë qenë vendas por kanë qenë të gjithë të ardhur nga Ankaraja. Pasi më kanë pyetur kam pranuar identitetin dhe të gjitha të dhënat e mia që jam filani dhe kanë dëgjuar dëshminë time. Kur do më çonin në burgun Ajdin, policët më kanë thënë se nëse është kështu historia atëherë kërko azil politik dhe do të ta japin në Turqi. Mira Kazhani: Deri në vitin 2006 ishit me dokumente të rregullta? Izet Haxhia: Jo kam qenë në mënyrë ilegale. Pa asnjë lloj dokumenti. Hyrjen në Turqi e kam bërë me një pasaportë që është përgatit në komisariatin e Tropojës dhe nuk ka qenë me emrin Izet, por kam pasur edhe pasaportën diplomatike që ishte e skaduar sepse qeveria e re të gjitha pasaportat e dhëna në kohën e qeverisë demokratike i kishte nxjerrë jashtë përdorimi. Më kanë thënë që kërko strehim se do ta japin, dhe kur kam shkuar në burg me atë turqishten time kam shkruar dhe një kërkesë drejtuar Ministrisë së Brendshme turke dhe asaj të Drejtësisë ku kërkoja strehim politik. Pas disa ditësh kanë ardhur tre katër veta për të më pyetur dhe në mënyrë të sinqertë u kam treguar çdo gjë. Pas disa javësh më ka ardhur përgjigja e tyre që ishte negative. Më pas, përmes avokatit këtë përgjigje të Ministrisë së Drejtësisë turke e kemi hedhur në gjykatën administrative shkalla e parë që është në Ankara dhe kjo ka vazhduar gjatë. Si përfundim pas tetë vitesh, pra vitin e kaluar më ka ardhur përgjigje negative nga kjo gjykatë. Nuk kam strehim politik. Mira Kazhani: Nuk ju japin azil politik në Turqi por as nuk i’u ekstradojnë në Shqipëri ku ju pret një dënim i gjatë…Si kështu? Izet Haxhia: Kjo është ajo që as nuk unë nuk e kuptoj. Unë kam qëndruar në burg rreth pesë vite nga 2006 deri në fund të vitit 2010. Në kundërshtim me të gjitha ligjet ndërkombëtare të ekstradimit, që thonë që një njeri i kapur për llogari të Interpolit, kur vjen dosja nga vendi që e kërkon për tre muaj ose të ekstradohet ose të lirohet. Unë as nuk jam liruar as nuk jam ekstraduar. Ju dini që është kapur dhe një tjetër nga Shqipëria, sic është Aldo Bare që u kap dy muaj para meje dhe ai u ekstradua direkt. Në kohën që kam qenë në burg avokati i tij hyri në lidhje me mua dhe më ka pyetur përmes avokatit tim se cfarë procedurash kam ndjekur unë për qëndrimin në Turqi. Kanë qenë identike procedurat, dhe ai ka kërkuar strehim politik dhe unë po ashtu, por gjykata e tij ka mbaruar ndërsa e imja s’ka mbaruar ende. Mira Kazhani: Nëse ju ekstradojnë…? Izet Haxhia: Unë gjykatës i kam thënë që ose më ekstradoni ose më lironi sepse mbajtja ime këtu është një mbajtje peng jashtë çdo lloj rregulli. Përderisa në Turqi s’kam pasur asnjë lloj faji, jam mbajtur jashtë çdo lloj ligji. Mira Kazhani:Ju tashmë nuk keni dokumente? Si ja beni? Izet Haxhia: Kam dokumente proviziore, që rinovohen cdo një muaj dhe dy herë në javë paraqitem në polici dhe hedh firmën. Mira Kazhani: Punoni? Izet Haxhia: Ligjërisht unë nuk kam të drejtë të punoj, sepse kështu shkruhet në dokumentet e mia. Por jam i detyruar të punoj. Prej dy vitesh e gjysëm jam në një punë këtu. Puna është punë nuk ka rëndësi e rëndomtë ose jo. Unë s’kam turp të punoj, kam qenë dhe në ndërtim. Ndërsa për momentin punoj në një klub nate. Merrem me sigurinë e klubit. Mira Kazhani: Jeni pak a shumë në profesionin e vjetër… Izet Haxhia:Është tamam ashtu, ai profesioni i vjetër që nuk na u nda (qesh). Mira Kazhani: Si është e mundur që një student i mjekësisë vendosi në një moment të caktuar të bëhej truprojë, konkretisht e ish-presidentit Berisha? Izet Haxhia: Unë kam qenë student i Fakultetit të Mjekësisë dhe nga fundi i vitit të katërt jam përjashtuar pas një sherri që është bërë në konvikt. Ky sherri është bërë mes tropojanësh dhe ka qenë një skenar i organizuar nga Sabit Brokaj, atë kohë Dekan i Fakultetit të Mjekësisë sepse në këtë sherr kanë marrë pjesë edhe njerëz të ardhur nga jashtë, si pjesëtar të gardës, të repartit famëkeq 326. Ne kemi qenë dhe të dëmtuarit dhe të përjashtuarit. Mira Kazhani: Çfarë bëtë që ju përjashtuan? Izet Haxhia: Thashë bëmë një sherr.. Mira Kazhani: Çfarë nënkuptoni me sherr? Izet Haxhia: Na ngacmuan dhe ne u kundërprgjigjëm. Na erdhi një sulm në mënyrë të papritur dhe ne reaguam duke i hedhur ca nga kati dytë ku të dy palët u dëmtuan. Mira Kazhani:pati ndonjë viktimë? Izet Haxhia: Jo, ca viktime?! Mira Kazhani: Pse mendoni se zoti Berisha ju besoj sigurinë e jetës së tij? Izet Haxhia: Ta vazhdoj pak përgjigjen se gjërat janë të lidhura. Ngjarja ka ndodhur në vitin 1989 dhe në atë kohë kishin filluar ndryshimet ne Europën Lindore, kishte rënë muri i Berlinit dhe ngjarjet po trondisnin regjimin komunist në Shqipëri. Njerëzit e ndjenin që do kishte ndryshime. Unë vazhdimisht shkoja nga Tropoja në Tiranë dhe për fatin tim në dhjetor kam qenë në Tiranë. Lëvizja studentore ka nisur me refleksionet në Institituin e Arteve që janë nismat e para kundër regjimit komunist. Më pas është kurorëzuar si përpjekje me levizjen studentore që ka filluar në datat 6-7 dhe është kulmuar më datën 8 dhjetor. Në këtë datë kemi qenë në sheshin para godinave të Institutit të Arteve dhe kemi qenë një numër i madh studentësh, por askush nuk merrte iniciativën për ta drejtuar këtë lëvizje që ishte në pikën e vlimit. Natën e 8 dhjetorit rreth orës 9 vjen një bashkëpatriot i imi, Azem Hajdari i shoqëruar nag tre veta mes tyre dhe një tropojan që ka punuar operativ sigurimi, Besnik Cerci. Azemi hypën sipër një stoli dhe thotë “unë jam filani, a pranoni që t’ju drejtoj unë?” Ne atë prisnim, që të vinte dikush të na drejtonte. Azemi në atë kohë nuk ka jetuar në Qytetin Studenti dhe ardhja e tij për mua ishte befasuese, por edhe më erdhi mirë sepse edhe e njihja dhe ishim nga i njëjti qytet. Në datën 9, ngjarjet rrodhën sic dihen. U bë dhe përleshja te sheshi dhe aty kam parë dhe Berishën për herë të parë. Me duket se ka qenë me Kujtim Çashkun dhe Besnik Mustafajn. Ka ndodhur një skenë që s’e harroj kurrë kur një ushtar i xhenios me një lopatë xheniere donte të godiste Berishën dhe në atë kohë një civil nga të Sigurimit, e kapi dhe e tërhoqi. Më pas ka nisur sulmi i policisë ku u shpërndamë duke filluar dhe arrestimet. Pas orës 5-së kemi qenë në Qytetin Studenti dhe aty ka ardhur Berisha dhe sic tha, vinte nga një takim me Ramiz Alinë. Unë e di se çfarë mund të ketë folur Berisha me Alinë, por siç edhe dihet ai ishte zgjedhur si një tropojan meqë edhe në krye të lëvizjes studentore, ishte një nga Tropoja . Alia i kish thënë, – Shko, qetësoni studentët. Në atë kohë është krijuar dhe ajo platforma mes kërkesave të tjera që do paraqiteshin. Berisha tha se i kishte kërkuar lirimin e gjithë studentëve të arrestuar dhe të dënoheshin fajtorët për dhunën ndaj qytetarëve. Mes këtyre kërkesave, është futur dhe ajo e pluralizmit politik. Me thënë të drejtën, ne s’e kuptonim as si term, se çfarë ishte pluralizmi. Mira Kazhani: Më vonë si ndodhi që u përzgjodhet si truproja i zotit Berisha? Izet Haxhia: Kur u krijua PD, pasi u shpall edhe legalisht, ne rrinim fillimisht te godina 15. Në atë kohë rrija dhe flija në një dhomë me Azemin. Kur PD nisi prezantimin dhe organizimin edhe nëpër rrethe, shkoja vazhdimisht me Azemin. Ishte një gjë e re, dicka e panjohur për shqiptarët, ishte ai çlirimi i gjithë asaj shtypjes nga regjimi komunist, ishte shpresa e shqiptarëve, ishim të gjithë entuziast. Por një ditë Azemi më kërkoi që në mitingje dhe takime të ndryshme të kisha kujdes Berishën. Unë mund të dal e të kujdesem vetë për veten, – më tha Azemi, – por Berisha ka më shumë nevojë, sidomos para gjithë atyre turmave entuziaste që futej mund të përballej edhe me njerëz dashakeq. Ka qenë një sugjerim i Azemit që unë të kaloja me Berishën. Mira Kazhani: Si ka qenë raporti juaj me Berishën, si ju trajtonte ai? Izet Haxhia: Fillimisht raporti ka qënë mëse normal. Berisha ka qënë në atë kuptimin një njeri impulsiv, korrekt në disa marrëdhënie. Pas tre-katër muajsh pata një problem me Azemin, ky i fundit shkoi dhe i tha Berishës, që Izeti është rrugaç, është ashtu e është kështu dhe mos e prano më të të shoqërojë. Pata një shkëputje dy tre mujore me Berishën. Mira Kazhani: Si u riktheve? Izet Haxhia: Jam rikthyer në shtator të vitit 1991. Në fakt më ka thirrur vetë Berisha përpara kongresit të Partisë