Tema e ditës

Diskutime mbi temat më të veçanta të ditës
Nderime Turqise dhe popullit turk! ...per guximin e "...te evituarit te te mos shtenit ndaj nje populli te pafajshem"
Koalicioni po kruhet edhe me Iran-in... Disa raketa kane goditur disa fabrika petrokimike te Iran-it dhe hapesira ajrore eshte dhunuar vazhdimisht... Duket qe kemi te bejm me nje koalicion gjakatar dhe shume te felliqur... Por drejtesia do te vije se shpejti... Kjo lufte do jete fundi i SHBA-se dhe PUSHTIT...
FYTYRA E VERTETE E pushtit dhe shba-se... E verteta ne pyetje dhe pergjigje... 1. Cilat shtete i dhane Irak-ut materialet dhe teknologjine per prodhimin e armeve kimike? SHBA dhe Anglia... 2.Kush eshte vendi i vetem ne bote qe ka perdore arme atomike? SHBA 3. Sa ishte numri i njerezve qe mund te vdisnin i parashikuar nga Pentagoni ne vitin 2002-2003 ne rast te nje nderhyrje ? Me mijera... 4. Sa prej ketyre mund te ishin femije ? Gjysma... 5. Sa here i ka shkelur SHBA konventat nderkombetare dhe vendimet e OKB-se? Me qindra here? 6. Sa here ka bere SHBA veto rezolutat e OKB-se ndaj Izraelit? Me dhjetra here... 7. A ka SHBA centrale berthamore? PO PO PO.... 8. Sa ka ? thone qe 300 mund te kete edhe me shume ... :confused: :confused: :confused:
Me hidherim te thelle njoftojme vdekjen e... Gazetat, radiot, revistat, televizionet, gazetaret nga gjithe bota jane ata me te gezuarit per fillimine kesaj lufte. Ata tashme s'kane pse rrine me para fletes se bardhe me nje laps ne goje duke u menduar se si te mbushin nje pjese te gazetes per te cilen ne fund çdo muaji marrin rrogen. Tashme te gjithe gazetaret i jane vene punes dhe po na paraqesin shkrime nga me te ndryshmet ne lidhje me ate te cilen po e quajne lufta midis Irakut dhe SHBA-se. Por do te ishte me mire sikur te shkruanin per nje ngjarje shume me te rendesishme. Dje, me hidherim te thelle morrem vesh se HUMANIZMI ka vdekur. Po po, ka vdekur. Disa pretendojne se ai eshte ne koma, disa thone qe eshte gjalle por une po u them: Ai ka vdekur. Une sigurisht qe nuk jam ekspert por nuk eshte e veshtire ta kuptosh dhe ta thuash nje gje te tille. Ndersa dihet se me qindra mijera femije, gra e pleq direkt apo indirekt do t'i thone lamtumire kesaj bote para kohes, gjenden akoma "njerez" qe perkrahin luften. Pa permendur ketu ata te cilet do te jene protagonsitet e ketij sulmi gjakatar te cilet po te isha biolog do ti fusja ne familjen e kafsheve te egra te pazbutshme, ka edhe prej atyre si FATOS NANO e qytetaret e tij qe jane paksa kafshe te zbutura qe neper gazeta e forume si ky derdellisin dhe mbeshtesin kete gjakderdhje nen epitete te ndryshme. Po ju bej nje pyetje te gjithe atyre qe kane jetuar ne diktaturen e Enver Hoxhes. Ç'fare do te ndienit sikur mbi qiellin shqiptar te fluturonin avione te cilet do tu hidhnin bomba te cilat do ju merrnin njerezit me te afert? A do ta pranonit nje gje te tille, nese do ta dinit qe ata avione jane pushtues dhe po vine tju marrin pasurine tuaj (ne rastin e Irakut, naften) ne emer te vrasjes se diktatorit? Jo, do te fillonit t'i gjuanit me gure dhe do te mobilizoheshit ne lufte kunder ketij pushtuesi... Mbeçi vete, HUMANIZMIN po e varrosim...
Vriten edhe 4 pushtues... Njoftohet se forcat heroike irakene kane vrare me se fundi edhe kater qen amerikane...
harte e rrugve ..perhsndetje Kam nevoje per njeharte te detajuar te shqiperise ,per udhtime pergjithsisht ,cka do te thote se duhet te jene edhe rruget me kryesore dhe pse jo skondaret ... faleminderit
Danimarka i shpall lufte Irak-ut Edhe pse 54% e popullit ishin kunder, Danimarka shpall gjendje lufte ndaj Irak-ut. Ku Danimarka e ku Iraku. Pastaj keta Danezet sikur ishin nder me te flaktit per te drejtat e njeriut... Turp...
