Poezitë që parapëlqej.

Re: Poezi te preferuara

I dua vertete keto vargje:


Art
(nga Xhevahir Spahiu)

Tek tingujt vdes
Tek ngjyrat cmendem
Tek fjala vdes cmendem permendem

***

Shihni endrra?- me pyeten dy buze qe s´i njoh.
Shoh, - u thashe, - po s´di ne me shohin ato.


P.s Nje verejtje te vogel per ty Satin_Yearn (dhe mbase per ndonje tjeter). Mos kurseni poshte vargjeve qe keni neper firmat tuaja, autoresine e tyre. Kjo eshte nje menyre shprehese respekti ndaj autorit (qofte ky, edhe perkthyesi i vargjeve)

 

[Kondrapedali]

Re: Poezi te preferuara

Un për vete e kom von autorsin /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/laugh.gif

Ku je zhduk moj që nuk kthen as përgjigje? Më shkruj me vrap se s'di ku me t'kap mo. Po iki tani se isha gati duke dal.

/ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/kiss.gif /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/kiss.gif /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/kiss.gif /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/kiss.gif

 

[makuciko]

Re: Poezi te preferuara

<div class="ubbcode-block"><div class="ubbcode-header">Originally Posted By: ImPuLs</div><div class="ubbcode-body">McCik sa duhet te presim per ti lexuar kto dy poezite e fundit te perkthyera ? /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/eusa_angel.gif </div></div>

Ah, Impuls sa te bukura m'i ke këto pyetjet! Në fillim doja të të korrigjoja pak. Të të thosha se njërën nga ato poezitë e kam përkthyer, por e lashë pastaj. E vërteta është se përkthimi ka dalë hiqemosekëput. E kam shkruar tek „Përkthime“ ("Sytë në qytetin e madh" e ka titullin) para se ti të pyesje, por siç duket s'ke proftasur ta lexosh. Problemi është se s'jam hiç në formë, prandaj edhe këtë poezinë e dytë e lashë për më vonë.

 

[dahlia]

Re: Poezi te preferuara

ndoshta duhet te shplodhesh pak nga gjithe kjo periudhe perkthimesh...po te besh nje ndalese te vogel, ndoshta te rivjen me i qarte frymezimi /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/eusa_angel.gif

 

[makuciko]

Re: Poezi te preferuara

Mall për mallin

Me ndrojtje në fillim të erdha pranë.
U shkul huri.
Tekefundit, unë jam burrë, dreqi ta hajë,
nuk jam prej druri.

Trokiti maji. Verdhashi këngën ka filluar.
Ndryshoi gjithçka.
Kush rastin le tani që t'i shkojë duarsh,
është budalla.

Se veç me lidhje shpirtërore - e shtrenjtë grua,
këto dy - tre vargje,
na thonë saktë, pa gabuar ty dhe mua:
Nuk shtyhet fare.

Nuk shtyhet kur erë bliri vjen prej fushe
dhe këndon mëllenja.
Kemi nevojë të gjithë për dy buzë të kuqe,
të na ndizet zemra.

Kemi nevojë për diçka që gjaku të lëvizë
me hov nëpër damarë.
Njeriu ngjishet dhe shtrëngohet dy herë më mirë
me femër pranë.

Por më i mprehtë do më tingëllojë zëri i lirës
po qe se s'vlen;
ajo që të ofrova ty kaq vjet të hidhët
nuk të pëlqen.

Kënga për dashurinë nuk ka kaq ëmbëlsi,
as dushi fresk,
asnjë gjoks i vogël s'është i dhembsur sa ai
që s'mund ta kesh.

Realiteti s'ia doli mbanë as sot, as mot.
Ai s'di ta mbajë.
Rezatues, prarimi YT si vello ma mbuloi
gjithë botën mbarë.

Kurt Tuholski

 

[makuciko]

Re: Poezi te preferuara

Das Mückenweibchen


Ein Abend war's am Meeresstrand,
still saß ich noch im warmen Sand.
Da kam zu mir, oh welch' Entzücken,
ein ganzer Schwarm von kleinen Mücken.

Ich sah auch gleich an ihren Kleidchen,
es waren lauter Mückenweibchen.
Wie man ja weiß, dass bei den Mücken
nur diese bösen Weibchen pieken.

