Re: Bisede me ateistet!
Meqe juve perserisni te njejten pyetje, edhe une pos jell te njejten pergjigje, se ciles juve nuk i jeni pergjigjur.
Problemi qëndron se njeriu është I detyruar të përdorë disa kategori të mendimit për të perceptuar dicka. Dhe kategoritë kryesore, pa të cilat njeriu nuk percepton dot asgjë janë koha dhe hapërsira. Gjthcka që ekzsiston ne e mendojmë në kohë dhe hapërsirë, në të kundërtën ajo gjë kthehet në mosekzistencë. Pra për gjithcka që mendojmë se ekziston, ne e mendojmë se ekziston në një kohë të caktuar, si dhe një vend, në një hapësirë, të caktuar. Hapësira dhe koha janë kategori të domosdoshme për perceptimin e gjithckaje, pa të cilat nuk mund të mendojmë asgjë. Kështu këto kategori dëshmojnë edhe për kufizueshmërinë e mendjes njerëzore, brenda këtyre parametrave, përmasave, me të cilat ne dallojmë gjithcka. Jashtë këtyre përmasave ne nuk mund të mendojmë asgjë. Jashtë këtyre lindin vetem pyetje, të pafundme, të cilat nuk kanë për të marrë ndonjëherë përgjigje konkrete, të kapshme në mënyrë direkte.
Kështu pra problemi është se ne me mendjen tone edhe Krijuesit (d.m.th. edhe krijuesit të vete kategorive të mendimit tone, të logjikës tonë, pra Krijuesi I kohës dhe hapësirës), I mveshim cilësi të shtrirjes në kohë dhe në hapësire. Në këtë mënyrë ne e “zbresim” Zotin në tokën tonë të vogel, për t’a “ekzaminuar” në “laboratorin” e logjikës sonë të vagullt. Vështirësia qendron në të menduarit e Zotit jashtë parametrave tona koceptuale të kohës dhe hapësirës. Dhe realisht për neve edhe vete këto kategori të mendimit janë mjaft të vështira për t’I kuptuar, pasi me to ne kuptojmë dhe pak “I kuptojmë” ato vetë.
Keshtu pra neve nuk na rrihet dot pa bërë pyejten “kush e krijoi Krijuesin?”, gjë që do të sillte domosdoshmërisht një pafundësi”krijuesish”, duke e kthyer zgjidhjen në absurditet. Pra kjo është dilemma që sillet në kokën e njeriut kur dëshiron qe me parametrat e “përcaktuara” të kohës dhe hapësirës (të cilat në vetvete përcaktojnë, kufizojnë mendimin dhe perceptimin tonë), të perceptojë të pafundmen, apo atë që është jashtë kohës dhe hapësirës. Pra me prametrat e krijesës të përkufizojë Krijuesin.
Kështu ligjet e shkak-pasojës janë kerkesë e parimeve logjike të kategorisë së të “fundmes”. Pra krijesa ka nevojë për shkak, d.m.th. për krijues. Përkundrazi, Krijuesi në këtë rast nuk ka nevojë për krijues tjetër, nuk ka nevojë për një shkak, por Ai vetë është shkaku I parë I gjithckaje duke qëne njëkohësisht edhe I vetmjaftueshëm ose (nëse mund të shprehemi kështu) shkaku I Vetvetes, pasi Ai vetë është Krijuesi I ligjeve të arsyes si dhe I ligjit të shkak-pasojës. Nuk mund t’a vendosim Krijuesin brenda ligjeve që Ai vete I ka krijuar.
Ky keqkuptim vjen sepse aktin e krijimit ne e mendojmë të vendosur në kohë (ashtu si dhe gjithcka tjetër, që ne mendojmë, sic e thamë edhe më lart). Pra ne mendojmë se në një kohë të caktuar X, Zoti krijoi gjithësinë. Dhe në këtë mënyrë I japim vetes të drejtën të pyesim: po mëparë, cfarë bënte Zoti?! Për të treguar absurditetin e një pyetje të tillë, Shen Agustini I përgjigjet ironikisht: “Pergatiste ferrin për ata që bëjnë pyetje të tilla”.
Problemi qëndron se, kur themi që në këtë X kohë nisi gjithësia, në këtë kohë nisi edhe vetë koha. Pasi Krijuesi nuk mund të mendohet në rrjedhën kohore. Ai është I Plotë, I Përkryer, I Panevojshëm për asgjë. Ai nuk ndryshon. Ai nuk rrjedh në kohë, në të kundërtën do t’a kishim “rrezuar” nga përkryeshmëria. Pra Ai është jashtë kohe dhe nuk mund të ketë një cast në të cilin Ai vetë është krijuar. Pra Ai është pa fillim dhe pa fund, si dhe pa ndryshim. Ai është I Vetmi Krijues I mirfilltë, I vetmi që krijon nga mosekzistenca. Gjithcka tjetër krijon në saj të aftësisë dhe mundësisë që Ai I ka dhënë për të krijuar.
ikush mund te pyet:Kush e krijoi Zotin?Meqe cdo gje e ka nje Krijues atehere pse Zoti nuk eshte krijuar nga nje Zot tjeter?Po te pranojme qe Zoti e ka nje Zot atehere edhe ky Zot do ta kete nje Zot tjeter perseri dhe ky Zot do te kete perseri nje tjeter e keshtu mund te shkoooooooojme ne pafundesiiiiii me mendjen tone. Poooor realiteti deshmon qe ne e kemi krijimim para syve tane jemi vet ne , pra edhe Krijuesi duhet te jete.E kemi pasojen prandja edhe shkakun duhet ta jete. Keshtu qe duhet te kete nje KRIJUES ZOT qe nuk ka para Tij Zot tjeter KRIJUES tjeter sepse realiteti tregon se e kemi nje krijim qe e ka nje Krijues , e kemi nje pasoje qe e ka nje shkak te pare te perhershem i cili eshte i pafillmte.