Re: vrojtime
Po vrojtoja me mendje gjithe vrojtimet e fundme dhe kuptova se kane nisur me shfaqen ne forme imazhesh ose zhurmesh, plot ngjyra dhe levizje. Per shembull duke dashur te mendoj si me duket ky qyteti i tanishem, ne vend te mendoj, shikoj! Me kalojne para syve pamje nga rruget e gjera dhe pallatet madheshtore, trafiku i perhershem, semafore, kudo semafore, parqe dhe plot kupola jeshile, nje jeshile e shemtuar qe deri tani askush qe kam pyetur nuk e di pse pikerisht jeshile! Pastaj imazhet levizin sa vjen e me shpejt dhe nis te degjoj zhumra njerezish qe flasin me dy apo tre fjalet e vetme qe arrij te kupoj une, makina, prape makina qe presin me padurim buze rruge dhe plot bicikleta. Ndertesat e shemtuara komuniste qe ketu jane me te medha e te larta se ne Shqiperi, tramvaji, autobuset e dhuruar nga populli japonez lyer ne ngjyre te verdhe, ishulli perbri kalase, vendi ku Sava bashkohet me Danubin, varkat e shemtuara e kthyera ne lokale, ciriliket ne shumicen e tabelave, dhe flamure, kudo flamure e akullore! Perfundimisht nuk i dua qytetet e medha. Me pelqejne qytet e vogla, me ndertesa te ulta, me sa me pak asfalt dhe semafore. Nuk i dua makinat, preferoj te ec me biciklete ose dhe ne kembe, s'kam nevoje as per flamuj, aq me pak per statuja meshkujsh muskuloze qe ngrene me krahe kuaj e dragonj apo kacafyten me nje gjarper nga goja e te cilit del uje. Me pelqejne burimet e thjeshta, te pabetonuara dhe urat prej druri. Ne fakt po verej se me pelqejne edhe tezgat buze rruge qe shesin qe nga gjilperat per te qepur deri tek biskotat me vanilje. Ketu nuk para sheh. Verej se qytetet po behen sa vjen e me njesoj me njeri-tjetrin dhe se asgjekundi nuk gjendem me "jashte shtetit"!