 
Miqte Tane Europiane Kunder Luftes! French President Jacques Chirac gestures while speaking with Greek Prime Minister Costas Simitis, Brussels, Friday March 21, 2003
Re: Gazeta "Rilindja" mbrojtese e vertete e Shqiptarizmit Letër nga Shqipëria ZONJA PAK, “KALAMAJTË” PO TË SHAHEN PRAP E nderuara Zonjë, E di që është mëkat të Ju shqetësoj me “budallallëqe ballkanase” ( siç do t’i quante ballkaniksi i europianizuar Fatos Nano). Por hallet e dertet tona nuk kemi kujt t’ia qajmë pa teklif përveç Jush, që kujdeseni si një nënë e mirë europiane për ne ballkanikët e gjorë. E di gjithashtu se këto ditë Ju ka mjaftuar e tepruar racioni i bezdisë ballkanike sepse ata sllavishtfolësit e e një shteti me emrin FYROM Ju kanë akuzuar krejt padrejtësisht se dashkeni më shumë shqiptarët se ata. Por mos ua vini fort veshin qaramanëve të dreqit se ata ashtu janë mësuar të qaraviten gjithmonë kot së koti si fëmijët tekanjozë e shëndelig edhe kur prindërit e të afërmit i mbajnë në pëllëmbë të dorës. Në shqiptarët e dimë mirë përse ata qaraviten, madje përplasin këmbët se Ju nuk i dashkeni njësoj me shqiptarët. Ata duan që Ju dhe gjithë diplomacia euopiane t’i përkëdhelë edhe më shumë se i ka përkëdhelur deri tani. Në këto ditë, kur Ju kanë prishur humorin sllavishtfolësit e Maqedonisë, nuk do të kisha shtuar brenga e nderuar Zonjë, sikur edhe këtu në Shqipëri të mos kishin ndodhur disa ngjarje të pahishme, disa zhvillimne që kujtuam se dolën nga moda e politikës shqiptare. Por, ja që për djall në datat 17 dhe 18 shkurt të vitit 2003 në parlamentin e Shqipërisë u zhvilluan skena të trishtueshme që na lanë një shije aq të hidhur sa nuk mundemi të mos shprehim pezmin tonë para Jush. Pamë deputetë që shaheshin e fyheshin, që kërcënonin e ulërinin, që grumbulloheshin rreth foltores e shtyheshin, që përvishnin mëngët të rriheshin me grushte. Pamë atë që quhet “kryetar i opozitës”, zotëri Sali Berishën, të ngjitej e të ulej me dhjetra herë në foltore pa i marrë leje drejtuesit të seancës. E pamë Berishën të ngulej në foltore me mikrofon të mbyllur e të mos lëvizte nga vendi kur i kërkohej nga kryetari i parlamentit. Kjo na solli ndëmend një ditë të largët para 12 vitessh kur kryeministri i tanishëm Fatos Nano, atëherë “kryetar opozite”, ishte gozhduar në të njëtën foltore dhe nuk largohej që andej pa mbajtur një fhalim që i ishte shprepur atij, ndonëse për këtë nuk kishte çështje në rendin e ditës. Edhe atëherë u bë njëfarë përleshjeje deputetësh si tani. Për vite të radhë kujtuam se nuk do të përsëriten më ajo skenë. Por ja që u përsërit. Kësaj radhe ishte Berisha në rolin e “të persekutuarit”, kurse Nano në vendin ku rri qeveria qeshej e ngërdheshej gjithë cinizëm kur shihte tollovinë që bëhej rreth Berishës. Një gjë e përafërt ka ndodhur edhe një herë nga viti 1997 dhe grindja rreth foltores u pasua nga një atentat me armë pas disa kohësh brenda në sallën e parlamentit. Kështu që kur shihnim ato skena, e nderuar Zonjë, na dilnin para syve të mednjes gjëra të llahtarshme: burgimi i Nanos, plagosja e vrasja e Azem Hajdarit, përleshje deputetëhs me grushta. Si për ta bërë edhe më rrënqethëse këtë frikë një deputet i PD-së ia kujtoi kryetarit të parlamentit se në sallë kishte truproje të armatosur, se edhe deputetët të tjerë mund të vinin të shoqëruar nga roje të tilla. Dy gjëra bënin më shumë përshtypje nga zallamahjia e dy ditëve : 1- një gjendje e rënduar psikologjike e shefit të opozitës parlamentare, Sali Berisha, që gjithë kohën turfulloi si kurrë ndonjëherë, bërtiti, shau, akuzoi, kërcënoi pa mundur të frenojë veten 2- një qetësi e shtirur dhe cinike e shefit të qeverisë, Fatos Nano, që zgërdhihej, zbavitej, nxiste, provokonte këtë inskenim absurditeti gjigand dhe njëkohësisht mbante “fjalim të moderuar” dhe i drejtonte ftesë opozitës për bashkëpunim. Pastaj sharjet britmat e të tjerëve sipas kampeve përkatëse dhe disa n dërhyrje “ paqtuese” të atyre që as prapanicën për të ndenjur në karrige nuk janë të sigurtë se e kanë të vetën nuk bënin më përshtypje. Pra , Zonjë nderuar Pak, “kalamajtë” në parlamentin shqiptar u shanë prap, megjithëse Ju i paqtuat, i pajtuat, i rehatuat para disa muajsh. Mirëpo sado e mirë të jetë Nëna Europë, kur “kalamajtë” që ka në Shqipëri për të zbatuar porositë e saj bëhen haram, këto gjëra duket qenkan të pashmangshme. E nderuara Zonjë, Më ka bërë shumë përshtypje lumturimi Juaj nga arritja e pajtimit të madh midis Nanos e Berishës në verëne vitit 2002. Në gazetën e Tiranës “Panorama” të datës 16 Nëntor 2002 kam lexuar edhe fjalët tuja plot kënaqësi që u arrit të qetësohej furtuna në atë legenin e ujit të pisët të politikës shiqptare, pas realizimit të mrekullueshëm të idesë suaj që Shqipëria të bëhej me “president konsensual’. Jam njëri ndër ata më të paktit që e kanë kundështuar për arsye parimore dhe praktike këtë “shpikjen” Tuaj të mahnitëshme dhe kam shprehur skepticizëm të madh për pajtimin Nano-Berisha. Nuk m’u shuan ndienjat e dyshimit e të skepticizmit as kur lexova fjalët Tuaja : “Gjatë viztës time të fundit në Shqipëri për herë të parë pata ndiesinë se klima politike në vend kishte ndryshuar për mirë, që politikanët silleshin normalisht, ndonëse siç është e natyrshme që ata jo gjithmonë mund të jenë të të njëtit mendim. U ktheva me një ndienjë optimizmi që Shqipëria mund ta zotërojë të tashmen dhe të ardhmene vet”. Në atë intevistë të botuar në “Panorama” të datës 16 nëntor , e nderuara Zonjë, Ju u përpoqët të na gëzonit edhe me pohimin se kishit zgjedhur në Paralamentin Europian “presidentin