Universi: Perceptimet qe definojne realitetin

[Aki]

Pershendetje,flori.
Ishte nje ndihme ne lidhje me anetaren, jo se kam konflikt interesi ndaj atij forumi.
Gezohem qe po te rishoh ketu, kalofsh mire.

Mua ku me llastojne aty shkoj

 

[Eléonoré]

Keto te dyja, jane disi kontradiktore me njera tjetren. E para shpreh se ka nje diference midis dy te vertetave te permendura. E dyta nderkohe, flet per ekuvalencen e tyre.

Dritero Agolli ka thene : Dy veta u zune per nje fjale ; fjala jeton njerezit jo.
Une e kisha fjalen per interesin e madh qe kam te gjetjes se nje peshore te matjes se gjerave qe nuk maten me kandar, te nje sistemi te vleresimit te karakterit te njeriut dhe si e tille edhe me e veshtire sepse eshte subjektive . Por jo e pamundur. Njerez te ndryshem, qe ne menyre te pavarur e ne periudha te ndryshme kohe nxjerrin te njejtat konkluzione ishte nje shembull qe te dhashe me pare.

Ku ta dija une se une i bija gozhdes ndersa ti patkoit.
Ato qe ti i quan te verteta universale une i mbaj si ABSOLUTE dhe TE PADISKUTUESHME. Kjo mund te te prese pak krahet se une jam ne anen tende. Ti nuk ke nevoje te me bindesh.

Problemi qendron ne faktin se qe ne fillim te diskutimit duhet te kishim rene dakort per ate qe kuptojme me nje koncept.

 

[Eléonoré]

Jo, Universi nuk eshte i padukshem. I padukshem do ishte sikur te mos i shihnim as edhe nje therrime te vetme. Por nese une shoh cfare me rrethon, kjo tregon se Universi eshte i dukshem. Mund te mos e shohim dot te plote akoma, por kur thua i padukshem, atehere nuk e sheh. Fare. Nuk ka rruge te mesme. O e sheh, o nuk e sheh. Dhe ketu ne fakt ka nje problem per padukshmerine vete, sepse nje dicka qe eshte komplet e padukshme, fare, eshte po njesoj sikur te mos ekzistonte fare dhe te ishte komplet nje fantazi. (Ref: Occam's Razor). Por kjo ka disa implikime, qe jo per te gjithe mund te quhen te pelqyeshme.

I bukur eshte fakti qe une jam dashamirese e shkences dhe habitem me zbulimet e reja. Ma shtyu ne gjak im ate. Por nuk jam as eksperte dhe nuk kam interes apo durim, te zhytem ne te. Me fut po deshe, ne ate qe une po quaj Rrethi i shkences. Une gjithmone do te qendroj ne periferi…asnjehere ne qender te saj si ti per arsyen e thjeshte se une kam nje variete dashamiresish. Duke qendruar gjithmone ne periferi te cdo rrethi qe perfaqeson shtyllat e shoqerise, me duket sikur i shoh ose jam ne gjendje ti perputh keta rrathe ne menyre te tille qe te jem ne qender te nje rrethi te ri. Nuk e di, pse ndonjehere me duket vetja si pike lidhese. E kam vene re kete tendence qe kam, qysh ne femijeri.
Nga ana tjeter Ti je ne qender te rrethit tend te preferuar. Ti je adapt per pasionin tend. Te imagjinoj si gisht dore, i ndare nga pellemba por i dale prej saj. Ironia me e madhe e te gjithe kesaj eshte se une pasionin me te flakte qe kam Teologjine dhe besoj ne ZOT nuk e imagjinoj ATE me shume ndryshe nga ti. Pse ?

Sepse bota e TIJ eshte po aq fizike (absolutisht e perkryer) dhe AI qenie fizike edhe pse MISTER per ne ne mendjen time nuk njeh MISTER. Fakti qe nuk e shoh prezent fizikisht me ben te mendoj se AI jeton ne ate pjese qe une mund ta quaj dimension te padukshem per syrin tone. A te ka shkuar mendja ndonjehere se mbase syri yne eshte shume i brishte per driten e botes se TIJ?

