Re: Bisede me ateistet!
Nuk thashe se feja eshte e ngjashme me komunizmin, por thashe qe komunizmi eshte nje perpjekje per te krijuar nje fe te re, por qe eshte e deshtuar, pasi eshte nje fe pa Zot.
Nejse, me lart fola per besimin ne pergjithesi dhe besoj rame dakort per shtysat motivuese qe te jep besimi, per t’iu larguar te keqes, si dhe per te bere pune te miar, per te pastruar shpirtin ne pergjithesi (i leme rastet kur hasim fetare te korruptuar, te cileve une ia ve ne dyshim seriozitetin me te cilin e kane marre fene), pra besimi ka nje force te fuqishme motivuese qe te shtyn drejt se mires dhe te largon nga e keqja, qofte hyjnija qe ti beson edhe nje peme.
Per sa i perket vertetesise se feve pastaj ky eshte proble teologjik, apo edhe shkencor, qe i perket fushes se kritikes fetare, gje qe pergjithesisht eshte perpjekur t’a beje fusha e kritikes tekstuale te librave qe njihen si te shenjta. Ketu diskutimet jane te ndryshme per fe te ndryshme dhe besoj se do te devijonim nga tema, si dhe nga fusha ku po shkruajme po t’ia hynim nje debati te tille.
Por parimisht duhet te ndalemi pak tek fakti i ekzistences apo jo te asaj qe shume njerez e quajne “rruga e shpetimit”.
Ne qofte se besojme se ekziston nje Krijues, i cili e ka vendosur njeriun ne toke me nje qellim te caktuar, nuk mendoj se Ai do t’a kishte lene te paudhezuar ate ne mes te kater rrugeve. Krijuesi, nga dhimbsuria e Tij e pakufishme, e ka krijuar njeriun pas nje pafundesie nevojash te cialt as qe mundemi t’i numerojme per t’a falenderuar. eshte perkujdesur per te gjate gjithe fazave te krijimit, te rritjes, si dhe vazhdon t’a mbaje ne ekzistence dhe ne jete duke ia garantuar te gjitha kushtet jetesore dhe ekzistenciale. Si mundet Ai te neglizhoje nje fakt kaq te rendesishem per njeriun, nevoja per udhezim?! Perkryeshmeria e krijimit deshmon per pamundesine e nje neglizhence te tille prej Krijuesit, dhe sigurisht, udhezimi gjendet rreth nesh. Mjafton te kesh vullnet, per t’a pare drejt e ne sy, me zemer te cilter, pa paragjykime.
Pikerisht prandaj ky Krijues ka derguar Profetet, per t’a perforcuar gjate koherave mesazhin e Tij. Pikerisht prandaj i ka nisur edhe librat e shenjte, per t’a pasur kurdohere prane njeriu fjalen e Tij. Dhe vec kesaj ai i ndihmon atij qe deshiron, t’ia lehtesoje rrugen per tek e verteta. Atij, ia hap zemren, ia kthiellon mendjen, ia qarteson idete, ia shton frymezimin, pasi shpesh e verteta gjendet e pluhurosur nga duart mekatare te atyre qe duan te perfitojne ne kurriz te saj. Ne kohe si keto te sotmet ku nje mije e nje altoparlante te bucasin ne vesh duke u perpjekur te indoktrinojne njerezimin qe femije sipas utopirave te rastit, nuk eshte e lehte te degjosh zerin e se vertetes. Por nuk eshte dhe e veshtire per ate qe vete Zoti ia ka hapur zemren, pasi eshte gjuha e saj qe behet udherrefyesja me e mire per tek e verteta. Dhe Zoti kurrsesi nuk do t’a lere ne humbje ate qe i drejtohet per ndihme ne kete “trafik” kaotik ideologjishe te deshtuara.