Kaum, dass ich mich erhoben hatte,
von der bunten Badematte,
da hatte sich ein Mückenweib
gebohrt in meinen braunen Leib.

Sie tat es ohne einen Laut.
Sie saß ganz friedlich auf der Haut.
Ihr schmeckte wohl mein Lebenssaft.
Mich juckte es, ihr gab er Kraft.

Was sagt uns diese Kurzgeschicht'?
Vertraue bloß den Weibern nicht!
Was die Natur uns zeigen kann,
die bess're Mücke ist der Mann!

Siegfried Skielka

 

Re: Poezi te preferuara

Mushkonja femer.


Nje mbremje vone kur isha ne breg,
ne reren e ngrohte po rrija i qete.
Nderkohe erdhen tek une, oh c´mrekulli,
nje tufe mushkonjash te vogla me furi.

Nga veshjet e mushkonjave dallova direkt,
qe te gjitha ishin, femra per lezet.
Sic mundet dhe ju te kini degjuar,
femrat e keqija, jane tmerr ne te pickuar.

Ende isha duke qendruar,
ne ate peshqir te pikturuar,
nje mushkonjez femer me afrohet
dhe mbi trup te nxire me ndalohet.

Ashtu pa zhurme shume,
mushkonjeza u afrua tek une.
Lengun e jetes sime shijonte
mua me kruhej, vetes fuqine ia shtonte.

Fundja, c´kuptuat nga kjo histori?
Qe femrave s´duhet t´ju besoje njeri
Ndaj cfare jeta mund te n´a mesoje,
burri eshte mushkonja, qe do te triumfoje!



Siegfried Skielka

 

Re: Poezi te preferuara

Do te vdes,
do te vdes i mbytur ne borxhe,
s'eshte asgje mbytja ne lum a ne dhomat e gazit
I kam borxhe nenes qe s'ia ngrita varrin,
i kam borxhe lisit qe s'ia hodha pjergullen,
i kam borxhe dashurise qe ia vodha te dielen,
i kam borxhe krimit qe s'i vura emer.
Do te vdes,
do te vdes i mbytur ne borxhe.
I kam borxhe fjales qe s'e pashe ne enderr
i kam borxhe korbit qe s'ia zbardha pendet,
i kam borxhe vitit '13 qe s'ia mbylla plaget
i kam borxhe ardhemrise qe ia lashe tek pragu
terin e nje kohe te larget.
Do te vdes,
do te vdes i mbytur ne borxhe.
U kam borxh te gjalleve,
u kam borxh te vdekurve;
gurin e varrit e shes
te laj borxhet.


NGA XHEVAHIR SPAHIU

 

[makuciko]

Re: Poezi te preferuara

Mushkonja femër


Në breg të detit, një ditë në mbrëmje,
Shtrirë mbi rërë rrija me ëndje.
Pranë m'u afrua pa u ndjerë fare
Një tufë mushkonjash - bukuri e madhe.

Menjëherë i pashë, poshtë nën fustanka,
Ishin të gjitha mushkonja – vajza.
Se siç e dimë, jo çdo mushkonjë,
Por vetëm femrat, ato pickojnë.

Kështu pra, pa u ngritur mirë
Prej peshqirit me lule ku isha shtrirë,
Një mushkonjë femër ndali fluturim'
Dhe shpoi një vrimë në trupin tim.

Thithte e qetë, pa bërë zhurmë
Krejt paqësore përmbi lëkurë.
Gjaku im i jepte kënaqësi,
mua të kruara, asaj fuqi...

Nga kjo përrallë, ç'nxjerrim mësim?
Tek femra kurrë mos ki besim!
Prandaj natyra një rregull vuri:
Mushkonjë e mirë është vetëm burri!

