Poezi
- Thread starter white
- Data e fillimit
Wishmiss
Valoris scriptorum
Luledelja
( sonet )
Jam luledelja , me e bukura isha
Nga lulet qe lendinen e stolisnin
Per bukurine fjale te embla me cucurisnin
Dhe kujtoja ,agim perhere do te kisha.
Eh ! sa pak qe mban kjo lumturia .
Fati i zi me tregon te kobshmen e vertet.
Me vuajtje ashper me denon ne jete ,
Ah , vuaj e lendoj, sa e hidhur dituria .
Me clodhje s"kam e s"kam me qetesi
Dashuria me shkuli dy fjale si me magji ,
Me coptoi zemren ,qe te lexoje aty ne te dashuroj .
Jam e vetmja lule qe me flakin pa perdellim .
Ma zhveshin ballin nga petlat qe gezoj .
Dhe me shkelin , sapo rrembejne sekretin tim .
nga romani i H . de Balzak .
( sonet )
Jam luledelja , me e bukura isha
Nga lulet qe lendinen e stolisnin
Per bukurine fjale te embla me cucurisnin
Dhe kujtoja ,agim perhere do te kisha.
Eh ! sa pak qe mban kjo lumturia .
Fati i zi me tregon te kobshmen e vertet.
Me vuajtje ashper me denon ne jete ,
Ah , vuaj e lendoj, sa e hidhur dituria .
Me clodhje s"kam e s"kam me qetesi
Dashuria me shkuli dy fjale si me magji ,
Me coptoi zemren ,qe te lexoje aty ne te dashuroj .
Jam e vetmja lule qe me flakin pa perdellim .
Ma zhveshin ballin nga petlat qe gezoj .
Dhe me shkelin , sapo rrembejne sekretin tim .
nga romani i H . de Balzak .
Hektor12
Locus omnem
DIALOG NDJENJASH E ËNDRRASH
Në natën e qetë, e pyes un‟, Muzën vetë !
Përse vallë, më fton në kuvendime ?
I them asaj prerë, t‟më lë të qetë !
Se, mi ka do halle kjo jeta ime !
Shpejt, ma kthen Muza pa hidhërime ,e
M‟thot: zbrit nga Pegasi ti, më parë !
Të t‟i them vet‟ unë, dy fjalë
nuk të grishi unë për dëfrimet
Por, zemra yte më puth me mallë
E pastaj, ndjeshëm m‟i jep sublimet !
Po të them, jepi udhë ti dorës sate!- me
Pendën e Artë le t‟i qëndisë shkrimet
***
Mbrëmë vonë, natës me hënë
Seç bredha malit dhe lumit pranë
Aty pashë hënën tek lahej
N‟ujë të burimit, si po shpërlahej
N‟livadhin e kadifenjtë, un pushova,
Një tufë lulesh të bukura i përqafova
Mes tyre, gjatë, unë qëndrova
Muzën dhe Zanën sërish i takova
Në gjumë të thellë unë rrashë
Shum‟ ëndrra të bukura pashë
Anembanë historiesë s‟ime i rrashë
N‟prozë e n‟poezi gjërat ia thash
I këndova, madje edhe i vajtova
Brez pas brezit ua përcolla
N‟shpirt e n‟zemër ua mbolla
Dëshirën për dije ua dhash
***
Mbrëmë, një natë e bukur thënë,
edhe pse ishte e errët, pa hënë
sikurse e bukura nuse,- shtatzanë
Përsëri m‟kaloi mua, Zanë-Muza pranë
Ajo m‟përshëndeti e ma dha përqafimin
Edhe unë e perkëdhela, s‟e lash pa e puthur,
Vetëm ndjeshëm dhe ashtu lehtë
Ajo, si peshqesh ma dha inspirimin
***
Ndrërkaq, Pegasit të shaluar si për ditë dasme
i përshpëriti diçka të rendësishme n‟vesh ?!
pastaj, ia përkëdheli jelet Kalit t‟Bardhë
I ra vitheve paksa rëmbyeshëm
Eh!-ç‟mori përpjetën Gjoku, rrufeshëm !