Ndoshta shume nga fjalet e mija ishin emocionale, por desha te shpreh nevojen per ciltersi ne gjykim, pasi ne te kunderten logjika eshte nje shpate me te cilen mund te presesh si te duash, mjafton qe te dish t’a vervisesh. Dua te them se kushdo mund te abuzoje me argumentet, por atij qe eshte i sinqerte (dhe per kete nuk e kam zakon t’ua ve ne dyshim njerezve) eshte zeri i zemres qe e udheheq drejt se vertetes.
Sigurisht pra, nuk jam nga ata qe perpiqen t’a shohin realitetin vetem emocionalisht. Perkundrazi, njeriu duhet te jete sycelet dhe ti peshoje me maturi argumetet, e jo te rrembehet nga emocioni, i cili po ashtu mund dhe ai mjet i djallit.
Nuk dua te them zgjidh kete apo ate, por ajo qe dua te them me pak fjale eshte fakti se njeriu duhet t’a mendoje me seriozitet kete gje, pasi kjo ka te beje me fatin e tij.
Ti shprehesh pak me lart se feja edhe nese eshte prej Zotit eshte e mbushur me ndikime, dhe se nuk mund te besosh “një Zot të cilin ma përshkruan dikush që mund të ketë një injorancë të thellë apo që mund të ketë aftësi më të kufizuara nga sa nevojiten”. As une nuk besoj ne ate qe mund te sajojne mendjet e ngushta te njerezve. pikrisht prandaj duhet t’i kthehemi burimit te paster te pandotur, “fjales se Tij te shenjte”, pikerisht ashtu sic na shte percjelle. Sigurisht qe ne mbund te bazohemi per njohuri me te sakta tek studimet e bera rreth saj, por se fundi eshte teksti baze, vete fjala e Zotit menyra me e mire per t’a njohur. Dhe nje gje e tille eshte krejtesisht e mundur te behet.
Qe ke dyshime tek fete, kjo nuk me duket dhe aq problem. Dyshimi eshte gjeja me normale perpara sigurimit. Por kur njeriu ndalet dhe nuk e kerkon sigurine duke mbetur tek dyshimi, kjo nuk eshte gje e mire. Domethene dyshimi duhet t’i shtyje njerezit ne proces kerkimi, dhe jo indiference. Ne baze te nje dyshimi serioz, sipas metodes shkencore vjen dhe nje siguri serioze, pozitive apo negative qofte, pra pohuese apo mohuese. Gjithsesi, ka edhe dyshim qe vjen nga paragjykimet dhe kjo gje behet pengese serioze qe i ve gure nen rrota reflektimit. Profeti Muhamed a.s. thoshte se “paragjykimi eshte gjykimi me i rreme”.
Gjithsesi i marr me shume “buonesens” shkrimet e tua dhe mendojse pajtohemi ne shume gjera, megjithese nuk eshte e thene qe te ruajme te njjtin mendim ne shume te tjera.
P.s. per problemin e ujit ne boten tjeter, eshte nje teme qe nuk mund t’a shpjegosh me parametra tokesore, ndaj dhe te folurit me te mire eshte heshtja. Gjithsesi, sipas konceptit islamik te parajses dhe ferrit njeriu rngjallet me trup dhe shpirt, pavarsisht se forma (ndoshta edhe dimensionet) e rikrijimit eshte shume e ndryshme me kete te kesaj bote, pasi ne Kuran thuhet se “ne ju kemi krijuar ne nje krijim te ri, (forme te re)” (ajetin e kam shkruar sipas asaj qe mbaj mend une dhe nuk e kam cituar fjale per fjale, pasi me thene t edrejte pertova t’a gjej se ku eshte). Por nuk duhet te cuditemi per ujin, kur nuk na cudit fakti qe njerezit ne ate bote denohen me zjarr. Si mund t’i djege zjarri shpirterat, ne qofese uji nuk i freskoka dot?!
Gjithsesi sic e thashe keto jane gjera qe nuk mund t’i komentojme me parametra te kesaj bote.
