Re: LIRIA E FEMRAVE NE SHQIPERI
Sot, në botë ekzistojnë modele femërore revolucionare në krahasim me dikur: ka femra që praktikojne body building, që kanë gjoks të formuar sikurse edhe meshkujt...ka femra drejtuese autoritare si edhe meshkujt, që paguajnë ushqimet dhe të tjera që i marrin; ka lesbike që kërkojnë të drejtat e tyre për fëmijë nëpërmjet metodës së mbjelljes artificiale; ka meshkuj që tridhen dhe marrin pasaportë si femra, prostituta që organizohen, femra ushtarake në ushtritë më të fuqishme të botës, kolonele me thonj me manikyr dhe buzë të kuqe, ka femra që shkruajnë libra mbi marrdhëniet e tyre seksuale, tregojnë emrat dhe përshkruajnë pozicionet, përmasat, e kështu me rradhë. Njëzet vjet më parë, do të ishte e pamundur të takohej një model i tillë femre...
Çfarë, tjetër, do të dëshironin femrat?
Liri, ja çfarë!
Liri për të mos patur frikë. Për të shpëtuar nga pasiguria. Liri për të mos iu nënështruar oreksit lodhës seksual mashkullor, për të cilin asnjë gjoks nuk është mjaft i madh, dhe asnjë kofshë nuk është mjaft e gjatë. Liri nga rrobat që duhet t’i veshë për të joshur. Liri nga këpucët me taka të larta që e shkurtojnë hapin për të na detyruar të vemë në dukje të ndenjurat. Liri nga e gjithëgjendura e përjetëshme bukuri rinore e shkruajtur në “trup”. Liri nga fyerjet, përbuzja, që vërshojnë nga raftet e kioskave ku shiten gazeta dhe revista. Liri nga dhuna, e gjithfarëllojëshme, përfshi fjalët e pista që përdorin meshkujt nëpër kantiere, të përgjuara edhe kur kryejmë nevojat personale, të ndaluara apo të ndjekura nëpër rrugë, të mërzitura nga kolegët e punës, të ngacmuara nga drejtuesi, të përdorura sadikisht apo kundër dëshirës sonë nga mashkulli që dashurojmë, apo të rrahura dhe terrorizuara nga një i panjohur, ose nga një grup.
Njëzet vjet më parë, (1970) ishte e nevojëshme të vihej theksi mbi lirinë seksuale... sot duhet nënvizuar e drejta e femrës për të mos iu nënështruar dëshirave të mashkullit, të refuzojë marrdhëniet intime derisa mashkulli të bëhet i ndërgjegjshëm...
Liria që kërkova njëzet vjet më parë, ishte liri për të qënë person, me dinjitet, i plotë, i shquar, i përkujdesur, me pasione, me krenari, veti që karakterizojnë çdo qënie njerëzore.
Liri për të vrapuar, thirrur, folur zë lartë për t’u ulur me këmbë hapur. Liri për të njohur dhe dashuruar Tokën e gjithçka sa noton, ecën dhe zvarritet mbi sipërfaqen e saj. Liri për të mësuar dhe liri të mësosh të tjerët. Liri nga frika dhe uria, liri fjale dhe opinioni. Pjesa më e madhe e femrave në botë janë ende sot të trembura, të uritura, të zhytura në heshtje dhe të përkufizuara nga norma fetare të çdo lloji, të fshehura, të ndrydhura, të sakatosura dhe të goditura...
Sot mund ta shikosh femrën eunuke në të gjithë botën...
Ja pra se çfarë shkruan autorja e librit, “Femra eunuke” Germaine Greer, në hyrje. Unë nuk shikoj asnjë dështim të lëvizjes feministe, përkundrazi autorja ka vazhduar të shtjellojë se ndryshimet gjinore, janë thjesht ideologjike. Çdo shtrembërim tregon imoralitet, në rast se bëhet fjalë për të tillë, në rast se nuk është kuptuar, atëhere është mirë që të mos shkruhet fare.
Të pretendosh si sociologjike, opinionet personale, për më shumë, të përkufizuara nga kurani, është thjesht një perversitet, veçanërisht kur theksohet ndryshimet fizike për të mbrritur në qëndrime të cilat përpunojnë dhe janë të përpunuara nga një idelogji e caktuar përbuzëse, e ndërtuar enkas për të shtypur femrën.
