Sternberg, një regjisor që të rrëmben
Një bisedë për filmin “Djalli është grua” dhe stilistikën e regjisorit Josef Von Sternberg.</p>
Thomas Logoreci po punon edhe për programin e Festivalit Ndërkombëtar të Filmit në Tiranë (TIFF), i cili hapet në fund të nëntorit. I ftuar special, regjisori amerikan Abel Ferrara</p>
Prezantimin e filmit të së enjtes në “Marubi”, Logoreci e nisi me fjalinë “më i miri nga shtatë filmat që regjisori Josef Von Sterberg dhe aktorja Marlene Dietrich realizuan së bashku”. Dhe më pas “ai bëri shtatë filma për të, por Dietrich kurrë nuk ia kthehu dashurinë.</p>
Një ftesë ngacmuese kjo për t’u përfshirë në filmin “Djalli është grua”, realizuar nga regjisori amerikan me origjinë austriake në vitin 1935. Sipas Thomas Logorecit, sekreti i filmit bardhezi i regjisorit Sternberg, i cili la pas shumë të tjerë në Hollivudin e viteve ‘30 ishte te “fotografia fantastike dhe te kompozimi shumë i mirë i tyre”. Këtë publiku e zbulon vetë, pa vështirësi në 80 minutat e filmit.</p>
Edhe pse fillimisht, të tërheq loja dhe koketëria e Konça Perezit (Marlene Dietrich), naiviteti i Don Paskuales (Lionel Atwill) dhe joshja e të riut Antionio Galvani (Cesar Romero), ndjesia e së bukurës nuk ndalej vetëm aty.</p>
Planet dhe lëvizjet e kamerës, të sjellin fare afër personazhin, tek i cili lexohen qartë njësitë. “Josef Von Sternberg është një nga regjisorët më stilistë. Si me kompozimin, ashtu edhe me ndriçimin, ndjej se çdo plan i tij është si një pikturë. Ai është një shkollë, një shkollë e mrekullueshme”,- tha Logoreci pas përfundimit të filmit. Ai theksoi faktin sesi ky regjisor e mbërthen spektatorin dhe përcjell një energji në sallë.</p>
Thomasi Logoreci vazhdon programin me shfaqjen e filmave të tjerë në dy ambiente të hapura në Tiranë. Paralelisht po punon për Festivalin Ndërkombëtar të Filmit (TIFF). Ai tregon cilët janë filmat e zgjedhur dhe për një nga të ftuarit specialë, regjisori amerikan Abel Ferrara.</p>
Tomas, përse prezantove “Djalli është grua”?</p>
Dëshira ime është që unë të sjell kryevepra këtu në Shqipëri dhe kjo është një nga ato që i kam shumë për zemër. Jo vetëm pse më pëlqejnë punët e këtij regjisori, por është vërtet produkt i mirë. Një nga gjërat më të rëndësishme është sesi spektatori lidhet me vetë filmin dhe energjia sonte në sallë ishte me të vërtetë e mrekullueshme, ashtu siç duhej të ishte.</p>
Pa bërë shaka, kjo është hera e 25-të, ose e 30-të, që unë e shoh. Në çdo herë, gjej diçka të re dhe sidomos kur ka spektatorë në sallë unë lexoj dhe kuptoj më shumë nga ai.</p>
Ai është si një shkollë, një shkollë e mrekullueshme. Çdo gjë është perfekte. Josef Von Sternberg është një nga regjisorët më stilistë dhe që e pëlqej shumë. Çdo herë që e shoh ka një lexim akoma më të mirë dhe akoma më të thellë. Edhe pse i xhiruar në atë periudhë (1934-ën), mënyra e ndërtimit të kompozimit qëndron në krye të herës së asaj forme, ku do të arrinin më pas regjisorë të tjerë. Si me kompozimin, ashtu edhe me ndriçimin, ndjej se çdo plan i tij është si një pikturë.</p>
Pas von Sternbergut, cilin ke zgjedhur në vazhdim?</p>
Gjatë kohës që do të jem këtu, për parapërgatitjen e TIFF-it (Festivali Ndërkombëtar i Filmit në Tiranë), do të vazhdoj me shfaqjen e filmave, përveç, “Marubit” dhe në dy ambiente të ndryshme, gjatë kësaj jave, në mënyrë që kinemaja t’i flasë niveleve të ndryshme të spektatorit.</p>
Të përqendrohemi pak te puna si skenarist dhe producent. Me cilët regjisorë ke bashkëpunuar?</p>
Si kritik filmi, kam pasur mundësi të punoj dhe të kontaktoj me njerëz të famshëm. Dua të theksoj se punoj me heronjtë sekret të kinemasë së pavarur amerikane si Jay Rosenblatt, një nga emrat kryesorë të filmit eksperimental në Amerikë.</p>