Nuk thashe se feja eshte e ngjashme me komunizmin, por thashe qe komunizmi eshte nje perpjekje per te krijuar nje fe te re, por qe eshte e deshtuar, pasi eshte nje fe pa Zot.
Nejse, me lart fola per besimin ne pergjithesi dhe besoj rame dakort per shtysat motivuese qe te jep besimi, per t’iu larguar te keqes, si dhe per te bere pune te miar, per te pastruar shpirtin ne pergjithesi (i leme rastet kur hasim fetare te korruptuar, te cileve une ia ve ne dyshim seriozitetin me te cilin e kane marre fene), pra besimi ka nje force te fuqishme motivuese qe te shtyn drejt se mires dhe te largon nga e keqja, qofte hyjnija qe ti beson edhe nje peme.
Per sa i perket vertetesise se feve pastaj ky eshte proble teologjik, apo edhe shkencor, qe i perket fushes se kritikes fetare, gje qe pergjithesisht eshte perpjekur t’a beje fusha e kritikes tekstuale te librave qe njihen si te shenjta. Ketu diskutimet jane te ndryshme per fe te ndryshme dhe besoj se do te devijonim nga tema, si dhe nga fusha ku po shkruajme po t’ia hynim nje debati te tille.
Por parimisht duhet te ndalemi pak tek fakti i ekzistences apo jo te asaj qe shume njerez e quajne “rruga e shpetimit”.
Ne qofte se besojme se ekziston nje Krijues, i cili e ka vendosur njeriun ne toke me nje qellim te caktuar, nuk mendoj se Ai do t’a kishte lene te paudhezuar ate ne mes te kater rrugeve. Krijuesi, nga dhimbsuria e Tij e pakufishme, e ka krijuar njeriun pas nje pafundesie nevojash te cialt as qe mundemi t’i numerojme per t’a falenderuar. eshte perkujdesur per te gjate gjithe fazave te krijimit, te rritjes, si dhe vazhdon t’a mbaje ne ekzistence dhe ne jete duke ia garantuar te gjitha kushtet jetesore dhe ekzistenciale. Si mundet Ai te neglizhoje nje fakt kaq te rendesishem per njeriun, nevoja per udhezim?! Perkryeshmeria e krijimit deshmon per pamundesine e nje neglizhence te tille prej Krijuesit, dhe sigurisht, udhezimi gjendet rreth nesh. Mjafton te kesh vullnet, per t’a pare drejt e ne sy, me zemer te cilter, pa paragjykime.
Pikerisht prandaj ky Krijues ka derguar Profetet, per t’a perforcuar gjate koherave mesazhin e Tij. Pikerisht prandaj i ka nisur edhe librat e shenjte, per t’a pasur kurdohere prane njeriu fjalen e Tij. Dhe vec kesaj ai i ndihmon atij qe deshiron, t’ia lehtesoje rrugen per tek e verteta. Atij, ia hap zemren, ia kthiellon mendjen, ia qarteson idete, ia shton frymezimin, pasi shpesh e verteta gjendet e pluhurosur nga duart mekatare te atyre qe duan te perfitojne ne kurriz te saj. Ne kohe si keto te sotmet ku nje mije e nje altoparlante te bucasin ne vesh duke u perpjekur te indoktrinojne njerezimin qe femije sipas utopirave te rastit, nuk eshte e lehte te degjosh zerin e se vertetes. Por nuk eshte dhe e veshtire per ate qe vete Zoti ia ka hapur zemren, pasi eshte gjuha e saj qe behet udherrefyesja me e mire per tek e verteta. Dhe Zoti kurrsesi nuk do t’a lere ne humbje ate qe i drejtohet per ndihme ne kete “trafik” kaotik ideologjishe te deshtuara.
