Copëza shkrimesh.
- Thread starter dr love
- Data e fillimit
Kur të jesh mërzitur shumë...
Sot mërzita një mikun tim të mirë. E mendova gjatë këtë fjali, të pazbukuruar. Jo se në fjalorin tim mungojnë metaforat, epitetet e lulka të tilla, por se asnjë e tillë nuk do të shfaqte në të vërtetë atë çka jam e mendoj. Kështu jam unë, nuk i bie dot nga Kina (edhe pse s'do ishte keq, diku në Pekin është një strehëz ku e di që jam e mikpritur).
Nuk doja. Por ja që ndonjëherë nxjerr krye ajo natyra egoiste njerëzore, kur çdo përgjigje merr formën e pyetjes: Pse vetëm unë?
Kurrë s'i kam dashur reagime të tilla, gjithherë i jam shmangur "kapjes së veshit të djathtë me dorën e majtë". Por ja që rrëshqasim ndonjëherë. Na ndodh edhe ne më të mirëve.
Në mendje më vjen një nga shkrimtarët e mi më të dashur, Mark Twain, për të cilin zemërimi është acid që vret më shumë enën që e mban se atë ku derdhet.
Çka di me siguri është se nesër njerëzit do ta harrojnë çfarë u ke/të kanë thënë, do të harrojnë se çfarë ke/kanë bërë, por nuk harrojnë asnjëherë si i ke/të kanë bërë të ndihen/sh.
Sot mërzita një mikun tim të mirë. E mendova gjatë këtë fjali, të pazbukuruar. Jo se në fjalorin tim mungojnë metaforat, epitetet e lulka të tilla, por se asnjë e tillë nuk do të shfaqte në të vërtetë atë çka jam e mendoj. Kështu jam unë, nuk i bie dot nga Kina (edhe pse s'do ishte keq, diku në Pekin është një strehëz ku e di që jam e mikpritur).
Nuk doja. Por ja që ndonjëherë nxjerr krye ajo natyra egoiste njerëzore, kur çdo përgjigje merr formën e pyetjes: Pse vetëm unë?
Kurrë s'i kam dashur reagime të tilla, gjithherë i jam shmangur "kapjes së veshit të djathtë me dorën e majtë". Por ja që rrëshqasim ndonjëherë. Na ndodh edhe ne më të mirëve.
Në mendje më vjen një nga shkrimtarët e mi më të dashur, Mark Twain, për të cilin zemërimi është acid që vret më shumë enën që e mban se atë ku derdhet.
Çka di me siguri është se nesër njerëzit do ta harrojnë çfarë u ke/të kanë thënë, do të harrojnë se çfarë ke/kanë bërë, por nuk harrojnë asnjëherë si i ke/të kanë bërë të ndihen/sh.
I dashur...
Po lexoja ne mes rreshtave te germave te tua disa fjale:
CDO BEJA UNE PA TY!!
Po vertet cdo beje?Ose me sakte cfare po ben?
Po i jep fund gjithckaje ?Po sikur asgje ska filluar tamam e ti po shkel ...Te vetmin premtin tendin,tonin..Jemi gjithcka e asgje bashke,..jane me mijera mendime momente te cilat te bejen te mendosh se je VAJZA me e lumtur me e vecante ne kete PLANET e papritur?Patritur gjithcka fiket behet e padukshme madje sikur asgje ska egzistuar..Sikur ne jemi..Ishim asgje e tani vecse jemi GJITHCKA ,,Po larg larg tashme te dua ,,,Jeto dashuro shpreso xhelozo ate cfare te ben te ndiehesh i PLOTESUAR..Sa keq sa keq qe nuk arrite ta ndjesh kete gje tek mua??Po pse valle me dhe dicka te cilen e dije.. e dije mjaft mire qe nuk ishte asgje ....asgje vecse nje dicka ...dicka e hidhur para se te behej shume e dashur e embel...