Mbahu!- më tha, or thinjosh plak!
Për jelebardhë kapju Pegasit
Bashkë me nusen në duvak
Ti për Muzën mos ki merak
Se, atë, e takon hareshëm dhe shum‟ lehtë
Ajo t„vjen sa herë që zemra e fton n‟konak
Po qe se s‟pari, i përgatitur të jeshë vetë
E pastaj dijen, ndër libra ta keshë nxënë
Dhe varg të pakëputur ngjarjesh ta kesh‟ vënë
Tamam, sikur brumi që pret për tu gatuar
Pritëm, se vij vetë aty, hiç pa u hetuar
Unë, me kënaqësi, do ta jap inspirimin
Që Pena e Artë, ta qëndisë shkrimin.
Në natën e qetë, e pyes un‟, Muzën vetë !
Përse vallë, më fton në kuvendime ?
I them asaj prerë, t‟më lë të qetë !
Se, mi ka do halle kjo jeta ime !
Shpejt, ma kthen Muza pa hidhërime ,e
M‟thot: zbrit nga Pegasi ti, më parë !
Të t‟i them vet‟ unë, dy fjalë
nuk të grishi unë për dëfrimet
Por, zemra yte më puth me mallë
E pastaj, ndjeshëm m‟i jep sublimet !
Po të them, jepi udhë ti dorës sate!- me
Pendën e Artë le t‟i qëndisë shkrimet
***
Mbrëmë vonë, natës me hënë
Seç bredha malit dhe lumit pranë
Aty pashë hënën tek lahej
N‟ujë të burimit, si po shpërlahej
N‟livadhin e kadifenjtë, un pushova,
Një tufë lulesh të bukura i përqafova
Mes tyre, gjatë, unë qëndrova
Muzën dhe Zanën sërish i takova
Në gjumë të thellë unë rrashë
Shum‟ ëndrra të bukura pashë
Anembanë historiesë s‟ime i rrashë
N‟prozë e n‟poezi gjërat ia thash
I këndova, madje edhe i vajtova
Brez pas brezit ua përcolla
N‟shpirt e n‟zemër ua mbolla
Dëshirën për dije ua dhash
***
Mbrëmë, një natë e bukur thënë,
edhe pse ishte e errët, pa hënë
sikurse e bukura nuse,- shtatzanë
Përsëri m‟kaloi mua, Zanë-Muza pranë
Ajo m‟përshëndeti e ma dha përqafimin
Edhe unë e perkëdhela, s‟e lash pa e puthur,
Vetëm ndjeshëm dhe ashtu lehtë
Ajo, si peshqesh ma dha inspirimin
***
Ndrërkaq, Pegasit të shaluar si për ditë dasme
i përshpëriti diçka të rendësishme n‟vesh ?!
pastaj, ia përkëdheli jelet Kalit t‟Bardhë
I ra vitheve paksa rëmbyeshëm
Eh!-ç‟mori përpjetën Gjoku, rrufeshëm !
Mbahu!- më tha, or thinjosh plak!
Për jelebardhë kapju Pegasit
Bashkë me nusen në duvak
Ti për Muzën mos ki merak
Se, atë, e takon hareshëm dhe shum‟ lehtë
Ajo t„vjen sa herë që zemra e fton n‟konak
Po qe se s‟pari, i përgatitur të jeshë vetë
E pastaj dijen, ndër libra ta keshë nxënë
Dhe varg të pakëputur ngjarjesh ta kesh‟ vënë
Tamam, sikur brumi që pret për tu gatuar
Pritëm, se vij vetë aty, hiç pa u hetuar
Unë, me kënaqësi, do ta jap inspirimin
Që Pena e Artë, ta qëndisë shkrimin.
Hektor12
Locus omnem
ShENjTËREShA
Muaji tetor, vjeshta e tretë
Atje në Romë gjallëri e vërtetë
Sheshi Shën Pjetër me gëzim po pret
Një ditë të madhe ai lajmëron
Dita e shenjtërimit shpejt po afron
Nëna jonë do të shenjtërohet
Nga vetë Papa ajo do të bekohet
Është kjo e jona, Nëna Tereze
Që eci Globit si dielli me rreze
E la Shkupin, në Kalkutë zuri vend
Kujdesi për hallexhinj e bëri të shenjtë.
