joetisti_
Locus omnem
i bera like per fjalite e fundit. S'mund ta lexoj dot te teren, sotJames G. Ballard
(shkrimtar anglez, Shanghai 15.11.1930 – London 19.04.2009)
AJO ÇKA BESOJ
(London, 1984)
Besoj në fuqinë e imagjinatës me e rikrijue botën, me lirue të vërtetën brenda nesh, me e zmbrapsë natën, me e tejkalue vdekjen, me magjepsë autostradat, me na stolisë neve me zogj, me fitue rrëfimet e të lafitunve.
Besoj në fiksimet e mia, në bukurinë e nji aksidenti automobilash, në paqen e nji pylli të fundosun, në ngazëllimin e plazhit të shkretuem për pushime, n'elegancën e vorrezave të makinave, në misterin e parkingjeve shumkatshe, në poezinë e hoteleve të braktisuna.
Besoj në skelat e harrueme të Wake Island, që shenjojnë përpjetë kah Paqësorët e imagjinatës sonë.
Besoj në bukurinë e mistershme të Margaret Thatcher, në harkun e flegrave të saj dhe në shndritjen e buzës së saj të poshtme; në melankolinë e rezervistave t'Argjentinës së plagosun; në buzëqeshjet e trembuna të personelit të pikës së karburantit; në andrrën teme për Margaret Thatcher të përkëdhelun nga ai ushtar i ri argjentinas në një motel të harruem vëzhgue prej një punëtori pike karburanti veremli.
Besoj në bukurinë e tana grave, në tradhtinë e imagjinatave të tyne, aq pranë zemrës sime; në mpleksjen e trupave të tyne të zgjandërrt me hekrat e magjepsuna prej kromi të banakëve të supermarketeve; në tolerancën e tyne të ngrohtë të perversiteteve të mia.
Besoj në vdekjen e të nesërmes, në shterrjen e kohës, në kërkimin tonë për një kohë të re brenda buzëqeshjeve të kameriereve t'autostradave dhe në sytë e lodhun të kontrolluesve të trafikut ajror n'aeroportet jashtë-stine.
Besoj në organet gjenitale të burrave e grave të mëdha, në qëndrimet trupore të Ronald Reagan, Margaret Thatcher dhe Princeshës D, n'erëkandet e amla që lëshojnë buzët e tyne teksa shohin kamerat e tanë botës.
Besoj në çmenduninë, në vërtetësinë e të pashpjegueshmes, në gjykimin e shëndoshë të gurëve, në përhanien e luleve, në sëmundjen e mbartun për racën njerëzore nga astronautët e Apollo's.
Besoj n'asgja.
Besoj në Max Ernst, Delvaux, Dali, Tiziano, Goya, Leonardo, Vermeer, de Chirico, Magritte, Redon, Dürer, Tanguy, Facteur Cheval, Kullat e Watts, Böcklin, Francis Bacon, dhe në tanë artistët e padukshëm brenda institucioneve psikiatrike të planetit.
Besoj në pamundësinë e ekzistencës, në humorin e maleve, në absurditetin e elektromagnetizmit, në farsën e gjeometrisë, në mizorinë e aritmetikës, në qëllimet vrastare të logjikës.
Besoj në gratë adoleshente, në korruptimin prej vetëvendosjes së kambëve të tyne, në dlirësinë e trupave të tyne të ngatërruem, në gjurmat e pudentave të tyne të lana në banjot e moteleve të dala boje.
Besoj në fluturimin, në bukurinë e flatrës, dhe në bukurinë e gjithçkaje që ka fluturue ndojherë, në gurin e hedhun prej një fëmije të vogël që mban me veti urtinë e burrave të shtetit dhe të mëndeshave.
Besoj në xhentilesën e bisturisë së nji kirurgu, në gjeometrinë pacak të ekranit të kinemasë, në universin e fshehun brenda supermarketeve, në vetminë e diellit, në llomotitjet e planeteve, në përsëritjen tonë, në mosekzistencën e universit dhe mërzinë e atomit.
Besoj në dritën që falin video-regjistruesit në dritoret e qendrave tregtare, në intuitën mesianike të grilave të radiatorëve në showroom-et e makinave, në elegancën e njollave të vajit në dhomën e motorit të 747s të parkuem në pistat prej katrani t'aeroportit.
Besoj në mosekzistencën e të shkuemes, në vdekjen e t'ardhmes, dhe në mundësitë e pafundme të së tashmes.
Besoj në çrregullimin e shqisave: në Rimbaud, William Burroughs, Huysmans, Genet, Celine, Swift, Defoe, Carroll, Coleridge, Kafka.
Besoj në projektuesit e Piramidave, të Empire State Building, bunkerit të Führer-it në Berlin, skelat e hedhjes në Wake Island.
Besoj në erën e kurmit të Princeshës D.
Besoj në pesë minutat e ardhshme.
Besoj në historinë e shputave të kambëve të mia.
Besoj në migrenat, në mërzinë e mbasditeve, në frikën prej kalendarëve, në tradhtinë e sahatëve.
Besoj në ankth, psikozë e dëshpërim.
Besoj në perversitetet, në dashurimin me pemët, princeshat, kryeministrat, karakatinat e pikave të karburantit (edhe ma të bukura se Taxh Mahal), rêtë e zogjtë.
Besoj në vdekjen e emocioneve dhe në triumfin e imagjinatës.
Besoj në Tokjo, Benidorm, La Grande Motte, Wake Island, Eniwetok, Dealey Plaza.
Besoj n'alkolizmin, në sëmundjet seksuale, n'ethet dhe kapitjen.
Besoj në dhimbjen.
Besoj në dëshpërimin.
Besoj në fëmijët.
Besoj në hartat, diagramet, kodet, lojnat e shahut, në puzzle, në tabelat e orareve të linjave ajrore, në shenjat udhëzuese të aeroporteve.
I besoj tana justifikimet.
I besoj tana arsyet.
I besoj tana haluçinacionet.
I besoj tana zemërimet.
I besoj tana mitologjitë, kujtimet, rrenat, fantazitë, arratisjet.
Unë besoj misterin e melankolinë e nji dore, mirësinë e pemëve, urtinë e dritës.
Por pergezime edhe nje here per perzgjedhjet e tua, dhe serish po e them qe me ben pershtypje te mire qe je ne kontakt me shkrime/poezi te shumevleresuara! (tema)
Po te jesh drita e nje jete me te mire, planet i paeksploruar,
mal per t'u ngjitur, zemer per t'u dashuruar, me lere te hyj...
