Re: Re: A duhet t'ia themi gjithmone ate qe mendojme?
Shoh se disa derlidhin te thenit te asaj qe mendojme me te thenit te se vertetes. Per mua jane mevete.
Pra, per t'ju permbajt temes... shpesh mendoj se ate qe mendojme e themi shume here me teper per arsye egoiste; madje tjetri te cilit ia themi mendimin tone shpesh nuk ka rendesi se kush eshte. E kam fjalen qe shpesh kemi nevoje te nxjerrim cka kemi mbrenda per nga jashte; kemi nevoje te bindim vetveten se jemi ne gjendje te 'analizojme', te 'nxjerrim konkluzione', te 'influencojme' tjetrin, etj. Pra, jemi ne gjendje te quhemi 'njeri me dy pare mend ne koke' e kjo na ben te ndihemi 'normal' e perkates se kesaj bote ku jo cdo nonverbal communication interpretohet se drejti, nje bote skeptike ku cdo fjale te shihet me verejtje e ti detyrohesh te thuash ate qe mendon shumezuar per 100 sepse NUK NA PELQEN TE JEMI GABIM; e sa me shume flasim aq me shume mundesi ka te hyjme ne gabime.
Themi ate qe mendojme per veten tone shume me teper se per tjetrin te cilit/ciles fjala i drejtohet. Dhe atehere kur ndalojme, ndalojme jo medoemos se ajo qe themi mund te lendoje/beje dem tjetrit por sepse what goes around comes around e ne jemi skllever te lloqeve tona.
M'falni, mendime te castit keto, nuk jam thellu shume por thjesht mbase po cakit nje kendveshtim te temes hapesire-lenese.
:wave:
Shoh se disa derlidhin te thenit te asaj qe mendojme me te thenit te se vertetes. Per mua jane mevete.
Pra, per t'ju permbajt temes... shpesh mendoj se ate qe mendojme e themi shume here me teper per arsye egoiste; madje tjetri te cilit ia themi mendimin tone shpesh nuk ka rendesi se kush eshte. E kam fjalen qe shpesh kemi nevoje te nxjerrim cka kemi mbrenda per nga jashte; kemi nevoje te bindim vetveten se jemi ne gjendje te 'analizojme', te 'nxjerrim konkluzione', te 'influencojme' tjetrin, etj. Pra, jemi ne gjendje te quhemi 'njeri me dy pare mend ne koke' e kjo na ben te ndihemi 'normal' e perkates se kesaj bote ku jo cdo nonverbal communication interpretohet se drejti, nje bote skeptike ku cdo fjale te shihet me verejtje e ti detyrohesh te thuash ate qe mendon shumezuar per 100 sepse NUK NA PELQEN TE JEMI GABIM; e sa me shume flasim aq me shume mundesi ka te hyjme ne gabime.
Themi ate qe mendojme per veten tone shume me teper se per tjetrin te cilit/ciles fjala i drejtohet. Dhe atehere kur ndalojme, ndalojme jo medoemos se ajo qe themi mund te lendoje/beje dem tjetrit por sepse what goes around comes around e ne jemi skllever te lloqeve tona.
M'falni, mendime te castit keto, nuk jam thellu shume por thjesht mbase po cakit nje kendveshtim te temes hapesire-lenese.
:wave: