You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an alternative browser.
You should upgrade or use an alternative browser.
Përkthime
- Thread starter Diabolis Dassaretis
- Data e fillimit
Tironsi_NY
Primus registratum
Re: Përkthime
:thumbsup: fiks
:thumbsup: fiks
Re: Përkthime
Johann Wolfgang Goethe
Da dove siamo nati?
Da dove siamo nati?
Dall'amore.
Come saremmo perduti?
Senza amore.
Cosa ci aiuta a superarci?
L'amore.
Si può trovare anche l'amore?
Con amore.
Cosa abbrevia il pianto?
L'amore.
Cosa deve unirci sempre?
L'amore.
Si erdhme n'ket bote?
Si erdhme n'ket bote?
Prej dashnise.
Si kena me humb?
Pa dashni.
Ca na e ban gjithcka ma t'lehte?
Dashnija.
A mund t'gjehet edhe dashnija?
Me dashni.
Kush i kput lot't?
Dashnija.
Ca duhet me na bashku gjithmone?
Dashnija.
ps: DD, flm, asht e mrekullushme.
Johann Wolfgang Goethe
Da dove siamo nati?
Da dove siamo nati?
Dall'amore.
Come saremmo perduti?
Senza amore.
Cosa ci aiuta a superarci?
L'amore.
Si può trovare anche l'amore?
Con amore.
Cosa abbrevia il pianto?
L'amore.
Cosa deve unirci sempre?
L'amore.
Si erdhme n'ket bote?
Si erdhme n'ket bote?
Prej dashnise.
Si kena me humb?
Pa dashni.
Ca na e ban gjithcka ma t'lehte?
Dashnija.
A mund t'gjehet edhe dashnija?
Me dashni.
Kush i kput lot't?
Dashnija.
Ca duhet me na bashku gjithmone?
Dashnija.
ps: DD, flm, asht e mrekullushme.
Diabolis Dassaretis
Forumium praecox
Re: Përkthime
XVIII
Me një ditë vere ty të të krahasoj?
Ti je më e dashur dhe e matur.
Eregrat shkundin gonxhet e shtrenjta në maj,
Dhe qirasë së verës data i ka ardhur.
Herë më i nxehtë syri i qiellit përndritet,
Por shpesh i muget çehrja e praruar;
Kushdo me hire nga hiret dikur zvenitet,
Prej rastit a kthesës së natyrës paprerë;
Por vera jote e përhershme nuk do venitet,
As do humbë zotërimin e gjith’ sa ke hirësi;
As mburrja e Vdekjes në hijen e saj nuk të tret,
Kur në vijat përjetësore të kohës rritesh ti:
Sa gjatë burri merr frymë apo shohin sytë,
Aq gjatë rroftë ky, dhe jetë të dhëntë ty.
XVIII
Me një ditë vere ty të të krahasoj?
Ti je më e dashur dhe e matur.
Eregrat shkundin gonxhet e shtrenjta në maj,
Dhe qirasë së verës data i ka ardhur.
Herë më i nxehtë syri i qiellit përndritet,
Por shpesh i muget çehrja e praruar;
Kushdo me hire nga hiret dikur zvenitet,
Prej rastit a kthesës së natyrës paprerë;
Por vera jote e përhershme nuk do venitet,
As do humbë zotërimin e gjith’ sa ke hirësi;
As mburrja e Vdekjes në hijen e saj nuk të tret,
Kur në vijat përjetësore të kohës rritesh ti:
Sa gjatë burri merr frymë apo shohin sytë,
Aq gjatë rroftë ky, dhe jetë të dhëntë ty.
true confidental
Forumium maestatis
Re: Përkthime
Jane perkthime ( shqiperime)kaq te arritura , DD skam patur rastin te te pergezoja me pare /pf/images/graemlins/smile.gif
Gjetja e e te tilla fjaleve analogjike ne shqip dhe renditja e tyre me talent me perforcon idene se gjuha jone eshte kaq e pasur ...
Jane perkthime ( shqiperime)kaq te arritura , DD skam patur rastin te te pergezoja me pare /pf/images/graemlins/smile.gif
Gjetja e e te tilla fjaleve analogjike ne shqip dhe renditja e tyre me talent me perforcon idene se gjuha jone eshte kaq e pasur ...
