Poezitë që parapëlqej.

[just_me]

Re: Poezi te preferuara

Vaje


Që ditën që vdiqe, që kur s'të kam parë
Lotët që kam derdhur, s'më janë dhe tharë
Shumë vjetë u bënë sot u mbushen dhjete
Që kur më ke lënë dhe s'të shoh ne jete!


Në ç'kopshte me lule ke qëndruar vallë?
S'të vjen keq për mua?S'të vjen mallë për djalë ?
O ëngjëll I bukur mos meno në botë
Kthehu të të shomë të na mbeten lotë


S'rrojmë dot pa tynë ti si rron pa neve?
Motëmot që rrojtëm bashkë s'më urreve
Atje tek rri janë qipariz' e varre
Kthehu të të shomë mos na lër përfare


Mos na lër të gjorë me zemër të ngrirë
Kthehu të gëzohesh kur të shoç tët birë
E ke lenë foshnje tani u bë burrë
S'arrite ta rritje s'të ka parë kurrë


Për ty shumë herë çoç do të më thotë
Por s'mund ti përgjigjem se më mbytin lotë
Kthej kokën mënjanë dhe vështroj përpjetë
Duke psherëtitur te zot' I vërtetë


O zot I vërtetë s'të erdhi keq për djalë
Kur i more mëmën dhe më le të gjallë
Të më keshe marrë do të qe më mirë
Dhe të rronte mëma të rriste të birë
Me se rrojnë foshnjat çi rrit çiliminjtë
Dashuri e mëmës dhe përkëdhelitë
Doje dritë o qiell more dritën time
dhe ma mbushe jetën plot me hidhërime
Tani rroj pa shpresë ndaj s'dua të rroj
Se dhe perëndinë tani s'e besoj.

 

[just_me]

Re: Poezi te preferuara

Anës Lumenjve

Arratisur, syrgjynosur,
Rraskapitur dhe katosur
Po vajtonj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.
Ku e lam' e ku na mbeti,
Vaj-vatani e mjer mileti,
Anës detit i palarë,
Anës dritës i paparë,
Pranë sofrës i pangrënë,
Pranë dijes i panxënë,
Lakuriq dhe i dregosur,
Trup e shpirt i sakatosur.


Se ç'e shempnë derbederët,
Mercenarët dhe bejlerët,
Se ç'e shtypnë jabanxhinjtë,
Se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë,
Se ç'e pren' e se ç'e vranë,
Ç'e shkretuan anembanë,
Nënë thundrën e përdhunës
Anës Vjosës, anës Bunës.


Çirem, digjem i vrerosur,
Sakatosur, çarmatosur,
As i gjall', as i varrosur,
Pres një shenj' e pres një dritë,
Pres me vjet' e pres me ditë,
Se ç'u tera, se ç'u mpaka,
Se ç'u çora, se ç'u mplaka,
Lark prej vatrës dhe prej punës,
Anës Rinit, anës Tunës.
Çakërdisur, batërdisur,
Përpëlitur dhe zalisur,
ËndËronj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.


Dhe një zë vengon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta
Dhe kudo gjëmon trumbeta.
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korini dhe shtypini,
Katundar' e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!


Ky ilaç e ky kushtrim
më bën djal' e më bën trim,
më jep forc' e më jep shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.
Se pas dimrit vjen një verë,
që do kthehemi njëherë,
pranë vatrës, pranë punës,
Anës Vjosës, anës Bunës.


Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur e katosur,
brohoras me bes' e shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.


