alinos
Forumium maestatis
Re: Copeza mendimesh...
une e shijoj shume Kunderen kur e lexoj. Jo cdo veper ka te njejten cilesi, por disa prej tyre jane me te arritura se te tjera. Deri tani kam lexuar Shakaja, Pavdekesia, Lehtesia e Padurueshme e Qenies, Identiteti, Nostalgjia, Libri i Te Qeshures dhe Harreses dhe se fundmi Sipari.
Me sa e kam lexuar une, Kundera u flet njerezve dhe kendveshtrimi i tij eshte i kushtezuar nga ajo qe ai eshte: nje cek qe jeton ne France, nje komunist i zhgenjyer dhe i lene jashte rrethit, nje perfeksionist.
Eshte interesante sesi Kundera ka shkruar cekisht deri ne renien e komunizmit dhe i eshte kthyer frengjishtes pas 1990s. Per mua, ai ndjen pergjegjesine e cuarjes perpara te nje kulture evropiane, por jo ne formen 'sjell nje te re, mbes ne histori', sesa 'ringjall nje tradite (romanin), i jap asaj nje forme jo-komerciale', ne te cilen do te perfshije dhe letersine e vendit te tij. Kjo eshte qendrore ne vepra si Pavdekesia apo Libri i Te Qeshures dhe Harreses.
Te qenit komunist i zhgenjyer dhe i perjashtuar nga rrethi eshte e pranishme ne me shume vepra. Mirepo, ne kete rast ai perpiqet te identifikoje armikun e jashtem: ruset, dhe viktimat pjesemarrese dhe jopjesemarrese: bohemet. E bukura e vepres se tij eshte elementi njerezor. Nuk besoj se mund ta etiketosh humanizmin tek Kundera si nje tipar vetem femeror, pervecse po te kesh lexuar vetem vepren Lehtesia e Padurueshme e Qenies.
Persa i perket perfeksionizmit te tij, ai duket te perseritja e disa nentemave dhe trajtesave ne libra te ndryshem. Mendoj se ai ende eshte duke kerkuar te shkruaje librin e vet te perkryer dhe ende s'eshte i kenaqur me vetveten. Kete e nxjerr dhe nga qendrimi i tij persa i perket perkthimit ne gjuhe te huaja, fakti qe mban vete te drejten e autorit dhe jo shtepite botuese dhe qe eshte sfide t'ia marresh kete te drejte. Kjo besoj vjen dhe me moshen dhe me ndjenja posesiviteti e grumbullimi qe zhvillohen ne pleqeri (lol, sa bukur e thashe kete hahahahahha)
Shprehjen e Nelkes "K. superimposes his belief system without allowing himself the journey of discovery through writing." nuk e gjej te qendrueshme per faktin se personazhet e tij jane mese te qendrueshem, perkojne me realitetin dhe shkojne pertej tij, na tregojne vetveten duke qendruar ne ate qe jane, pa na dale "prostituta super-inteligjente" (Coelho's 11 Minuta, psh) apo ku e di une cfare.
Persa i perket personazheve te tij te mbyllur, te alienuar nga bota perreth dhe pothuaj te depresionuar s'me duket se jane te shpikur apo te papershtatshem. Ne fund te fundit, a nuk perkon kjo me cka na sheh syrin perreth? Vetem se tek Kundera ne gjejme dicka me shume se pasqyrim, gjejme nje kendveshtrim te pazakonte letrar dhe autorial.
p.s. shijoj - lexoj me endje pa e hequr librin nga dora, deri ne fund. Rikthim ne pjeset e goditura dhe te pelqyera.
une e shijoj shume Kunderen kur e lexoj. Jo cdo veper ka te njejten cilesi, por disa prej tyre jane me te arritura se te tjera. Deri tani kam lexuar Shakaja, Pavdekesia, Lehtesia e Padurueshme e Qenies, Identiteti, Nostalgjia, Libri i Te Qeshures dhe Harreses dhe se fundmi Sipari.
Me sa e kam lexuar une, Kundera u flet njerezve dhe kendveshtrimi i tij eshte i kushtezuar nga ajo qe ai eshte: nje cek qe jeton ne France, nje komunist i zhgenjyer dhe i lene jashte rrethit, nje perfeksionist.
Eshte interesante sesi Kundera ka shkruar cekisht deri ne renien e komunizmit dhe i eshte kthyer frengjishtes pas 1990s. Per mua, ai ndjen pergjegjesine e cuarjes perpara te nje kulture evropiane, por jo ne formen 'sjell nje te re, mbes ne histori', sesa 'ringjall nje tradite (romanin), i jap asaj nje forme jo-komerciale', ne te cilen do te perfshije dhe letersine e vendit te tij. Kjo eshte qendrore ne vepra si Pavdekesia apo Libri i Te Qeshures dhe Harreses.
Te qenit komunist i zhgenjyer dhe i perjashtuar nga rrethi eshte e pranishme ne me shume vepra. Mirepo, ne kete rast ai perpiqet te identifikoje armikun e jashtem: ruset, dhe viktimat pjesemarrese dhe jopjesemarrese: bohemet. E bukura e vepres se tij eshte elementi njerezor. Nuk besoj se mund ta etiketosh humanizmin tek Kundera si nje tipar vetem femeror, pervecse po te kesh lexuar vetem vepren Lehtesia e Padurueshme e Qenies.
Persa i perket perfeksionizmit te tij, ai duket te perseritja e disa nentemave dhe trajtesave ne libra te ndryshem. Mendoj se ai ende eshte duke kerkuar te shkruaje librin e vet te perkryer dhe ende s'eshte i kenaqur me vetveten. Kete e nxjerr dhe nga qendrimi i tij persa i perket perkthimit ne gjuhe te huaja, fakti qe mban vete te drejten e autorit dhe jo shtepite botuese dhe qe eshte sfide t'ia marresh kete te drejte. Kjo besoj vjen dhe me moshen dhe me ndjenja posesiviteti e grumbullimi qe zhvillohen ne pleqeri (lol, sa bukur e thashe kete hahahahahha)
Shprehjen e Nelkes "K. superimposes his belief system without allowing himself the journey of discovery through writing." nuk e gjej te qendrueshme per faktin se personazhet e tij jane mese te qendrueshem, perkojne me realitetin dhe shkojne pertej tij, na tregojne vetveten duke qendruar ne ate qe jane, pa na dale "prostituta super-inteligjente" (Coelho's 11 Minuta, psh) apo ku e di une cfare.
Persa i perket personazheve te tij te mbyllur, te alienuar nga bota perreth dhe pothuaj te depresionuar s'me duket se jane te shpikur apo te papershtatshem. Ne fund te fundit, a nuk perkon kjo me cka na sheh syrin perreth? Vetem se tek Kundera ne gjejme dicka me shume se pasqyrim, gjejme nje kendveshtrim te pazakonte letrar dhe autorial.
p.s. shijoj - lexoj me endje pa e hequr librin nga dora, deri ne fund. Rikthim ne pjeset e goditura dhe te pelqyera.