Une jame fajtore une jame ajo qe nuk i bindem kesaj bote...Dakort ma ler mua te gjithen peshen e mendimeve te keqija mbaj vetem ato qe te bejn ty te lumtur ZEMRA IME...
Po lexoja ne mes rreshtave te germave te tua disa fjale:
CDO BEJA UNE PA TY!!
Po vertet cdo beje?Ose me sakte cfare po ben?
Po i jep fund gjithckaje ?Po sikur asgje ska filluar tamam e ti po shkel ...Te vetmin premtin tendin,tonin..Jemi gjithcka e asgje bashke,..jane me mijera mendime momente te cilat te bejen te mendosh se je VAJZA me e lumtur me e vecante ne kete PLANET e papritur?Patritur gjithcka fiket behet e padukshme madje sikur asgje ska egzistuar..Sikur ne jemi..Ishim asgje e tani vecse jemi GJITHCKA ,,Po larg larg tashme te dua ,,,Jeto dashuro shpreso xhelozo ate cfare te ben te ndiehesh i PLOTESUAR..Sa keq sa keq qe nuk arrite ta ndjesh kete gje tek mua??Po pse valle me dhe dicka te cilen e dije.. e dije mjaft mire qe nuk ishte asgje ....asgje vecse nje dicka ...dicka e hidhur para se te behej shume e dashur e embel...
Une jame fajtore une jame ajo qe nuk i bindem kesaj bote...Dakort ma ler mua te gjithen peshen e mendimeve te keqija mbaj vetem ato qe te bejn ty te lumtur ZEMRA IME...
joetisti_
Locus omnem
Sa shume e dashke!... Ke stil shume te vecante dhe te bukur te te pershkruarit, por me vjen vetem keq qe me te shumten e frymezimit e ke nga humbja e dickaje.I dashur...
Po lexoja ne mes rreshtave te germave te tua disa fjale:
CDO BEJA UNE PA TY!!
Po vertet cdo beje?Ose me sakte cfare po ben?
Po i jep fund gjithckaje ?Po sikur asgje ska filluar tamam e ti po shkel ...Te vetmin premtin tendin,tonin..Jemi gjithcka e asgje bashke,..jane me mijera mendime momente te cilat te bejen te mendosh se je VAJZA me e lumtur me e vecante ne kete PLANET e papritur?Patritur gjithcka fiket behet e padukshme madje sikur asgje ska egzistuar..Sikur ne jemi..Ishim asgje e tani vecse jemi GJITHCKA ,,Po larg larg tashme te dua ,,,Jeto dashuro shpreso xhelozo ate cfare te ben te ndiehesh i PLOTESUAR..Sa keq sa keq qe nuk arrite ta ndjesh kete gje tek mua??Po pse valle me dhe dicka te cilen e dije.. e dije mjaft mire qe nuk ishte asgje ....asgje vecse nje dicka ...dicka e hidhur para se te behej shume e dashur e embel...
Une jame fajtore une jame ajo qe nuk i bindem kesaj bote...Dakort ma ler mua te gjithen peshen e mendimeve te keqija mbaj vetem ato qe te bejn ty te lumtur ZEMRA IME...
Se si rri ai pa ty... s'e di.
joetisti_
Locus omnem
shume pjese te bukura. Jane libra qe ke lexuar?
Me pelqen perzgjedhja jote e tematikes.
Libri te ben te jesh gjithkush dhe gjithcka, kur e lexon. Nje mbretereshe, nje sherbetore, nje njeri qe ka humbur ne pyll, te ben te perjetosh nje dashuri te madhe si te ishte e jotja etj.
FILOZOFI DHE INXHINIERI
Thuhet se një filozof dhe një inxhinier ndërmorrën një rrugëtim për tu argëtuar në mal. Pasi arritën në një vend të bukur, të dy ngritën çadrën dhe pasi hëngrën darkë e i shtruan një dorë muhabet, u shtrinë të flenë.