Re: Përkthime
Kjo perkthimi ne shqip esht faktikisht iambic pentameter??? Sepse kur e recitoj me vete, nuk arrij ta ndaje ne 5 iambs, ose po e boj un gabim...Nejse, thnx again.
p.s. I get six, po also I havent had a lit class in 2 years...
Flm D 2 the 2 power.XVIII
Me një ditë vere ty të të krahasoj?
Ti je më e dashur dhe e matur.
Eregrat shkundin gonxhet e shtrenjta në maj,
Dhe qirasë së verës data i ka ardhur.
Herë më i nxehtë syri i qiellit përndritet,
Por shpesh i muget çehrja e praruar;
Kushdo me hire nga hiret dikur zvenitet,
Prej rastit a kthesës së natyrës paprerë;
Por vera jote e përhershme nuk do venitet,
As do humbë zotërimin e gjith’ sa ke hirësi;
As mburrja e Vdekjes në hijen e saj nuk të tret,
Kur në vijat përjetësore të kohës rritesh ti:
Sa gjatë burri merr frymë apo shohin sytë,
Aq gjatë rroftë ky, dhe jetë të dhëntë ty.
Kjo perkthimi ne shqip esht faktikisht iambic pentameter??? Sepse kur e recitoj me vete, nuk arrij ta ndaje ne 5 iambs, ose po e boj un gabim...Nejse, thnx again.
p.s. I get six, po also I havent had a lit class in 2 years...
Diabolis Dassaretis
Forumium praecox
Re: Përkthime
është e përpjetë ta bësh penta,
e iambice pastaj akoma më shumë,
Një ose dy sonete janë këtu në disa përkthime, nuk e di në i ke parë, (dhe me këtë sy?)
është e përpjetë ta bësh penta,
e iambice pastaj akoma më shumë,
Një ose dy sonete janë këtu në disa përkthime, nuk e di në i ke parë, (dhe me këtë sy?)
Diabolis Dassaretis
Forumium praecox
Re: Përkthime
Longing
Some raindrops fell on the window
With longing for you, suddenly,
For we both live in the borough
But rare see each other, rarely.
It seemed to me little uncommon
How came this morning in the fall,
From dusked skies storks are gone
And rains are with no rainbows at all.
A Heraclitus saying, years old,
What in the hell remind me today?
For those who are awake is one world,
For those who sleep are more away.
In what bad dream we have fallen so,
That ourselves we can’t awake to?
Some raindrops fell on the window
And I felt longing for you.
Longing
Some raindrops fell on the window
With longing for you, suddenly,
For we both live in the borough
But rare see each other, rarely.
It seemed to me little uncommon
How came this morning in the fall,
From dusked skies storks are gone
And rains are with no rainbows at all.
A Heraclitus saying, years old,
What in the hell remind me today?
For those who are awake is one world,
For those who sleep are more away.
In what bad dream we have fallen so,
That ourselves we can’t awake to?
Some raindrops fell on the window
And I felt longing for you.
erdha-edhe-une
Primus registratum
Re: Përkthime
DD edhe nje here komplimentet e mia dhe me intereson shume mirresh profesionalisht me keto perkethime apo passion ?!
Thnx per kenaqesin qe na ofron!
DD edhe nje here komplimentet e mia dhe me intereson shume mirresh profesionalisht me keto perkethime apo passion ?!
Thnx per kenaqesin qe na ofron!
Diabolis Dassaretis
Forumium praecox
Re: Përkthime
edhe me pak se pasion
edhe me pak se pasion
Besnik Bleta
Forumium praecox
Re: Përkthime
Diabole,
Po paskam qejf me ta ni zanin:
"And so at last the beast fell and the unbelievers rejoiced.
But all was not lost, for from the ash rose a great bird.
The bird gazed down upon the unbelievers and cast fire
and thunder upon them. For the beast had been
reborn with its strength renewed, and the
followers of Mammon cowered in horror."
(Jo sfidë, thjesht provë mbase po del diçka më e mirë se imja... /pf/images/graemlins/tongue.gif )
Diabole,
Po paskam qejf me ta ni zanin:
"And so at last the beast fell and the unbelievers rejoiced.