FAN S.NOLI

 

[just_me]

Re: Poezi te preferuara

Ketu s'do jem


Ketu s'do jem do jem larguar
Ne toke I tretur si te tjeret
Ne kafenene e preferuar
Nuk do me shohin kamarieret

Dhe neper udhet ku kam ecur
S'do ndihet kolla ime e thate
Mbi varrin tim do te rrije I heshtur
Nje qipariz si murg I ngrate

Ti do trishtohesh atehere
Se s'do me kesh ne dhome te gjalle
Dhe kur ne xham te fryje ere
Do qash me eren dalengadale

Por kur te jesh merzitur shume
Ne raft te librave kerkome
Aty do jem I fshehur une
Ne ndonje fjale a ndonje shkronje

Mjafton qe librin pak ta heqesh
Dhe un do te zbres do t'vi prane teje
Ti si dikur me mall do qeshesh
Si nje blerim pas nje rekeje.



DRITERO AGOLLI

 

[Darien]

Re: Poezi te preferuara

By the Shores of Pago Pago
by Eve Merriam

Mama's cooking pots of couscous,
Papa's in the pawpaw patch,
Bebe feeds the motmot bird,
and I the aye-aye in its cage,

Deedee's drinking cups of cocoa,
while he's painting dada-style,
Gigi's munching on a bonbon
(getting tartar on her teeth),

Toto's drumming on a tom-tom,
Fifi's kicking up a can-can,
Jojo's only feeling so-so
and looking deader than a dodo,

Mimi's dressing in a muumuu,
Nana's bouncing with her yo-yo,
stirring batter for a baba,
Zaza doesn't make a murmur,

Kiki hopes her juju beads
will help to ward off tsetse flies,
Lulu's looking very chichi
in a tutu trimmed with froufrou:
does all this mean our family's cuckoo?

 

[Nella]

Re: Poezi te preferuara

Disa te bukura nga Alfred Lord Tennyson

THE SPLENDER FALLS

Poem lyrics of The Splender Falls by Alfred, Lord Tennyson.
The splendor falls on castle walls
And snowy summits old in story;
The long light shakes across the lakes,
And the wild cataract leaps in glory.
Blow, bugle, blow, set the wild echoes flying
Blow, bugle; answers, echoes, dying, dying, dying.

O hark, O hear! how thin and clear,
And thinner, clearer, farther going!
O sweet and far from cliff and scar
The horns of Elfland faintly blowing!
Blow, let us hear the purple glens replying;
Blow, bugle; answer, echoes, dying, dying, dying.

O love, they die in yon rich sky,
They faint on hill or field or river;
Our echoes roll from soul to soul,
And grow forever and forever.
Blow, bugle, blow, set the wild echoes flying,
And answer, echoes, answer, dying, dying,dying

 

[Nella]

Re: Poezi te preferuara

edhe nje tjeter e preferuar nga po ai.

ALL THINGS WILL DIE

Clearly the blue river chimes in its flowing

Under my eye;
Warmly and broadly the south winds are blowing

Over the sky.
One after another the white clouds are fleeting;
Every heart this May morning in joyance is beating

Full merrily;
Yet all things must die.
The stream will cease to flow;
The wind will cease to blow;
The clouds will cease to fleet;
The heart will cease to beat;
For all things must die.
All things must die.
Spring will come never more.
O, vanity!
Death waits at the door.
See! our friends are all forsaking
The wine and the merrymaking.
We are call’d-we must go.
Laid low, very low,
In the dark we must lie.
The merry glees are still;
The voice of the bird
Shall no more be heard,
Nor the wind on the hill.
O, misery!
Hark! death is calling
While I speak to ye,
The jaw is falling,
The red cheek paling,
The strong limbs failing;
Ice with the warm blood mixing;
The eyeballs fixing.
Nine times goes the passing bell:
Ye merry souls, farewell.
The old earth
Had a birth,
As all men know,
Long ago.
And the old earth must die.
So let the warm winds range,
And the blue wave beat the shore;
For even and morn
Ye will never see
Thro’ eternity.
All things were born.
Ye will come never more,
For all things must die.

 

[Nella]

Re: Poezi te preferuara

Stop all the clocks, cut off the telephone - W. H. Auden

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood.
For nothing now can ever come to any good.