konsensual” të Shqipërisë, se kishit mundësuar pranimin në familjen e Partive Popullore të Europës të një partie opozitare shqiptare, të partisë që e kyeson miku Juaj më adhuruar në Shqipëri, Genc Pollo. Por për fat të keq, e ndëruara Zonjë, ajo që pamë për dy ditë me radhë në parlamentin shqiptar dhe krlima e acaruar që vazhdon pas atyre ditëve janë dëshmi se zgjedhja e “presidentit konsensua” ka qenë një vërë në ujë, nëse e vlerësojmë atë nga ndikimi në ndyshimin e klimës politike konfliktuale që ekzistonte në Shqipëri. Për muaj të tërë pas dashurisë së madhe Nano-Berisha, që nuk bënin më gjë pa njëri tjetrin, që filluan bashkërisht të bënin kokëprerje dhe kokëngjitje politike, shqiptarët u trullosën nga “ndyshimi i klimës” së konfliktualitetit politik. Pati natyrisht shumë që nuk besonin në këtë ”mrekulli” dhe prisnin atë që pamë në parlament më 17 dhe 18 shkurt 2003. Pra, e ndëruara Zonjë, ” kalamajtë” më sherxhinj të politikës shqiptare që ju i edukuat dhe i bëtë djem të mbarë me premtimin se do të silleshin si engjëj të pajtimit politik, i nxorrën përsëri brirët e djallit në politikën shqiptare. Gjithçka Ju keni kujtuar se realizuat për mbarë e për mirë në Shqipëri ka shkuar brenda dy ditëve për dhjamë qeni. Tani, e nderuara Zonjë, do të bënit mirë të takoheshit e të qanit hallet tona e bezditë Tuaja me Franc Vranickin, i cili kur merrej me sherret e Shqipërisë në vitin 1997 pat deklaruar se “ në këtë vend është e pamundur të dallosh djajt nga engjëjt”. Edhe zotëri Prodi që erdhi atëherë si kryeministër i Italisë të shuante flakët e rebelimit në Shqipëri dhe të shpërndate nëpër vend hirin e pushtetit që e shkrumboi rebelimi, më shumë u mor me rbelelët. Tani u dekorua nga pushteti që vendosën ata. Por as ai nuk na ka thënë qartë se ka arritur apo jo të dallopjë djajt nga engjëjt në Shqipëri. Ju në verën e vitit 2001 duke realizuar projektin e caktimit në krye të shtetit shqiptar të një “presidenti konsensual” me pëlqimin e atyre që ishin kryetar të engjëjve e të djajve për të cilët flisste Vranciki, sikur tentuat të krijonit përshtypjen se të gjitthë ishin engjëj, se ajo puna djajve kishte qenë vetëm një halucinacion. Mirëpo zhvillmet më të fundit po na bëjnë të mendojmë se atëherë e tani në politikën shqiptare gurët i paskan lujatur vetëm djajt dhe se as zotëri Vranicki, as zotëri Prodi, as Ju, e nderuara Zonjë, as të tjerë që janë marrë me këto punë nuk kanë kuptuar gjë nga politika shqiptare, ose , Zoti na ruajtë, kanë hedhur vetë vallet djallëxzore që janë luajtur në Shqipëri. E nderuara Zonjë, “Pajtimi” Nano-Berisha na është servirur edhe nga Europa si “shkopi magjik” për qetësimin e tensioneve politike në Shqipëri. Kjo doli rrenë e madhe dhe bllof i shëmtuar. U gënjye Europa, apo na gënjeu ne me llustrën që i dha gjendjes politike në Shqipëri gjatë disa muajve? Nano e Berisha nuk ndryshuan aspak. Rolet e tyre janë ato që ishin. Grindjet pajtimet e tyre janë pjesë e lojës së tyre. Po Europa i ka ditur këto? I ka pëlqyer këto? Apo nuk ka qenë e aftë të bëjë ndryshe dhe i ka pranuar këto lojëra?. “Kalamajtë” po shahen e grinden në politiknë shqiptare, e nderuar Zonjë, por balta dhe gurët si gjithnjë bien mbi shqiptarët. Ju lutemi urdhëroni edhe një herë sa më shpejt në Shqipëri që të mos kujtojmë se po i lani duart nga misioni Juaj mirëvbërës tani që “kalamajtë” e bindur u bën sërisht harrakatët që ishin. Nuk po Ju themi hajdeni të na rregulloni punët, se këtë nuk e bëni dot edhe sikur të doni. Hajdeni të zbaviteni edhe Ju, sikurse po zbavitemi ne me pajtimet dhe grindjet në politikën shqiptare ku sharjet kanë zëvendësuar përshëndetjet, ku veprimtaritë mafioze kanë zëvendëaur qeverisjen, ku kushtetutën thuhet se e shkelin ata që e imponuan në mënyrë jo kushtetuese dhe hiqen se po e mbrojnë ata që e shpallën anti-kushtetutë. Hajdeni, Zonjë, të kënaqeni me arritjet e mëdha të Europës në vendosjen dhe në konsolidimin e “demokracisë” në Shqipëri. 23.02.2003 Abdi Baleta Një kritik-dashamir i misioneve Tuaja në Shqipëri
Lubonja, Lani, Ruli, interviste per Irakun <ul type="square"> "NANO, KARSHILLEK EUROPES" [/list] Lufta e pritshme ne Irak, eshte percjelle ne Shqiperi me nje lloj indiference. Asnje shesh i Kryeqytetit nuk pati kenaqesine te priste mbeshtetes te luftes, ose pacifiste. Kjo ka shpjegimin e vet, nisur nga distanca gjeografike e ngjarjes. Mirepo, realisht, politikisht jemi shume afer konfliktit. Vullneti qe ka shprehur qeveria dhe parlamenti shqiptar ne mbeshtetje te SHBA-se, eshte nje gje qe ka rene ne sy, ne debatin dhe ne percarjen e madhe europiane. Indiferente ndaj luftes, sigurisht nuk eshte inteligjenca shqiptare. Tre perfaqesues te shoqerise civile kane komentuar per "KJ", se si e vleresojne ata luften dhe pozicionin e Shqiperise ne kete rast. <ul type="square"> Lubonja: [/list] Nuk kemi ndonje interes t'i bejme karshillek Evropes ne perkrahje te Amerikaneve, sic beri Nano me artikullin e botuar ne Boston Globe <ul type="square"> Lani: [/list] Une mendoj se zgjedhja qe ka bere Shqiperia ne anen e SHBA ne kete konflikt, eshte e drejte dhe ne perputhje me interesat kombetare te shqiptareve <ul type="square"> Ruli: [/list] Shqiperia duhet te tregoje mirenjohje historike ndaj SHBA-se e mjaft qeverive te vendeve perendimore per ate aksion humanitar e te drejte qe ato kryen ne clirimin e Kosoves <ul type="square"> KJ-Duke pare edhe nje here kundershtimin e hapur dhe masiv qe i eshte bere luftes, a mendoni se Shqiperia ka bere zgjedhjen me te mire duke perkrahur vendimet e SHBA-se? [/list] Fatos