Demokratike. Në atë kohë kishin filluar përçarjet mes grupeve në PD dhe grupi që ishte Pashko, Ceka, e të tjerët përdorën Azem Hajdarin si kandidaturë për të mundur Berishën. Nga ana tjetër doli dhe kandidatura e Cekës. Qëllimi i tyre ishte që votat që përkranin Berishën, përkrahnin dhe Hajdarin dhe nga përcarja e votave, fitonte Ceka. Une mendoj se ai kongres ka qenë më demokratiku ndonjëherë që është zhvilluar në atë parti. Azemi mori rreth 12 vota mos gaboj, Ceka dicka më shumë dhe Berisha fitoi me një shumicë dërrmuese. Mira Kazhani: Pse mendonte Azemi se ju ishit rrugaç? Izet Haxhia: Azemi i zmadhonte gjërat dhe ato gjëra që nuk i kishte nën kontroll mundohej t’i eliminonte. Sepse përplasja ka ndodhur që ta sqaroj, në kohën pas rrëzimit të bustit të Enverit kur unë kërkohesha nga policia pse kisha marrë pjesë në atë grupin që rrëzoi bustin. Ika në Kavajvë. Ditën që është rrëzuar busti, Azemi nuk ka qenë aty. Më pas ky erdhi në Kavajë për një vizitë se kuptohet Kavaja ishte atëherë qendra e demokracisë. Kur u takuam filloi të gënjente. Thoshte se ai kish qënë aty, madje kryesori. Unë i thashë që nuk është ashtu siç po thua. Ti nuk ke qenë aty kur u rrëzua busti, pse duhet të gënjesh?! Madje filloi të fantazonte, thoshte se ka qenë në një makinë të policisë dhe kishte kapur mikrofonin e Ministrit të Brendshëm dhe se ai i ka thënë policisë tërhiquni. Sepse nga Hekuran Isai në atë kohë kishte një urdhër që policia të qëllonte ndaj qytetarëve por sipas Azemit ai kish nderhyrë dhe e kish zgjidhur këtë punë. Ja, ato fantazitë e tij policeske që ka pasur gjithmonë në kokë. Mira Kazhani: Do flasim për raportin tuaj me Azemin, por do doja të qëndrojmë pak në familjen Berisha. Raportet me fëmijët e zotit Berisha, gruan e tij Lirien si ishin gjatë kohës kur ju ishit truproja e tij? Izet Haxhia: Raportet kanë qenë korrekte. Fëmijët kanë qenë të vegjël, vajza ka qenë pak më e rritur. Unë shkoja e merrja në shtëpi edhe gjatë kohës kur nuk ishte President. Kemi shëtitur gjithë Shqipërinë bashkë. Shkëlzeni në atë kohë ka qenë i vogël, por që atëherë ka pasur ato prirjet për luksin, i kishte qejf lekët. Tregoj vetëm një rast që vitin 1997, në muajin Janar e kujtoj edhe datën, në 28 janar, te stadiumi Qemal Stafa ka marrë nga një trafikant droge rreth 30 milionë lireta. I ka thënë që më duhen për një ndërtesën e dajës së tij, që po ndërtonte te Blloku. Atë e njihja, e kisha edhe mik edhe pse nuk e dija në atë kohë që merrej me trafik droge. Emri nuk ka shumë rëndësi sot, po të doni edhe e them. Dua të them se që në atë kohë Shkëlzeni ka pasur qejf lekun. Edhe disa herë ka transportuar nëpërmjet makinës që përdonte familja, edhe heroinë. Dhe aty ka marr shuma parash. Mira Kazhani: Po flisni për një kohë që ai mund të ketë qenë gjimnazist kam përshtypjen… Izet Haxhia: Më duket se diku te 17 vjetët ka qenë, mos gaboj… Mira Kazhani: Gjithmonë nëse këto janë të vërteta… Por a mendoni se ishte në dijeni zoti Berisha? Izet Haxhia: Nuk e di, nuk mendoj por jam i sigurt për këto që them. Janë mëse të vërteta, le t’i kundërshtojnë. Mira Kazhani: Pse jeni i sigurt? Izet Haxhia: Shumë i sigurt. Unë them dhe emrin se te vila e kujt e ka cuar nëse doni? Mira Kazhani: Po. A mund ta thoni? Izet Haxhia: Te vila e Landit të Jasharit në Vlorë. Vlonjatet e njohin. Por e njohin edhe më gjerë. Është në Itali ai tani. Mira Kazhani: Pse i duhej djalit të presidentit të bënte një gjë të tillë, ai kishte gjithë vëmendjen në atë kohë dhe mund të kish njerëz që mund t’ia falnin aq para? Izet Haxhia: Mund ta pyesni vetë atë. Ai e ka pasur dëshirë lekun. Njerëzit që e kanë lekun si ideal mund të bëjnë cdo gjë që ta fitojnë atë. Mira Kazhani: Ishte një kohë kur kishit lukse? Ju udhëtonit shumë në atë kohë. Përfitonit nga fakti që ishit afër presidentit, dieta, udhëtime… Izet Haxhia: Unë kam udhëtuar (jashtë vendit) rreth pesë-gjashtë herë me Berishën. Sepse pas një incidenti që patëm në Crans Montana, kur ktheheshim nga Amerika unë përfundimisht nuk kam udhëtuar më me të. Ktheheshin nga SHBA, vizita e parë e Berishës atje, në muajin qershor, dhe si shqiptarët që dolën nga varfëria ekstreme dhe ajo (Liria) nuk bënte përjashtim nga shqiptarët e thjeshtë edhe pse ishte gruaja e presidentit. Shqiptarët e Amerikës e mbushën me dhurata atë. Pasi mbaruam gjitha takimet në Uashington u kthyem në Nju Jork ku kishim takime në OKB dhe do iknim direkt për në aeroportin Kennedy. Çantat i mbaja unë të gjitha, dietat… Mendojeni, atë kohë, as shef protokolli nuk kishte Presidenti. Asgjë! Unë i mbaja të gjitha, e imagjinon dot? Edhe ajo pyeti për një çantë blu që kishte marrë, një çantë me 20 palë këpucë që kishte marrë atje a ku di gjë unë.. Unë pyeta gazetarët a e keni parë një çantë blu? Ata thanë po, ka ikur në aeroport. I thashë që është në aeroport çanta. Ne hipëm në avion dhe shkuam në Zvicër. Një natë qëndruam aty në Gjenevë dhe kur shkuam te hoteli në Crans Montana më tha mua, që mungon çanta blu. I thashë nuk e di – Ti me the që është në aeroport. – Ndoshta ka ngel në hotel i thashë unë… Unë e di që është nisur. Mira Kazhani: Kush ju tha që mungonte çanta blu? Izet Haxhia: Berisha, sepse i thoshte e shoqja. U mërzit shumë për çantën ajo. Berisha më tha mua uli valixhet poshtë, më pas tha ngjiti lart. I ngjita sërish! Uli prapë- më tha. Kur më tha për herën e dytë uli poshtë, ju ktheva: – nuk jam hamall. Ishte diçka që zor e kam mbajt veten. Si duket edhe nga mimika e fytyrës, gruaja (Liria) tha, tamam tamam, nuk ka gjë. Ajo siç duket e pa që u bëra keq dhe kërkoi të qetësonte situatën. Berisha më tha: Pse e bën fytyrën ashtu? I thashë: Kam 24 orë pa ngrënë. Sepse ne kur shkonim në udhëtime jashtë merrnin 12 dollarë dieta në ditë. Në forumin e Crans Montana në Zvicër një McDonald atje bënte 15 dollarë, unë kisha 12 në xhep dhe rrija pa ngrënë gjithë ditën. -Pse unë do të jap bukë me hangër më tha Berisha? I thashë dietat nuk mjaftojnë. Ai m’u përgjigj:- herë tjetër mos hajde më atëherë! Mos të vish më! I thashë që vetë më ke marrë. Si të duash, nuk vij më. Dhe nga ajo kohë s’më mori në asnjë vizitë jashtë shteti si President. Mira Kazhani: Tani që i tregon këto histori, si të duken? A nuk janë pak qesharake? Izet Haxhia: Normal që duken qesharake. Por për kohën kanë qenë normale. Për një shtet si Shqipëria të rreckosur, me arkë shteti bosh, çdo gjë bosh. Ishim të varfër të gjithë. Ka dhe një histori interesante që dua ta tregoj. Kur po shkonim në Bruksel, se përveç se bëja protokollin, mbaja çantat e atyre, mbaja edhe dhuratat që çonim atje. Kjo qe një gjë vërtet komike në Belgjikë. Kur kemi shkuar te mbreti Albert në Belgjikë, në vend që t’i jepte dhuratën e tij, një shpatë të punuar me argjend, Berisha i dha gabimisht një dhuratë për gra. Ishte një rrip mesi për Caterina Lemierr, kryetare e Asamblesë… Mira Kazhani: Nuk më thatë si i kishit marrëdhëniet me zonjën Liri? Izet Haxhia: Normale. Zonja Berisha ka qenë një grua e heshtur që në dukje nuk ngatërrohej me asnjë lloj gjëje, por në prapaskenë ka qenë atkive dhe me shumë ndikim te Berisha, me sa kam arritur të kuptoj. Në paraqitje ajo është një grua shumë dashamirëse dhe unë këtë përshtypje kam, por që si ta them nuk është se edhe asaj nuk i pëlqente luksi… Mira Kazhani: Ju vetë e pëlqenit? Izet Haxhia: Unë kam mbetur në kohën e komunizimit për sa i përket lekut. Rëndësinë e lekut e kam kuptuar në Turqi, kur kam ardhur këtu. Kam pasur mundësi të bëj shumë lekë por asnjëherë s’i kam bërë. Një shtëpi kam marrë dhe jam i vetmi që e mora me një kredi të gardës. Para dy vjetësh e kam mbaruar. Madje e kanë shlyer njerëzit nga ana e gruas. Një kredi rreth 20 milion lekë të vjetra. Kam dorëzuar shtëpinë e vjetër dhe rreth 13 milion janë paguar nga xhepi. Kjo është pasuria e familjes time në Tiranë. Mira Kazhani: Jeni bërë i pasur këtu në Turqi? Izet Haxhia: Sic e shihni vetë. Pasuria më e madhe që kam unë këtu është respekti që kam krijuar te njerëzit, miqësitë që kam krijuar këtu. Mira Kazhani: E pashë që kishit shumë miq… Izet Haxhia: Pasuria ime kjo është. Mira Kazhani: Dua të flasim më shumë për vitet ’90. Shumë njerëz u kujtojnë që ju keni qenë i qetë , inteligjent, pak rebelë po, por që me përfshirjen në politikë u shndërruat në një badigard