 

[Nella]

Re: Poezi te preferuara

A fragment from "Out of the Cradle Endlessly Rocking" - Walt Whitman. Just beautiful! /pf/images/graemlins/smile.gif

......................
Soothe! soothe! soothe!
Close on its wave soothes the wave behind,
And again another behind, embracing and lapping, every one close,
But my love soothes not me, not me.

Low hangs the moon—it rose late;
O it is lagging—O I think it is heavy with love, with love.

O madly the sea pushes, pushes upon the land,
With love—with love.

O night! do I not see my love fluttering out there among the breakers?
What is that little black thing I see there in the white?

Loud! loud! loud!
Loud I call to you, my love!

High and clear I shoot my voice over the waves;
Surely you must know who is here, is here;
You must know who I am, my love.

Low-hanging moon!
What is that dusky spot in your brown yellow?
O it is the shape, the shape of my mate!
O moon, do not keep her from me any longer.

Land! land! O land!
Whichever way I turn, O I think you could give me my mate back again, if you only would;
For I am almost sure I see her dimly whichever way I look.

O rising stars!
Perhaps the one I want so much will rise, will rise with some of you.

O throat! O trembling throat!
Sound clearer through the atmosphere!
Pierce the woods, the earth;
Somewhere listening to catch you, must be the one I want.

Shake out, carols!
Solitary here—the night’s carols!
Carols of lonesome love! Death’s carols!
Carols under that lagging, yellow, waning moon!
O, under that moon, where she droops almost down into the sea!
O reckless, despairing carols.

But soft! sink low;
Soft! let me just murmur;
And do you wait a moment, you husky-noised sea;
For somewhere I believe I heard my mate responding to me,
So faint—I must be still, be still to listen;
But not altogether still, for then she might not come immediately to me.

Hither, my love!
Here I am! Here!
With this just-sustain’d note I announce myself to you;
This gentle call is for you, my love, for you.

Do not be decoy’d elsewhere!
That is the whistle of the wind—it is not my voice;
That is the fluttering, the fluttering of the spray;
Those are the shadows of leaves.

O darkness! O in vain!
O I am very sick and sorrowful.

O brown halo in the sky, near the moon, drooping upon the sea!
O troubled reflection in the sea!
O throat! O throbbing heart!
O all—and I singing uselessly, uselessly all the night.

Yet I murmur, murmur on!
O murmurs—you yourselves make me continue to sing, I know not why.

O past! O life! O songs of joy!
In the air—in the woods—over fields;
Loved! loved! loved! loved! loved!
But my love no more, no more with me!
We two together no more.

.....................

 

[^Res-Cogitans^]

Re: Poezi te preferuara

Nje nder poezit qe adhuroj :

Les Litanies de Satan - Ch.BAUDELAIRE


O toi, le plus savant et le plus beau des Anges,
Dieu trahi par le sort et privé de louanges,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


O Prince de l'exil, à qui l'on a fait tort
Et qui, vaincu, toujours te redresses plus fort,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui sais tout, grand roi des choses souterraines,
Guérisseur familier des angoisses humaines,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui, même aux lépreux, aux parias maudits,
Enseignes par l'amour le goût du Paradis,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


O toi qui de la Mort, ta vieille et forte amante,
Engendras l'Espérance, - une folle charmante!


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui fais au proscrit ce regard calme et haut
Qui damne tout un peuple autour d'un échafaud.


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui sais en quels coins des terres envieuses
Le Dieu jaloux cacha les pierres précieuses,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi dont l'oeil clair connaît les profonds arsenaux
Où dort enseveli le peuple des métaux,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi dont la large main cache les précipices
Au somnambule errant au bord des édifices,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui, magiquement, assouplis les vieux os
De l'ivrogne attardé foulé par les chevaux,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui, pour consoler l'homme frêle qui souffre,
Nous appris à mêler le salpêtre et le soufre,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui poses ta marque, ô complice subtil,
Sur le front du Crésus impitoyable et vil,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Toi qui mets dans les yeux et dans le coeur des filles
Le culte de la plaie et l'amour des guenilles,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Bâton des exilés, lampe des inventeurs,
Confesseur des pendus et des conspirateurs,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Père adoptif de ceux qu'en sa noire colère
Du paradis terrestre a chassés Dieu le Père,


O Satan, prends pitié de ma longue misère!