Nëna Tereze-Gonxhja e jonë
Shën Tereze tani do t'i thonë
Shpirti dhe puna i vunë kurorë
Nga dora e saj, kudo që afrohej
Dhembja,e keqja shpejt harohej
Në bamirësi jeta asaj i shkoi
Tërë jetën e vet ajo sakrifikoi
Për jetimë, skamnorë dhe të pastrehë
Për ato që jeta i priste në teh
Të sëmurë e të shtrirë në letargji
Mundohej t'i kthente në lumturi
Sot ne mburemi me plot pietet
Për nënën tonë shenjtëreshë e vërtetë
E populli shqiptar, le të ndihet krenar
Si popull i lashtë edhe bujar
Që ia dhuroi botës njerëzore
Këtë yll të rallë me zemër hyjnore
Bota mbarë sot e përkujton
Lotët nga gëzimi për të i lëshon
Thellë në shpirt e përjeton
Që i erdhi dita edhe shenjtërimit
Nëna Tereze, nënë e njerëzimit.
Shpresa për jetë e gjithë rruzullimit.
Muaji tetor, vjeshta e tretë
Atje në Romë gjallëri e vërtetë
Sheshi Shën Pjetër me gëzim po pret
Një ditë të madhe ai lajmëron
Dita e shenjtërimit shpejt po afron
Nëna jonë do të shenjtërohet
Nga vetë Papa ajo do të bekohet
Është kjo e jona, Nëna Tereze
Që eci Globit si dielli me rreze
E la Shkupin, në Kalkutë zuri vend
Kujdesi për hallexhinj e bëri të shenjtë.
Nëna Tereze-Gonxhja e jonë
Shën Tereze tani do t'i thonë
Shpirti dhe puna i vunë kurorë
Nga dora e saj, kudo që afrohej
Dhembja,e keqja shpejt harohej
Në bamirësi jeta asaj i shkoi
Tërë jetën e vet ajo sakrifikoi
Për jetimë, skamnorë dhe të pastrehë
Për ato që jeta i priste në teh
Të sëmurë e të shtrirë në letargji
Mundohej t'i kthente në lumturi
Sot ne mburemi me plot pietet
Për nënën tonë shenjtëreshë e vërtetë
E populli shqiptar, le të ndihet krenar
Si popull i lashtë edhe bujar
Që ia dhuroi botës njerëzore
Këtë yll të rallë me zemër hyjnore
Bota mbarë sot e përkujton
Lotët nga gëzimi për të i lëshon
Thellë në shpirt e përjeton
Që i erdhi dita edhe shenjtërimit
Nëna Tereze, nënë e njerëzimit.
Shpresa për jetë e gjithë rruzullimit.
Hektor12
Locus omnem
Vullnet Mato
AKORDOJ KITARAT E ZEMRAVE
Nuk jam muzikant,
por me çelësat e frymës sime,
akordoj telat e kitarave në zemra,
nga lindja në perëndim.
Kur dëgjoni kitarat që kumbojnë,
muzgjeve me purpurime,
notat e ëmbla të shtatë telave,
kanë brenda dridhmat e zërit tim.
Fryn një erë e rebeluar,
me klithmat vdekjeve të vajzërisë,
që këput egërsisht telat e kitarave,
të dashurive mbrëmjesore.
Ndërsa unë i zëvendësoj me tela fryme,
nga rënkimet e dhembshurisë,
duke i shtrënguar me çelësat e bardhë,
të dashurisë sime rinore.
Tani s’ka më priftërinj të sakrifikuar,
si te idili i Shën Valentinit,
por Ofeli e Zhulieta shqiptare,
me shtatë tela kitare brenda zemrave,
që vriten për një puthje,
në kulmin e magjishëm të ngazëllimit,
kur topuzi i daulleve fanatike,
godet me gjëmim, ndjenjat e femrave.
Përgjaken telat e kitarave
në perëndimin e vonë të kohës së vjetër,
kur jehojnë melodi të reja
me cicërime nga zogëzat e blerimit.
