Poezi

[Hektor12]

DREJT TEJE...

Vargje lotesh te panumurta,
neper faqet e mia gershetohen!
Vuajtjet dhe stermundimet e shumta,
ne zemren e plagosur me shtohen!

E ndersa neper pluhurin e kujtimeve,
mundohem te shoh te tendin portret.
Mjergulla e dendur e mendimeve,
shikimin e syve ma tret!

Nen heshtjen dhe erresiren e nates,
gjumi dhe qetesia me braktisen!
Per flatra bene rrahjet e zemres,
dhe drejt teje u nisen......

 

[Hektor12]

Te dashuroj me shpirtin qe po vuan
I djegur nga zjarri i ndjenjes pa fund

Jetoj mes fjalve qe nga zemra buruan
Endrres se brisht rishtaz perhumb

A thua vall ti je dashuria?
I vetmi engjell qe parajasen tregon

Qe me jet mbush ditet e mia
Enderr e bardh qe gjumin ledhaton

Deshira shtegton mes mendjes turbulluar
Ajri i cdo casti mban frymen tende
Sa shum mes netve per ty kam enderruar
Her qesh permallur kur te kujtoj me endje
U deha padashur nga arom dashurie
Rash e perhumbur mbi endrrat qe mi fale
O enderr qe sjell fllad lumturie
Jetoj fantazin ne dashuri reale.

 

[princ]

U zvogelua nena dhe u tret e gjitha,
U be si pulebardhe e lehte
Dhe nje mengjes pa zbardhur ende drita
Renkoi e fluturoi mbi rete

Andej u fsheh si ylli Aferdita
Dhe ne pastaj s'e pame, paste ndjese!
Vec ndodh qe vale e endrrave te trishta
E sjell ne breg te shtratit tim si shpeze <

 

[Hektor12]

As syzet e diellit
se fshehin trishtimin
qe boten tende sundon,
Je kaq madheshtore,te tjereve u fshihesh
e ne heshtje veten lendon....

Ti qenie njerezore,kaq e perkryer
qe ZOTI te fali emrin dashuri...
Meshiron dhe ato qe emrin tend dhunojne
Ti ngrihesh e Madhe,ti je hyjni....

Dukesh kaq e trishte,por ke force magjike
dhe shkembinjte me te forte,gdhend ne urtesi
Ti qe vuan kur bota vlon ne kaos
As dielli nuk lind pa Ty.....

 

[Hektor12]

Nuk i harroj ne krah't e huaj
dy syte magjistare.
kur dashuroj , lengoj e vuaj
per dashurine e vrare.
Kujtesa vashe , me cfiliti
m'i corri plaget mua,
po une me vete perserit:
te dua , moj, te dua!
Do te martohesh, vashe moj,
s'do ta kujtosh poetin.
Dhe une me s'do te shikoj
se do ze kurbetin.
Vapori zhduket tej ne det
me syrgjynosen mua.
Po vala-vales gjithe i flet
te dua, moj, te dua!
Dhe s'do ta marre vesh rremeti
se kush te dashuroi.
Se sa renkoi per ty poeti
sa vargje te blatoi.
Dhe gjersa bar' e balt te ftohte
te me mbulojne mua.
Kjo zemer s'hesht e s'rresht , po thote:
Te dua, moj , te dua!


M.LERMONTOV

 

[Hektor12]

KUROREZIM

Nese nje dite hapat e endrrave te tua rastesisht do te sjellin
Poshte shtepise sime e zemra jote plage aty do ndalet per nje cast,
Atje,
Mes eres se luleve, ne boten e zemres sime qe troket butesisht
Per te qene
Se bashku
Qofte edhe per nje cast,
Per nje psheretime,
Per nje rrahje zemre,
Koken mbeshtetur mbi timin gjoks,
Buzet e mia mbi tendin balle,
Mes perkedheljesh embelsisht pa fund,
Ne bashkim shpirtrash gjer ne barrierat e koheve,
S'do te na mjaftonin as njemije vjet.
E une do flisja me gjuhen e syve te mi,
Ketyre liqejve te thelle qe falin gjithmone,
Do flisja me gjuhen e duarve te mia delikate rreth fytyres tende
Ku cdo rrudhe dhimbje eshte mbushur plot me dashurine time.
Me buzet e mia ne gojen tende dashurine do ta shprehja bukurisht,
Ne lartesi ndjenjash qiellore qe cdo krijese njerezore do kete njohur,
Me te cmendurin pasion,
Nga thellesite e trupit drejt syve te tu,
Nga duart e mia ne te tuat duar,
Nga buzet e tua ne trupin tim,
Nga syte e tu ne zemren time.
Dhe me te emblat duar mbyllme lehte,
Te rendat qepalla nga hullite e detrave,
Qe te lumtura per te vetmen here ne timen jete,
Thithen nektarin hyjnor te jem e dashuruar,
Kaq thellesisht e me te bukuren e te zjarrten menyre.