Lubonja- Sipas meje zgjedhja me e mire per Shqiperine do te ishte ruajtja e nje profili te ulet ne kete mesele, qe do t'i korespondonte shume me mire disa gjerave: faktit qe kjo lufte po perceptohet gjithnje e me shume boterisht si nje arrogance ndaj shumices se banoreve te ketij planeti, faktit qe edhe shumica e popullsise shqiptare eshte kunder luftes, faktit qe nuk kemi ndonje interes t'i bejme karshillek Evropes ne perkrahje te Amerikaneve sic beri Nano me artikullin e botuar ne Boston Globe; por edhe rendesise se ulet te Shqiperise ne lojen boterore edhe faktit qe me boten myslimane ne pergjithesi, edhe per shkaqe historike, ne kemi patur marredhenie te mira. Remzi Lani- Nuk ka dyshim se kriza e Irakut eshte shume komplekse. Pyetjet qe shtrohen dhe dilemat qe ekzistojne jane te shumta. Por, une mendoj se zgjedhja qe ka bere Shqiperia ne anen e SHBA ne kete konflikt, eshte e drejte dhe ne perputhje me interesat kombetare te shqiptareve. Nuk dua te zgjatem ne argumentat e njohura per rolin e SHBA-se ne clirimin e Kosoves, ne rolin e SHBA ne rrezimin e komunizmit per te shkuar deri tek roli i Presidentit Willson ne vitet '20, por dua te nenvizoj se interesat tona kombetare dhe interesat amerikane jane kompatibel. Permenda interesat, pasi te gjtha vendet pro apo kunder luftes, nisen dhe veprojne ne perputhje me interesat e tyre. Eshte bere mode te flitet vetem per interesat amerikane, por harrohen interesat ruse, gjermane, franceze, apo britanike. E them kete, pasi shoh shpesh nje gjykim bardh e zi, te gjerave. Flitet, shpesh jo pa te drejte, per arrogancen ne rritje amerikane dhe harrohet arroganca franceze, qe te pakten ne rastin e reagimit te Shirakut ndaj letres se Vilnius 10, e linte ku e ku pas fjalorin e Bushit. Ose, meqe pyetet per kundershtimin masiv te luftes. Eshte e vertete, opinioni publik dhe levizjet pacifiste kane artikuluar kundershtimin e tyre ndaj luftes dhe kjo eshte normale. Anormale eshte fakti qe ata qe quhen pacifiste, nuk thane nje gjysem fjale, jo me te dalin ne rruge, kur bombat ruse binin mbi civilet e Groznit ne Ceceni ne dimrin e '99. Une nuk do te hezitoja te bashkohesha me pacifistet, neqoftese nuk do te kisha dyshimin se prapa maskes se pacifizmit, fshihet nje antiamerikanizem i semure. Nese je pacifist i sinqerte, duhet te jesh kunder cdo bombe, jo vetem atyre amerikane. Genc Ruli- Formalisht, numri i shteteve qe jane prononcuar pro vendimit te SHBA per te nderhyre ushtarakisht ne Irak eshte me i madh se sa ai i shteteve te deklaruar kunder. Dhe qendrimi i qeverise shqiptare eshte pjese e qendrimit te shumices. Por, qendrimin konkret te qeverise e parlamentit shqiptar per t'u rreshtuar ne koalicionin antiterrorizem dhe perkrah SHBA-se, ne ndeshkimin e nje diktatori te rrezikshem sikunder eshte Sadam Hyseinin, do ta quaja te drejte edhe sikur te ishte qendrim i nje pakice shtetesh apo qeverish. Si nje vend post-diktatorial, Shqiperia ka nje arsye me te theksuar per te qene kunder ekzistences se rregjimeve e individeve diktatoriale e tiranike. Se dyti, Shqiperia duhet te tregoje mirenjohje historike ndaj SHBA-se e mjaft qeverive te vendeve perendimore per ate aksion humanitar e te drejte qe ato kryen ne clirimin e Kosoves si dhe urtesine per te kuptuar se ndaj Sadamit duhet mbjatur i njejti standart politik sikunder ndaj Miloshevicit. <ul type="square"> KJ-A mendoni se vendi yne do te vuaje pasojat e pakenaqesise qe mund te kete shkaktuar ne BE, qendrimi yne pro-luftes? [/list] Fatos Lubonja- Nuk mendoj se ne merremi aq seriozisht sa ky akt te na beje te vuajme pasojat per te cilat flisni ju. Si me kete akt, si pa kete akt, problemi yne kryesor mbetet ai qe politika dhe politikanet tane kane kredibilitetin minimal ne Evrope dhe ne bote per shkaqe qe kane te bejne me menyren se si e menaxhojne brenda kete vend, per lidhjet e tyre me krimin. Ky akt diletantesk, delirant, dhe provincial (te tre keto epitete mund te marrin kontekstin ne fjale si snonime) nuk ben tjeter, vese e perforcon kete perceptim ne syte e botes. Kurse lidhur me pasojat brenda vendit do te doja te vecoja shqetesimin qe me krijoi lajmi qe lexova ne shtyp se Shqiperia na qenka futur ne gjendje gatishmerie. Nuk e di sa e vertete eshte por mua ky lajm me mbajti ere krijimi te nje atmosfere qe i jep shtetit dore te ushtroje presion mbi lirite dhe te drejtat e njeriut brenda vendit e per te mbuluar problemet e medha brenda vendit qe ka krijuar qeverisja e korruptuar. Remzi Lani- Shqiperia, si edhe disa vende te tjera te Ish Lindjes, mund te ndeshin nga njera ane pakenaqesine e vendeve te ndryshme europiane (asaj qe Rumsfeld equan Europa e Vjeter), dhe nga ana tjeter, simpatine e disa vendeve te tjera (asaj qe Kadare e quan Europa Atlantike). Nuk mund te flitet per presion te Bashkimit Europian, pasi ne te vertete nuk ka nje qendrim te Bashkimit Europian rreth krizes. Nuk mendoj se do te ishte e drejte dhe logjike qe te identifikohet Europa vetem me Francen dhe Gjermanine. Nuk jane me pak Europe, Spanja, Italia, Britania e Madhe, apo edhe Polonia. E perdor kete argument, sepse dikush mund te thote se interesi yne kombetar eshte qe te mos acarohemi me Europen, se ne duam te integrohemi ne Europe, etj etj. Eshte e vertete, por kjo do te perbente problem, nese Europa do te kishte nje qendrim unik dhe ne do te tregoheshim te pakujdesshem apo kapricioze. Nga pikepamja e interesave tona, mendoj se eshte shume e rendesishme dhe e favorshme qe partneri strategjik i Shqiperise dhe vendi europian me i rendesishem per