Se ndodh në strofkat e shpellave,
rizgjohen sërish arinjtë e verbër,
që duan të kthejnë vajet e lahutave,
nga nenet e patriarkut të Dukagjinit...
Turpi i turpeve, sepse dhe kanuni i tij,
shmangte gjakderdhjen femërore!
Ah... për ju, o shpirtkëputura fatkeqe,
unë kitara do akordoj përjetësisht!...
Derisa këngët e të gjitha zemrave,
të paralizojnë kthetrat gjakësore,
që puthjet e çiltra të kohës sonë,
të mos martirizohen mizorisht!...
AKORDOJ KITARAT E ZEMRAVE
Nuk jam muzikant,
por me çelësat e frymës sime,
akordoj telat e kitarave në zemra,
nga lindja në perëndim.
Kur dëgjoni kitarat që kumbojnë,
muzgjeve me purpurime,
notat e ëmbla të shtatë telave,
kanë brenda dridhmat e zërit tim.
Fryn një erë e rebeluar,
me klithmat vdekjeve të vajzërisë,
që këput egërsisht telat e kitarave,
të dashurive mbrëmjesore.
Ndërsa unë i zëvendësoj me tela fryme,
nga rënkimet e dhembshurisë,
duke i shtrënguar me çelësat e bardhë,
të dashurisë sime rinore.
Tani s’ka më priftërinj të sakrifikuar,
si te idili i Shën Valentinit,
por Ofeli e Zhulieta shqiptare,
me shtatë tela kitare brenda zemrave,
që vriten për një puthje,
në kulmin e magjishëm të ngazëllimit,
kur topuzi i daulleve fanatike,
godet me gjëmim, ndjenjat e femrave.
Përgjaken telat e kitarave
në perëndimin e vonë të kohës së vjetër,
kur jehojnë melodi të reja
me cicërime nga zogëzat e blerimit.
Se ndodh në strofkat e shpellave,
rizgjohen sërish arinjtë e verbër,
që duan të kthejnë vajet e lahutave,
nga nenet e patriarkut të Dukagjinit...
Turpi i turpeve, sepse dhe kanuni i tij,
shmangte gjakderdhjen femërore!
Ah... për ju, o shpirtkëputura fatkeqe,
unë kitara do akordoj përjetësisht!...
Derisa këngët e të gjitha zemrave,
të paralizojnë kthetrat gjakësore,
që puthjet e çiltra të kohës sonë,
të mos martirizohen mizorisht!...
Hektor12
Locus omnem
ENDERR JETA...
Enderr e keqe jeta
enderr e gjate.
Pak momente te mira ka,
shume te hidhura
Enderr kurioze
qe sa me shpesh e sheh
aq me teper do ta shohesh
Dhe pse na lendon
ne prape s'themi -mjaft !
Na pelqen te perleshemi
ta fitojme ate
por me kot !!!
Ajo na ka fituar
me pare se ta "njohim"
i perkasim,s'na perket
Sa keq !
Ne prape enderrojme
Ajo,dinake,
na jep disa raste
na kenaq pak,vetem pak
Pastaj vazhdon,na plagos
na plagos,na plagos shume!
Kurse ne prape...
.............................................
E bukur eshte jeta !
Ah! Sa keq! Sa cudi!
Pse te sillet keshtu me ne?
Perse?
Heret a vone,
e meritojme apo jo,
pa i ardhur keq
pa ia ditur qe ne perpiqemi
se....e duam !
E duam shume!
I perkushtohemi
sikur nuk do ta "humbasim" kurre!!
Ajo,si gjithnje
ben te sajen,
na plagos,na plagos,na plagos!
Dhe se fundi..,
fiton "duelin"
FITON !
Ikim ne,
u leme radhen te tjereve
IKIM! IKIM ! IKIM...!!!
|Astrit balliu| 30/05/'14
GREECE
Enderr e keqe jeta
enderr e gjate.
Pak momente te mira ka,
shume te hidhura
Enderr kurioze
qe sa me shpesh e sheh
aq me teper do ta shohesh
Dhe pse na lendon
ne prape s'themi -mjaft !