Dhe sa here qe do mbyll syte e gjer ne fundmen fryme,
Para meje do shfaqen karvane beduinesh,
Prej te cileve zogj te praruar do fluturojne
Drejt detit e ererave,
Duke shkuar drejt brigjesh te reja,
Zemerlehte se kane jetuar,
Qofte edhe per nje cast te vetem.

CLAUDE CHATRON-COLLIET

 

[Hektor12]

Mos e kthe koken
(Philippe Soupault)

Shtriji krahet
dhe perpara teje veshtro
dhe vetem perpara teje
Eshte nje vend, vendi yne
qe ngadale afrohet
Hapat tane, sekondat tona
ngadhenjyen kete truall e kete fat
Ne mund te kapim ajrin
si nje zog
ne mund te prekim ate lume
ate drite qe kendon
per ne,
mund te murmuritim
me kete turme e kete det, me keto shtepi,
te murmuritim gezimin tone,
gezimin e te gjitheve, gezimin tend dhe timin.
Therrasim, degjojme
kete kenge te madhe
nga agimi deri ne muzg
kah fytyra e yllit tone
ja atje para nesh
vendi yne dhe jeta jone.
Mos prit me
hiq dore nga keqardhjet!
Ne qofte se nje here, vetem nje here
do ta ktheje koken
duke hapur duart do ta humbje
kete thesar qe eshte nje çast
nje çast i vetem
i kesaj kohe, i kohes sone.

 

[Hektor12]

Parajsa dyerhapur per njerezit
zemermire
po pret.........
e njerez te tille veshtire
te gjesh
ne realitet.......
mekataret e pashprese,
edhet e paudha,tejmbushur
i kane........
kohet me te veshtira
per mbare njerezimin keto duken
qe jane.........
respekti ka humbur,
edukata per faqe te zeze
katandisur.....
stermundime ekstreme
na rrethojne ne rrugen
e nisur........
varferia nudo,ne shume vende
shtrihet dhe vetem trishtim
te ofron....
dhe ne nje skaj te botes
nje miliarder zemerbosh mes miliardash
rron.........
semundje paemer
me ritme te shpejta
po perhapen...
me qindra shkenctare
per vite te tera pa nje virusi
kapen.....
cudira pafund qe ne gjithe
rrjedhen e historise sjane
degjuar....
diku lindin njerez me dy koke
e diku nje tjeter me
kater duar.....
lumturia dita dites
drejt imagjinares
po ingranohet...
me fat ai njeri qe ne te ardhmen
qofte edhe si vegim
i kujtohet.....
ndoshta keto mendime
vetem ne koken time
vlojne....
e larget qofte ajo dite
kur te gjithe vetem kete
mendojne.....
dhe ngrohja globale
si hije e zeze
na kercenon...
me qindra plane per masa
por mjerisht asnje
si zbaton...
natyra e bukur
qe shpesh me ngjall
frymezim....
po perdhunohet keqas
dhe me shkakton
trishtim.......
me ritme dramatike
si milingonat,popullsia
po shtohet....
po vjen dita
qe aty ku "peshtyme'
te jetohet...
veten fort pickoj
deshiroja te ishte
imagjinate....
por lotet me tradhetojne
ndihem nje dru
i thate......
e une sjam askush
per aq kohe sa boten se ndryshoj
dot....
mbetem ti drejtohem qiellit
dhe te te lutem
ty ZOT.........

 

[Hektor12]

MBAHU ZEMRA IME...
Dita me duket e gjate pa ty
nata me kalon me lot ne sy
mbahu zemra ime
se rende shum me je thy.

Lotet e mi spo ndalen
vuajtjet mua po me falen
malli qe kam ne zemer
krejt e harroi fjalen.

Ti qe ishe ne zemren time
e tash me le me shum malle
jep pergjigje para zotit
per zemren qe e ke kalle.

 

[Hektor12]

Lermeni te qaj...

Lermëni të qajë mbi humnerat e jetës
Ta nxjerr shpirtin e ta përplas atje,
Për trishtimin e mallkuar që shpirtin
Ma ka venitur
Lermëni të qajë mbi c`do krijese të kësaj bote
Që janë taman si hije e jo krijesa njerzore!
lermëni të qajë të thërras pa pushim
o njerëz dëgjojeni vetëm pak shpirtin tim
Lermëni të qajë atje tej e vetmuar
që kur c`do gjëje ti vije fundi
të qeshë pa pushuar...

