Re: Krijimet tona!
Ne me idealen ekzistence,ne me te pastrin shpirt,ndodhin dhunimet me mizore,nga me meskinet njerez,ato qe mund te jene afer ideales tende e papritur behesh i thyeshem si nje femi 5_vjecar.Kohe te vjetra atehere...
Ajo ka nje fotografi,ulur mbi nje shkemb mes gjelberimit.Mua me ngjan me sakte me nje vogelushe naive,se e tille ishte me te vertete.E buzeqeshte...Vogelushe e paster,qe nuk e kuptonte mekanizmin e botes.Ndoshta sepse e vetedijshme per miresine e cilesine s'kishte arsye te kishte ndjenja negative ndaj askujt.Po bota ishte e eger...U rropat per tu ringritur nga llumi ku e kishin braktisur,depersonalizuar,lene pa autostime,dhunuar psikologjikisht...Dhe here me nje buzeqeshje te trishte here gjysem te shfrenuar,arriti perseri te shkembi i saj mes gjelberimit,kesaj here e rritur,duke buzeqeshur embelsisht,por jo krejtesisht e shfrenuar...A ka buzeqeshje pergjysem?!Fatkeqesisht po.........