But all was not lost, for from the ash rose a great bird.
The bird gazed down upon the unbelievers and cast fire
and thunder upon them. For the beast had been
reborn with its strength renewed, and the
followers of Mammon cowered in horror."
(Jo sfidë, thjesht provë mbase po del diçka më e mirë se imja... /pf/images/graemlins/tongue.gif )
Diabolis Dassaretis
Forumium praecox
Re: Përkthime
Interesant ky libri, nuk e dija.
Më kujtoi legjendën dhe një lojë që e luaja që në kohën e DOS-it.
Na sill pak shqip.
Interesant ky libri, nuk e dija.
Më kujtoi legjendën dhe një lojë që e luaja që në kohën e DOS-it.
Na sill pak shqip.
Besnik Bleta
Forumium praecox
Re: Përkthime
Diabole, po ma dredh më duket:
E kështu më në fund bisha ra dhe mosbesuesit u gëzuan.
Por nuk humbi e tëra, ndaj prej hirit u ngrit një shpend i mahnitshëm.
Shpendi u nguli sytë mosbesuesve poshtë dhe lëshoi mbi ta zjarr dhe rrufe. Sepse bisha pat rilindur me forca të ripërtërira, dhe pasuesit e Mamonit u mblodhën kruspull nga lemeria
(Gati i re më të: garnitura letrare e krediteve të Firefox-it.)
Diabole, po ma dredh më duket:
E kështu më në fund bisha ra dhe mosbesuesit u gëzuan.
Por nuk humbi e tëra, ndaj prej hirit u ngrit një shpend i mahnitshëm.
Shpendi u nguli sytë mosbesuesve poshtë dhe lëshoi mbi ta zjarr dhe rrufe. Sepse bisha pat rilindur me forca të ripërtërira, dhe pasuesit e Mamonit u mblodhën kruspull nga lemeria
(Gati i re më të: garnitura letrare e krediteve të Firefox-it.)
Re: Përkthime
Nazimi doli qe ne mengjes heret pa vene gje ne goje te priste postierin. Ai u ul tek nje stol druri qe ndodhej perball me deren kryesore te repartit e duke ndezur nje nga nje cigaret Samsun priste me padurim te cfaqej atje larg postieri me kaloshinin e tij te vjeter e canten e madhe prej lekure me te cilen u jepte ato pak gezime ushtareve te merzitur te ketij reparti te zymte.
Kete radhe ai priste me padurim nje leter qofte me dy rreshta por vetem te ishte letr prej saje. Ai i kishte ruajtur te gjitha letrat e Jasminit, qofshin ato me dy faqe, qofshin ato me nga dy tre rreshta. Te gjitha i kishin dhene gezime te papershkrueshme por kohet e fundit megjithse nuk desh ta besonte, nuk mund te mos vinte re jo vetem rrallimin e tyre por dhe nje ton gjithnje e me te ftohte qe ai e ndjente mes rreshtave te paket te atyre letrave te pakta te Jasminit. Dicka kishte ndryshuar e Jasmini sikur nuk ishte me ajo Jasmin i dikurshem qe i sillte nga larg ate cop diell qe i mungonte Nazimit te urte.
Perpjekjet e tije qe te sqaronte kete si ftohtesi te cuditshme ne ndonji bised telefonike kishte deshtuar. Telefonin e kemi te prishur ne katundin tone, i kishte thene ajo ne nje leter te shkurter. Nazimi kishte shpeshtuar letrat mbas kesaj por kishte marre si pergjigje vetem nje rrallim akoma me te dukshem te letrave te saja. U bene jave pa asnje leter, pa asnje lajm nga Ajo, princesha Jasmin, sic e quajte ai me mendjen e tije ne gati cdo minut te dites e te nates.
Sot ai priste ndryshe nga heret e tjera nje cop pusulle qofte dhe dy fjaleshe. Nderkohe u degjua troku i kaloshines e u duk postieri i cili u afrua dhe duke e pershendetur Nazmiun shum ftohte iku ne drejtim te menxes se Repartit ku prisnin shumica e ushtareve.