Na pelqen te perleshemi
ta fitojme ate
por me kot !!!
Ajo na ka fituar
me pare se ta "njohim"
i perkasim,s'na perket
Sa keq !
Ne prape enderrojme
Ajo,dinake,
na jep disa raste
na kenaq pak,vetem pak
Pastaj vazhdon,na plagos
na plagos,na plagos shume!
Kurse ne prape...
.............................................
E bukur eshte jeta !
Ah! Sa keq! Sa cudi!
Pse te sillet keshtu me ne?
Perse?
Heret a vone,
e meritojme apo jo,
pa i ardhur keq
pa ia ditur qe ne perpiqemi
se....e duam !
E duam shume!
I perkushtohemi
sikur nuk do ta "humbasim" kurre!!
Ajo,si gjithnje
ben te sajen,
na plagos,na plagos,na plagos!
Dhe se fundi..,
fiton "duelin"
FITON !
Ikim ne,
u leme radhen te tjereve
IKIM! IKIM ! IKIM...!!!
|Astrit balliu| 30/05/'14
GREECE
Hektor12
Locus omnem
Kur te shoh!!!
Dicka me cmend,kur te shikoj
ndjej deshiren te t'perqafoj
te t'mbaj fort,ne krahe shtrenguar
te t'jap puthje,pa'pushuar
Kur te shoh si ke ndryshuar
e kuptoj,qe je dashuruar
kur te shoh,syrin si te qesh
ndjenja ime,zjarre me ndez
Por kur me flet,nuk te njoh
pyes veten,ku shkoi ajo
vec atehere kur me sheh ne sy
e kuptoj,qe je 'ish'ti
Te ti ndryshimin kur e shoh
gjaku ne deje,fillon te vloj
dua te t'bertas......,
eja me perqafo
e cdo gje tjeter.....,
ne djalle le te shkoje!!!!
Dicka me cmend,kur te shikoj
ndjej deshiren te t'perqafoj
te t'mbaj fort,ne krahe shtrenguar
te t'jap puthje,pa'pushuar
Kur te shoh si ke ndryshuar
e kuptoj,qe je dashuruar
kur te shoh,syrin si te qesh
ndjenja ime,zjarre me ndez
Por kur me flet,nuk te njoh
pyes veten,ku shkoi ajo
vec atehere kur me sheh ne sy
e kuptoj,qe je 'ish'ti
Te ti ndryshimin kur e shoh
gjaku ne deje,fillon te vloj
dua te t'bertas......,
eja me perqafo
e cdo gje tjeter.....,
ne djalle le te shkoje!!!!
Hektor12
Locus omnem
Dashuritë e mëdha nuk veshin fustan nusërie!
Nëse një ditë do gjesh tri pika loti,
Mos ngurro ,merri e perdori per sy,
Mallin tim shtrëngoje në duar të harresës,
Së paku veten do duash si dikur unë ty!
Mos më shkel në kujtime, kam dhimbje,
Se në dyert e shpirtit tim ti le vetëm një varg,
Zgjohu vesa ime le ti zbusim flakët e mallit
Mos më lejo të tretem mijëra pikla loti larg!
Mos më eja as në ëndrra, kam frikë
Edhe hëna e vrerosur në rënie ka mall,
Dy sy të babëzitur akoma shikojnë në boshllëk
Nga kjo dashuri nuk del njeri i gjallë!
Kam një dëshirë që të mos kem më dëshirë,
Që shpresat e mia pa nënkresë në gjumë ti vë,
Unë po tretem gjetkë, me shpirtin tim grisur
Aty ku thua me vete ”Më mirë të mos jem më”!.
Fati ynë pre e një cope lumturie,
Harrova!-
Dashuritë e mëdha nuk veshin fustan nusërie!
Nëse një ditë do gjesh tri pika loti,
Mos ngurro ,merri e perdori per sy,
Mallin tim shtrëngoje në duar të harresës,
Së paku veten do duash si dikur unë ty!
Mos më shkel në kujtime, kam dhimbje,
Se në dyert e shpirtit tim ti le vetëm një varg,
Zgjohu vesa ime le ti zbusim flakët e mallit
Mos më lejo të tretem mijëra pikla loti larg!