famëkeq. Pak ditë më parë një kolegia ime në Tiranë më tha ju kishte frikë dhe se në ato kohëra i dukeshit si Herkuli kur ecnit në rrugë. Kaq i vrazhë, kaq i frikshëm keni qenë? Izet Haxhia: Shqipëria është nj vend i vogël . Thashethemet janë shumë të mëdha. Kuptohet që unë nuk kam qenë një njeri engjëll. Kam bërë gabimet e mija. Si njeri kam qenë pak i dhunshëm, por jo me njerëzit e thjeshtë. I dhunshëm kam qenë me politikanet. Dhe ma merr mendja se pak kam bërë ndaj tyre. Flas për politikanët e dy krahëve. Mira Kazhani: Kur thua i dhunshëm çfarë nënkuptoni? I dhunshëm verbalisht apo fizikisht? Izet Haxhia: Fizikisht, fizikisht…! Kam rrahur disa prej tyre. Mira Kazhani: Kë keni rrahur? Izet Haxhia: Po ku mbaj mend. Nga ata të PD-së kam rraf. E di si është puna? Në psikologjinë e shqiptarëve vlerësohet gjithmonë forca fizike dhe jo mendja. Të gjithë mendojnë se po të jesh i fortë fizikisht mund të jesh i pranueshëm. S’kemi përdor kurrë mendjen, por forcën. Në një vend të civilizuar duhet të vlerësohet mendja. Dhuna është arkaike, e di këtë. Mira Kazhani: Pse ishit i dhunshëm ju? Izet Haxhia: Ajo kohë ashtu ishte. Ka qenë një ndarje ideologjike. Të djathtë e të majtë. Edhe ne për fat të keq u mësuam me urrejtje në atë kohë. U mësuam mos t’i pranonim njerëzit me bindje të kundërtëa, pavarësisht se kishim dal nga një regjim komunist që kishim vuajtur të gjithë. Ne ramë po në atë gabimin që kishin bërë të tjerët. Filluam të dhunonim ata që ishin në opozitë.. Mira Kazhani: Kush u’a frymëzonte këtë? Izet Haxhia: Kuptohet ideologu ka qënë Berisha. Ai nga një ish-komunist u kthye në një demokrat të tipit fashist. Mira Kazhani: E dinte ai që ju ishit i dhunshëm me deputetët e PD? Izet Haxhia: Po e dinte. Kuptohet që e dinte! Nuk e di nëse e mbani mend ju, ka qënë një ministër i punëve të jashtme, Serreqi që në kohën e lëvizjes studentore gjendej në Kanada. Ai vetë ka pas një djalë shumë të mirë dhe ka qënë mjaft aktiv dhe e respektoja. Serreqi u kthye nga Kanadaja dhe edhe atë e thirrën, e më vonë e vunë Ministër të Jashtëm. Por ishte gjithmonë shumë cinik. Më kujtohet një herë që shkuam për vizitë tek Papa. U fut fut Berisha në takim, më kujtohet Papa Vojtila ka qënë atëherë dhe në të tjerët prisnim në paradhomë. Ai (Serreqi) filloi ta tregonte veten më katolik se Papa duke më thënë se edhe pse je mysliman, ti Izet do futesh e do i puthësh dorën Papës. Jo i thashë dorën nuk ja puth askujt. Në atë kohë, ngrihem me nerva dhe nga nervozizmi harrova që me vete kisha edhe pistoletën. Ato rojet zviceriane më panë mue dhe u tmerrun. Më morën dhe më ulën poshtë, morën edhe pistoletën dhe pastaj shkum brenda. I dhashë dorën Papës. Ai më dha nje medaljon që në një anë kishte fytyrën e Papës. Mira Kazhani: Nuk ja puthët dorën? Izet Haxhia: Jo jo, nuk ja putha. Dora mund t’i puthet vetëm nanës dhe babës, askujt tjetër në botë. Ky është parimi im! Mira Kazhani: Po me zotin Serreqi çfarë ndodhi atë ditë? Izet Haxhia: Kur zbritëm poshtë, pasi mbaroj takimi me Papën, po bisedojshim. Berisha tregonte çfarë i kish thënë Papës. Imagjinoje çfarë hipokrizie: Berisha tregonte se çfarë i kish thënë Papës: “Na shpëtoni nga myslimanët, duam evangjelizmin”. Mira Kazhani: I kish thënë Berisha kështu? Izet Haxhia: Po pra, i kish thënë Berisha Papës që na riktheni në evangjelizëm. I kish kërkuar ndihmë Papës për ta kthyer vendin në fenë katolike, dhe e bënte këtë, e imagjinon dot, në të njëjtën kohë kur flirtonte me iranianët, me arabët me sheikët. Në atë çast ndërhyn edhe Serreqi. – E more vesh, i tha Serreqi, Berishës, se çfarë skandali qe duke na bërë Izeti për pak? Shyqyr që nuk kish media. -Çfarë i tha Berisha? – Do futej tek Papa me pistoletë. Imagjinoje ta dëgjojnë mediat këtë skandal. Dhe i kujtoi atij se edhe ai që kish plagosur Papën është mysliman. E pashë njëherë kështu me inat, dhe e mbajta nervin, po ja shënova në xhep atij Serreqit. Më vonë kur shkuam në Amerikë për vizitën e parë të Berishës, prapë filloi te kruhej. Në atë kohë në delegacion ishte edhe Genc Pollo. Genc Pollo nuk e ka duruar hiç Serreqin, kishin rivalitet ata të dy gjithmonë. Në Amerikë kur shkuam më ndikoi shumë sistemi i gjumit. Unë kam qënë shumë i dhënë mbas gjumit, po atje nuk mu desh që ta shoqëroja kudo Berishën sepse siguria amerikane ishte në kulm. Berisha bënte shumë takime, ku edhe nuk merrja pjesë. Dua të them se pistoletën atje ma morën që në aeroport. Amerikanët nuk linin armë me vete. Tani ky Serreqi, kish vënë re që unë nuk shkoja në shumë takime, dhe kishte thënë:- Nuk po e shoh shumë këtë Izetin. A thu mos ka kërku strehim politik? Këtë gjë ma thotë Genc Pollo, kështu kështu tha Serreqi për ty. Të nesërmen kishim një takim në Capitol Hill. Por para se të shkonim në Amerikë, Berisha kishte ndrydhur pak këmbën në Kalanë e Krujës, në atë kohë kishte ardhur për vizitë Gillbert. Berisha me atë ecjen e tij karakteriste që nuk e kontrollon shumë, i rrëshket këmba dhe bjen një javë para se të shkonim në Amerikë. Kur po ecnim në Capitol Hill, unë nga frika se mos po rrëshqet sërish i ndenja afër duke e mbajtur pak nga krahu. Kur po futeshim tek dera, që ishin këta kongresmenët amerikanë, unë isha nga mbrapa. Serreqi më tërheq nga xhaketa me një mënyrë injorimi.“Del ti, se do futem unë”! Në atë kohë nuk e mbajta veten dhe i futa një shkelm tek kërciri. Lëshoi një britëm dhe u përkul. Rojet amerikanë hapën sytë, thanë c’bëri ky? Po pastaj u futëm brenda. Mira Kazhani: Të paska futur në kurth Genc Pollo?! Ju ka shfrytëzuar pak për inatin e tij me zotin Serreqi… Izet Haxhia: Po ndoshta. Genci, ashtu si dinak që është mundet. Duke ditur edhe temperamentim tim. Plus që e ka provu edhe mbi veten e vet Genci në ‘91-shin. Mira Kazhani: Çfarë ka provuar ai? Izet Haxhia: Ka qënë një incident. E ka provue tek paradhoma e kryetarit Berisha, në atë kohë. Ka qënë në atë kohë një ambassador rumun, George Miku, kam pas shumë antipati për të! Pata një përplasje me të. Ai (ambasadori rumun) donte të futej dhe unë pata një përplasje me të. I thashë ka njerëz brenda, prisni. Genci më tha një llaf dhe i dhashë një kështu (lëviz dorën në formë shpulle), një të lëmuar të vogël. Mira Kazhani: Po pastaj ishit miq? Izet Haxhia: Jo miq nuk jemi bërë asnjëherë! Nuk na janë pajtu yjet (si i thonë asaj fjalës) me Gencin asnjëherë. Mira Kazhani: Kë nuk ke rrahur në PD. Nëse ka një emër që e keni dashur, respektuar e mbrojtur gjithmonë, veç Berishës kuptohet? Izet Haxhia: Një njeri që kam respekt dhe kam patur gjithmonë në PD ka qënë Leka Meksi. Ai ka qënë një zotëri i vërtetë, intelektual. Një burrë fisnik. Njeri i qetë, paqësor, me kulturë, i mençur. Unë mbaj mend kur u krijua PD, kur u mor ai vendimi për të kriju kryesinë e përkohshme në qytet student, që atëherë kam ngel simpatizant i atij njeriu. Pavarësisht gjërave që thonin për të, mua s’më interesojnë.Thonë që ka vjedhur!? Më shumë ka vjedh Fideli Ylli, që ka qënë shoqërues i tij.. Ka vjedh më shumë Fideli, shumë më shumë duke përdorur emrin e Meksit. Është një histori interesante, si shqiptarë të varfër që kena qenë shkuam një një vizitë në Itali. Ndoshta po kaloj degë më degë por dua ta tregoj këtë histori. Kisha marrë një kostum që shiteshin në pazar, ishte një kostum që ishte nxjerrë nga ato sënduqet e rrobave të vjetra. Pesë mijë lekë kushtonte atëherë më kujtohet. Ishte shumë i mirë ai kostum për kohën. E kisha hekurosur e larë dhe atë kostum kam pas. Mbaj mend kur shkova në Itali për herë të parë, në një vizitë shkova me dikë nga ambasada për të ble kostum të ri. Kisha vetëm 60 dollarë dieta, po ku kishte kostum 60 dollarë atje. Vështirë se mund të gjeja një kostum me kaq para. Kostumi që unë doja të blija ishte 600 mijë lireta por e morëm falas pas këmbënguljes. E lidha jo pa qëllim se me atë kostum jam vesh jo vetëm unë. Ai kostumi ka histori, një herë ka shku me mu në Amerikë dhe dy a tre herë pa mu. E vishnin të tjerët. Një herë e ka vesh edhe Fideli. Dy të tjerë janë martuar me kostumin tim… Mira Kazhani: Zoti Haxhia pas gjithë kësaj kohe, a jeni penduar që jeni sjellë keq me politikanët e PD? Izet Haxhia: Po jam pendue! Për çfarë jam pendue do thoni ju? Jam pendue për një gjë që sikur në 97–tën. Kur të gjithë ishin në dorën time në atë anijën e Otrantos që