Kam ndonje leter, deshi te thote, por zeri i doli aq i dobet sa as vete mezi e degjoi. Postieri kaloi indiferent prane tije dhe Nazmiu e kuptoi se per te nuk kishte asgje. Nje si therrje ndjeu ne brinje e nje si leng i hidhur erdh e ju mblodh ne goje. Nuk dinte ku te shkonte. Ndjeu nje nevoje te tmerrshme te takonte dike e te pakten te degjonte zerin e ndonje shoku.
U nis andej nga menxa ku zakonisht ne faqen ku binte dielli mblidheshin ushtaret per tu ngrohur ne ditet e ftohta. Te pakten te jete dikush aty e le te flasin per cka do, vec te jete aty mes tyre e jo i vetem ne nje dite kaq boshe si kjo. Edhe ne folshin per gallata sarajin ai do bente durim e do degjonte llogjet per futbollin, boll te mos ish i vetmuar.
Ushtar Nazmiu..u degjua nje ze i forte..
Ai u drodh e mendja rrufeshem i shkoj tek posta.
Mos valle Postieri ka zbuluar ne fund te cantes se madhe..ate letren e Jasminit..por jo..ishte Komandanti..
Ushtar Nazmiun, merr nje lopate e shko te cbllokosh pak kanalin qe ka bllokuar deren kryesore..
Ai u nis kembe zvarre e i hutuar drejt kapanonit.
Tani e ndjeu se ishte vertet nje cop ushtar e lopata, pushka e gaveta do te ishin tash e tutje bota e tije.
Pjese nga romani Vjeshte e ftohte e shkrimtarit turk Ali Demiroglly. Perktheu Mensud Elhami.
Nazimi doli qe ne mengjes heret pa vene gje ne goje te priste postierin. Ai u ul tek nje stol druri qe ndodhej perball me deren kryesore te repartit e duke ndezur nje nga nje cigaret Samsun priste me padurim te cfaqej atje larg postieri me kaloshinin e tij te vjeter e canten e madhe prej lekure me te cilen u jepte ato pak gezime ushtareve te merzitur te ketij reparti te zymte.
Kete radhe ai priste me padurim nje leter qofte me dy rreshta por vetem te ishte letr prej saje. Ai i kishte ruajtur te gjitha letrat e Jasminit, qofshin ato me dy faqe, qofshin ato me nga dy tre rreshta. Te gjitha i kishin dhene gezime te papershkrueshme por kohet e fundit megjithse nuk desh ta besonte, nuk mund te mos vinte re jo vetem rrallimin e tyre por dhe nje ton gjithnje e me te ftohte qe ai e ndjente mes rreshtave te paket te atyre letrave te pakta te Jasminit. Dicka kishte ndryshuar e Jasmini sikur nuk ishte me ajo Jasmin i dikurshem qe i sillte nga larg ate cop diell qe i mungonte Nazimit te urte.
Perpjekjet e tije qe te sqaronte kete si ftohtesi te cuditshme ne ndonji bised telefonike kishte deshtuar. Telefonin e kemi te prishur ne katundin tone, i kishte thene ajo ne nje leter te shkurter. Nazimi kishte shpeshtuar letrat mbas kesaj por kishte marre si pergjigje vetem nje rrallim akoma me te dukshem te letrave te saja. U bene jave pa asnje leter, pa asnje lajm nga Ajo, princesha Jasmin, sic e quajte ai me mendjen e tije ne gati cdo minut te dites e te nates.
Sot ai priste ndryshe nga heret e tjera nje cop pusulle qofte dhe dy fjaleshe. Nderkohe u degjua troku i kaloshines e u duk postieri i cili u afrua dhe duke e pershendetur Nazmiun shum ftohte iku ne drejtim te menxes se Repartit ku prisnin shumica e ushtareve.
Kam ndonje leter, deshi te thote, por zeri i doli aq i dobet sa as vete mezi e degjoi. Postieri kaloi indiferent prane tije dhe Nazmiu e kuptoi se per te nuk kishte asgje. Nje si therrje ndjeu ne brinje e nje si leng i hidhur erdh e ju mblodh ne goje. Nuk dinte ku te shkonte. Ndjeu nje nevoje te tmerrshme te takonte dike e te pakten te degjonte zerin e ndonje shoku.