 

[Eléonoré]

Nuk arrij te shoh ku qendron problemi. Cenimi i ndonje shenjterie? A nuk eshte disi qesharak sot ky koncept? Sepse eshte disi hipokrite te thuash qe cenimi i shenjterise se shen Bartolomeut eshte me pak i rendesishem sesa cenimi i shenjterise se ligjeve te natyres. A je kaq po njesoj e shqetesuar nese ofendojne shen Andrean po aq sa dukesh se je shqetesuar nga ofendimi i shen ligjit te dyte te Njutonit?

Une po habitem me tendencen qe manifeston te vesh fjale ne gojen time apo te me paragjykosh duke me futur ne nje kuti varr ndertuar nder shekuj nga ata qe flasin ne emer te TIJ! Hidhi nje sy te gjitha shkrimeve te mia... une nuk kam permendur shenjtore, perkundrazi te pakten nje here, vetem nje here te pranosh se sa here kam perdorur fjalen e SHENJTE ligjet e natyres, materja, jeta, njerezit i jane bashkangjitur asaj fjale. A je burre te japesh kredi aty ku kreditimi eshte i merituar? Po te jap keshille ti lexosh me qetesi ato qe shkruaj ashtu sic i thashe edhe Smile e cila perzgjodhi vetem fjalen epsh nga gjithe hartimi qe shkruajta per dashurine. U ndjeva shume keq.
Fito, nuk ka problem vec mos me sulmo pa te drejte.
Kalofsh mire gurax
Gjithmone kenaqesi

 

[Eléonoré]

Une gjithashtu mendoj, po kuptoj perhere e me ne menyre te plote nga ky bashkebisedim, edhe se perceptimi qe ti ke per trupin njerezor dhe si funksionon ai - incidentalisht perseri ka te beje 99% me trurin dhe rolin e tij ne organizem - eshte shume, shume me i thjeshtuar sesa nga sa ai eshte ne te vertete.

Gurax,
Mund t'a merrja si ofendim por fakti eshte fakt se pervec njohurive qe kam marr nga studimi i Anatomise njohja ime me fiziologjine ka mbetur vullnetarisht i neglizhuar. Me beso edhe nxenese kur isha e kisha te veshtire ti hidhja syte tek modelet e organeve trupore. Me ngjallte nauzea te pakontrolluara, veshtire e kam te shoh gjak, te jem e rrethuar nga kufoma apo te ndjej eren e spitalit. Me turp pa turp, gjithashtu do te pohoj se edhe sistemin riprodhues te gruas nuk e njoh. A me pengon kjo te jetoj? Absolutisht jo. Kur pash nje episod te Doctor House njehere, ai e pershkroi gjendjen amour-eske te nje pacienteje ndaj tij si e influencuar nga disa spore. Pas eliminimit te tyre ajo u kthye «e akullt», ndersa ne nje rast tjeter nje lloj altruizmi i egzaxheruar demonstruar nga nje pacient mashkull ishte rezultat i prezences se disa baktereve ne mos gabohem ne tru.
Kjo e gjitha per te thene se me ngjall vertete keqardhje se nese ti e mendon veten vetem trup atehere reagimi juaj ndaj emocioneve te shkaktuara nga dashuria per partneren apo empatia ndaj njerezimit do te jete vetem trupor. Per mua dashuria, agapi apo ndjenja te forta simpatie ekzistojne ne forme valore qe truri im i kap nese mendjen aty e kam dhe i transformon ne simfonine me te bukur qe fillon gjithmone ne koke, kalon ne zemer qe rreh ritmikisht si rreh edhe bateria (instrument) dhe pastaj ne bark qe i ndjej si krahe fluture. I detajuar vertete ky pershkrim por po e perdor pa frike edhe ne risk te perdorimit te saj kunder personit tim vetem e vetem per te treguar se une dashuroj me koke dhe zemer mbi te gjitha.
Fatkeqesi e madhe per te shumediturit te reduktojne nje ndjenje kaq te fuqishme si «bakter».
Po e le me kaq per sot.
Ju lutemi vini re se edhe pse partizanja me e madhe e ndergjegjes dhe e njohjes se ligjeve te saj, une po i thurr hymne asaj pjese qe manifeston dhe mundeson kete sentiment, trupit te NJERIUT.

Naten e mire.

 

[Airbourne]

No single person can change the world, but if enough talented minds are put to enough discrete problems – if we share knowledge, and exchange ideas with one another – then seemingly incremental progress can gradually transform into great leaps.

• Richard Fisher

28 September 2016

 

[gurax]

.