Shqiperine, Italia ka nje pozicion te ngjashem me tonin. Genc Ruli- Kjo kosto hipotetike mund te rendoje jo vetem ndaj Shqiperise por edhe ndaj gjithe atyre vendeve qe ditet e fundit u cilesuan si "Evropa e Re". Toni kercenues i deklarates se Presidentit Shirak, ndaj zgjedhjes politike qe keto vende bene se fundi, i jep shkak te arsyeshem pyetjes suaj. Por mendoj se ky qe nje reagim i padrejte dhe i paarsyeshem i nje kryetari te respektuar shteti, sikunder eshte presidenti i Frances. Bashkimi Evropian vete nuk eshte unik ne qendrimin ndaj ceshtjes se Irakut, shumica e shteteve anetare te tij ose u rezervuan ose u shprehen pro qendrimit te SHBA-se. E drejta per te mbajtur qendrimet e gjykuara ne menyre te pavarur e sovrane mbi ceshtje te politikes nderkombetare eshte po aq e vlefshme si per Francen e Gjermanine e "Evropes se vjeter" sa edhe per Polonine, Hungarine apo Shqiperine e "Evropes se re". Ne planin e principeve e kritereve, qendrimi unik i shteteve anetare kandidate apo metonjese te Bashkimit Evropian, ne ceshtje te politikes nderkombetare as ka perbere dhe as ka qene i mundur te behet nje kriter vleresues i nje identiteti kolektiv. Evropa e bashkuar ka deshmuar fatkeqesisht se eshte teper e paafte te jete e bashkuar persa i perket nje politike te jashtme te perbashket. <ul type="square"> KJ-Po flitet shume se pas luftes, ne do te perfitojme nga ana ekonomike, prej SHBA-se. A besoni ju tek keto zera? [/list] Fatos Lubonja- Lidhur me pyetjen e parave do te citoja nje leter publike "falenderimi" qe nje nga shkrimtaret me te njohur sot ne bote, Paolo Coelho i ka drejtuar Bushit. Midis te tjerash ai thote: "Faleminderit zoti Bush qe na tregove se populli turk dhe parlamenti i tij nuk shiten edhe per 26 bilion dollare". Mua me duket se ideja qe mund te shesesh politiken e vendit tend me para ndonese shumica e popullsise nuk pajtohet me zgjedhjen tende, jep nje mesazh degradues per moralin e politikes dhe te nje shoqerie ne pergjithesi. Remzi Lani- Nuk kam ndonje koment per kete pyetje. Genc Ruli- Nuk besoj se mbeshtetja politike qe po i japim ne kete moment qeverise se SHBA-se duhet te shperblehet drejtpersedrejti me perfitime financiare. Madje do te ishte gabim po te ishte kushtezuar me kete llogjike pazari. Sigurisht, neqoftese angazhimi jone ne kete ndermarje strategjike politike e ushtarake do te sillte per pasoje kosto te drejtperdrejta apo te terthorta ne ekonomine tone, apo ne buxhetin tone publik, si dhe ne qoftese ne do te ishim te afte te llogarisnim e prezantonim ato, atehere, problemi do te shtrohej ne aspektin e te drejtes qe i takon te kete nje vendi te varfer per t'u kompensuar, per shpenzimet apo demtimet e jashtezakonshme, per gatishmerine ne pjesemarrje ne nje kauze te perbashket me qeveri partnere qe jane aq te pasura sa te perballojne kete kosto. Intervistat: Edi Lesi
Perse u nderprene punimet ne Butrínt? Dade Sulmon Anglezet DADE SULMON ANGLEZET Delegacioni shqiptar qe vizitoi ditet e fundit Londren, pervec sadisfaksionit qe ka ndjere gjate takimeve te ndryshme, eshte ndeshur, ne fakt, edhe me nje surprize jo te kendshme. Gjate nje takimi me njerez te afert me Lordin Rothschild, nje nga personat e famshem te Londres dhe me ndikim ne qarqet me te larta britanike, delegacioni shqiptar qe kryesohej nga Presidenti Moisiu ka mbetur i befasuar. Teksa ne Londer shkembeheshin mesazhe dashamirese dhe mirekuptimi per interesat e te dy vendeve, ketu ne Tirane, Arta Dade kishte marre kazmen ne dore per te shkulur edhe ate prani modeste te investimit anglez ne Shqiperi. Behet fjale per punen admiruese qe po ben Fondacioni Butrinti ne Qytetin Antik, qytet i klasifikuar ne fondin e trashegimise se kultures boterore. Fondacioni Butrinti kryesohet pikerisht nga Lordi Rothschild. Sipas nje marreveshjeje mes ketij fondacioni dhe qeverise shqiptare, brenda parkut te Qytetit Antik te Butrintit nuk duhet te kete ndertime ose investime te ndryshme. Brenda ketij parku, Fondacioni Butrinti po punon perdite, duke germuar per te nxjerre ne pah mrekulline arkeologjike, cka e pasuron me shume qytetin antik dhe, si rrjedhim, e ben ate me atraktiv per te huajt dhe turistet. Arta Dade ka menduar se ky proces duhet te marre fund dhe, sipas saj, aty do te ishte me mire te ngrihej ndonje motel, kazino, restorant, etj. Keshtu, ajo i ka derguar nje leter drejtuesve te Fondacionit Butrinti, ne te cilen u thote atyre se Ministria e Kultures ka vendosur qe te pezulloje germimet atje, me pretekstin se ato kane deshtuar. Ne fakt, ideja eshte gjetke. Ideja eshte prodhim origjinal i ansamblit babezia dhe konsiston ne dhenien e lejeve per ndertim. Miqte dhe klanet, dhe njerezit e tarafit, mezi po presin te shtine ne dore perlen e Butrintit, nje nga gjerat e pakta te pasurise sone kombetare qe ka mbetur pa u prekur. Para nje jave, gjate nje takimi qe pati me ambasadorin anglez ne Tirane, Kryeministri Nano shprehu vullnetin per intensifikimin e marredhenieve Londer-Tirane, si dhe kerkoi shtimin e prezences se biznesit britanik ne Shqiperi. Nderkohe qe, ministrja e Nanos kerkon te deboje pranine prestigjioze angleze ne Butrint. C'hipokrizi! Nese Nano nuk e di levizjen e fundit te Dades, gje qe ka 0 per qind mundesi te jete e vertete, atehere duhet te reagoje menjehere, per te vendosur gjerat ne vend. Ne menyre qe skandali qe po pergatit ministrja e Kultures te mos marre permasa te atilla qe te demtoje imazhin e vendit tone ne Londer, nje nga kryeqendrat e botes qe, pervec te tjerash, vendos edhe per integrimin e vendit tone ne BE.