u mbyt duke marrë jetën e njerëzve të pafajshëm të cilët po iknin për të gjet shpresën nga dhuna, nga terrori i majtë e i djathtë që u kryente në atë kohë; ti kisha mbledh të gjithë bashkë, politikanë të PD e PS ti hypsha në atë anije dhe t’i lija në det të hapur që Shqipëria të shpëtonte një herë e mirë. Kjo është pendesa ime. Ndonjë pendesë tjetër nuk kam! Mira Kazhani: Cili mendoni se është vendi i zotit Berisha në historinë moderne të Shqipërisë? Izet Haxhia: Unë nuk jam historian. Por Berisha për mua kur kam qënë student, ka qënë idoli im (idhulli) dhe kjo është arsyeja që unë kam qëndru afër tij. Kur ka qënë pedagog në Fakultetin e Mjekësisë kam patur atë përshtypjen si për një njeri të përkushtum, i zgjuar, i ardhur nga Tropoja që kish arritur me përpjekjet e veta të arrinte deri në një pikë të atillë. Ne krenoheshim sepse shumë pak tropojanë kishin bërë përpara dhe kishin bërë emër gjatë kohës së regjimit komunist. Kjo është pjesa që i takon Berishës si doktor. Si doktor ai ka qënë i përkushtuar, nga ata mjek që ngrihej në 2 të natës dhe shkonte tek pacientët e tij. Që nuk merrte ryshfet kur shumë profesorë të tjerë të Mjekësisë merrnin ryfshfet dhe i linin pacientët t’i operonin praktikantët. Ai nuk merrte kurrë dhe nuk abuzonte. Ishte nje mjek i përkushtuar. Edhe në atë kohë ryshfeti ishte i përhapur në mjekësi, por Berisha nuk ka qënë i tillë. Ndërsa Berisha si politikan, nuk e di por ai pasioni e ndryshoi shumë! Thonë që pushteti dhe paraja i ndryshon njerëzit, por unë mendoj që nuk i ndryshon ata me karakter të fortë, por vetëm njerëzit me karakter të dobët. Unë e kam pas ditë për karakter të fortë. Vet faktet treguan që ai ndryshoi! Si njeri ka qënë autoritar, por me ardhjen në pushtet ai u kthye në një autokrat që nuk pranonte asnjëlloj kritike, asnjë lloj konkurence, dhe më e keqja ishte se ai e mbushi PD-në me bashkëpunëtor të Sigurimit të Shtetit. Atë partinë e ëndrrave tona, e shpresës së studentëve të dhjetorit, të intelektualëve që erdhën dhe e mbështetën atë lëvizje shumë të pastër dhe historike, u tradhtuan nga përfaqësuesi kryesor, nga Partia Demokratike. Pse PD? Sepse kjo parti u mbush me njerëz anonim. Me njerëz që nuk kishin asnjë kontribut, u mbush me klanin më të rrezikshëm të Sigurimit të Shtetit dhe fajtor për këtë është Sali Berisha.

Denoncimet publike te opozites gjate 2 viteve Arben Ndoka i dënuar me 7 vite e 6 muaj në Itali për trafik prostitucioni në rrethana rënduese. U zgjodh deputet i PS pasi dhanë dorëheqjen edhe dy gra në listën e deputetëve. Ai u tërhoq nga mandati por 4 ditë më pas nisi procedim penal ndaj tij për 1.5 milionë euro pasuri të vendosur në mënyrë të dyshimtë. Armando Prenga ndodhet me arrest me burg dhe nën procedim penal ku kërkohet 15 vite burg. Mark Frroku akuzohet për një vrasje në Belgjikë dhe... Tom Doshi vijon ende betejën e tij por edhe i akuzuar nga ILDKP. Alban Ahmetaj, ka qenë i përjashtuar nga policia e shtetit, por u rikthye në krye të strukturës më delikate të policisë së shtetit. Drejtori i Forcave Operacionale u kap i përfshirë në korrupsion dhe trafik droge. Ardian Serezi, shërbente edhe si shoqërues i Ministrit të Brendshëm gjatë fushatës, u kap në kamionin me 1 ton drogë. Florian Qafa është një emër i njohur për policinë dhe kronikën e zezë. Ai është ndaluar disa herë dhe dënuar për trafik lëndësh narkotike, pasi ka kryesuar një grup kriminal droge në zonën e Ali Demit, që shpërndante drogë edhe në shkolla. U emërua në krye të task forcës së OSHEE. Sadrit Danaj është përfshirë në një histori mafioze rrëmbimi në Sicili në vitin 2000. “Corriere Della Sera” dhe “La republika”, kanë në arkivat e tyre të kronikës së zezë, rrëmbimin e vajzës së një biznesmeni, për ta detyruar atë të paguante një gjobë të majme. Sipas “La Republicas”, policia ka përgjuar telefonatën e Sadrit Danajt, me bashkëpunëtorët e tij italianë, ku Kryetari i Këshillit të Qarkut të Vlorës, në një moment është shprehur si më poshtë: “Vajza duhej vrarë, vetëm kështu do tia kishim hedhur. Trupi nuk do të gjendej kurrë dhe ne nuk do të kishim rrezikuar asgjë”. Ai është kryetari i qarkut të Vlorës. Gehart Gjashta është dënuar fillimisht nga gjykata e shkallës së parë në Greqi me 16 vite burg, më pas gjykata e Apelit në Greqi, në vitin 2004, ka lënë dënimin me 10 vite burgim, me akuzën e mbajtjes dhe trafikimit të lëndëve narkotike. U emëra drejtor i Shërbimeve në prefekturën e Tiranës. Drini Bello ishte konsulli shqiptar në Romë dhe u largua nga Italia në vitin 2003, si “non grata” pasi policia e vendit fqinj e survejonte për trafik droge e armësh. Vëllai i tij u kap dhe u dënua në Itali për trafik droge. Bello u emërua shefi i SHKB për Tiranën. Gjergj Doda është nën procedim penal, dhe dosja e tij ka shkuar në Gjykatë, pasi si komisioner i Partisë Socialiste për zgjedhjet e 23 qershorit, ai akuzohet nga Prokuroria për falsifikim të materialit zgjedhor dhe të rezultatit të zgjedhjeve. Edi Rama e ka caktuar shef të antidrogës në Lezhë. Erjon Bojaxhi u ndalua nga Policia në Rinas pasi po tentonte të nxirrte nga Shqipëria 200 mijë euro, 101 mijë korona norvegjeze dhe 20 mijë dollarë në vitin 2009. U emërua kontrollor në Rinas. Nalton Jacaj, i kapur në Turqi me 200 kilogramë heroinë, iu besua një rol aktiv tek Drejtoria e Lojërave të Fatit si drejtor. Klodian Durmishi u bë përgjegjës i verifikimit në terren, për Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve. Ai është në proces gjyqësor për vjedhje. Skerdilajd Dalipi i dënuar me 6 muaj burg për shpërdorim detyre në bashkëpunim për korrupsion. U emërua në krye të Avokatit të Shtetit në Durrës. Alket Qendro, i akuzuar për vjedhjen e spitalit anglez, dhe i dënuar nga Gjykata në vitin 2000. Edi Rama e emëroi Drejtor të Tatimeve të Sarandës. Klemend Balili është arrestuar ne korrikun e vitit 2006, me 750 kilogramë kanabis. U emërua Drejtori Rajonal i Transportit të Sarandës. Drejtori i Ujësjellësit të Patosit rezulton se ka kryer burg në Greqi për trafik droge. Ai ka ndërruar emër. PD ka kërkuar shpjegime publike nga Edi Rama i cili nuk dha asnjë shpjegim. Roni Shqopa, në detyrën e drejtorit të Shtëpisë së Pushimit të Ministrisë së Brendshme, ose siç njihet ndryshe Kavalishenca e Durrësit, kur ky i fundit është marrë i pandehur nga drejtësia për shpërdorim detyre dhe aktualisht është nën proces gjyqësor. Durim Herri u akuzua për shpërdorim detyre dhe u pezullua për 9 muaj, si masë administrative. Sot ky mjek është bërë drejtor i Spitalit të Krujës. Ky është vizioni i Edi Ramës për shëndetësinë, ky është modeli i tij i ofrimit të këtij shërbimi. Pak vite më parë, emisioni investigativ “Fiks Fare” zbuloi rastin e një mjeku në Krujë, i cili i dërgonte pacientët për të bërë analiza dhe eko në klinikën e tij private që drejtohej nga bashkëshortja. Ukë Camaj u dënua nga Gjykata me 1 milionë lekë gjobë, për falsifikim dokumentesh shkollorë. Në dhjetor të vitit 2013, Ukë Camaj u emërua Nëndrejtor Ekonomik në Spitalin rajonal të Tropojës. Plator Mehmeti i arrestuar në vitin 2008 dhe i dënuar më pas nga gjykata e Durrësit për shpërdorim detyre dhe shkelje të barazisë në tendera, është rikthyer në ndërmarrjen e tij, si kryeinxhinier. Ai është dënuar nga drejtësia, pikërisht për abuzimet që ka kryer si ish-kryeinxhinier i KESH-it në vitet 2003-2006. Sipas raportit të auditit të asaj kohe, Mehmeti në bashkëpunim me drejtues të tjerë të KESH-it në Durrës, kanë shkaktuar një dëm prej 3 milionë eurosh. Sot, KESH-i i Durrësit quhet CEZ-i i Durrësit, por kryeinxhinier është sërish i njëjti, i dënuari për korrupsion, tashmë i rilindur. Drejtori i Zyrës së punës në Korcë, Florenc Tabaku, rezulton se i plotëson kriteret për të gëzuar besimin e Edi Ramës, në këtë detyrë dhe përgjegjësi të rëndësishme. Ai është dënuar me 6 muaj burg, dhe me 250 mijë lekë gjobë nga gjykata e Korçës në vitin 2004, për falsifikim dokumentesh. Agron Beu është arrestuar nga policia në vitin 2009 për kontrabandë ilacesh. Ai u emërua drejtor i Spitalit në Kavajë. Saimir Kurti në verën e vitit 2012, u zbulua nga autoritetet doganore teksa një kontenier që vinte nga kina plot me cigare, e deklaronte si të mbushur me dyer, për të shmangur detyrimin prej 400 milionë lekësh. U kallëzua, dhe u shpall në kërkim