Gurax,
Mund t'a merrja si ofendim por fakti eshte fakt se pervec njohurive qe kam marr nga studimi i Anatomise njohja ime me fiziologjine ka mbetur vullnetarisht i neglizhuar. Me beso edhe nxenese kur isha e kisha te veshtire ti hidhja syte tek modelet e organeve trupore. Me ngjallte nauzea te pakontrolluara, veshtire e kam te shoh gjak, te jem e rrethuar nga kufoma apo te ndjej eren e spitalit. Me turp pa turp, gjithashtu do te pohoj se edhe sistemin riprodhues te gruas nuk e njoh. A me pengon kjo te jetoj? Absolutisht jo. Kur pash nje episod te Doctor House njehere, ai e pershkroi gjendjen amour-eske te nje pacienteje ndaj tij si e influencuar nga disa spore. Pas eliminimit te tyre ajo u kthye «e akullt», ndersa ne nje rast tjeter nje lloj altruizmi i egzaxheruar demonstruar nga nje pacient mashkull ishte rezultat i prezences se disa baktereve ne mos gabohem ne tru.
Kjo e gjitha per te thene se me ngjall vertete keqardhje se nese ti e mendon veten vetem trup atehere reagimi juaj ndaj emocioneve te shkaktuara nga dashuria per partneren apo empatia ndaj njerezimit do te jete vetem trupor. Per mua dashuria, agapi apo ndjenja te forta simpatie ekzistojne ne forme valore qe truri im i kap nese mendjen aty e kam dhe i transformon ne simfonine me te bukur qe fillon gjithmone ne koke, kalon ne zemer qe rreh ritmikisht si rreh edhe bateria (instrument) dhe pastaj ne bark qe i ndjej si krahe fluture. I detajuar vertete ky pershkrim por po e perdor pa frike edhe ne risk te perdorimit te saj kunder personit tim vetem e vetem per te treguar se une dashuroj me koke dhe zemer mbi te gjitha.
Fatkeqesi e madhe per te shumediturit te reduktojne nje ndjenje kaq te fuqishme si «bakter».
Po e le me kaq per sot.
Ju lutemi vini re se edhe pse partizanja me e madhe e ndergjegjes dhe e njohjes se ligjeve te saj, une po i thurr hymne asaj pjese qe manifeston dhe mundeson kete sentiment, trupit te NJERIUT.

Naten e mire.

Pra nuk ka pse te ndiheni e ofenduar, Eléonoré, nga nje konstatim per realitetin, pavaresisht shkaqeve qe kane cuar ne kete realitet.

Une nuk mund te ndaloj dhe as kam te drejte dhe as me shkon ndermend te ndaloj cilindo te ndieje keqardhje per mua. Ashtu sic edhe vete ke shkruar, "per ty dashuria, agapi apo ndjenja te forta simpatie ekzistojne ne forme valore qe truri i kap nese mendjen aty e ke dhe i transformon ne simfonine me te bukur qe fillon gjithmone ne koke, kalon ne zemer qe rreh ritmikisht si rreh edhe bateria (instrument) dhe pastaj ne bark qe i ndjen si krahe fluture". Shume poetik ky pershkrim, padiskutim, por nese fillojme ta shohim me nga afer, kuptojme se nuk ka nje si vale qe lind ne tru, procedon me pas drejt zemres qe eshte nje lloj baterie (drums), dhe pastaj procedon drejt barkut si krahe fluture. Keto jane te tera metafora: nje vale, nje simfoni, nje instrument muzikor, krahe fluture. Nuk ka ndonje ndryshim thelbesor ne kete menyre te shprehuri nga psh: "Deti i zemeruar filloi te godase me insistim bashin e anijes se mjeruar, duke vulosur tmerrin ne zemrat e marinareve, mbjelle nga e qeshura delirante e eres qe luante dashakeqe me velat e pafuqishme, te paafta te benin rrezistence". Pershkrime te bukura vertet, por ne fund te fundit, thjesht poezi.

 

[Eléonoré]

Mungesa e modestise fallso eshte virtyt. Nese vargjet e siperpermendura jane te tuat Gurax, wow (duartrokitje) ti qenke jo vetem analist por edhe krijues, kombinimi me i bukur i mendjes se njeriut. Mendja jote nuk eshte truri yt. Nese do te ishte, me kalimin tend prej kesaj bote, gjithshka e akumuluar dhe fshehur ne te (tru) do te humbiste....kalbej...Mekat i madh per nje talent te spikatur si i juaji. Te rralle jane ata qe punojne me te dy kahet e trurit...