Prière


Gloire et louange à toi, Satan, dans les hauteurs
Du Ciel, où tu régnas, et dans les profondeurs
De l'Enfer, où, vaincu, tu rêves en silence!
Fais que mon âme un jour, sous l'Arbre de Science,
Près de toi se repose, à l'heure où sur ton front
Comme un Temple nouveau ses rameaux s'épandront!

 

[Nella]

Re: Poezi te preferuara

Kjo me poshte eshte nga me te bukurat e William Blake. E rilexova mbreme.

AUGURIES OF INNOCENCE

To see the world in a grain of sand,
And heaven in a wild flower,
Hold infinity in the palm of your hand,
And eternity in an hour.

A robin redbreast in a cage
Puts all heaven in a rage.

A dove-house filled with doves and pigeons
Shudders hell through all its regions.
A dog starved at his master's gate
Predicts the ruin of the state.

A horse misused upon the road
Calls to heaven for human blood.
Each outcry of the hunted hare
A fibre from the brain does tear.

A skylark wounded in the wing,
A cherubim does cease to sing.
The game-cock clipt and armed for fight
Does the rising sun affright.

Every wolf's and lion's howl
Raises from hell a human soul.

The wild deer, wandering here and there,
Keeps the human soul from care.
The lamb misused breeds public strife
And yet forgives the butcher's knife.

The bat that flits at close of eve
Has left the brain that won't believe.
The owl that calls upon the night
Speaks the unbeliever's fright.

He who shall hurt the little wren
Shall never be beloved by men.
He who the ox to wrath has moved
Shall never be by woman loved.

The wanton boy that kills the fly
Shall feel the spider's enmity.
He who torments the chafer's sprite
Weaves a bower in endless night.

The caterpillar on the leaf
Repeats to thee thy mother's grief.
Kill not the moth nor butterfly,
For the last judgement draweth nigh.

He who shall train the horse to war
Shall never pass the polar bar.
The beggar's dog and widow's cat,
Feed them and thou wilt grow fat.

The gnat that sings his summer's song
Poison gets from slander's tongue.
The poison of the snake and newt
Is the sweat of envy's foot.

The poison of the honey bee
Is the artist's jealousy.

The prince's robes and beggar's rags
Are toadstools on the miser's bags.
A truth that's told with bad intent
Beats all the lies you can invent.

It is right, it should be so;
Man was made for joy and woe;
And when this we rightly know,
Through the world we safely go.

Joy and woe are woven fine,
A clothing for the soul divine.
Under every grief and pine
Runs a joy with silken twine.

The babe is more than swaddling bands;
Every farmer understands.
Every tear from every eye
Becomes a babe in eternity;

This is caught by females bright,
And returned to its own delight.
The bleat, the bark, bellow, and roar,
Are waves that beat on heaven's shore.

The babe that weeps the rod beneath
Writes revenge in realms of death.
The beggar's rags, fluttering in air,
Does to rags the heavens tear.

The soldier, armed with sword and gun,
Palsied strikes the summer's sun.
The poor man's farthing is worth more
Than all the gold on Afric's shore.

One mite wrung from the laborer's hands
Shall buy and sell the miser's lands;
Or, if protected from on high,
Does that whole nation sell and buy.

He who mocks the infant's faith
Shall be mocked in age and death.
He who shall teach the child to doubt
The rotting grave shall never get out.

He who respects the infant's faith
Triumphs over hell and death.
The child's toys and the old man's reasons
Are the fruits of the two seasons.

