Re: DASHURIA NDAJ VETES
</font><blockquote><font class="small">Citim:</font><hr />
PSE E DUAM VETEN KAQ SHUME... APO KAQ PAK...
pse kaloj ne gjith keto gjendje te ndryshme emocionale hapem e mbyllem si nje lule...
jetoj jeten qe kam dhe bej gjera qe edhe pse me lendojne tani prape mendoj se do kalojne ne nje miresi ndaj vetes....
ka dite qe e dua veten shume, ka momente qe dua te rri vetm, ka dite qe ndihem fajtore dhe qortoj veten, ka dite qe qaj se jam e trishtuar......
Nje gje me intrigon te gjitha i bej nga dashuria per vetveten.......
Kam mundesi per te kompromentuar dhe te mund te fitoj ate qe dua ......por nuk kompromentoj sepse e di qe ne nje te ardhme do me pengoje kompromentimi... marr castin ......
e dua veten.......
Lendoj dike se dua veten....
Dua dike se dua veten....
Si e shpjegoni apo ndjeni dashurine per veten???
[/ QUOTE ]
Shume interesante, nuk isha ndeshur me kete pyetje ndonjehere.
Gjithsesi, mendimi im: Ne menyre qe te dhurosh apo te pranosh dashurine si ndjenje, duhet te kuptosh dashurine me primitive-ajo ndaj vetes. Vetem ata qe nuk ja dine kuptimin e vertete te fjales "narcistik" do te mund te quanin dike qe e "respekton, adhuron, vlereson, kujdeset, madje egoist dhe arrogant" veten e tij. Pikerisht "frika e gjykimit" nga te tjeret i ben shume njerez te shikojne si ndjenje te huaj "dashurine ndaj vetes" dhe te ushtrojne "veprimet e siperpermendura" pa permbajtje.
Personalisht : Egzistoj une, prandaj egzistojne te tjeret. NJerezit rreth meje varen pikerisht nga , ashtu sic eshte edhe e anasjellta e njejte.
ta-ta