Ndersa une vazhdoj te te ngre e te te ngre duke vene ne dukje mahnitjen nga niveli i larte i njohurive qe zoteroni, ju perseri kemengulni te vini ne pahe mungesite e mia... Deshira per te mos ditur gjithcka eshte gjithashtu e mire, bilez ideale sepse MAHNITJA eshte nje sentiment me te cilin deshiroj te jetoje cdo dite te jetes time deri ne te fundit...

Do vije nje dite qe ti do te dishe gjithcka dhe si puna e planetit MARS i skuqur dhe perveluar nga etja per oqean (qe ende ruan mister te fshehur ne gjoksin e vet) me syte e zbrazur nga mungesa e kureshtjes, mahnitjes, cinik dhe mosbesues do te kalosh ditet ne ate gjendje te mjerueshme ku asgje nuk ka kuptim, sepse eshte reduktuar dhe zmadhuar deri ne ate pike prej te ciles nuk ka me kthim.

Pershendetje

 

[joetisti_]

@Eléonoré, me fut pak ne teme, te lutem, per se behet fjale? Lexova goxha, por jo me qellimin per te marre vesh temen (le qe s'do te mundja, pastaj ). Por duke pare gjithe keto debate, u bera kureshtar.
Vetem me fjale te kuptueshme, sepse jo se marr vesh nga ligjet fizike. Flm paraprakisht !

(tema) meqe flitet per 'universin', prapeseprape, me vjen te shkruaj dicka. Universin e percakton [apo duhet ta percaktoje] mundesia e peceptimit te trurit njerezor. Po shpjegohem: Njelloj sikur te benim nje shetitje me nje makine te shpejte, e te na duhej te vendosnim se sa kilometrazh duhet te kishte, po kjo makine; do te detyroheshim te vendosnim kufirin aty ku, me tej, do te na merreshin mendte keqaz. Dhe nese ne nje llogaritje te mevonshme dikush te pretendonte se ajo makine ecen edhe me shpejt se aq, dhe te donte me kete te thoshte apo te nxirrte nje pretendim te ri, mund ta bente por, do te ishte i pavlefshem.
Pra, edhe me universin. Nese dalim me hamendje jashte asaj qe percepton maksimalisht kapaciteti yne i trurit... gjithcka, por s'mund te dilej nga vendimet(ligjet, perllogaritjet) qe njohim. Sepse kotesisht do te na duhej te benim jehone: 'shume zhurme per asgje' !!

 

[Eléonoré]

Nga tensioni i larte, te gjitha llampat e punes plasen, pervec njeres. Sepse tavani i limitit te rezistences se saj ndaj tensionit ishte me i larte.
U kualifikua si mbreteresha e llampave.
Ti nqs nuk me provon se nuk je ne gjendje te kontrollosh zjarrin qe ke ne mes te kembeve, ose ne koke nuk kualifikohesh le te themi te kontrollosh zjarrin prapa armeve qe marrin jete te pafajshme.

Une mbaj cdo gje, te gjithe boten mbi supe, por te shenjtat mos mi prek. NDERI eshte nje prej tyre.

PS. A ka moderatore ketu?
Ju jeni te gjithe frikacake. Burra ju thencin...

 

[gurax]

Mungesa e modestise fallso eshte virtyt. Nese vargjet e siperpermendura jane te tuat Gurax, wow (duartrokitje) ti qenke jo vetem analist por edhe krijues, kombinimi me i bukur i mendjes se njeriut. Mendja jote nuk eshte truri yt. Nese do te ishte, me kalimin tend prej kesaj bote, gjithshka e akumuluar dhe fshehur ne te (tru) do te humbiste....kalbej...Mekat i madh per nje talent te spikatur si i juaji. Te rralle jane ata qe punojne me te dy kahet e trurit...

Ndersa une vazhdoj te te ngre e te te ngre duke vene ne dukje mahnitjen nga niveli i larte i njohurive qe zoteroni, ju perseri kemengulni te vini ne pahe mungesite e mia... Deshira per te mos ditur gjithcka eshte gjithashtu e mire, bilez ideale sepse MAHNITJA eshte nje sentiment me te cilin deshiroj te jetoje cdo dite te jetes time deri ne te fundit...