ndërkombëtar nga Prokuroria. Ai mori postin e lartë të Drejtorit të Zyrës së Punës në Kavajë, i propozuar nga Erion Veliaj, në një ceremoni më shumë ngjyra, ku prezantimin ia ka bërë Kryeministri, Edi Rama. Aleksandër Kalemajt i arrestuar më parë për prodhim dhe shitje të ushqimeve të rrezikshme për shëndetin, Kryeministri ia ka besuar sigurinë ushqimore të shqiptarëve. Idajet Buzi, një ish-i dënuar në vitin 2009 nga Gjykata e Durrësit, për shpërdorim detyre. është emëruar nga Rama në krye të task forcës së CEZ-it në Kryeqytet. Vendimi i Gjykatës së Durrësit, është lënë në fuqi, dhe ka marrë formë të prerë dy vite më vonë nga Gjykata e Apelit të Durrësit. Enrik Sulejmani në prill të vitit 2003, u arrestua me akuzën e trafikimit të qënieve njerëzore. Të gjithë mediat kombëtare, por dhe ato ndërkombëtare, për javë të tëra, i treguan qytetarëve se si Rinasi, aeorporti i vetëm ndërkombëtar në vend, ishte kthyer në portën e trafikut të qenieve njerëzore. u emërua Drejtor i Përgjithshëm i Policisë së Burgjeve. Sulejmani dha dorëheqjen pas denoncimit të opozitës. Binak Dobrushi, i arrestuar në dhjetorin e vitit 2008 me rreth 2 kilogramë heroinë, i konsideruar si grosisti i rrjetit të drogës në Tiranë, drogë që përfundonte edhe në shkollat e fëmijëve tanë, i dënuar nga gjykata, është sot një nga bashkëpunëtorët më të afërt të Drejtorit të Rendit Publik në Ministrinë e Brendëshme. Genti Alizoti është i dënuar për trafik droge. Ai është arrestuar me 28 qershor të vitit 2006, teksa transportonte 50 kg drogë. Formalisht është i punësuar në Minibashkinë e Kombinatit. Në foto me KM Rama dhe ministrin Tahiri. Përgatiti, Erald Kapri/droni.al

Autor i shumë e shumë punimeve shkencore nga fusha e arkeologjisë, albanologjisë, ilirologjisë, bibliografisë dhe historisë së sociologjisë, ndërroi jetë më 30 gusht në orët e pasditës së vonë në moshën 85 vjeçare. Më datë 30 gusht, në Zagreb, në moshën 85 vjeçare, ndërroi jetë Akademik prof. Dr. Aleksandër Stipçeviqi. Me punën dhe punimet e tija shkencore në fushën e arkeologjisë, albanologjisë, ilirologjisë, bibliografisë, historisë së sociologjisë së librit ka arritur në majet shkencore duke gëzuar një nam të madh prej shkencëtarit. JETËSHKRIMI Ka lindur në Arbënesh të Zarës më 10 tetor të vitit 1930. Në Zarë ka kryer shkollimin fillor dhe ate të mesëm për të vazhduar studimet për arkeologji në Fakultetin Filozofik të Universitetit të Zagrebit, ku është diplomuar më vitin 1954. Një kohë të shkurtër ka punuar në Muzeun arkeologjik në Zarë dhe në Institutin e Shkencave të Historisë në Zarë. Në vitin 1957 kalon në Bibliotekën Kombëtare dhe Universitare në Zagreb, ku emrohet drejtor i degës për librat e botuar. Në vitin 1974 kalon në detyrën e drejtorit të Bibliotekës së Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Jugosllavisë (ASHAJ) – tani Akademia e Shkencave dhe Arteve të Kroacisë (ASHAK). Ka mbrojtur disertacionin e doktoraturës në vitin 1977 në fakultetin Filozofik në Zarë, ku ka mbrojtur disertacionin “Simbolizmi religjioz tek ilirët”, ndërsa në muajin shkurt të vitit 1978 është nderuar me titullin “Këshilltar i bibliotekave dhe bibliotekistëve). Nga fundi i vitit 1983, është ftuar në Entin Leksikografik “Mirosllav Krlezha” në detyrën e kryeredaktorit të “Leksikonit biografik të Kroacisë”. Katër vjet më vonë, në nëntorin e 1987, pas daljes nga shtypi të librit të dytë të këtij edicioni, kalon në fakultetin Filozofik të Universitetit të Zagrebit (Dega e shkencave informative, Katedra e bibliotekarisë) ku ligjëron lëndët “Historia e librit dhe biblioteka si dhe Bibliografinë dhe Historinë sociale të librit”. Që në vitet 1970/1973, ka ligjëruar lëndën “Hyrje në arkeologji” si bashkëpunëtor i jashtëm, në cilësinë e ligjëruesit të lartë në Fakultetin Filozofik në Prishtinë, ndërsa nga fundi i vitit 1971, është zgjedhur ligjërues i lëndës “ Hyrje në historinë e librit dhe bibliotekave” për studimet pasuniversitare të bibliotekarisë. Në vitin 1993 bëhet anëtar i Këshillit për të Drejtat e Njeriut dhe të Drejtat e bashkësive Etnike në parlamentin e Kroacisë. Biografia e plotw e Akademik prof.Dr. Aleksandar Stipçeviqit Akademik, prof. Dr. Aleksandër Stipçeviqi, arkeolog, bibliolog, bibliograf, albanolog, ilirolog, balkanolog, bibliotekist dhe eseist arbëresh, ka lindur në Arbëresh (Arbanasi), afër Zarës, më 10. tetortë vitit 1930. Në Zarë ka mbaruar shkollimin fillor dhe gjimnazin, ndërsa studimet i ka vazhduar në Fakultetin filozofik të Universitetit të Zagrebit, ku është diplomuar më 1954, në degën e arkeologjisë. Pasi përfundoi studimet pasuniversitare në Fakultetin filozofik në Zarë, mbrojti me sukses disertacionin e doktoraturës me temën “Simbolizmi religjioz tek ilirët” Për një kohë të shkurtër punoi në Muzeun arkeologjik në Zarë dhe në Institutin e shkencave të historisë në Zarë, ndërsa në vitin 1957,kaloi në Bibliotekën Kombëtare dhe Universitare në Zagreb, në detyrën e kryeshefit të degës së librit të botuar. Më 1974, mer drejtimin e Bibliotekës së ASHAJ (sot ASHAK), ndërsa kah fund ii 1983, kalon në Entin e athershëm leksikografik “Mirosllav Krlezha”, duke ushtruar detyrën e kryeredaktorit të Leksikonit biografik kroat. Në dhjetor të vitit 1987, pas daljes nga botimi të librit të dytë, kalon në Fakultetin Filozofik, të Universitetit të Zagrebit-Dega e shkencave informatike: katedra e bibliotekarisë, ku ligjëron këto lëndë: “Historia e librit dhe bibliotekave”, “Bibliografinë” dhe “Sociologjia e librit dhe bibliotekave”. Në muajin shkurt të vitit 1978, merr titullin e këshilltarit të bibliotekarisë dhe po atë vit, ASHAJ e zyrtarizon titullin e këshilltarit shkencor të Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Jugosllavisë nga fusha e shkencave të historisë. Në vitin 1990, është zgjedhur me titullin e këshilltarit shkencor në fushën e shkencave informative. Nga viti 1970-1973, në cilësinë e ligjëruesit të lartë, si bashkëpunëtor i jashtëm, ka ligjëruar “Hyrje në arkeologji” në Fakultetin filozofik në Prishtinë. Kah fund ii vitit 1971 është zgjedhur ligjërues për lëndën “Hyrje në histirinë e librit dhe të bibliotekave” në studimet pasuniversitare (postdiplomike) për bibliotekari, dokumentacion dhe shkencat informative të Universitetit të Zagrebit. Më 1978, është zgjedhur profesor inordinar honorarist në katedrën e sapoformuar për bibliotekari të Fakultetit filozofik të Universitetit të Zagrebit, ndërsa më 1987, është zgjedhur për professor të rregullt po në këtë fakultet. Është oensionuar në vitin 1997. Nga viti 1987-1996, ka qënë shef i Katedrës së bibliotekarisë, në Degën e shkencave informative, ndërsa nga 1992-1995, kryeshef i Degës së shkencave informative në Fakultetin filozofik në Zagreb. Në organizatat e bibliotekarisë ka ushtruar shumë detyra: nga 1967 deri më 1973, ka qënë kryetar i Shoqatës së bibliotekistëve të Kroacisë, ndërsa nga 1967-1969, kryetar i Shoqatës së bibliotekistëve të Jugosllavisë. Nga viti 1992-1997, ka ushtruar detyrën e kryetarit të Këshillit për bibliotekat në Republikën e Kroacisë. Në periudhën nga 1993-1996 ka qënë anëtar i Këshillit për të Drejtat e Njeriut dhe të Drejtave të Bashkësive dhe Pakicave Etnike, të Dhomës së deputetëve të Parlamentit të Republikës së Kroacisë. Nga 1973 deri më 1999, ka qënë anëtar i Këshillit botues të edicionit ”Annual Bibliography of the History of the Printed Books and Libraries”, që botohej në Den Haag. Më 1968. inicon veprimtarinë botuese të Shoqatës së bibliotekistëve të Kroacisë. Ka qënë kryeredaktor të botimeve shoqërore të Shoqatës së bibliotekistëve të Kroacisë deri më 1984. Redaktor professional i botimeve të Entit Leksikografik “Mirosllav Krlezha” (botimi i dytë i Enciklopedisë së Jugosllavisë, Leksikoni biografik kroat, Enciklopedia e Kroacisë). Nga viti 1983 është anëtar (jashtë përbërjes punuese) të Akademisë së Shkencave dhe arteve të Kosovës, ndërsa nga viti 2001, anëtar nga jashtë shteti i (Socio straniero) Accademia Marchigiana di Scienze, Lettere ed Arti në Ancona të Italisë. Është anëtar i PEN Qendrës së Kroacisë nga viti 1985, si dhe të Shoqatës së Arkeologëve të Kroacisë nga viti 1962. MIRËNJOHJET: Për punën e tij është nderuar me shumë çmime mirënjohje e dekorata. Në vitin 1993 është nderuar me çmimin-Mirënjohjen e