Sigfrid Skilka

 

[true confidental]

Re: Poezi te preferuara

Hahahaa, McCik qesha aq shume me ket poezine ...duhet me qen ndonjiher viktime , innocent victims of Cupid /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/laugh.gif
Vetem qe sjam dakort me autorin , burri duhet me qen ujk, roli i mushkonjes nuk i shkon /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/lol.gif

 

[makuciko]

Re: Poezi te preferuara

Nëse jemi në boten e mushkonjave, them se burri s'do të ishte keq të ishte gjithashtu mushkonjë. Nëse do ishte ujk, sic thua ti, s'do ishte në gjendje as t'ia gjente anën "fustankes" të femrës (mushkonjë), e le pastaj që të mund ta pickonte. Kështu do mbetej viktimë e përjetshme pa qënë nevoja e Kupidit hic. Femra (mushkonjë) do t'ia thithte gjakun paqësisht e atij i rrofshin dhëmbët!...

Morali i poezisë mua me duket se eshtë (jemi gjithmonë tek mushkonjat)që po të pickoi femra, te "kruhet" vendi ku të pickoi, kurse asaj i vjen fuqia. Krejt e kundërta po të pickoi mashkulli (mushkonjë).

 

[makuciko]

Re: Poezi te preferuara

Die verhaßten Stacheln

Was spitz und stachlicht ist, das haßt das Frauen-Zimmer
Es schreit, wenn ihre Hand ein scharffes Ding berührt,
Wenn es die Rosen bricht, schilt es die Stacheln immer,
Die deren Purpur-Zier zur Wache bey sich führt.
Das Honig liebt es zwar, doch aber nicht die Bienen,
Deren scharff Gewehr offt ihre Haut verletzt,
Es liebt das weiche Blatt der gläntzenden Jesminen,
Die Dornen aber nicht, die in den Zaun gesetzt.
Die Nadel muß ihm zwar im Putze Dienste leisten,
Allein die Spitze ist, sobald sie sticht, veracht'.
Dies ging' noch alles hin, doch kränckt uns dies am meisten,
Daß unsers Mundes-Zier auch wird dazu gemacht.
Sie mögen herzlich gern von uns die Küsse nehmen,
Wenn unser Mannheit-Schmuck nicht um die Lippen steht,
Denn aber will der Mund sich nicht dazu bequehmen,
Wenn ihnen nur der Bart in ihre Haut eingeht.
Sind aber, Kinder, euch die Stacheln auch verhasset,
Die eurer Jungfernschafft den lieben Tod anthun?
Nein! denn er wird von euch an solchem Ort gefasset,
Daß ihr im Stechen könnt in süsser Wollust ruhn.
Der Stachel ists, der euch alleine will gefallen,
Da ander Stacheln euch zumahl verhasset seyn,
Den Stachel liebet ihr an uns vor andern allen,
Weil er so zärtlich sticht euch eine Wunde ein.
Allein, ihr seyd bethört, daß ihr den Stachel liebet,
Der mit dem süssen Stich euch allzu schädlich ist,
Gesetzt, daß euch ein Dorn, ein Bart Verletzung giebet,
So stirbt die Ehr doch nicht, die bald das Grab-Mahl küßt.
Haßt doch die Stacheln nicht, die euch nicht schaden können,
Vertragt der Dornen Stich des Bartes aucg darbey,
Der Schmertz, der davon kommt, pflegt leichte zu zerrinnen,
Und glaubt, der süsse Stich macht viel Beschwererey.


Celander (rreth 1700)

 

[Dituri Dizdari]

Re: Poezi te preferuara

Dituri Dizdari



PESEMBEDHJETE KARAFILA



Sythet jetëëndre buisin shpërthejnë
harlisen pabindshëm kah drita, but-egër
kryelartësi brezash gjakon, ndër kapilarë
…thurimat e netëve vajzërore…

Oh ç’vakëllim ndjesish vërtike dhënë bashkë me gjirin
Oh ato tipare ai vështrim ato syqielli ai trup i brishtë
Oh ajo ndezje e prushtë e flaktë deri në guxim e përballjes
Oh ai zë kumbim jehesh këngë e gjyshërve
Oh pasuria ime, të falem o zot m’a ruaj


Ndërthuren përdore pakuptuar breznitë, shpirti im!
Pesëmbëdhjetë karafila – aromë bije
mbërthejnë rrënjët e fjetura
Me besimin e qëndrueshëm se e djeshmja
nuk është më e mirë

 

[Dituri Dizdari]

Re: Poezi te preferuara

Dituri Dizdari





KATEDRALE DURIMI


Nuk mund ta dija kurrë që …do t’i thyeja…
nga pak çdo ditë…
…soletat e qëndresës… kat pas kati.