Do vije nje dite qe ti do te dishe gjithcka dhe si puna e planetit MARS i skuqur dhe perveluar nga etja per oqean (qe ende ruan mister te fshehur ne gjoksin e vet) me syte e zbrazur nga mungesa e kureshtjes, mahnitjes, cinik dhe mosbesues do te kalosh ditet ne ate gjendje te mjerueshme ku asgje nuk ka kuptim, sepse eshte reduktuar dhe zmadhuar deri ne ate pike prej te ciles nuk ka me kthim.

Pershendetje

Faleminderit per vleresimin, Eléonoré.
Une nuk eshte se po perpiqem te ve ne pah mangesite e tua. Ajo cfare me duket me teper eshte sikur ka nje lloj pakenaqesie nga mosentuziazmi im ne lidhje me refuzimin per te mos ditur. Une jam dakord me zgjedhjet e cdokujt se cfare kerkon te beje me dhe per veten. Por pikerisht kjo pritshmeri per nje "te lumte" nga une kur deshira per te mos ditur gjithcka ngrihet ne piedestalin e ideales, kjo eshte ajo qe mendoj se shkakton kete percepsion te nje ulje dhe venie ne pah te mangesive. Une kete gje e mendoj diametralisht te kundert nga ti, une jam nje nga ata qe dua te di gjithcka dhe jam kurioz per cdo gje. Fatkeqsisht ama, nuk mund te di gjithcka, dhe me duhet te mjaftohem me aq sa me serviret dhe sa kam mundesi te di.

Dhe jo, nuk do vije asnjehere ajo dite qe une apo kushdoqofte te dije gjithcka. Arsye e mjaftueshme per kete eshte se Universi eshte i pafund dhe perhere do kete dicka per te mesuar edhe me.

Fjalet e tua sidoqofte, me bene kureshtar per dicka. Keto fjale: "Do vije nje dite qe ti do te dishe gjithcka dhe si puna e planetit MARS i skuqur dhe perveluar nga etja per oqean (qe ende ruan mister te fshehur ne gjoksin e vet) me syte e zbrazur nga mungesa e kureshtjes, mahnitjes, cinik dhe mosbesues do te kalosh ditet ne ate gjendje te mjerueshme ku asgje nuk ka kuptim, sepse eshte reduktuar dhe zmadhuar deri ne ate pike prej te ciles nuk ka me kthim."

Tani, ka pretendime se ekziston nje entitet i tille, qe di gjithcka. A ben vaki valle qe te jete - sipas kesaj qe ti the, pike per pike ketu me lart - me sy te zbrazur nga mungesa e kureshtjes, mahnitjes, cinik dhe mosbesues duke kaluar ditet ne ate gjendje te mjerueshme ku asgje nuk ka kuptim?

 

[Eléonoré]

Tani, ka pretendime se ekziston nje entitet i tille, qe di gjithcka. A ben vaki valle qe te jete - sipas kesaj qe ti the, pike per pike ketu me lart - me sy te zbrazur nga mungesa e kureshtjes, mahnitjes, cinik dhe mosbesues duke kaluar ditet ne ate gjendje te mjerueshme ku asgje nuk ka kuptim?

Ekziston nje MBINJERI i tille dhe eshte shume e mundur qe AI te jete mosbesues e cinik ne se i hedh syte kesaj bote qe ai e beri strehe per ne dhe te gjeje kaq pak mirenjohje, respekt apo t'i atribuohen cilesi qe AI nuk i ka apo t'i hiqen cilesi qe ai ka. Une per vete do te kisha nje inat te madh ligjitim. Nje dite kur u ndjeva e perfolur dhe e paragjykuar thashe se preferoj te mos njihem fare sesa te njihem keq. Kur te thashe se e perafersoj me teper me ty si jobesimtar u nisa pikerisht nga kjo premise. Ti e mendon te demoduar nje ide te tille ndoshta edhe qesharake por cilesia primare e nje studiesi shkencor eshte skepticizmi i cili na duhet per te mos besuar cdo gje qe na serviret. Por nje skeptik i vertete eshte skeptik edhe per skepticizmin e vet ndaj asnjehere nuk ben deklarata te pamatura. Agnost...PO.
Por jo, gurax, qenie te tilla te pershkruara me siper jane ato qenie qe mendojne se levizja eshte qellimi kurse une mendoj se mberritja ne nje destinacion te caktuar eshte qellimi. Nuk e di ku eshte Shen Njutoni por im ZOT eshte ne nje vend te PERJETSHEM, TE QENDRUESHEM. Atje ku cdo gje shikohet cdo dite sikur te ishte hera e pare qe shikohej, atje ku partneret jane FOREVER se bashku, atje ku dija mund te merret ne nje menyre te tille qe nuk te zbraz por te permbush. Une e di im ate eshte atje, edhe pse ateist per nje arsye, cdo dite ne mengjez degjonte te njejten barsalete dhe cdo dite qeshte me lote femije sikur te ishte hera e pare qe e degjonte. Perjetesia eshte koncept qe te tremb por jo per ata njerez qe ngrihen cdo dite prane njeri-tjetrit dhe puthja e pare e cdo mengjesi u shkakton te njejten ndjesi sikurse hera e pare.