Kululeviqit, për punën e tij në fushën e bibliotekarisë. tij është nderuar me shumë mirënjohje: më 1983 ka marë çmimin e “Kukuleviqit” . Në vitin 1998, nderohet me çmimin “Rendi i Yllit të Kroacisë me figurën e Marko Maruliqit”, ndërsa më vitin 2004, është nderuar me çimin “Çmimi i Qytetit të Zagrebit” ndërsa po atë vit nderohet edhe me çmimin “Çmimi i Qytetit të Zarës” për vepër jetësore. Në vitin 2001, nga presidenti i Shqipërisë, prof. Dr. Rexhep Mejdani, nderohet me çmimin “ Naim Frashëri i Artë” për kontributin e tij në zbardhjen e historisë së ilirëve. Më 3 shkurt, të këtij viti (2015), në Zagreb, Akademikut arbënesh nga Zara, prof. Dr. Aleksandër Stipçeviqit, iu dorëzua edhe Dekorata “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”, akorduar nga Presidenti i Shqipërisë, z. Bujar Nishani, për meritat e tij shkencore, publicistike dhe kombëtare. Dekorata “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” është dekorata e dytë për nga rëndësia e dekoratave që ndanë Presidenti i Shqipërisë, pas Dekoratës “Dekorata e flamurit kombëtar”. Dekorata “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” nga Presidenti i Shqipërisë u jepet personaliteteve shqiptare dhe të huaja për ndihmesë të qenësishme ose kontribut madhor në mbrojtjen, forcimin apo përparimin e faktorit shqiptar kudo në botë. Ka marë pjesë në shumë tubime shkencore në vend dhe nëpër botë. Ka qënë në udhëtime studimore dhe stipendi në Itali, Gjermani, Angli, Korejë, Jordani, Turqi, Danimarkë, Shqipëri dhe në shumë vende tjera. Wshtw marrw me artin dhe religjionin e ilirëve antik, bibliografi, historinë kombëtare-nacionale dhe ate të përgjithshme të librit si dhe me çështje të censurës dhe në përgjithësi fatin në shoqëri. Ka shkruar sintezën e parë mbi artin e ilirëve dhe sintzën mbi ilirët e cila deri më tani ka përjetuar nëntë botime në katër gjuhë (kroatisht, anglisht, shqip dhe italisht). Ka shkruar shumë libra dhe punime mbi arbëreshët e Zarës. Ka botuar më shumë se 200 punime shkencore dhe profesionale në gjuhët: kroatisht, italisht, shqip, anglisht dhe në frengjisht dhe ate në publikimet nacionale dhe ndërkombëtare. Viteve të fundit më së shumti shkruan për historinë e librit kroat dhe bibliotekat kroate. Ka botuar këta tituj:Arte degli Illiri, Milano 1963. (botimi anglisht 1963),Dorracak për rregullimin e diskotekave, Zagreb 1964. (në bashkëpunim me Lela Caniq dhe Janko Zhivkoviq), Gli Illiri, Milano 1966. (përkthyer në shqip 1967), Bibliographia Illyrica, Sarajevë 1967. (suplementet janë botuar 1974., 1978. dhe 1984), Iliri – povijest, kultura, život, Zagreb 1974, 1989, 1991. (përkthyer në anglisht 1977. dhe në shqip 1980, 1990. i 2002), Bibliografja e arkeologjisë antike në Jugoslavi 1-2, Sarajevë 1977., Kultni simboli kod Ilira, Sarajevë 1981. (botimi në shqip 1983., 1990. i 2002), Historia e librit, Zagreb 1985. (botimi në shqip 1988. i 2000., në arabisht 1993. dhe në persisht 1994), Cenzura në biblioteka, Zagreb 1992., Mbi censorin e përkryer, Zagreb 1994. (botimi në shqip 2002), Interpretime albanologjike, Shkup 1994., Si ti shmangemi censorit, Zagreb 1997., Tregimi mbi Leksikonin biografik kroat, Zagreb 1997., Fat ii librit (Sudbina knjige), Lokve 2000., Historia sociale e librit tek kroatët (Socijalna povijest knjige u Hrvata), – (tani për tani janë botuar dy prej tri librave të planifikuara), Zagreb 2004. dhe 2006). Libri i fundit i Aleksandar Stipçeviqit është pikërisht për arbëreshët e Zarës, të cilët më në fund e pritën dhe përjetuan librin gjithëpërfshirës mbi kulturën dhe historinë e tyre afro 300 vjeçare, me titull “Kultura tradicionale e arbëreshëve të Zarës”. Libri, mjaft voluminoz dhe vërtetë gjithëpërfshirës, në 450 faqe, “Kultura tradicionale e arbëreshëve të Zarës”, që doli ga shtypi më 2011 u promovua më 6 shtator 2011 në vendlindjen e vet, në Arbëresh-Zarë, më konkretisht në ambijentet e Bibliotekës së Qytetit të Zarës. Akademik Aleksandër Stipçeviq, ka shkruar e botuar numër të madh të artikujve dhe librave, numër që arrinë në mbi 230, në shtypin vendas dhe të huaj revista, dhe përmbledhje të ndryshme dhe shumë e shumë libra. Libri prej 450 faqe, përmes tre kapitujve të mëdhenj, sjell përshkrim të shterrur deri në fund të jetës dhe traditës së arbëreshëve të Zarës. Kapitulli i parë flet për jetën dhe traditën e arbëreshëve të Zarës, ku autori, edhe vetë arbëresh në mënyrë të përkryer na flet për jetën dhe traditën familjare të arbëreshëve, për muzikën, valet, sportin, karnevalin si dhe për gjuhën-të folmen e arbëreshëve të Zarës. Në kapitullin e dytë, bëhet fjalë për besimët popullore, ku flitet për të ndjerët, për varret dhe varrezat, për kafshët e llojllojshme, për botën e amshueshme, (botën dhe jetën pas vdekjes), për ekzorcizmin (përbetueshmërinë), zotimet-përgjërimet, ose edhe për disa simbolizma. Në kapitullin e tretë, në mënyrë të shkurtër flet për lëtersinë popullore, duke sjellur një pasqyrë të këngëve nga ato fetare, nëpërmjet këngëve të dasmave-krushqive, deri tek ato të luftës. Poashtu, aty janë edhe disa tregime, anegdota dhe tregime për jetën si dhe fjalët e urta që janë përdorur dhe përdoren në komunitetin e arbëreshëve të Zarës. Në parathënien e këtij libri, recenzentë të cilit janë Akademik prof. Dr.Radosllav Katiçiq dhe prof.Dr. Zef Mirdita, Akademik Katiçiqi thotë: Lexuesi duhet të jetë i vetëdijshëm se ka në dorë dhe është duke shfletuar një libër të veçantë. Aleksandër Stipçeviqi, dhe libri i tij “Kultura tradicionale e arbëreshëve të Zarës” ( Tradicijska kultura zadarskih Arbanasa), në bibliografinë tonë ka vend të posaçëm. VEPRAT: Për veprat e tija nuk është aq lehtë të flitet. Ka njerëz që punojnë vetëm për një jetë njeriu, ndërsa ka të tjerë që janë të rrallë që me punën e tyre të përgjithshme plotësojnë shumë jetë. Duke shikuar opusin krijues të prof. Stipçeviqit, mbetemi vërtetë të shtangur me shumëanshmërinë krijuese të veprimtarisë dhe vemrimit të tij. Ka shkruar rreth 40 libra dhe rreth 120 punime shkencore dhe profesionale, rreth 80 kontribute më te vogla nëpërmjet zërave enciklopedik, ndërsa për ate dhe në nderimin e tij janë shkruar shumë përmbledhje punimesh. Puna shkencore e Akademik Aleksandër Stipçeviqit zhvillohet në disa drejtime, ndër të cilët dy janë drejtime kryesore: arkeologjia dhe bibliologjia. Do të përmendim vetëm disa nga veprat më të njohura të tij si për shembull nga ato dy drejtimet e tija kryesore, duke u marrë me ato, ka bërë një vepër kapitale “ Bibliografia e arkeologjisë antike në Jugosllavi” në dy vëllime, me gjithsejt 1556 faqe, ku ka mbledhur gjithçka që është shkruar dhe grumbulluar për ilirët në të gjitha gjuhët e botës. Kjo vepër është botuar nga Akademia e Shkencave dhe Arteve të Bosnjës e Hercegovinës me vitin 1977. Jeta ndërmjet librave i ka zgjuar intersimin për fenomenin e librit e veçanërisht për librin dhe vendin e tij në shoqëri gjatë historisë. Kështu ai ka botuar librin “Historia e librit” që ka arritur shumë sukses ne qarqet shkencore dhe që është përkthyer në disa gjuhë. Vetëm një erudit si Aleksandër Stipçeviqi, që njeh shumë disciplina shkencore ka mundur të shkruaje një libër me cilësi të tillë për historinë e librit. Pas kësaj, ai është marrë me fatin e librit në Kroaci, duke shkruar librin “Historia sociale e librit tek kroatët” në tre vëllime të mëdha, që është një vepër monumentale dhe monumet i pakrahasueshëm i kulturës kroate. E gjithë kjo krijimtari dhe veprimtari, Aleksandër Stipçeviqi radhitet ndër ekspertët më eminent jo vetëm në Kroaci, por edhe më gjërë. Posikur edhe të gjithë atdhedashësit e sinqertë të asaj kohe, edhe ai ka pasë përplasje me politikën që i ka lënë vrragë të pashlyeshme. Si kryeredaktor i “Leksikonit biografik të Kroacisë”, ka qëndruar stoik kur disa institucione të ish regjimit janë shtyrë se cili do të “hedhë gurin më të madh” në kulturën kroate. E kanë sulmuar se kjo vepër është përplot “mantijash” dhe se shumë shprehet ajo nacionalja. Mirëpo, Stipçeviqi nuk ka rreshtur, nuk është ndalur. Kundërshtarëve të tij të ideologjizuar ua ka këthyer në mënyrë të njejtë, duke u thirrë në fushën që mbulon, aty ku ka qënë ‘mbret”-shumë i fortë, duke mposhtur edhe persona nga udhëheqësia e athershme siç kanë qënë p.sh. Stipe Shuvar, Goran babiq ose