Intervista me Sadamin ! E pate intervisten me Sadamin, intervistuar nga Dan Rather i CBS? Mendime dhe ide.
Per Tiranen Cuna dhe goca, Cfare mendoni per kete shkrimin qe eshte botuar tek gazeta JAVA ne Prishtine ne numrin e fundit: Kryeqyteti i Shëmtimit Ardian Ndreca Tirana m’âsht dukë gjithmonë kryeqyteti i shëmtimit. Ndoshta shumëkush kishte me m’dhânë të drejtë po të kishe thanë se nuk âsht nji qytet i hijshëm, por jo, une due me ju tregue pse âsht nji qytet i shëmtuem. Prej 1925 deri në 1939, Zogu e shndërroi Tiranën prej nji katundi oriental qi ishte, në nji qytet mâ të kênun, tue ndërtue shumë vepra të stilit neoklasik (ashtu siç e përtypte klasiken epoka fashiste, mbasi arkitektat vijshin prej Romet). Bâhet fjalë për ndërtime qi edhe sot e kësaj dite munden me u pa si t’paktat qi i japin Tiranës tonin e kryeqytetit. Por edhe privatët ndërtuene vila të kândshme për kah pikëpamja estetike, e me çka tregojnë ata qi kanë banue mbrendë, edhe shumë komode. Kam lexue në kujtimet e nji ish-mësuesi se, kur në 1945, në nji prej këtyne vilave të konfiskueme shtîne familjen e nji oficeri partizan prej Mallakastret, prindët e këtij ndezshin zjarrmin në mes të odës, mbasi, me të drejtë, ishin mësue e nuk mund të rrijshin pa nji votër ku të shihshin flakën e prushin e gjallë. Nuk kishin si me mendue qi kjo gja mund t’bezdiste fqinjët e tyne në katin e mâposhtëm, mbasi ishte hera e parë qi jetojshin me fqinjët kaq afër. Si gjithë njerëzit e thjeshtë ndiejshin mungësen e natyrës dhe të kafshëve shtëpijake, e nuk mund të zâvendesojshin lopët e delet me nji “kotele” apo me nji “kone” - qi s’i hinte as në sy. Nejse, Tirana nuk âsht qytet i shëmtuem vetëm pse nuk ka lopë e gomarë nëpër rrugë (?), e këtu nuk mund t’i jap të drejtë plakut nostalgjík prej Mallakastret (âsht vetëm nji rasë qi Mallakastra vjen prej latinishtes mala castrum, pra: log i keq). Por kjo âsht historija jonë, pse siç ka vërejt tash s’fundi nji studiues i censhëm i kulturës shqiptare, bâhej fjalë për njerëz: “të porsazbritur nga stanet e gërxhet e Shqipërisë së Jugut – kishin vendosur t’ia ndërronin faqen qytetërimit shqiptar të kohës së mbretërisë jetëshkurtër të Zogut; dhe pikërisht simbiozës delikate midis orientalizmit të moderuar dhe modernizimit iluministo-romantik”. (A. Vehbiu) Por tue e lanë m’nji anë iluminizmin e romanticizmin e kohës së Zogut, pse punët kishin me u ndërlikue s’tepërmi, po thona edhe ‘i herë se Tirana âsht nji qytet i shëmtuem – nji qytet kryegarnizon. Ndryshe krejt prej Shkodrës, qi âsht qytet i shkatrruem, por ruen aty këtu gjurmët e nji t’kaluemje të madhe, qi syni i stërvitun i zblon në disa kânde magjike, të cilat po zhduken përherë e mâ shumë. Tirana ruen gjurmët e nji katundi të Shqipnís së Mesme (para 100 vjetsh nuk ka kenë kurrgja tjetër veçse nji katund) ku shartohet orientalja me teknokracinë komuniste, qerpiçi me stilin zhdanovist, te i cili ndërthuret demagogjia e prefabrikateve «monumentale» me planifikimin urbanistik. Arkitektura e kohës së komunizmit, jo për fajin e arkitektave, nuk ka mujtë me i dhânë asnji vlerë shpirtnore banesave shqiptare, qi paraqiten të zymta e dekadente, të mbrapshta e pa sens estetik, të vjetrueme pa u bâ të vjetra. “O qytet me tulla të kuqe qi qytet nuk je” Tirana âsht e përbâme prej rrugësh artificiale, gjuha qi flitet âsht aq e përzieme sa tingllon artificiale dhe babilonike, deri para dhetë vjetsh ka pasë edhe nji lagje artificiale (Bllokun e udhëheqjes), edhe ai lum i qelbun qi e përshkon të duket se jeton mâ fort artificialisht prej kontributit të banorve sesa prej ndonji burimi të largët. Mbasandej ka vila italiane, godina ruse, pallate kineze e kulla arabe, e mâ në fund edhe nji liqen artificial ngjyrë baltet. Tirana âsht e shëmtueme pse nuk ka nji identitet, e bâ me kenë e vërtetë qi kryeqyteti i nji vendi paraqet nji komb, duhet me u ruejt kur t’i thona kujt qi Tirana âsht kryeqyteti ynë. Nji shkrimtar i paraluftës e ka pasë quejt: “O qytet me tulla të kuqe qi qytet nuk je!” Tashti s’fundi âsht tue u folë për kthimin në identititet, por, ku dojnë me e kthye Tiranen ketë s’e kam marrë vesht? Me kthye në identitet Krujen, Beratin, Gjinokastrën e Korçën kishte me pasë nji kuptim, po Tiranen ku me e çue, në vjetin ’30, apo në në vjetin ‘50? S’ma merr mendja se kthehet në identitet tue e lye me ngjyra të ndezta si me kenë tue lye kaçorre lepujsh apo si me kenë tue u bâ gati për karnevalet e Rio-s. (Mos të keqkuptohena: nuk due me thanë qi kanë bâ keq pse e kanë lye, mbasi ngjyrat e ndezta ndihmojnë me ulë edhe nivelin e stresit). E keqja mâ e madhe e