Ndoshta shume nga fjalet e mija ishin emocionale, por desha te shpreh nevojen per ciltersi ne gjykim, pasi ne te kunderten logjika eshte nje shpate me te cilen mund te presesh si te duash, mjafton qe te dish t’a vervisesh. Dua te them se kushdo mund te abuzoje me argumentet, por atij qe eshte i sinqerte (dhe per kete nuk e kam zakon t’ua ve ne dyshim njerezve) eshte zeri i zemres qe e udheheq drejt se vertetes.
Sigurisht pra, nuk jam nga ata qe perpiqen t’a shohin realitetin vetem emocionalisht. Perkundrazi, njeriu duhet te jete sycelet dhe ti peshoje me maturi argumetet, e jo te rrembehet nga emocioni, i cili po ashtu mund dhe ai mjet i djallit.
Nuk dua te them zgjidh kete apo ate, por ajo qe dua te them me pak fjale eshte fakti se njeriu duhet t’a mendoje me seriozitet kete gje, pasi kjo ka te beje me fatin e tij.
Ti shprehesh pak me lart se feja edhe nese eshte prej Zotit eshte e mbushur me ndikime, dhe se nuk mund te besosh “një Zot të cilin ma përshkruan dikush që mund të ketë një injorancë të thellë apo që mund të ketë aftësi më të kufizuara nga sa nevojiten”. As une nuk besoj ne ate qe mund te sajojne mendjet e ngushta te njerezve. pikrisht prandaj duhet t’i kthehemi burimit te paster te pandotur, “fjales se Tij te shenjte”, pikerisht ashtu sic na shte percjelle. Sigurisht qe ne mbund te bazohemi per njohuri me te sakta tek studimet e bera rreth saj, por se fundi eshte teksti baze, vete fjala e Zotit menyra me e mire per t’a njohur. Dhe nje gje e tille eshte krejtesisht e mundur te behet.
Qe ke dyshime tek fete, kjo nuk me duket dhe aq problem. Dyshimi eshte gjeja me normale perpara sigurimit. Por kur njeriu ndalet dhe nuk e kerkon sigurine duke mbetur tek dyshimi, kjo nuk eshte gje e mire. Domethene dyshimi duhet t’i shtyje njerezit ne proces kerkimi, dhe jo indiference. Ne baze te nje dyshimi serioz, sipas metodes shkencore vjen dhe nje siguri serioze, pozitive apo negative qofte, pra pohuese apo mohuese. Gjithsesi, ka edhe dyshim qe vjen nga paragjykimet dhe kjo gje behet pengese serioze qe i ve gure nen rrota reflektimit. Profeti Muhamed a.s. thoshte se “paragjykimi eshte gjykimi me i rreme”.
Gjithsesi i marr me shume “buonesens” shkrimet e tua dhe mendojse pajtohemi ne shume gjera, megjithese nuk eshte e thene qe te ruajme te njjtin mendim ne shume te tjera.
P.s. per problemin e ujit ne boten tjeter, eshte nje teme qe nuk mund t’a shpjegosh me parametra tokesore, ndaj dhe te folurit me te mire eshte heshtja. Gjithsesi, sipas konceptit islamik te parajses dhe ferrit njeriu rngjallet me trup dhe shpirt, pavarsisht se forma (ndoshta edhe dimensionet) e rikrijimit eshte shume e ndryshme me kete te kesaj bote, pasi ne Kuran thuhet se “ne ju kemi krijuar ne nje krijim te ri, (forme te re)” (ajetin e kam shkruar sipas asaj qe mbaj mend une dhe nuk e kam cituar fjale per fjale, pasi me thene t edrejte pertova t’a gjej se ku eshte). Por nuk duhet te cuditemi per ujin, kur nuk na cudit fakti qe njerezit ne ate bote denohen me zjarr. Si mund t’i djege zjarri shpirterat, ne qofese uji nuk i freskoka dot?!
Gjithsesi sic e thashe keto jane gjera qe nuk mund t’i komentojme me parametra te kesaj bote.
icka eshte Rastesi prandaj gjithcka ska kuptim.