 

[Hektor12]

E çmendur..!!

Me thane se jam e cmendur
E cmendur se ndjej dashuri
Me thone se jam e cmendur
Se mall ndjej te shkruaj poezi
E cmendur me thone se jam
Se besoj tek ti...
Se fjalet e tua jane të kota
Jane fare pa dashuri
Oh... e cmendur un jam
Se besoj tek ti
Se te dashuroj pa hile
Vall kjo quhet cmenduri?

 

[Hektor12]

Puthme, moj e dashur

Puthme moj e dashur puthme
Gjer ne dhimbje gjer ne gjak
S’e duron dot ftohtesiren
Zemra ndezur zjarr e flake

S’eshte kupa e permbysur
Mes gazmoreve per ne
Ti nje gje kupto moj mike
Vec nje here rron mbi dhe

Shih ne mes te erresirs
Henen qe shkelqim vershon
Sikur t’ish nje korb I verdhe
Permbi toke fluturon

Puthme de se kalbesia
Kengen time ma kendoi
Ka te ngjare qielli lart
Fundin tim parashikoi

Eh moj force qe venitesh
Do te vdes kjo s’ka dyshim
Vetem dua t’I puth mikes
Buzet gjer ne fundin tim

Qe pa turp edhe pa drojtje
Embelsisht kur t’enderroj
Tok me shushurima vishnjesh
“Jam e jotja” – te jehoje

Qe si shkuma permbi kupe
Drita mos na shuhet ne
Ndaj kendo moj mikja ime
Vec nje here rron mbi dhe.

Sergei Esenin

 

[Hektor12]

Me lejo te te dashuroj

Me lejo te te dashuroj
ashtu si asnje kurre se ka bërë
Me lejo te te dashuroj
Ne vere dhe pranvere ... dimer dhe vjeshte
Me lejo te te dashuroj
te shikosh lekuren time te dridhet

çdo shikim te tendin qe vjen drejt meje
me drejtohet duke me helmuar
ne syte e tu mbytem
dhe syte e mi te medhenj , magjepsen
dashuria jote diti te ngjitet ne zemren time
ne zonen me te fundme te shpirtit tim
e dehur vetem nga një gote
e buzeqeshjes tende qe te mahnit

Me lejo te te dashuroj
me gjithë dashurine me pasion
Me lejo te te dua
aq shumë fort sa e verteta

Te bej shpirtin tim , mbreterine tende
dhe zemra ime te jete froni yt
yjet do te bashkohen për te dhuruar
kuroren e mbrekulluar
dashuria jote e krijuar ne ar te paster
duke shkruar ne te çdo germe
qe mban emrat tane ...

 

[Hektor12]

Te urrej apo te dua?
Kuptoj qe te dua
edhe kur te urrej
kur nuk je me mua.
Kur nuk je me mua
ti je gjithandej,
prandaj me shumë te dua,
prandaj me shumë te ndjej.
…e kur je gjithandej
ti je dhe me mua,
ja perse te dua,
ja perse te urrej.
…e kur me shumë te ndjej,
ti je larg nga une,
zotohem te te urrej
por te dua edhe me shumë.
Urrej kur te dua,
- kur je larg nga une.
Çfare po ngjet me mua
…asgje s’po kuptoj…
Te urrej apo te dua?

 

[Hektor12]

Ngjyre nostalgjike..


Ndihem krejt’ i pafuqishem, te notoj mbi oqean,
Rrotullohem ne nje kaos, ne nje cikel te pafund,
Si te hesht’e si te flase,vec jehona anembane,
Ku eshte term’i stermundimit,si nje djepe te me tund..!

Si kemishe ngjitur pas trupit, ndiej vetmine ne kete nate
E thurr vargje per anijet, qe lundruan kuturu,
E zgjoj mallin tim te mplakur,qe prej vitesh ka zen’ shtrat’,
Me pejsazhe te venitur,qe kjo nate i pruri k’tu…

Por natyra eshte e erret, ne k’te ore ku malli rend,
Erresira ka shpalosur, ngjyren e saj plot nostalgji,
Gjithe anijet e deshires ,pa kerkuar nuk lane vend,
Nje sirene qe di te fshihet,perjetesisht do mbetesh ti..!

Do te rroj’ky malli mplakur,brenda trupit mesoburre.?
A do t’vdes ne det te hapur edhe ty nuk do t’gjej kurre?
Ne nje shtrat prej vitesh dergjet,ndonjehere ngrihet kerkon.
At’ fytyre nga vitet zbehur, qe vec zerin i degjon .!

 

[Hektor12]

Mall..

Thjeshte deshira per t’merguar,
Per tu zhdukur qe ketej,
Me gjet’sonte te vetmuar,
Perkrahe mallit qe urrej.!

