Duke qene se ketu tematika trajtohet ne nje menyre filozofike dhe jo teologjike, me duket disi naive nje mbrojtje e ketij lloji "derisa feja nuk ju ka thene dicka atehere nuk ka pse te kete ndonje faj".
Nese te tere me sa duket jemi dakord qe disa veprime jane te keqia, atehere kjo mund te sherbeje si pikenisje ne kete argument.
Nje perandori plot me njerez te mire - sepse ndjekin ne menyre te devotshme te miren supreme - dhe qe jo vetem rrine pasive dhe ne qetesi perballe nje veprimi qe sic rame dakord eshte dicka e keqe, por jane pikerisht ata qe e implementojne ne jete veprimin e keq, kjo perandori eshte shume e veshtire te besohet qe ka qene vertet plot me njerez te mire.
Mund te thuhet se keta njerez nuk ishin te ditur mjaftueshem per te kuptuar se po implementonin dicka te keqe.
Ok, fair enough. Dmth... kane ndjekur me perpikmeri nje teresi mesimesh se si duhet te jemi njerez te mire, por qe lehtesisht eshte e dukshme qe keto mesime kane qene (minimumi) te heshtura apo te paafta per te dhene orientimin e duhur per te ndaluar perhapjen masive totalitare te kesaj te keqe per te cilen po flasim ketu me lart (pa permendur mungesen absolute te perhapjes se te mires).
Ne teori kemi te bejme me nje te mire supreme dhe ideale, por qe ne praktike e pranojme se eshte dicka qe nuk mund te arrihet asnjehere.
Por dicka e mire ne teori eshte edhe gjithcka qe shkruhet tek "Manifesti Komunist". E megjithate perseri komunizmin e njohim per dicka te poshter dhe te keqe.
Hmm...