Nëse e keqja shikohet te veshjet uniseks (kaq në modë në vitet gjashtëdhjetë dhe që krijoi një shkrirje të gjinive, aspak me pasoja negative), pyetja që lind vetiu është: Po fustanella, veshja kombëtare e Shqipëtarëve të jugut ç’pasoja ka? E popullit grek, kilti i skocezëve? Pse këto nuk sjellin dëme, ndërsa uniseksi sjell? Kësaj i thonë, logjikë e mbarsue me një dështim të plotë.
Hipokrizia merr ngjyra karikaturiale kur në një mendim të mëparshëm përshkruhet femra si një qënie idilike, mungon edhe fyelli, disa kokë dhen që mërzejnë nën hijen e lisit dhe baresha faqekuqe e belhollë, këmbëshpejtë, si një flutur shkon tek bariu...pra kërkohet feminizmi dhe diçka e tillë tek shprehja fizike e tij. Kështu i tregohet vendi femrës, stoli, skulpturë që s’duhet lëvizur nga hapësira e shtëpisë, soditje. Nga ana tjetër kritikohet hedonizmi...!!! Po feminiliteti i kërkuar tek bukuria fizike, (i detyruar madje) pra ky lloj feminiliteti, çfarë është...? Kënaqësia jashtësore, pamore, që mëtohet nga qënia e kundërt (pasojë e një roli roli fatalisht të paracaktuar), ndryshe si quhet...? Hedonizëm, asgjë më shumë. Hedonizmi kërkohet si nga forma ashtu edhe nga përmbajtja. Ja pra se sa shpejt bien brenda partizanët e biologjizmit. Por e keqja s’do të përfundonte këtu sikur mbrapa (anti)feminizmit të mos fshihej cinizmi, dëshira për ta mbajtur femrën nën tutelë. Asnjë ndryshim biologjik s’ka. Nuk dua të më merrni fjalë për fjalë, por ndryshimet janë thuajse të papërfillëshme. Dikush këtu e tha drejt, organet seksuale janë njësoj, të kundërt, në vendosje, drejtim, por jo në ndërtim.
Aristoteli thoshte se fati i njeriut përcaktohet nga rangu shoqëror, që ndryshonte jo nga të qënët femër ose mashkull, por nga të qënët i lirë ose skllav, Frojd mendonte se ishte tek anatomia, ndërsa për mijëra vjet, tek dijetarët dhe shkencëtarët, deri në shekullin e XVIII ishte përhapur mendimi se ekzistonte një seks i vetëm. Për kuriozitet, psh në ligjet islamike të mesjetës, seksi përcaktohej nga mënyra se si shurritej fëmija, më këmbë apo më gjunjë. Kjo do të thotë se organet gjenitale nuk kishin rëndësinë e përcaktimit. Madje deri në pubertet, thotë literatura, fëmija nuk ka një ndërgjegje të qartë për seksin, ose gjininë. Kjo do të thotë se, psh, nëse një fëmije tre vjeçar, mashkull, i japim një kukull, i mësojmë sjellje të cilat i përkufizojmë si femërore, psh, i japim grepin, gjilpërën, për të qëndisur, do t’i përvetësojë ato dhe do të sillet në atë mënyrë. Sikur të qe e lindur, biologjike, instikti do ta shtynte në të kundërt, gjë që s’ndodh, po ashtu, një vajzë trevjeçare, po ta mësojmë me lodra, të kështuthëna mashkullore, do të rritet si e tillë. Njeriu ka bërë ndarje në bazë seksi dhe i përdor këto ndarje për të krijuar veti e karakteristika, modele fonderie, shtrati ku ujrat e lumit rrjedhin detyrimisht, dy degë.
Ndarje shoqërore për të justifikuar shtypjen.
Psh, në spermën e mashkullit gjysma e spermatozoidëve janë femra.
Ç’mund të themi, psh për dikë që në jetën shoqërore është femër, pra, homoseksual, ndërsa nga penisi i tij dalin shëtitje, njësoj si tek çdo mashkull tjetër, spermatozoidë.
Gjinia, thotë, Judith Lorber, është një sajim njerëzor, sikurse gjuha, familja, teknologjia dhe si këto, e organizon jetën shoqërore të meshkujve dhe fermave kulturalisht dhe politikisht të përcaktuar.
Nëse vështroni pak me kujdes përreth do të vini re ndryshimet që po ndodhin. Krijimi i familjeve homoseksuale, zhdukja e punëve vetëm për burra, forma të reja të amësisë dhe atësisë, femrat në ushtri, pilote... e shumë e shumë të tjera, po u japin goditje të pariparueshme mendimeve që kërkojnë të përligjin përbuzjen ndaj femrës, përbuzje e bazuar në ndryshimet fizike.