jona âsht të mësuemit me të mbrapshten. Tirana (njilloj si pjesa e tjetër e Shqipnís) ta turbullon synin me ato pallatet si koje (krodhe) buket të deformueme prej lagshtinet, të brejtuna prej hallesh e të mykuna prej pakujdésit, ndërtesa qi duken si me kenë shêjat rrugore qi të çojnë drejt ferrit. E nuk janë tjetër veçse shêjat e fitores së marrís në luftën e saj me Natyren. Janë ndërtesa qi duken si anije qi po kalben në shí, tue marrë kështu përditë e mâ fort ngjyren e dheut, ngjyren anonime të tokës qi i përpîn në çdo moment, pallate qi janë kthye në nji parking shpirtnash, i cili i paraprîn nji parkingu tjetër të përhershëm diku nepër kodrat përreth. Përshtypja qi të len âsht ajo e nji qyteti zhelesh, të veshun si për ditë festet, si nji njerkë e vrazhdë qi ka uzurpue vendin e Nanës Natyrë. Janë të papranueshme ato forma pallatesh qi duken si arkivola vertikal me 40 dritare prej kah mâ fort se me depërtue drita, del jashtë tafti e atyne qi t’vdekun jetojnë mbrendë. Banesa të kopjueme prej modelesh anonime të marruna prej Uraleve deri në Kamçatka siç vëren A. Vehbiu. Përsipër, tarracat e papërdorshme filtrojnë me besnikí shiun. Tarracat janë nji shêj tjetër i mungesës së lirisë, e cila shprehet te sulmi i hijshëm qi nji çatì e kuqe ndërmerr drejt qiellit. Në çdo detaj të atyne ndërtesa ndihet mungesa e simbolizmit, mbasi gjithçka âsht plazmue brutalisht prej nji vullneti qi estetiken e ka pa, me të drejtë, si anmiken numër nji të materializmit. Po punimet qi kanë bâ vjetët e fundit në kryeqytet? Kanë mbërrit me e kthye në nji plakë e lyeme qi s’ka njohtë kurrë çasa lavdijet, por âsht mjaftue me u marrë nën stjetull vetëm prej burrave të vejë. Mâ s’parit po hamë, mbasandej po merrena me kopalla Nji kapitull në vete janë vilat e pasanikëve të rí, të cilët, shì pse janë të rí si pasanikë, kanë mujtë me grumbullue me ngut nji farë pasunijet por s’kanë mujtë me mbërrit atë për të cilën duhet nji jetë e tanë: kulturen. Atëherë të kapë syni në mes të qyteteve tona: kulla alpine, chalets zvicerane, vila surrealiste me balkone jo-funksionale, qi duken herë si xhepa kangurësh e herë si tenxhere me presion, sheh shtëpija qi kanë marrë diçka prej pagodave e diçka prej klubeve të katundeve, të dalin përpara vila ku alumini, çementoja, hekuri e xhamat e errët janë kombinue keqas me drunin e qarrit e të gështejës. Shihen aty këtu deri edhe arritjet mâ të fundit të teatrit absurd: kulla alpine të lyeme si shtëpijat e kasabave të Marokut, nji bardhësí e përftueme me gelqere të shueme keq qi çohet leskra leskra, aq sa me t’u duk shtëpija si me i pasë ra gërbula (lebra). Atëherë çka mbetë me bâ? Po pse nuk ndërtojnë shtëpija tradicionale shqiptare, ose vila e pallate qi mos ta kenë mâ atë epitetin e mnershëm: popullore. A s’mund të ndërtohen shtëpija jo-popullore, shtëpija të banueshme, thjesht shqiptare: në Korçë shtëpija korçare, në Berat e në Gjinokastër shtëpijat e tyne karakteristike, në Krujë të vetat e kështu me rend. Edhe pse, na ka pasë mbytë kjo «popullorja»: dikur partija popullore, mbasandej kuvendi popullor, teatri popullor, artistat e popullit, herojt e popullit, anmiqt e popullit, shtëpijat e popullit.... a të fillojmë njiherë me pasë kuvende, teatra, artista, heroj, anmiq e deri edhe shtëpija qi të jenë thjesht të tillë, pa atë adjektivin “popullor”, qi nuk shpreh asgja por vetëm largon prej kuptimit real. Kush e ka thanë se nji artist duhet me i përkitë tanë popullit, apo nji anmik duhet me kenë anmiku i tanë popullit? Këto janë idena totalitariste qi sot nuk shkojnë mâ, pse për me i përkitë tanë popullit duhet me pasë hi në përjetsí, në amshim, aty ku koha nuk vepron mâ, e kjo gja nuk mundet endé me u thanë për kohën tonë, e cila ka vetëm nji çansim (définition): âsht kohë dekadencet. T’i braktisim vizionet pan-komuniste qi dojshin me e pa at’ regjim sub specie aeternitatis, të paluejtshëm, dogmatik e t’pazâvendsueshëm në sterilititin e vet, edhe urbanistik. Akragantinët (banorët e Agrigentum) shkruente Empedokli: ndërtojshin shtëpija e tempuj a thue se s’kishin me vdekë kurrë, e hajshin a thue se kishin me vdekë të nesërmen. Edhe qytetet tona të mbushuna me klube (çfarë shtrembnimit i kena bâ kësaj fjalë!), akshihane, qebabtore e paçaxhihane të modave të ndryshme, të japin përshtypjen qi shqiptarët duen me rekuperue kohën e talonave e të triskave, a thue se kanë frikë se po japin shpirt unshëm, kurse tempuj për me mbetë në historí nuk kam pa askund! Por antikët kanë thanë: primum vivere deinde philosophari – çka shqip tingëllon: mâ s’parit po hamë, mbasandej po merrena me kopalla.