The questioner, who sits so sly,
Shall never know how to reply.
He who replies to words of doubt
Doth put the light of knowledge out.

The strongest poison ever known
Came from Caesar's laurel crown.
Nought can deform the human race
Like to the armour's iron brace.

When gold and gems adorn the plow,
To peaceful arts shall envy bow.
A riddle, or the cricket's cry,
Is to doubt a fit reply.

The emmet's inch and eagle's mile
Make lame philosophy to smile.
He who doubts from what he sees
Will never believe, do what you please.

If the sun and moon should doubt,
They'd immediately go out.
To be in a passion you good may do,
But no good if a passion is in you.

The whore and gambler, by the state,
Licensed, build that nation's fate.
The harlot's cry from street to street
Shall weave old England's winding-sheet.

The winner's shout, the loser's curse,
Dance before dead England's hearse.

Every night and every morn
Some to misery are born,
Every morn and every night
Some are born to sweet delight.

Some are born to sweet delight,
Some are born to endless night.

We are led to believe a lie
When we see not through the eye,
Which was born in a night to perish in a night,
When the soul slept in beams of light.

God appears, and God is light,
To those poor souls who dwell in night;
But does a human form display
To those who dwell in realms of day.


PS. pershendetje per ata qe e lexuan deri ne fund! /pf/images/graemlins/smile.gif

 

[Kordelja]

Re: Poezi te preferuara

Fillimisht postuar nga sailor:
Manushaqja

Manushaqja ne livadh perkulur
me koken poshte e syte e ulur;
Zemerz manushaqe.
Me hap te lehte ecte baresha
permi livadh kendonte vjersha,
Nur i kuq mbi faqe.
-Ah,- manushaqja sec vajtonte,-
te isha lulja me e bukur
te me kepuste baresha flutur
ne gji te me shtrengonte!
Vajtoi e qau lulez e mjere
nje cerek ore te tere!
Vasheza i erdhi prane
syte lulezen s´ia pane
c´e shtypi nene kembe.
C´u vra, c´u dergj, c´u sakatua
c´gezoi lulezja trime:
"Ne vdeksha o baresha ime
vdeksha nga kembet e tua."

Uh

P.s.Ka nje ndryshim me duket se ne gjermanisht Manushaqja eshte gjinia mashkullore /pf/images/graemlins/laugh.gif

 

[eniad]

Re: Poezi te preferuara

...There is a dangerous silence in that hour,
A stillness, which leaves room for the full soul
To open all itself, without the power
Of calling wholly back its self-control;
The silver light which, hallowing tree and tower,
Sheds beauty and deep softness o'er the whole,
Breathes also to the heart, and o'er it throws
A loving languor, which is not repose.

And Julia sate with Juan, half embraced
And half retiring from the glowing arm,
Which trembled like the bosom where 't was placed;
Yet still she must have thought there was no harm,
Or else 't were easy to withdraw her waist;
But then the situation had its charm,
And then --- God knows what next --- I can't go on;
I'm almost sorry that I e'er begun.

Oh Plato! Plato! you have paved the way,
With your confounded fantasies, to more
Immoral conduct by the fancied sway
Your system feigns o'er the controulless core
Of human hearts, than all the long array
Of poets and romancers: --- You 're a bore,
A charlatan, a coxcomb --- and have been,
At best, no better than a go-between.

And Julia's voice was lost, except in sighs,
Until too late for useful conversation;
The tears were gushing from her gentle eyes,
I wish indeed they had not had occasion,
But who, alas! can love, and then be wise?
Not that remorse did not oppose temptation;
A little still she strove, and much repented,
And whispering "I will ne'er consent" --- consented.

From: Seduction of Don Juan. Byron

 

[ana karenina]

Re: Poezi te preferuara

Tu me donneras

'Po ti, cfare do te me dhurosh?'
do te me pyesesh nje dite.
Ti do te me dhurosh gjithe trishtimin e botes
dhe une do ta kthej ne diamant.