Mos më eja as në ëndrra, kam frikë
Edhe hëna e vrerosur në rënie ka mall,
Dy sy të babëzitur akoma shikojnë në boshllëk
Nga kjo dashuri nuk del njeri i gjallë!
Kam një dëshirë që të mos kem më dëshirë,
Që shpresat e mia pa nënkresë në gjumë ti vë,
Unë po tretem gjetkë, me shpirtin tim grisur
Aty ku thua me vete ”Më mirë të mos jem më”!.
Fati ynë pre e një cope lumturie,
Harrova!-
Dashuritë e mëdha nuk veshin fustan nusërie!
Hektor12
Locus omnem
E di cfare...??!!
Do te marr nje udhetim
do nisem ne rrugen pa'kthim
drejte enderrave te tua
e gabimit tim...
drejte misterit tend
e shpirtit tim.
Do marr rrugen e enderrave te tua platonike
rrugen e gabimit tim
per dashurine tone unike.
Rrugen e mìsterit tend te fshehur
te shpirtit tim...,
qe perjetesisht e le te dehur.
Do marr rrugen pa perfundim
rrugen e dashurise qe nuk vdes
e di,eshte nje rruge me shume mundim
por do te shoqerohem
nga mikja ime Shprese
e nga miku im Durim!!!
Do te marr nje udhetim
do nisem ne rrugen pa'kthim
drejte enderrave te tua
e gabimit tim...
drejte misterit tend
e shpirtit tim.
Do marr rrugen e enderrave te tua platonike
rrugen e gabimit tim
per dashurine tone unike.
Rrugen e mìsterit tend te fshehur
te shpirtit tim...,
qe perjetesisht e le te dehur.
Do marr rrugen pa perfundim
rrugen e dashurise qe nuk vdes
e di,eshte nje rruge me shume mundim
por do te shoqerohem
nga mikja ime Shprese
e nga miku im Durim!!!
Seyfert
Valoris scriptorum
Ca vargje për Çamërinë.
Që nga malet Keraune
E gjer në gji të Ambrakisë
Është i gjithë atdhe Thesprotësh
Thotë Straboni i lashtëisë!
Të krishterë e Myslimanë
N’Çamëri janë një gjini
Pse i dëbove moj Lozanë
Dhjetra mijra në Azi?
Edhe ty Napoleon Zerva
Të mallkon toka arbnore
Për ata njerëz të pafajshëm
Që i grive si n’thertore!
Edhe ju shovenë të rinj
Që ju cyt megalidhea
Mos harroni historinë
Se gjer ku shtrihet Morea!
Pra gjithkush le ta dijë mire
Se kushdo në troje t’veta
Është zot e s’do mëshirë
Prej askujt, sa të jetë jeta!
Që nga malet Keraune
E gjer në gji të Ambrakisë
Është i gjithë atdhe Thesprotësh
Thotë Straboni i lashtëisë!
Të krishterë e Myslimanë
N’Çamëri janë një gjini
Pse i dëbove moj Lozanë
Dhjetra mijra në Azi?
Edhe ty Napoleon Zerva
Të mallkon toka arbnore
Për ata njerëz të pafajshëm
Që i grive si n’thertore!
Edhe ju shovenë të rinj
Që ju cyt megalidhea
Mos harroni historinë
Se gjer ku shtrihet Morea!
Pra gjithkush le ta dijë mire
Se kushdo në troje t’veta
Është zot e s’do mëshirë
Prej askujt, sa të jetë jeta!
Hektor12
Locus omnem
.GRAVURA PA EMER
E paskam patur pasur jeten te gjate.
Ma pati patur thene ime gjyshe Rabushe.
Nje shurre cuni e ben nje vrage deleje
Pa treguar emrin e babait dash.
Paskam qene qene ne jerm.
Dhe po ashtu me paskan pare te vdekur.
Po.Te falem Zoti im !
Une jam. S' jam fikur.
Eh ! Sa kollaj paska qene qene.
Lan me gelqere nje plenc te tere..