U nis andej nga menxa ku zakonisht ne faqen ku binte dielli mblidheshin ushtaret per tu ngrohur ne ditet e ftohta. Te pakten te jete dikush aty e le te flasin per cka do, vec te jete aty mes tyre e jo i vetem ne nje dite kaq boshe si kjo. Edhe ne folshin per gallata sarajin ai do bente durim e do degjonte llogjet per futbollin, boll te mos ish i vetmuar.
Ushtar Nazmiu..u degjua nje ze i forte..
Ai u drodh e mendja rrufeshem i shkoj tek posta.
Mos valle Postieri ka zbuluar ne fund te cantes se madhe..ate letren e Jasminit..por jo..ishte Komandanti..
Ushtar Nazmiun, merr nje lopate e shko te cbllokosh pak kanalin qe ka bllokuar deren kryesore..
Ai u nis kembe zvarre e i hutuar drejt kapanonit.
Tani e ndjeu se ishte vertet nje cop ushtar e lopata, pushka e gaveta do te ishin tash e tutje bota e tije.
Pjese nga romani Vjeshte e ftohte e shkrimtarit turk Ali Demiroglly. Perktheu Mensud Elhami.
Urim Nerguti
Primus registratum
Re: Përkthime
Paul Verlaine (1844-1896)
Endrra ime familjare
Kam bërë shpesh këtë ëndërr të çuditshme dhe depërtuese
Të një gruaje të panjohur, që e dua, dhe që më do
Dhe që nuk është, çdo herë, as krejt e njëjta
As krejt tjetër, dhe më do dhe më kupton.
Sepse ajo më kupton, dhe zemra ime, e tejdukshme
Për të vetëm, mjerisht ! pushon së qenuri një problem
Për të vetëm, dhe bulëzat e ballit tim të zbehtë,
Vetëm ajo di t'i freskojë, duke qarë.
Eshtë ajo brune ? bjonde ? kuqaloshe ? - Nuk e di.
Emri i saj ? Më kujtohet që është i ëmbël dhe tingëllon
Siç ai i të dashurve që Jeta i lëçiti.
Vështrimi i saj është njëlloj me vështrimin e statujave,
Dhe, për zërin e saj, të largët, të qetë, të rëndë, ajo ka
Thyerjen e zërave të shtrenjtë që janë heshtur.
Paul Verlaine (1844-1896)
Endrra ime familjare
Kam bërë shpesh këtë ëndërr të çuditshme dhe depërtuese
Të një gruaje të panjohur, që e dua, dhe që më do
Dhe që nuk është, çdo herë, as krejt e njëjta
As krejt tjetër, dhe më do dhe më kupton.
Sepse ajo më kupton, dhe zemra ime, e tejdukshme
Për të vetëm, mjerisht ! pushon së qenuri një problem
Për të vetëm, dhe bulëzat e ballit tim të zbehtë,
Vetëm ajo di t'i freskojë, duke qarë.
Eshtë ajo brune ? bjonde ? kuqaloshe ? - Nuk e di.
Emri i saj ? Më kujtohet që është i ëmbël dhe tingëllon
Siç ai i të dashurve që Jeta i lëçiti.
Vështrimi i saj është njëlloj me vështrimin e statujave,
Dhe, për zërin e saj, të largët, të qetë, të rëndë, ajo ka
Thyerjen e zërave të shtrenjtë që janë heshtur.
Urim Nerguti
Primus registratum
Re: Përkthime
William Butler Yeats (1865-1939)
Mëshirë në dashurinë
Një mëshirë që kapërcen kuptimin,
Eshtë e fshehur në zemër të dashurisë :
Turma që shet dhe blen,
Retë, endacake në udhëtim,
Erërat e ftohta dhe të lagështa që fryjnë
Dhe lajthishtja e errët që shtrihet,
Ku rrjedhin ujërat gri,
Kërcënojnë kokën që unë dua.