Ema Derosi Bjelajac. Po të lëshonte pe dhe të pranonte “gabimin”, e ajo do të thoshte dhe do të nënkuptonte përjashtimin-largimin nga kultura e Kroacisë të gjithë klerikëve dhe të gjithë atdhetarëve që për pushtetin dhe regjimin e athershëm ishin të papërshtatshëm. Pas ndryshimeve demokratike, e gjithë kjo histori e shoqëruar me material dëshmie, ka përfunduar e kurorëzuar me kopertina në librin “Historia mbi Liksikonin Biografik të Kroacisë”. SHANDRI PËR ARBËNESHËT Për arbëneshët e tij, ai ka qënë gjithmonë “Lala Shandri”, më i mënçuri, më i dituri, më i arsimuari, më i urti, ka qënë krenaria e arbëneshëve. Lidhja e tij me vendlindjen Arbëneshin është shumë e komplikuar. Ka të ngjarë që rrënjët mund të jenë diku kur tek i riu Aleksandër Stipçeviqi është paraqitur vetëdija mbi dallimin e Arbëneshit dhe arbëneshëve të tij me banorët përrreth, dhe aty lindin një mori pyetjesh: Pse është ashtu, kush janë arbëneshët, çfar paraqet gjuha e tyre etj etj. Shikuar në atë mënyrë, vjen deri tek një nga preokupimet kryesore të këtij shkencëtari të albanologjisë dhe ilirologjisë, si paraardhës të shqiptarëve, respektivisht të arbëneshëve. Nga këto ndjenja të tij, ka dalë në dritë dhe është parhapur bibliografia e tij për ilirët. Por ka edhe një fushë që e lidhë Sipçeviqin me vendlindjen. Kjo është një punë dhe angazhim mbi gjysëm shekullore në të gjitha ngjarjet kulturore që lidhen me arbëneshët. Madje madje kjo pjesa e dytë mund të pohohet se është më e begatë dhe më gjithëpërfshirëse dhe e shumllojshme. Gjithçka që ka ndodhur gjatë gjysëm shekullit të fundit dhe gjithçka që është shkruar për Arbëneshin dhe arbëneshët, ka qënë në një mënyrë ose në një mënyrë tjetër e lidhur me Aleksandër Stipçeviqin, qoftë si iniciator dhe organizator, ose së paku person që ka dhënë vlerësim meritor. Kështu për shëmbull, gjatë botimit të “Fjalorit të folmes së arbëneshëve të Zarës” të Kruno Krstiqit, më 1987, ai ka ardhur nga Zagrebi, dhe disa ditë me radhë ka kontrolluar dhe mbikëqyrë botimin e këtij fjalori. Pas vdekjes së Kruno Krstiqit, ai ka inicuar botimin e librit të tij “Ardhja e arbëneshëve të Zarës, në formë libri. Kur është shfaqur idea për themelimin e Shoqatës që do të merret me kulturën e arbëneshëve, Stipçeviqi e ka mbështetur fuqimisht dhe me eksperiencën e tij të madhe ka ndihmuar rreth themelimit. Prandaj, në Tubimin themelues të Shoqatës së Arbëneshëve të Zarës, ai është shpallur “Kryetar nderi”. Nën mbikqyrjen dhe kryeredaktimin e tij janë botuar edhe librat e Sh. Perishiqit “Mbi ekonominë e arbëneshëve në ta kaluarë” dhe libri i M. Dikliqit, “Partia e drejtësisë tek arbëneshët e Zarës”. Ka qënë promotori kryesor për ndërtimin e Bibliotekës në rbënesh, respektivisht ai e ka formuluar si “Ringjallja e bibliotekës kroate”, që aty ka qënë gjatë shekullit të XIX. Për ta realizuar këtë ide, Stipçeviqi është dashur të troket në shumë dyer, që nga institucionet vendore e deri tek Ministria e kulturës. Në kuadër të kësaj biblioteke, me iniciativën e tij, është edhe “Dhoma përkujtimore e arbëneshëve të Zarës me një përmbledhje etnologjike”. Stipçeviqi nëpërmjet Shoqatës së arbëneshëve të Zarës, më 1997, në ditën e festës së “Zonjës së Loretos” e ka inicuar dhe realizuar një tumbim shkencor kushtuar shokut, mikut e bashkëvendasit të tij, intelektualit të madh Kruno Krstiqit. Poashtu, me ndihmën e tij është organizuar tubim shkencor për sociologun fra. Bonifacije Peroviq si dhe për përkthimin e librit më të vjetër për arbëneshët, ate të Tulio Erberit nga italishtja në kroatisht. Si person e njohës i mirë i problematikës së arbëneshëve, Aleksandër Stipçeviqi, në një mënyrë mer rrolin e këshilltarit ose mentorit për të gjithë ata shkencëtar nga Shqipëria, Kosova por edhe Kroacia e vendet tjera, që merren me hulumtimin dhe studimin e arbëneshëve. Histori e veçantë është ajo që Stipçeviqi tërë jetën ka mbledhë gjithçka që lidhet me arbëneshët dhe Arbëneshin nëpër arkivat e Venedikut, Romës, Zagrebit e Zarës. Mbledhja e materialeve për vendlindjen e tij ka filluar kah vitet e pesëdhjeta të shekullit të XX. Tekstin e parë që e ka shkruar si 22 vjeçar, pikërisht flet për arbëneshët dhe Arbëneshin. Kah vitet e shtatëdhjeta, ai i rrumbullakson punimet me librin e tij të punimeve “Bibliografia e punimeve për arbëneshët e Zarës”. Stipçeviqi disa herë në vendlindjen e tij në Arbënesh ka dëgjuar, ka inçizuar histori të vjetra, tradita, zakone, tregime të vjetra, legjenda, besimet e hershme dhe të ashtuquajturat bestytni. Gjithçka nga këto i ka mbledhë dhe si njohës më i mirë i kulturës ilire depërton thellë deri nga rrënjët e kësaj bashkësie. Nga e gjithë kjo, ka dalë edhe libri voluminoz, “Kultura tradicionale e arbëneshëve të Zarës” vepër kapitale e kulturës popullore, antropologjisë dhe historisë, qëe nuk e ka asnjë vend jo vetëm në Kroaci por edhe më gjërë. Në më shumë se 400 faqe, gjithë atë material në mënyrë shumë minucioze e ka përpunuar dhe ka zbuluar se arbëneshët kanë shumë gjurmë që janë ruajtur e trashiguar nga gjurmët e simboleve dhe besimeve të ilirëve. Aleksandër Stipçeviqi pati vërtetë një jetë shumë përmbajtësore dhe kuptimplote. Ishte yllë dhe i magjepsur për ilirologjinë. Gjysëm shekulli kolos i ilirologjisë. Me vdekjen e tij, familja ka humbur, vëllanë, bashkëshortin, babain, gjyshin, vjehhrin, shokët e kanë humbur shokun, shkenca shkencëtarin, ndërsa ne shqiptarët kemi humbur më shumë se të gjithë ata, sepse pwr njw kohw tw shkurtwr u ndanw nga jeta tre akademik, tre kolos, Akademik Esat Stavileci, Akademik Mark Krasniqi dhe Akademik Aleksandwr Stipçeviqi. Varrimi i Akademik prof. Dr. Aleksandwr Stipçeviqit do tw bwhet ditwn e mwrkure, datw 2 shtator, nw varrezat “Mirogoj” nw Zagreb. Prehu i qetë i nderuarai dhe i respektuari miku im Shandri-Akademik prof. Dr. Aleksandër Stipçeviqi. (Përgaditi:Mehmet Latifi/INA)

PA POLITIKË OPINION I HUAZUAR: Kosova nuk u çlirua vetë, por Evropa Perëndimore Titulli i origjinalit/librit: " Shqiptaret ne kerkim te nje fati te ri" Autor: Ismail Kadare * Dhe me ne fund ashtu ndodh vertet: Perendimi i keq, Perendimi i urryer, Perendimi kriminal e cliron popullin e Kosoves nga nje vend komunist qe quhet Jugosllavi! * Ne pranvere te vitit 1999, Serbia u perpoq ta shfrytezonte verberine e marksiste-leninisteve shqiptare dhe mllefin e tyre antiperendimor. * Per shkak te ketij mllefi, ne bisedimet e Parisit, ndeshkimi i Serbise, rrjedhimisht liria e Kosoves kaluan ne fill te perit. Me dhjetera ishin Stalnistet shqiptare dhe kosovare qe benin trysni mbi delegacioni shqipatr per te mos nenshkruar denimin e Serbise, pra lirine e Kosoves. Si rrjedhim i lekundjeve te delegacionit, pra si pasoje e kohes se humbur u vrane dhe u masakruan mijra shqiptare te tjere ne Kosove. * Qysh ne ditet e para te lirise u vu re mjergulla e pare. Krahas mirenjohjes per cliruesit evropiane, nisi nje eufori e tepruar per cliruesit vendes. Shkalle-shkalle kjo e fundit po fryhej nga disa rrethe ne ate mase saqe vetvetiu mirenjohja per Europen po tkurrej per te shkuar drejt zhdukjes. Mendime te tilla si "ushtrite perendimore e cliruan Kosoven" me te cilen hapet ky nenkapitull, do te tingellonin perhere e me te panatyrshme nga qe ishin zevendesuar nga mendimi tjeter: Kosoven e cliroi UCK-ja. * Kam qene perhere perkrahes i UCK-se se Kosoves. I kam mbrojtur djemte dhe vajzat e Kosoves qe ishin gati te flijoheshin per te, ne ditet e tyre me te keqija, atehere kur u sulmuan dhe u mbuluan me shpifje nga qe stuhi propagandistike boterore. E megjithate le te kemi kurajo te themi te verteten: Kosoven nuk e cliroi UCK-ja, por Evropa Perendimore. * Kjo eshte e vertete as nuk mohon as nuk ndryshon ne meritat e kesaj ushtrie clirimtare. Ishte UCK-ja ajo qe i ra kembanes se alarmit per te zgjuar gjithe planetin. Ishte ajo qe u vra e u coptua per t'I bere te qarte botes se c'po ndodhte ne Kosove. Se fundi, ishte ajo qe duke sherbyer si pararoje e NATO-s, arriti te terhiqte makinen e rende ushtarake te saj ne vendin e harruar qe quhej Kosove. UCK-ja ka dhe do te kete gjithmone gjithe mirenjohjen tone. Por as mirenjohja, as dashuria per te, nuk mund te na detyroje te ndryshojme te verteten. Dhe e verteta eshte se UCK-ja nuk e cliroi dhe as kishte mundesi ta clironte Kosoven.

