Eléonoré
Valoris scriptorum
Nuk dua te shfaqem si ai qe kerkon te beje rremuje, por ne disa gjera nuk jam shume dakord me Eléonoré. Disa faktore dhe ngjarje ilustruese te sjella, nuk deshmojne per universalitetin e nje nocioni te caktuar, por per kendveshtrime vetjake interpretuese te ngjarjes ilustruese vete, duke ja veshur kete me pas nje nocioni te preferuar. Me spikatesja eshte shembulli i sjelle i kalase se Rozafes. Me shume sesa sakrifica e malsorit, mua me bie ne sy nje tjeter element. I erret, i zi. Elementi se midis 3 vllezerve qe rane dakord per nje ceshtje dhe qe i premtuan dicka njeri tjetrit; e 2 prej tyre - shumica - nuk e mbajten fjalen e dhene. Eshte njesoj si te biesh dakord me dike qe do shtini tek-a-cift per dicka dhe kur humbet, nuk e pranon. Pra ne thelb, e njejta ngjarje, per disa shihet si sakrifice e denje per kenge, per disa te tjere si pabesi e denje per kenge. Cilet prej ketyre kane te drejte?
Kenaqesi te ridegjohemi Gurax.
Po te ishim te gjithe dakort me njeri tjetrin, fjala do te shuhej dhe do te mbulonte heshtja. Bukuria e diskutimit qendron ne kendveshtrimet personale qe sjellim ne argument. Te vertetat universale kane ardhur nga njerez si ty e si une. Mos ia moho vetes kete. Sa pale sy ka, aq edhe kendveshtrime ka, une ofroj thjesht timin. Bruto.
Nqs une jam ne gjendje te shikoj perspektiven e te gjitheve me kualifikon te hedh hijen e dyshimit mbi dicka te skualifikuar apo denigruar apriori si rezultat i nje paragjykimi te padrejte. Mund te jap rrethana lehtesuese dhe te percaktoj nje rend te drejte duke perdorur kritere te paperdorura ndonjehere.
Ne nje kenge kenduar trimave i madhi Gaqo Cako thote:
Per trimat qe rane
Perjete ne gji populli i mban.
Ata qe u sakrifikuan per popull dhe jo ne emer te tij, futen ne perjetesi, te tjeret do ti mbuloje harresa qe nuk eshte gje krahasuar me turpin.