 

[Eléonoré]

kuptojme se nuk ka nje si vale qe lind ne tru,

Nuk kam thene asnjehere se ka «nje si val qe lind ne tru». Si puna e sinjalit te difuzionit televiziv, kjo vale pavaresisht se ne nuk e shikojme nuk do te thote se nuk eshte aty. Ky sinjal ka nevoje per dicka materiale si TV-set per tu manifestuar ose shfaqur. Fizikisht une jam nje televizor (njeri) por ajo qe me ben te vecante eshte ne cfare kanali qendroj. Une do te thith vetem ato vale te cileve u hap rrugen dhe kjo do te percaktoje individualitetin tim. Ne terheqim vetem ato vale qe duam ose ato qe jemi ne vete. Atje ku te rri mendja eshte ajo qe ti do, ajo qe ti je dhe koha qe ti i jep nje subjekti te caktuar do te percaktoje esencen tende principale e rrethuar nga nje mori interesash qe te kompletojne si individ. Ti je pjese e te gjithe ketij rrjeti por jo i gjithi eshte TI. Trupi yt sherben per ti dhene nje fytyre, si dhe nje limit tavan-dysheme teresise qe te rrethon. Ti je shtepi e shpirtit tend. Ne filtrojme teresine por mbartim vetem vetveten.
Metafor apo krahasim, quaje si te duash, ne rastin e siperpermendur ajo qe doja te thoja eshte se hapja e rruges se nje mendimi sensual me shkakton edhe reagimin perkates trupor ndaj tij. Une e ndiej si energji.

Te fala

 

[Eléonoré]

Plus doja te shtoja se menyra se si ti demonstron pasionin tend ndaj shkencave, kozmologjise etj dhe menyra gati agresive e mbrojtjes se saj tregon qe ke nje shpirt te pakompromentueshem, serioz dhe transparent. Une mendoj se ke arritur ne destinacion, vec ti nuk e di ende.

Dite te mbare Gurax.

 

[Eléonoré]

Edhe nje gje te fundit para se te dal... Dituria per nje dege te caktuar dhe njohja e saj ne thellesi eshte ndryshe nga qe une e perceptoj si dijeni te panevojshme dhe ndonjehere edhe vrasese. Nuk me kujtohet mire, por me duket se eshte Molieri ai qe ka shkruar I semuri Imagjinar...Ai njeri, ndonese me nje semundje te lehte manifestoi te gjitha simptomat qe i pershkruan mjeket dhe u semur vertete rende. Ndoshta jo e vertete per te gjithe por ka njerez fuqia trunore e te cileve ka nje aftesi te madhe manifestimi te idese.

Qe te jem gjithmone kureshtare une personalisht nuk dua pershembull te njoh cfare metodash perdorin magjistaret ne skene. Por ne nje moment te caktuar nese kjo behet e mundur dhe une vazhdoj te ndjek spektaklet e tyre, kjo do te thote qe une kam arritur ne piken e dashurise pa kusht dhe te qendrueshme.

Kete po ta them qe mos te le pershtypjen se une nuk dua diturine. Une nuk dua dijen e panevojshme. Plus nese une do te isha njohese e thelle, le te zeme te shkencave, nevoja ime per ty nuk do te ekzistonte dhe ne nuk do te ishim degjuar kurre. Une dashuroj gjerat e mija dhe gjerat qe kam POR dua gjera qe s'kam.

Diten e mire!

 

[Airbourne]

@gurax
Paske mekate.
Danke.

 

[gurax]

Une jam pike fokale mekatesh, Airbourne.