Karikaturat e Banksy kanë goditur sërish. Ai ka postuar këtë foto ku shihen disa trupa të pajetë emigrantësh. Forma e tyre krijon idenë e flamurit të BE-së. Ai ka ironizuar me BE-në e cila s’po bën sa duhet për menaxhimin e problemit të emigrantëve që po vdesin dita-ditës. (c)Mapo

Në shtator pritet të nisë aplikimi i tarifës 5 euro për kalimin në Rrugën e Kombit. Katër kompani kanë dorëzuar ofertat pranë Ministrisë së Transportit për t’u bërë pjesë e garës së dhënies me koncesion të autostradës Milot-*Morinë, me qëllim ndërtimin, operimin, mirëmbajtjen dhe rehabilitimin e saj. Burime nga Ministria e Transportit, bëjnë të ditur se hapja e ofertave dhe vlerësimi i tyre do të bëhet më datë 15 shtator, në mënyrë që ky aks të kalohet vetëm duke paguar një taksë të caktuar. Ministria e Transporteve dhe Infrastrukturës ka publikuar njoftimin e kontratës për kompanitë e interesuara koncesionare dhe data 23 mars ka qenë afati i fundit për dorëzimin e kërkesës për kualifikim. “GSH”, bën të ditur se ministria ka në dispozicion 180 ditë për të vlerësuar ofertat përkatëse, kohë që korrespondon me muajin shtator. Deri më tani, nga drejtuesit e këtij institucioni është thënë që taksa për kalimin në këtë rrugë do të jetë rreth 5 euro, dhe duket se kompania e përzgjedhur do të jetë ajo që ka një ofertë rreth kësaj vlere. Duke lidhur Milotin, rreth 60 km në verilindje të Portit të Durrësit në detin Adriatik, me Morinën në kufirin e Kosovës, rruga formon seksionin qendror të autostradës. Objektivi kryesor i këtij koncesioni është përmirësimi i autostradës, funksionimi dhe mirëmbajtja efektive e saj. Koncesioni do të zgjasë për një periudhë 30-vjeçare dhe kompania fituese do të mbledhë dhe të mbajë të ardhurat nga taksa, dhe në këmbim do të ketë përgjegjësinë për të zbatuar dhe financuar përmirësimet e autostradës, të ndërtojë një urë të re mbi lumin Drin në Kukës dhe të zbatojë punimet më urgjente gjeo-teknike të stabilizimit. Dhënia me koncesion e Rrugës së Kombit është lajmëruar dy vjet më parë, por duket se tashmë nuk ka më kthim mbrapa. (c)Mapo

Tirana më në fund do t’i ketë katër WC publike. Pallati i Kongreseve, Pedonalja, Piramida dhe Parku Rinia do të kenë nga sot WC publike. Fotot janë publikuar nga kryebashkiku Veliaj në “Facebook”, i cili shkruan se “tani do të ketë më shumë pastërti” në Tiranë.

Shifrat e INSTAT , Korrik 2015, thellohet deficit tregtar, tkurren eksportet Eksportët kanë shënuar sërish rënie në korrik, duke dëshmuar jo vetëm për periudhën e vështirë që po kalojnë bizneset prodhuese, por edhe për tkurrjen e një prej burimeve kryesore që ushqen rritjen ekonomike të vendit. INSTAT konstaton se rënia e eksporteve ka ndikuar edhe në përkeqësimin e bilancit tregtar të vendit, ku deficiti është thelluar Eksportet kanë shënuar sërish rënie, duke sinjalizuar se një ndër burimet që ushqen rritjen ekonomike po tkurret. Të dhënat e Institutit të Statitikave tregojnë se në korrik eksportet arritën vlerën e 22 miliardë lekëve, duke pësuar rënie me 2.6% kundrejt të njëjtës periudhë të një viti më parë dhe ulje me 7,6 % kundrejt qershorit të këtij viti. Ndërsa importet vlerësohen në 52 miliardë lekë,me rritje 10,6 % kundrejt një viti më parë dhe rritje 6,5 % në krahasim me Qershor 2015. Rënia e ndejshme e eksporteve dhe rritja e importeve ka përkeqësuar bilancin tregtar të vendit, ku deficiti arriti në korrik në 30 miliardë lekë, me rritje 23% kundrejt të njëjtës periudhë të një viti më parë dhe rritje 20.3% kundrejt qershorit të këtij viti. Rënia e eksporteve është një lajm i keq për ekonominë, pasi dëshmon për një periudhën jo të mirë që po kalojnë bizneset prodhuese. Kjo bëhet edhe më shqetësuese në kushtet kur edhe burimi tjetër që ushqen rritjen ekonomike, invetsimet publike, gjithashtu kanë shënuar rënie. Vetëm pak kohë mëparë, qeveria rishikoi në ulje rritjen ekonomike të vendit, duke e zbritur në 2.7% nga 3.1% që ishte planifikimi i janarit. Shkëmbimet tregtare me vendet e BE zënë 69,2 % të gjithë tregtisë Në Korrik 2015, eksportet drejt vendeve të BE-së zënë 80,0 % të eksporteve gjithsej dhe importet nga vendet e BE-së zënë 64,6 % të importeve gjithsej. Partnerët kryesorë tregtarë janë Italia (37,8 %), Turqia (6,2 %), Greqia (5,9 %) dhe Gjermania (5,9 %). Në muajin Korrik 2015, vendet me të cilët Shqipëria ka pasur rritje më të madhe të eksporteve, në krahasim me Korrik 2014 janë: Gjermania me 54,0 %, Italia me 10,4 % dhe Kosova me 2,5 %. Ndërsa vendet me të cilat eksportet kanë pasur uljen më të madhe janë: Spanja me 26,8 %, Malta me 26,5 % dhe Greqia me 5,7 %. Në muajin Korrik 2015, vendet e me të cilët Shqipëria ka pasur rritje më të madhe të importeve, në krahasim me Korrik 2014 janë: Gjermania me 22,1 %, Turqia me 18,2 % dhe Italia me 3,6 %. Ndërsa vendet me të cilat importet kanë pasur uljen më të madhe janë: SHBA me 41,2 %, Greqia me 13,5 % dhe Kina me 3,7 %. Çfarë ndikoi në rënien e eksporteve Sipas INSAT ulja vjetore e eksporteve prej 2,6 % këtë muaj është ndikuar kryesisht nga grupet: “Minerale, lëndë djegëse, energji elektrike” me -7,8 pikë përqindje, “Materiale ndërtimi dhe metale” kanë kontribuar me -0,9 pikë përqindje, “Prodhime druri dhe letre” kanë kontribuar me -0,2 pikë përqindje. Në ndryshimin vjetor te eksporteve kane ndikuar pozitivisht grupet: “Tekstile dhe këpucë” me +3,4 pikë përqindje, “Ushqime, pije, duhan” kanë kontribuar me +2,2 pikë përqindje, “Makineri, pajisje dhe pjesë këmbimi” me +0,3 pikë përqindje. Çfarë ndikoi në rritjen e importeve Ndikimi i grupeve kryesore në ndryshimin vjetor të importeve Rritja vjetore e importeve prej 10,6 % këtë muaj është ndikuar kryesisht nga grupet: “Makineri, pajisje dhe pjesë këmbimi” kanë kontribuar me +4,8 pikë përqindje, “Materiale ndërtimi dhe metale” kanë kontribuar me +3,7 pikë përqindje, “Ushqime, pije, duhan” me +1,2 pikë përqindje, “Minerale, lëndë djegëse, energji elektrike” kanë kontribuar me -1,7 pikë përqindje , “Prodhime druri dhe letre” kanë kontribuar me -0,5 pikë përqindje. ORA NEWS

Policia e Shtetit ka dhënë detaje për operacionin e përbashkët antidrogë me homologët italianë, ku janë arrestuar 11 persona, 4 prej të cilëve në Vlorë. Policia e Shtetit njofton se grupi kriminal transportonte drogë nga Shqipëria në Itali me avion. Në Itali u sekuestruan 350 kg hashash. Operacioni i përbashkët i policisë sonë me atë italiane u shtri në Rimini dhe Brindizi. / Top Channel