Ka mbi 20 vjet që punojmë bashkë. Ai arrin të punojë më copëza të filmave të regjisorëve të tjerë dhe i jep një kuptim të ri, atë që ai dëshiron. Është një lloj teknike e caktuar me materiale arkivore qoftë personale, qoftë kolektive.</p>
Më konkretisht…</p>
Po përmend filmin “I used to be a filmmaker” (Një herë e një kohë isha regjisor), ka qenë shumë pranë listës së të nominuarve për çmimin “Oscar”, edhe pse nuk arriti deri aty. Kam drejtuar xhirimet e këtij filmi.</p>
Është një përvojë shumë e veçantë kjo e filmit eksperimental, në një botë ku njihet vetëm filmi narrativ. Një tjetër projekt shumë interesant që kam zhvilluar me të njëjtin regjisor në filmin “Beginning Filmmaking” (Të mësosh si të bësh filma). Ai flet për një vajzë 4 vjeçe, e cila do të bëhet regjisore.</p>
Në çfarë faze është zgjedhja e filmave për TIFF-in?</p>
E rëndësishme është që ne ia dolëm mbanë, gjë që vitin e shkuar nuk dukej ashtu. Këtë radhë, përveç filmit të shkurtër, filmit eksperimental edhe atij të animuar, kemi edhe filmin e gjatë narrativ. Si gjithmonë, kryesore është të sjellim filmat më të mirë të mundshëm për spektatorin shqiptar, falas.</p>
Si edhe në edicionin e vjetshëm, ka të ftuar specialë të mrekullueshëm nga skena botërore e filmit. Edhe këtë vit do të bëjmë të njëjtën gjë. Po krijojmë mundësinë që njerëz të mëdhenj të vijnë të zbulojnë këtë vend të mrekullueshëm nëpërmjet një festivali filmi. Nuk ka gjë më të mirë se kjo.</p>
Mund të zbulosh tituj dhe autorë të ftuar?</p>
Filmi i hapjes ose ai i mbylljes, do të jetë një produksion grek i viteve të fundit. Historia e tij ka të bëjë me tre të rinj që i mësojnë qentë e tyre të lehin kur kalon një shqiptar. Gjatë filmit marrim vesh se njeri prej tyre është shqiptar dhe nuk e di. Ai titullohet “Plato’s Academy”. Mendoj se do të shkaktojë debat.</p>
Kurse, përsa i përket të ftuarve, kemi në juri regjisorin amerikan, Joshua Marston, i cili është duke bërë një film në Shqipëri. Ai është regjisor i filmit “Maria Full of Grace” 2004. Po të flasim për heronjtë sekretë të kinemasë së vërtetë atëherë, ne këtë vit jemi duke i bërë nderimet tona një prej regjisorëve kryesorë amerikanë, Abel Ferrara-ës. Ai do të jetë në Tiranë.</p>
Në vitin 2007 ai ka bërë filmin “Go Go Tales”, ku tre role sekondare janë shqiptarë. Në Bruklin, vendi ku ai jeton, ka një numër miqsh shqiptarë. Është i interesuar dhe me shumë dëshirë do të vijë në Shqipëri. Ai nuk di pak për Shqipërinë. Përveç filmave, dua të shtoj edhe diçka tjetër për Festivalin e këtij viti.</p>
Jemi shumë të shqetësuar për ndotjen në qytetin e Tiranës. Edhe pse ky është një problem shqetësues në të gjithë botën, nga sa shoh, këtu po ndodh me hapa shumë më vigane. Për ndotjen e ajrit që do të shkaktohet gjatë ditëve të festivalit, për shkak të makinave që do të lëvizin nga njëra kinema në tjetrën kam menduar që një ditë pas përfundimit të festivalit të mbjellim 145 pemë në Tiranë. Jo për të dëshmuar ndonjë ide të madhe, ose origjinale. Thjesht, për t’u ndërgjegjësuar se të kesh ajër të pastër nuk është luks, por një e drejtë.</p>
Përmbledhje</p>
Filmi i hapjes ose ai i mbylljes, do të jetë një produksion grek, “Plato’s Academy”. Është historia e tre të rinjve që i mësojnë qentë të lehin kur kalon një shqiptar.</p>
Në juri regjisorin amerikan, Joshua Marston, i cili është duke bërë një film në Shqipëri. Ai është regjisor i filmit “Maria Full of Grace” 2004.</p>
Po të flasim për heronjtë sekretë të kinemasë së vërtetë, nderojmë këtë vit një prej regjisorëve kryesorë amerikanë, Abel Ferrara-ën.</p>
Për ndotjen e ajrit që do të shkaktohet gjatë ditëve të festivalit, kam menduar që një ditë pas përfundimit të festivalit të mbjellim 145 pemë në Tiranë.(Shekulli)</p>
Ky artikull eshte marre nga: http://www.albaniasite.net/?p=25243. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.albaniasite.net/?p=25243