Xhoi ne azilin e pleqve Lexojeni kete nga shtypi i sotem: Vizita e radhës e Xhoana Nanos dje ka qenë në Shkodër. Pas një turi takimesh në disa rrethe të vendit, ajo ka shkuar në qytetin verior ku ka realizuar një takim në Shtëpinë e Fëmijës dhe në Azilin e Pleqve. Ndërsa Xhoi është pritur ngrohtësisht në ambientet e jetimëve, nuk ka ndodhur kështu në shtëpinë e të moshuarve. Një keqkuptim, falë një vonese të vogël, e ka privuar atë nga ajo ndjesi e këndshme që ka marrë në të gjitha takimet e tjera. Fillimisht Xhoana Nano ka shkuar në Shtëpinë e Fëmijës. Për 15 minuta ajo ka qëndruar mes vogëlushëve duke u dhuruar atyre ngrohtësi. Gjatë vizitës, zonja Nano ka kërkuar të njihet me gjendjen dhe nevojat që ka ky institucion. Më pas, përmes gëzimit fëminor, ajo u ka dhuruar jetimëve një televizor dhe veshmbathje. Vizitën e dytë Xhoi e ka bërë në Azilin e Pleqve. Që në orën 10.00 të ditës së djeshme, 58 të moshuarit me buqeta me lule prisnin gruan e kryeministrit. Ndërsa e qeshur si gjithmonë, Xhoi është përshëndetur me ta, disa nga pleqtë i kanë kthyer shpinën. Të moshuarit ishin irrituar pasi kishin pritur për pak kohë në të ftohtë, ardhjen e saj. Kjo më tepër për faktin se dikush kishte thënë se znj. Xhoana po pinte kafe në një lokal kur ata po prisnin në të ftohtë. Madje një nga pleqtë ka bërtitur &quot;poshtë Fatos Nano&quot;. Kurse një tjetër ka refuzuar trikon që i ka falur ajo. Pavarësisht kësaj surprize të pakëndëshme në Shkodër, Xhoana ka kaluar çdo gjë me buzëqeshjen e saj të natyrshme. <span style="font-weight: bold"> Ndërkohë, drejtuesit e Azilit të Pleqve kanë sqaruar se disa prej pleqve janë me probleme. I moshuari i cili kishte bërtitur kundër Nanos, ndoshta ende nuk e kishte mësuar marrëveshjen mes kreut socialist dhe liderit demokrat Sali Berisha.</span> Të tjerë të moshuar kanë shoqëruar Xhoin në vizitën e saj për më shumë se 15 minuta. Në fund të takimit Xhoana u ka dhuruar azilantëve tre bolierë &quot;Ariston&quot;. Une ju betohem, mbi nderin e motrave te atij qe poston me Dardania qe keshtu e ka shkruar shtypi dhe eshte shtyp serioz dhe jo humoristik.
Immunity or Hostility (American Hypocrisy at it's best) This was a somewhat disturbing article. Washingtoni kerkon imunitet per qytetaret amerikane qe jane kriminele, perndryshe bojkoton pjesemarrjen ne kete iniciative kaq te rendesishme per drejtesi ne bote. Sa skelete kane per te fshehur valle? World criminal court launched (artikulli i marre nga CNN.com) THE HAGUE, The Netherlands (Reuters) -- The first global criminal court holds its inaugural session on Tuesday when judges are sworn in, but the United States will show its hostility to the tribunal by staying away. Human rights groups hail the International Criminal Court (ICC) as world justice's biggest step since an international military tribunal in Nuremberg tried Nazi leaders after World War II. Washington, fearing its troops could face politically motivated prosecutions, strongly opposes the ICC and has declined an invitation to join U.N. Secretary-General Kofi Annan and hundreds of other guests at the inaugural session. "We won't be attending the inaugural ceremony because we're not a party to the ICC, and that's basically it " a spokeswoman for the U.S. embassy in The Hague told Reuters. Washington, which has withdrawn its signature from the 1998 treaty that set up the ICC, has been busy persuading other countries to seal bilateral agreements exempting all U.S. citizens from the court's authority. The court officially opened last year after 60 states backed it, but with just a skeleton administrative staff it had no prosecutor or judges to make it truly operational. Benjamin Ferencz, a war crimes prosecutor for the United States at Nuremberg who will be among the 900 guests, raised his voice against Washington's stance. "The current leadership in the United States seems to have forgotten the lessons we tried to teach the rest of the world," Ferencz, 82, said in remarks published on his web site. Eighteen judges The ICC's first 18 judges, 11 male and seven female, were elected in New York earlier this year. "This is when the ICC becomes visible to the outside world in an open session for the first time in its history," said Edmond Wellenstein, director-general of an ICC task force at the Dutch Foreign Ministry. "After this session, the ICC is a reality," he told reporters. The ICC will try genocide, crimes against humanity, war crimes and the yet-to-be defined crime of aggression. Since it was officially set up last July, the ICC has received more than 200 complaints alleging war crimes, though it will say nothing about the nature of them. Until a prosecutor is appointed, probably in April, ICC staff are simply filing the complaints. The prosecutor will decide whether to act on them. No one has been formally nominated yet as prosecutor, Wellenstein said. Member countries prefer to reach consensus, and as 89 have ratified the court that will be no mean feat. The court can only try alleged crimes committed since July 2002, when it officially came into being. It will handle only cases where the accused comes from a state party to the court, or if the crime is committed on such a country's soil -- unless the U.N. Security Council itself refers a case. With a possible U.S.-led war against Iraq, observers wonder if such a conflict could lead to proceedings at the ICC. Iraq is not a party to the court. British troops involved in military action in Iraq could potentially be tried at the ICC, Muller said. But the court would act only when states could not or would not try cases nationally, and that would be unlikely in Britain's case, he said. Richard Dicker, international justice expert at Human Rights Watch, said the inauguration of the first 18 judges would help to thwart U.S. efforts to undermine the court. "The judges' inauguration makes this court more unstoppable than ever," said Dicker.
Top