Të dhemb e shtrenjta ime
vrasja ka llahtarë
maskën qëllimin befasinë goditjen
që gjaku i dhunës ndërton llogjikëftohtë
të buzëqesh ty, bën seks me ty,luan
besimin të vjedh,dashurinë
gurin e rëndë i lidhin litarit të shpresës gajasen
kur shkallë pas shkalle ulet poshtë kryet e krenarisë
rëxohen sytë e butë e të bukur orëve të trishtimit
prej dhunës, fyerjes, poshtërimit,
prej pafuqisë së guximit vrarë tek ti,
arsyes që nuk mund të shfaqet kur ballon krimi…
dhimbjes se askush dhe asgjë nuk të mbrron ty
të drejtën tënde ëndrrën jetën
dërmon,shkallmon e ti nuk mundesh…

dhe loti i dhimbjes frymën e shpirtit meku
udhë ku ndjenja dhe arsyeja u shkelën barbarisht

Oh nuk mund t’a besoja që do të rrënoja
atë shenjtësi durimi
që qenkësh ndërtuar fshehtas tek unë
dhe nuk e dija jo që nga dritaret aty
zëra pa faj fëmijësh klithnin nga gëzimi


DITE VJESHTE



Një re qiellit - malli im.
Gjithë dhimbja e patretur e një jete
peshën e kujtesës mban

Gjithë pesha e saj në një re vjeshte.

Me të në qiell unë luaj.
Si fëmijë

...gishtat e dëshirës ledhatojnë, prekin
...fytyrën,sytë,buzët…
…e vështroj dhe më vështron…
... çapis drejt saj…
... afrohet drejt meje…

Udha e gjatë e dashurisë time.
...në një re vjeshte.



LOJE


Një portret mantel mbrëmjeje …
…pranë një zjarri në vatër.
Nën hi thellë fshehur, një thëngjill.

Zjarri i jetës e ka përzhitur të tërin.

Një portret mantel mbrëmjeje …
…pranë një zjarri në vatër.
Me gacën luan.

Ti a e di...


AUTOPORTRET


Mundësi, alternativë, zgjidhje dëshirash jam, dashurish
nerv që s’është veçse një udhë që duhet përshkuar
shpresa – diell mes gjethesh të jetës.
Burim i pashtershëm kujdesjesh dashurish
mbështeteni aty lehtësisht.

Oh, unë vrapoj, vrapoj,nuk mund të ec ndryshe
Oh, ç’vrap ditësh,vitesh fluturimi që s’të rritin më
një hap para të tjerëve për të qenë i fundit
megjithse e di, oh e di, pas vjen pashmangshëm rëzimi …
por dua, pse mundem, pse besoj
që kjo është gruaja,mëma.

Dhe gjithë kjo lumturi, gëzim, shpresë
Që s’më le të vdes
...gjallë më mban
dhe rrëmbimi i rjedhës të ndal për fuqinë,
mendimin,
aromëkthjellët kthehesh në ndërgjegje
...kërkimi gërmimi ngujimi aty për të përligjur.

Oh, egoizëm i fshehur thellë brenda njeriut
qënke dhe tek unë , patericë e panevojshme udhe,
krijesë në përpëlitje - që ngre krye,
sfilitur nga dashuritë,zgjidhjet, siguritë që jep
...pa ndalur askurrë

...uri luaneshe për të vegjlit e saj…

...që nuk ka të drejtë të shijojë më, një ëndër
një mundësi të mundëshme në kufirin e fundit
një tjetër jetë shenjtësisht të bukur
pa ju prekur ju të shtrenjtit e mi,pa ju vrarë.

 

[Qerratai]

Re: Poezi te preferuara

Ferrparajsa

Pa pike pezmi vdes qysh neser
po fundja fatit pse t'ia prish
Pushtoma shpirtin, vere e vjeter,
me lidh me pranga perendish.

Shkelqen parajsa permatane,
s'ka ferr e terr e tmerr pa fre,
se nga te gjithe qe shkuan e vane
asnje s'u kthye prape mbi dhe

Por cfare merzie e perzishme
rrafshire e botes n'ameshim!
Pa pabesi te befasishme,
pa nje perplasje, nje tundim

M'u ndiz ne deje zjarr i pare,
me prush e afsh me perkedhel.
Nje mije demone ta heqin zvarre,
i zmbraps ky dufi yt rrebel!