William Butler Yeats (1865-1939)
Mëshirë në dashurinë
Një mëshirë që kapërcen kuptimin,
Eshtë e fshehur në zemër të dashurisë :
Turma që shet dhe blen,
Retë, endacake në udhëtim,
Erërat e ftohta dhe të lagështa që fryjnë
Dhe lajthishtja e errët që shtrihet,
Ku rrjedhin ujërat gri,
Kërcënojnë kokën që unë dua.
Urim Nerguti
Primus registratum
Re: Përkthime
Jacques Prévert (1900-1977)
GJETHET E VDEKURA
Oh, do të doja aq sa ti të kujtohesh,
Mbi ditë të lumtura kur ne ishim miq,
Në ato kohëra, jeta ishte më e bukur,
Dhe dielli më përvëlues sesa sot.
Gjethet e vdekura mblidhen me lopatë,
E sheh, une nuk kam harruar.
Gjethet e vdekura mblidhen me lopatë,
Kujtimet dhe keqardhjet gjithashtu,
Dhe era e veriut i rrëmben ato,
Në natën e ftohtë të harresës.
E sheh, unë nuk kam harruar,
Këngën që ti më këndoje...
Eshtë një këngë, që n'a ngjan,
Ty që më doje, mua që të doja.
Ne jetonim, të dy së bashku,
Ti që më doje, unë që të doja.
Dhe jeta ndan ata që duhen,
Fare ëmbël, pa bërë zhurmë.
Dhe deti fshin mbi rërë,
Hapat e dashnorëve të ndarë.
Ne jetonim, të dy së bashku,
Ti që më doje, unë që të doja.
Dhe jeta ndan ata që duhen,
Fare ëmbël, pa bërë zhurmë.
Dhe deti fshin mbi rërë,
Hapat e dashnorëve të ndarë...
Gjethet e vdekura mblidhen me lopatë,
Kujtimet dhe keqardhjet gjithashtu
Por dashuria ime e heshtur dhe besnike
Buzëqesh gjithmonë dhe jetën falenderon
Të doja aq shumë, ti ishe kaq e bukur,
Qysh do ti që unë të të harroj ?
Në ato kohëra, jeta ishte më e bukur
Dhe dielli më përvëlues sesa sot
Ti ishe mikja ime më e ëmbël
Por nuk kam tjetër veçse keqardhje
Dhe këngën që ti këndoje
Gjithmonë, gjithmonë do t'a dëgjoj !
Jacques Prévert (1900-1977)
GJETHET E VDEKURA
Oh, do të doja aq sa ti të kujtohesh,
Mbi ditë të lumtura kur ne ishim miq,
Në ato kohëra, jeta ishte më e bukur,
Dhe dielli më përvëlues sesa sot.
Gjethet e vdekura mblidhen me lopatë,
E sheh, une nuk kam harruar.
Gjethet e vdekura mblidhen me lopatë,
Kujtimet dhe keqardhjet gjithashtu,
Dhe era e veriut i rrëmben ato,
Në natën e ftohtë të harresës.
E sheh, unë nuk kam harruar,
Këngën që ti më këndoje...
Eshtë një këngë, që n'a ngjan,
Ty që më doje, mua që të doja.
Ne jetonim, të dy së bashku,
Ti që më doje, unë që të doja.
Dhe jeta ndan ata që duhen,
Fare ëmbël, pa bërë zhurmë.
Dhe deti fshin mbi rërë,
Hapat e dashnorëve të ndarë.
Ne jetonim, të dy së bashku,
Ti që më doje, unë që të doja.
Dhe jeta ndan ata që duhen,
Fare ëmbël, pa bërë zhurmë.
Dhe deti fshin mbi rërë,
Hapat e dashnorëve të ndarë...
Gjethet e vdekura mblidhen me lopatë,
Kujtimet dhe keqardhjet gjithashtu
Por dashuria ime e heshtur dhe besnike
Buzëqesh gjithmonë dhe jetën falenderon
Të doja aq shumë, ti ishe kaq e bukur,
Qysh do ti që unë të të harroj ?
Në ato kohëra, jeta ishte më e bukur
Dhe dielli më përvëlues sesa sot
Ti ishe mikja ime më e ëmbël
Por nuk kam tjetër veçse keqardhje
Dhe këngën që ti këndoje
Gjithmonë, gjithmonë do t'a dëgjoj !