Eléonoré, dikush ka thene: Nese sot e dime se nuk ka shtojzavalle ne fund te lugines, ajo perseri do te vazhdoje te jete e bukur. Dikush tjeter gjithashtu, me fjale te tjera ka thene pak a shume se ndonese ne sot e dime se pse Dielli eshte aq i madh dhe me ate ngjyre kur fshihet pas detit ne horizont, ne perseri do te vazhdojme ta konsiderojme te magjishem. Njohuria per boten qe na rrethon nuk eshte pengese per fantazine brenda mendjes. E kunderta sidoqofte, ka patur dhe ka shume raste mbi kete bote, qe eshte e vertete.

Si dhe, para se te dal, dua te theksoj se une nuk dua te jem i nevojshem per askend. Te jesh i nevojshem per dike ne nje fare menyre do te thote se ai/ajo ka nje kufizim, dikushi varet prej teje, me apo pa deshire kjo nuk eshte e rendesishme. Nevoja shpreh nje varesi, eshte ne koncept nje lloj litari ne fyt. Sic e kuptoj une menyren me te mire per te jetuar jeten ne nje shoqeri, eshte qe njerezit te mos kene nevoje per njeri tjetrin, por te ndiejne kenaqesi dhe deshire per te qene me njeri tjetrin. Rritjen e kenaqesise per te qene me tjetrin (kete Airbourne do e quante mekat perseri) kete e shoh si nje shtyse e brendshme shume me e fisme per te qendruar me dike, sesa varesia nga ky/kjo dikush.
Pershendetje.

 

[Universal]

Pershendetje Eleonore.

Ne jeten e perditshme, ti i zgjedh njerezit me te cilet ti shoqerohesh. Shumica e njerezve zgjedhin te shoqerohen me njerez qe kane te njejtin botekuptim, apo botekuptim te ngjashem. Kjo te ben ty te ndihesh mire pasi je ne shoqerine e dikujt qe mendon e sillet si ty. Ky eshte "realiteti yt personal", nje fllucke sapuni ne te cilin ti jeton, mendon, e gjykon. Kjo fllucka e sapunit te vecon ty edhe nga ajo "xhungla" e realitetit te nje shoqerie te tere, qe e quajme "realiteti shqiptar". Nese realitetin personal ti e zgjedh ta krijosh vete, ashtu sic te pelqen ty, kete realitetin shqiptar nuk e zgjedh dot vete. Realiteti shqiptar eshte moria e te gjitha "flluckave te sapunit" qe secili prej nesh krijon dhe jeton brenda.

Forumi nuk eshte hapur per te krijuar "fllucka me te medha sapuni", qe t'iu beje ju te ndiheni akoma edhe me mire, por eshte hapur si nje pasqyre e realitetit shqiptar: realitetit te te gjitha atyre "flluckave te sapunit" te miliona shqiptareve ne mbare boten. Dhe perpara nje realiteti te till, perpara kesaj "xhungle", shume anetare te forumit qe jane mesuar te jetojne brenda flluckes se tyre te sapunit, ndihen shume keq. Frikesohen, tmerrohen, marrin arratine. Dhe e bejne kete gje, per nje arsye te thjeshte: perballja me realitetin shqiptar, ate qe gjejne ne rruge apo ne qytet e ne bote, eshte shume ndryshe dhe e frikshme nga realiteti personal i "flluckes se sapunit". Te gjithe ata njerez qe ju i injoroni ne rruget e qytetit ku banoni, jane anetare te forumit shqiptar dhe shprehin ate qe mendojne lirshem ne kete forum. Misioni i forumit eshte qe ti caje te gjitha flluckat e realiteteve personale, me qellim qe shqiptaret te fillojne te komunikojne e bashkepunojne me njeri-tjetrin, pavaresisht se mund te kene botekuptim, arsim, besim fetar ndryshe nga njeri-tjetri.


Do zgjedhesh te jetosh ne realitetin personal te "flluckes se sapunit", apo do te zgjedhesh te shikosh ne sy perdite realitetin shqiptar ne mendimet e lira qe anetaret e forumit?! Forumi e ka bere zgjidhjen e tij. Zgjidhjen e dyte.

Gjithe te mirat.

 

[Eléonoré]

Edhe nje gje te fundit para se te dal..

Per te blere veze, qumesht dhe cigare.

 

[Eléonoré]

Ju po me zboni me cfare po marr vesh?