Me yjet flet kur pret vetem
ne ferrparajsa gjithesish.
Plugoma shpirtin, vere e vjeter,
te thyej pranga perendish.

Xhevahir Spahiu

 

[Petra]

Re: Poezi te preferuara

Anonim

Une jam cigarja
Ti je filtri,
Une digjem perdite
Ti helmohesh nga pak.

 

[Petra]

Re: Poezi te preferuara

HISTORI DASHURIE...
PO apo JO?
<div class="ubbcode-block"><div class="ubbcode-header">Code:</div><div class="ubbcode-body ubbcode-pre" style="height: 128px;"><pre>
POPOPOPO POPOPOPO
PO PO PO
PO PO PO
PO PO PO
PO PO PO
PO PO PO PO
POPOPOPO POPOPOPO </pre></div></div>

 

[makuciko]

Re: Poezi te preferuara

Gjembat e urryer

Çfarë shpon dhe është me majë, atë e urren femra.
Bërtet sa herë që dora i has diçka të mprehtë.
Kur trëndafil këput, me vrap ia thyen gjembat,
Që lules ngjyrë purpur i bëjnë roje përjetë.
Dhe mjaltin ia ka ënda, por hiç nuk i do bletët,
Se arm'e tyre e mprehtë lëkurën ia lëndon.
E do shumë jaseminin se i ka të buta fletët,
Ama nuk e do ferrën që gardhin e rrethon.
Gjilpëra i bën femrës shërbime shumë të mira,
Por majën ia mallkon në e shpoftë sadopak.
Kjo hahej, veç më nxeh më shumë nga të gjitha,
Se këtu hyjnë edhe drizat që goja ka përqark!
Do femra megjith'zemër prej nesh të marrë puthje,
Veç qimet - zbukurim, rreth buzëve mos jenë.
Një gojë e tillë tullace, e rehatshme nuk do dukej,
Kur mjekrrën përreth saj lëkura nuk e ndjen.
Tani, më thoni vajza, e keni inat gjembin
Që virgjërinë tuaj e çon drejt në qivur?
Jo! se atë e shtini në një asilloj vendi,
Ku, sado që t'ju shpojë, nuk ngopeni askurr'.
Vetëm atë dreq gjembi e keni ju për zemër.
Urreni pa dallim të gjithë gjembat sa janë.
Tek ne atë e doni më shumë se gjithçka tjetër,
Se aq me drithërim ju shpon e ju hap plagë.
Në doni atë gjemb, ta mbani vetë fajin,
Kur me të ëmblin shpim aq dëme jua sjell!
E qartë: Një ferrë, një mjekërr, plagos, ju bën të qani,
Por nga një puthje buzësh, s'shkon nderi në esfel.
Kot mos urreni gjembat që dëme s'ju shkaktojnë.
Duroni shpim prej ferre, prej mjekrre, a gjithçka.
Dhimbjet që vijnë prej tyre, shpejt ikin edhe shkojnë.
Besoni: Gjembi i ëmbël, le pas më shumë bela.

Celander

 

[^Res-Cogitans^]

Re: Poezi te preferuara

Nous sommes avertis :
hors de la poésie, entre
notre pied et la pierre
qu'il presse, entre notre
regard et le champ
parcouru, le monde est
nul. La vraie vie, le
colosse irrécusable, ne se
forme que dans les
flancs de la poésie."

René Char

 

[Julianna]

Re: Poezi te preferuara

"LOVE'S PHILOSOPHY"

The Fountains mingle with the river
And the rivers with the ocean,
The winds of heaven mix for ever
With a sweet emotion;
Nothing in the world is single,
All things by a law devine
In one another's being mingle -
Why not I with thine?

See the mountains kiss high heaven
And the waves clasp one another;
No sister-flower would be forgiven
If it disdain'd its brother:
And the sunlight clasps the earth,
And the moonbeams kiss the sea -
What are all these kissings worth,
If thou kiss not me?

By Percy Bysshe Shelley.