Lamtumire zotni Pjeter!
Lamtumire zotni Pjeter!
Nga Alban Bala
Per te gjithe ata qe kane punuar qofte edhe nje dite te vetme me Pjeter Arbnorin, ajo dite ju eshte e pashlyeshme ne kujtese. Misionar i se thjeshtes, partizan i mendimit te lire, serioz deri ne vetemohim dhe politikisht i arsyeshem- ai njeri i vogel, i mrrolur nga mundimet dhe sprovat, me hapin e tij te shkurter ne korridoret e Kuvendit te Shqiperise, sikur shpallte vetedijen se ndryshimet e medha ne vende si Shqiperia kerkojne zhvendosje te imta, por te perditshme, te paprera. Njelloj si hapi i tij.
Shfaqej shpesh atje ku me pak pritej: ne dyert e zyrave te stafit te tij per te dhene nje pershendetje, per te pyetur per diçka apo thjesht per te ndertuar nje marredhenie te besueshme dhe te dashur pune. Ta shihje “zotni Pjetrin” neper korridore ishte mese e zakonshme. Sidomos ne oret kur ne Kryesine e Kuvendit nuk kishte me deputete…
Ne seline e Kuvendit te Shqiperise, per stafin e tij, Pjeter Arbnori gezonte njemije forma dhe shfaqje: per Ariana Meron e talentuar ai ishte shkrimtari i mbijetuar qe ajo ruante me kujdes ne kasaforten e zyres: blloqe te çuditshem te te gjitha formave dhe permasave, te shkruar me dore ne rrethana mbinjerezore deshmonin deshiren e tij per jeten.
Per perkthyeset e Kuvendit, Pjeter Arbnori ishte sprova me serioze profesionale.
Ne ngujimin e gjate çnjerezor Arbnori i kishte mesuar te gjitha gjuhet e tij si gjuhe te vdekura. Gjithnje i gatshem te ndihmonte apo korrigjonte me fjalen e sakte ne 4-5 gjuhe, per arsye etike Arbnori shmangte te foluren direkt ne gjuhe te huaj. Por ai e dinte shume mire ate qe donte te thoshte.
Per zedhenesin e tij Arbnori ishte gjithnje nje hap para: mendja e tij ishte shume me e sprovuar me formulime. Shenimet me sugjerime per tekstet delikate preferonte t’i sillte vete deri ne zyre. Pastaj kthehej i qete per ne tryezen e tij, me hapat e vegjel dhe te pahetueshem.
I holle ne nuanca dhe i plote ne kuptim, Arbnori ishte nje bashkebisedues i rendesishem per partneret nderkombetare te parlamentit te ri shqiptar. Tejet i kthjellet dhe shume inteligjent, aftesia e tij per te ndertuar nje fill te holle besimi edhe aty ku shanset politike nuk e lejonin kete, Pjetri ishte me shume se nje shkolle negociate per rishtaret e komunikimit. Qasjet e tij ishin origjinale; logjika e tij ishte historike; vizioni i tij ishte modern; qetesia ishte kristali prej nga dukej ajo qe Arbnori donte t’u tregonte te tjereve. Dhe ishte nje qetesi e peshuar mire.
Per te gjithe ne qe kemi sherbyer ne stafin e Kryesise se Kuvendit, Pjeter Arbnori do te mbetet nje simbol i pazevendesueshem i liderit, ku mendja e tejkalon forcen dhe ku guximi prodhon paqen e brendshme.
Arbnori ishte nje njeri i nismave individuale: edhe rezistencen e grupit ai e shihte si nje akt dhe pergjegjesi individuale. E tille qe greva e tij e fundit e urise ne mjediset e Kuvendit. E tille qe perpjekja e tij e sforcuar per te ndalur fizikisht protestuesit me 13 shtator, te nesermen e vrasjes se Azem Hajdarit.
I matur deri ne vete-mohim, Arbnori refuzoi t’i bente opozite opozites siç bene shume te tjere para dhe pas tij, edhe pse per nje kohe nuk ishte shume dakort me strategjite dhe taktikat politike te partise se tij. Duke pranuar humbjen ne zgjedhjet e fundit, Arbnori po ashtu dha nje shembull te admirueshem te nevojes qe ka vendi per respektimin e ligjit dhe institucioneve.
Ne vitin ’96 ndersa opozita e majte protestonte ne rruge shume njerez nga stafi i Kryesise se Kuvendit merrnin pjese ne protesta. Edhe pse i informuar me se miri, Arbnori nuk thirri asnjerin prej tyre, as i keshilloi te mos beheshin pjese e aksionit politik anti-qeveritar.
“Te gabosh eshte njerezore. Mos me kerkoni edhe mua te gaboj, si ata apo si ju!” – i qe pergjigjur lakonisht njerit prej drejtoreve te tij, qe i kerkoi te nderhynte ne kete drejtim.
Shtetar i klasit te pare, Pjeter Arbnori ishte misherim i ligjit ne veprim, ndersa hidhte pa ndalur hapat e tij te vegjel drejt nje shkalle te re dhe me te larte te demokracise.
Ikja e Pjeter Arbnorit eshte natyrore. Mungesa e tij do te jete shume me e rende se sa kaq. Ai do te mbetet profili me original dhe unik i politikes shqiptare post-komuniste, i paperseritshem ne tiparet njerezore e historike, i pakthyeshem si fenomen politik, jetegjate fale modelit te tij teresisht kombetar e njekohesisht europian te te vepruarit institucional, por fatkeqesisht edhe i paimitueshem.
Ne librat e tij gjendet nje pjese e vogel e tij, shpesh ajo qe ajo nuk mundi te ishte kurre. Ne pervojen qe la pas gjendet pjesa tjeter. Ne genet e femijeve te tij dhe ne letrat e pabotuara gjendet ajo çfare Zoti deshi te ruante prej tij. Tek seicili prej nesh gjendet ajo qe Arbnori deshi te mbahej mend prej tij.
Lamtumire zotni Pjeter!
* Autori ka punuar si Drejtor i Informacionit, Dokumentacionit dhe Kerkimeve prane Kryesise se Kuvendit te Shqiperise ne periudhen 1995 -1996
Artikulli eshte marre nga newsletteri i Institutit Shqiptar te Marredhenieve Publike ( www.albpr.org )