Nje puhize me grimca loti,
Me perk’dheli lehte fytyren,
C’jane ca ndjenja kot se koti,
Qe nga vitet humben ngjyren.!

Ti, atje natyre e gjelber,
Une ketu,nje shkretetire,
Ti largpamese,une i verber,
Ti humner, e une rrepire.!

Ti vullkan,une dege e thare,
Kur te duash me perv’lo,
Vec ne shpirtin tim te vrare,
Mos hy’ e dil sa here qe do.!

Dhe pse mallin e debova,
Erdh’ me gjeti perseri,
Per aq kohe sa i shpetova,
Ish vertete nje mrekulli.!

 

[Wishmiss]

Qyteti, mbrëmja, unë dhe ti.

Të bukur, të lumtur, të lodhur, të zhveshur..,
qyteti, mbrëmja, unë edhe ti.
Aroma e përzierë e flokëve,
ngjyra e syve të tu, reflektuar në sytë e mi.

E kujt është kjo zemër që kaq shumë rreh
më fort se frymëmarrja dhe zërat tanë?
Është e jotja, e qytetit a e mbrëmjes,
apo ndoshta e imja me tingull këmbane?

Nuk e di ende ku mbrëmja mbaron
dhe ku fillon qyteti me zemrën e tij.
Nuk dalloj në jam unë kur më përqafon.
a je ti që pushon brenda syve të mi…

E. Sotiri

 

[Wishmiss]

PA SY JANE NJEREZIT…

…dhe pa fytyra...
pa duar…veç bërryle dhe supe
një kurriz të rrafshtë a gërmuq sipas rastit
ai që kemi pranë kujdeset të mos na prekë
lëkurëhollë jemi bërë sa nuk durojmë asgjë
veç hijes sonë dhe tatuazheve që mbajmë
si u bëmë kështu dhe kur?
rrugës shoh veç flokë dhe kufje
nuk ua shoh dot sytë trupave që ecin
në bulevard…miliona njerëz pa fytyra e këto pa sy
kanë frikë të të flasin, të të buzëqeshin kur je pranë,
jo nga sqima, krenaria, por nga tmerri
nëse u afrohesh edhe më shumë ke gabuar taktikisht
me kufjet në vesh dhe sytë në iphone
ëngjëlli shndrrohet në çast në bishë
është gati të të përpijë dhe nëse ndodh që ka sy
ata nxjerrin zjarr, jo poetik, por ferri
mbi thëngjinj shputash largohemi pa kthim
përpiqemi të mos vështrojmë atë që kemi përballë
të paprekshëm dhe të pavështrueshëm jemi bërë
më lehtë përballemi me një meteor,
se sa me një vështrim…

(28 Qershor, 2013)
©Artan Gjyzel Hasani

 

[Wishmiss]

Të Pangopurit

Ëndërrën time po e dëshironi!?
A nuk dini të ëndërroni!?
Po ua fali,
por nuk ju duhet gjë.

Ndjenjat e mia po i dëshironi!?
A nuk dini të ndjeni!?
Po ua fali,
por nuk ju duhen gjë.

Të pamurit tim po e dëshironi!?
Po ju po shihni!?
Po u'a fali,
por nuk ju duhet gjë.

Ua fala të gjitha,
e di se nuk ju duhen asgjë.

Po eci,
i verbër dhe pa ndjenja,
Madje edhe ëndërrën ua dhashë.
Sa mirë po ndjehem,
Arrita të plotosoj dëshira.

Po eci,
I gjeta të gjitha të hudhura në rrugë!?
I mora!
Athua, pse i morën!?
A ju duheshin gjë?
Apo, vetëm nga ligësia e shpirtit.

Imer Raci

 

[dr love]

Engjelli

Mos qofte i padenje njeriu per Engjellin
shpata e te cilit e mbron
qe kur e krijoi e njejta Dashuri
qe drejton diellin dhe yjet
deri ne Diten e Mbrame ne te cilen ushton
kushtimi i trombes.
Mos e zvarrit nder bordellet dritekuqe,
as ngrehinave qe madheshtia trashegoi,
as ne tavernat e nderkryera.
Mos iu nenshtro pergjerimave,
as denesjes se lotit,
as shpreses se kote,
as magjise se ngrate te frikes,
as statujave aktoreske.
Tjetri e gjykon.
Kujto se s'do te jete kurre i vetem.
Ne gjemimin e dites dhe nates,
ky pasqyrim i panderprere eshte deshmitar,
nuk e kris nje lot kristalin.

Zot, ne te fundmen dite timen mbi Toke
s'do te desha te kem lenduar Engjellin.

Jorge Luis Borges