Re: vrojtime
E di cfare? Nje fjale ne vetvete nuk mbart asnje kuptim, eshte vetem nje menyre per te pershkruar sa me shkurt ne mungese nje send, ngjarje, person, dukuri e keshtu me rradhe. Kur i thua nje fjale nje femije te sapolindur ai nuk kupton asgje, degjon vetem nje rremuje tingujsh te pakuptimte, fjala jote nuk i percjell asnje mesazh, asnje imazh apo ndjesi deri momentin qe ai ben nje lidhje mes kesaj rremuje tingujsh me nje X objekt. Keshtu eshte edhe Tirana per mua. Kur e them me vete si fjale mbushem me mall per cfare ka qene dhe cfare ka perfaqesuar per mua, kur e shoh keto ndjenja zhduken. Ne vend te tyre mbetet nje boshllek i pamate dhe nje ndjesi cudie, coroditjeje, si te mos kuptoja kush nga keto te dyja eshte realja. Fjala dhe pamja jane dy gjera krejt te ndryshme, si te qene dy emertime rastesisht te perbera nga te njejtat shkronja per dy objekte te ndryshme, njeri pjese e imja, tjeri panorame e huaj per syte dhe shpirtin.
Tiranen time e kam te lidhur me shpresat e medha, ato me te brishtat e moshes me te cuditshme. Ne Tirane dikur mund te deshiroja gjithcka, mjafton ta deshiroja dhe ishte e imja. Ne Tirane nuk pata kurre kufij dhe kurre nuk u ndjeva vetem. Tirana ishte qyteti i dashurise dhe ne Tirane, si askund tjeter dashurite nuk shterrin. Ne Tirane kam njohur vetem njerez te dashuruar. Dhe vuajtja ka pasur tjeter shije dikur ne Tirane, ka qene e perkohshme, e kapercyeshme, mjafton te merrje fryme e ne ajer kishte dashuri.
Tirana qe shoh nuk me njeh, as e njoh. Jemi dy qenje te huaja per njera-tjetren. Nuk mi njeh me hapat si dikur, nuk ja njoh me rruget. Tirana qe shoh nuk ka ere bliri. Kjo Tirane nuk e ka ndjere mungesen time, nuk me ka pritur, dhe nuk me njohu kur u ktheva. Here me duket e lodhur per tu marre me mua, here te tjera me duket sikur hakmerret per oret kur ikja prej saj per ta zevendesuar me nje tjeter qytet qe kurre nuk u be i imi dhe qe kurre nuk e zevendesoi.
Ndoshta ky eshte cmimi qe duhet te paguaj, te mohoj te shkuaren per te bere paqe me Tiranen. Mos ma kerko, pa te nuk jam me une, as ti nuk je me Tirana ime!