E ti do te jesh i perjetshem,
dhe une gjithashtu do te jem.

Ti do te me dhurosh nje arsye me teper per te jetuar
dhe nje me pak per te vdekur...

E ti do te jesh i perjetshem,
dhe une gjithashtu do te jem.

Besa Myftiu

 

[ana karenina]

Re: Poezi te preferuara

Kur te kujtosh

.. dhe kur te kujtosh shtepine e vjeter
miqte e humbur
dhe miqte e vdekur,
kur te kujtosh pyjet e gjelber
dhe rruget, rrugicat e feminise,
ndermend do me sjellesh dhe mua,
te huaj,
te huaj,
te huaj,
si nje statuje qe i theve krahun.


Besa Myftiu

 

[ana karenina]

Re: Poezi te preferuara

Me Jetue

Tim bir, Lumit


Erdhe në jetë
Nuk ka më nevojë për kuje, lutje
Kryesorja të jetosh

Këtë gur ta hedhësh më larg se Unë
Prandaj:
Bukën ta pjekësh dy herë nën saç
Ujin ta ziesh deri në shkallën 99
Derisa të mbetesh ti i vetmi kërthi në ajër
në kohë kosmos.

Diellin ta shikosh nga hija e plepit
Dhe ta matësh
Kur hijen tënde s'mund ta kapërcesh më
Qenit ruaju se të kafshon ajo kafshë shtëpiake
Besnik i madh i Njeriut
Nga kafshimi i gjarprit mund të shpëtosh
Macen nxirre nga fjalori yt gjithsesi
Ajo s'është simbol i kohës sate as i artit tënd

(Unë gjthmonë ia kam frikën edhe Lules edhe
Femrës)

Kur të flasësh fol të dëgjohesh në bjeshkë
të dëgjohesh në shkretëtirë
Për të dytën herë mbetesh pa kokë ose kush
nuk të beson:
Sa më pak shikoje veten në pasqyrë
Dhe kurrë mos mendo: I pari
Ai që ka ekzistuar para teje jam UNË
Ai që do të kujdeset për ditët e mia të mbrama
Për ëndrrat e mia e qetësinë je Ti
Me pleh kurrë mos u pajto: Nxirre në gjysmë
të natës
në pikë të vapës
Asgjë mos rrit asgjë mos krijo me dhunë
Rast i humbur nuk je edhe pse pylli
dendësohet
Mund ta kalosh natën në Kullën time të vetmuar
në botë
Dhe si të duash Ti Lumi
Kryesorja: jetën ta jetosh pa e vrarë
Dhe pa të mbetur në këmbë ndonjë therrë
e saj e zezë
Bashkudhëtari im
Ta provojmë vetveten derisa kemi frymë.

Ali Podrimja

 

[Kordelja]

