Gjithmone gjenin nje arsye per tu rikthyer, nje justifikim te kot. Nje bluze te harruar, nje veth, nje kapse flokesh! Gjera qe nuk kishin vlere por vlenin sa per tu rikthyer.
Do të mësosh se bota nuk e shikon shpirtin tënd, që nuk i intereson asgjë për shpresën, për ëndrrat dhe dhimbjet që fshihen nën lëkurë... Ishte kaq: e thjesht, absurde dhe mizore.
Te flasesh nga zemra dhe te mos konsiderohet e vertet eshte tragjedi, te flasesh nga trysnia eshte dobesi shpirterore, te flasesh dhe te kete divergjenca ligesisht eshte mjerim .
Nje njeri i cili ka qellime te jetes eshte pozitive, mirepo kur perdor te gjitha menyrat pra kryesisht, hipokritizin per te arritur ate qellim ateher kemi etje per madheshti dhe autoritet.
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.