Dhe pyet ,moj, e prape ;
Si te iku e bukura pa lare!
hekuran miraka
Nju Jork , qershor 2014
E paskam patur pasur jeten te gjate.
Ma pati patur thene ime gjyshe Rabushe.
Nje shurre cuni e ben nje vrage deleje
Pa treguar emrin e babait dash.
Paskam qene qene ne jerm.
Dhe po ashtu me paskan pare te vdekur.
Po.Te falem Zoti im !
Une jam. S' jam fikur.
Eh ! Sa kollaj paska qene qene.
Lan me gelqere nje plenc te tere..
Dhe pyet ,moj, e prape ;
Si te iku e bukura pa lare!
hekuran miraka
Nju Jork , qershor 2014
Hektor12
Locus omnem
TI ZGJODHE RRUG TJETER
Une gjdo nate para se te fle,
Puth foton tende.I mbaj mend mir
Premtimet qe beme njeri tjetrit
Une ende te pres dhe pse gjerat
Ndryshuan mes nesh
Ato gjerat e bukura
Qe perjetuam i shkatrrove ti
A e di sa te trishtuara i kam ditet pa ty
Gjdo mengjes e m'bremje une ende flas me ty
Te them,mirmengjesi dashuria ime
Te them mirembrema zemra ime
Por kot pergjigjjet sme vijn nga ty
Por ti ske si ta dish keto gjera
U be koh pa u par pa fol ne dy
Te luta me mijera her kthehu
Por ti zgjodhe rruge tjeter
Mbase dashuria yte sishte aq e forte
Per te ber te rrije me mua
Edhe pse ishe ti ai qe ike
Une skam zemer tet mallkoj jo
Por te them se mos mendo se do vuaj ter jeten per ty.
Jo.Jo.Jo.
Do jetoj dhe une si ti .Do buzeqesh perseri
Dot ket dhe per mua dashuri reale
Nje dashuri me e bukur qe ne jet me jep vlera
Mos mendo i dashur se je vetem ti ne ket bote
Ndoshta jo nga bukuria fizikale,
Por do jet nga bukuria shpirterore
Do vij ajo dit dhe per mua.
Por te lutem ateher kur t'me shofesh
Ne krahet e tjetrit ,mos e mundo veten
Mos bej sikur me ke dashur dhe xhelozon
Se ateher nuk te njof kushje
Nuk te njof kush ishe
Z'do kem koh te kujtoj kohen e kaluar
Se do jem duke shijuar lumturin
Me dashuri te bekuar,
HAZBIJE BRAHIMI
Une gjdo nate para se te fle,
Puth foton tende.I mbaj mend mir
Premtimet qe beme njeri tjetrit
Une ende te pres dhe pse gjerat
Ndryshuan mes nesh
Ato gjerat e bukura
Qe perjetuam i shkatrrove ti
A e di sa te trishtuara i kam ditet pa ty
Gjdo mengjes e m'bremje une ende flas me ty
Te them,mirmengjesi dashuria ime
Te them mirembrema zemra ime
Por kot pergjigjjet sme vijn nga ty
Por ti ske si ta dish keto gjera
U be koh pa u par pa fol ne dy
Te luta me mijera her kthehu
Por ti zgjodhe rruge tjeter
Mbase dashuria yte sishte aq e forte
Per te ber te rrije me mua
Edhe pse ishe ti ai qe ike
Une skam zemer tet mallkoj jo
Por te them se mos mendo se do vuaj ter jeten per ty.
Jo.Jo.Jo.
Do jetoj dhe une si ti .Do buzeqesh perseri
Dot ket dhe per mua dashuri reale
Nje dashuri me e bukur qe ne jet me jep vlera
Mos mendo i dashur se je vetem ti ne ket bote
Ndoshta jo nga bukuria fizikale,
Por do jet nga bukuria shpirterore
Do vij ajo dit dhe per mua.
Por te lutem ateher kur t'me shofesh
Ne krahet e tjetrit ,mos e mundo veten
Mos bej sikur me ke dashur dhe xhelozon
Se ateher nuk te njof kushje
Nuk te njof kush ishe
Z'do kem koh te kujtoj kohen e kaluar
Se do jem duke shijuar lumturin
Me dashuri te bekuar,
HAZBIJE BRAHIMI
Hektor12
Locus omnem
Trishtimit!!