Re: Poezi te preferuara

MERZIA

Merzia varferon vec pjese te trupit
Te cilat fshihen nen bust
Merzia, piedestali qe me larton
Kesaj rruge pa tradita, pa barrikada
Te pjek merzia, merzia, merzia
Sic piqet nje pikture anitike, plasaritet verniku
Pluhuri mbi pikture i josh qepallat te ulen
E tonet kuqerreme te burojne nga merzia
Prej piktures e sajojne dhomen e vetevrasjes,
ku perdet u ulen
eshte dhoma e mire e miqve, me veles
I je qepur nje karrigie te rende dhe nuk del kurre
Nga titulli i librit, brenda te cilit sigurisht qe ti
ekziston
Nen emra te rreme e kujtese te njellojte
Ne nje cep te bibliotekes do ta gjej te vjeter librin
Merzia, merzia
Merri gjymtyret e mija e hidhi ne ndonje loje
Ku vec mund te humbet
Vec te mos e prek me trupin
As te falem me to nuk dua
Ose i nderroj gjymtyret me floket e mij
Ah, floket e mij dy here te prere, aq te gjate
Mes tyre gjendesha mes nje kopshti trendafitesh ujitur
pa gjak
Ku stolat kendonin me ze te harruar
shatervani...
Aty midis flokesh i shpetoja njerezise
Tek me sy te mbyllur ecja e s'me shihnin
Kerkoj floket e mij qe qene te verdhe
Po krejt ma thithnin te keqeni dhe me linin mua
Vec merzira te mira
Po tani qe pa floke kam mbetur, pa njerez kam mbetur
Merzia
Eshte dicka e hidhur qe nuk ben dot pa te me
Si edhe pa e quajtur pikellim apo me fjale me te ndera
eshte dicka qe vertet te kthen ne bust
Barkun me qime e kofshet t'i fsheh e t'i ruan
Ne uje te mbyturish
Qe t'i kesh per pleqeri
Tani qe zhduka edhe floket e shenjte
nje figure e lojes me letra jam bere
Duke buzeqeshur me nje lule gazi ne dore
Me ca rroba te stolisura fort
Bust, bust spathi, si fant
Me dy koke e kater duart me thika e gjethe te gjumit
Tanime merzia si nje gjarper pellumb
Ne nje fole thurur prej flokesh te ngordhur
Ngroh si veze dy kokat e mija
Njera eshte per vrasje, tjetra per vetvrasje.


E.Hatibi

 

[russian]

Re: Poezi te preferuara

Kafka

Kafke e deformuar,
e shtypur, e transformuar
ne keshtjelle gjysem te prishur.
Insektet strehohen
ne folene e boshatisur
nga truri i nje shkencetari,
nga truri i nje te vetvrari.

 

[epremte]

Re: Poezi te preferuara

poezia koheve te fundit me ngjan me kroniken e zeze te gazetave.
mu kujtua ajo prostituta 18 vjec "Stela" qe ishte gjendur e masakruar afer shtepise se vet. ajo tjetra qe ishte gjetur e djegur dhe po qelbet ne morg te elbasanit se nuk shkon njeri ta marre, apo ajo tjetra e semura me AIDS qe i kishin prere koken ...
Arti i ngjan jetes? apo jeta Artit?

 

[^mary^]

Re: Poezi te preferuara

MALL

Ca pika shiu rane mbi qelq.
Per ty une befas ndjeva mall.
Jetojme te dy ne nje qytet,
Dhe rralle shihemi sa rralle.

Edhe m'u duk pak e çuditshme
Si erdh kjo vjeshte, ky mengjes.
Qiejt e ngrysur pa lejleke
Dhe shirat pa ylber ne mes.

Dhe thenia e vjeter e Heraklitit
Seç m'u kujtua sot per dreq:
"Te zgjuarit jane bashke ne bote,
Kurse te fjeturit jane veç".

Ne ç'enderr kemi rene kaq keq,
Qe dot s'po zgjohemi valle?...
Ca pika shiu rane mbi qelq
Dhe une per ty seç ndjeva mall

 

[alinos]

Re: Poezi te preferuara

Fillimisht postuar nga Tjeter:
[qb] poezia koheve te fundit me ngjan me kroniken e zeze te gazetave.
mu kujtua ajo prostituta 18 vjec "Stela" qe ishte gjendur e masakruar afer shtepise se vet. ajo tjetra qe ishte gjetur e djegur dhe po qelbet ne morg te elbasanit se nuk shkon njeri ta marre, apo ajo tjetra e semura me AIDS qe i kishin prere koken ...
Arti i ngjan jetes? apo jeta Artit? [/qb]

epo keto nuk jane te rralla qe po dalin neper gazeta, thjesht gazetat i perhapin me shpejt sot. E me pas nje euripid apo nje shekspir do t'i ktheje ne te pavdekshme. Arti ushqehet nga jeta, dhe tragjedite jane ushqim per shume dhe per shume kohe. Apo jo? /pf/images/graemlins/wink.gif