Trishtimit mos i jep krahe
se do fluturoje gjithmone
rreth shpirtit tend
mos e ujit me lote
se do cele trendafila
vend e pavend...!
Trishtimit mos i jep enderra
se asnjehere,nuk do enderrosh
mos i jep shpresa
se ne zemer,do ngelesh bosh
Trishtimin sulmoje me buzeqeshje
e me shkelqimin e syve te tu
falì,sa me shume urrejtje
e nje injorim ndjenjash,pafund.
Trishtimin,mos e puth
se buzet e bukura ti can
mos deshiro kurre ta provosh
se trishtimi....??...
ka nje shije te tharte!!!
Trishtimit mos i jep krahe
se do fluturoje gjithmone
rreth shpirtit tend
mos e ujit me lote
se do cele trendafila
vend e pavend...!
Trishtimit mos i jep enderra
se asnjehere,nuk do enderrosh
mos i jep shpresa
se ne zemer,do ngelesh bosh
Trishtimin sulmoje me buzeqeshje
e me shkelqimin e syve te tu
falì,sa me shume urrejtje
e nje injorim ndjenjash,pafund.
Trishtimin,mos e puth
se buzet e bukura ti can
mos deshiro kurre ta provosh
se trishtimi....??...
ka nje shije te tharte!!!
Hektor12
Locus omnem
JAM NJERI
Na ish ulur pran e pran,
nje i bardh dhe nje i zi,
i bardhi koken menjane,
kishe frik nga ngjyra e tij.
Sterr i zi jam ore mik,
po ne zemren ti ma hap,
gjaku qe kalon tek une,
ngjyren e ka te kuqe flak.
Per ty se them me siguri,
c'ngjyre gjaku te ka mare,
i zbehur je gjith ne fytyre,
nga frika qe jam une pran.
Qetesohu mik dhe me shiko,
si kunder vete ne pasqyr,
pas rrezesh te forta dielli,
qe ke mar veres ne natyr.
Kam gjak, shpirt, njesoj si ti,
vec ngjyra ne lekure dallon,
por ne zemer jam njeri,
ndoshta me shum, se ti besoj.
| Elisabeta Gockaj |
Na ish ulur pran e pran,
nje i bardh dhe nje i zi,
i bardhi koken menjane,
kishe frik nga ngjyra e tij.
Sterr i zi jam ore mik,
po ne zemren ti ma hap,
gjaku qe kalon tek une,
ngjyren e ka te kuqe flak.
Per ty se them me siguri,
c'ngjyre gjaku te ka mare,
i zbehur je gjith ne fytyre,
nga frika qe jam une pran.
Qetesohu mik dhe me shiko,
si kunder vete ne pasqyr,
pas rrezesh te forta dielli,
qe ke mar veres ne natyr.
Kam gjak, shpirt, njesoj si ti,
vec ngjyra ne lekure dallon,
por ne zemer jam njeri,
ndoshta me shum, se ti besoj.
| Elisabeta Gockaj |
Hektor12
Locus omnem
Alda Merini
Nuk paska fund pritja ime.
Po tè pres,
sot, nesèr e pèrditè
e pak nga pak po shuhem,
aq sa tashmè e kam harruar
fytyrèn tènde.
Duan tè dinè se dèshpèrimi im
eshtè i barabartè me mungesèn tènde
jo, èshtè njè grimè mè shumè:
dèshpèrimi,
èshtè vdekja ime e balsamosur
qè nuk e di si mund tè ta bèj dhuratè.
Nuk paska fund pritja ime.
Po tè pres,
sot, nesèr e pèrditè
e pak nga pak po shuhem,
aq sa tashmè e kam harruar
fytyrèn tènde.
Duan tè dinè se dèshpèrimi im
eshtè i barabartè me mungesèn tènde
jo, èshtè njè grimè mè shumè:
dèshpèrimi,
èshtè vdekja ime e balsamosur
qè nuk e di si mund tè ta bèj dhuratè.