Diku pas mesnate, inxhinieri e zgjoi filozofin dhe i tha:”Shih lart në qiell dhe më thuaj çfarë vëren!”
Filozofi, pasi fërkoi sytë dhe u mendua pak, tha:”Miliona yje.”
Inxhinieri:”Që do të thotë?!”
Filozofi:”Po ti qasemi astronomikisht, them që kjo na tregon se ekzistojnë me qindra milionë planete dhe galaktika të tjera. Po ti qasemi nga ana e kohës, mund të them se ora është tre e natës. Po ti qasemi nga ana e motit, them që nesër do të jetë ditë e kthjellët. Po ti qasemi nga këndvështrimi i krijimit, them që Zoti, nëpërmjet kësaj bukurie dhe madhështie, na tregon pushtetin e Tij të pafund dhe sa të dobët e të vegjël jemi përballë gjithë këtij universi.”
Pastaj, filozofi iu kthye bashkudhëtarët të tij dhe i tha:”Mirë, tani më thuaj ti çfarë shikon!”
Inxhinieri, pasi kruajti kokën iu përgjigj:”Po ti qasemi praktikisht kësaj çështjeje, mund të them se dikush na ka vjedhur çadrën miku im, prandaj i shohim yjet.
Thuhet se një filozof dhe një inxhinier ndërmorrën një rrugëtim për tu argëtuar në mal. Pasi arritën në një vend të bukur, të dy ngritën çadrën dhe pasi hëngrën darkë e i shtruan një dorë muhabet, u shtrinë të flenë.
Diku pas mesnate, inxhinieri e zgjoi filozofin dhe i tha:”Shih lart në qiell dhe më thuaj çfarë vëren!”
Filozofi, pasi fërkoi sytë dhe u mendua pak, tha:”Miliona yje.”
Inxhinieri:”Që do të thotë?!”
Filozofi:”Po ti qasemi astronomikisht, them që kjo na tregon se ekzistojnë me qindra milionë planete dhe galaktika të tjera. Po ti qasemi nga ana e kohës, mund të them se ora është tre e natës. Po ti qasemi nga ana e motit, them që nesër do të jetë ditë e kthjellët. Po ti qasemi nga këndvështrimi i krijimit, them që Zoti, nëpërmjet kësaj bukurie dhe madhështie, na tregon pushtetin e Tij të pafund dhe sa të dobët e të vegjël jemi përballë gjithë këtij universi.”
Pastaj, filozofi iu kthye bashkudhëtarët të tij dhe i tha:”Mirë, tani më thuaj ti çfarë shikon!”
Inxhinieri, pasi kruajti kokën iu përgjigj:”Po ti qasemi praktikisht kësaj çështjeje, mund të them se dikush na ka vjedhur çadrën miku im, prandaj i shohim yjet.
hareid
Papirus rex
Hektor12
Locus omnem
Shpesh e pyes veten: Pse duhet ta fsheh dhimbjen? Pse duhet të shtirem se jam në rregull? Mos jam gjë e para grua e lirë mbi të cilën shoqëria ka hedhur baltë? Apo jetoj në iluzionin se do të jem e fundit?
Ndonjëherë më vjen të them: “Nuk jam e lumtur”. Ndiej mërzinë në shpirt, ndiej dhimbjen e të jetuarit. Dua të flas! Të shprehem! Por ndalem, sepse më thonë: “Kështu jemi të gjithë.
Mësohu!”
Çfarë ironie! Të mësohem! Me çfarë? Me robotizimin e të jetuarit?! Vetëm kaq mund të më japë kjo jetë?
E kur u jep zë mendimeve, s’vonon përgjgjja e tyre e njëzëshme: “Ule hundën e s’ke për t’u lënduar e zhgënjyer”.
Nuk kam fuqi të sajoj as edhe një buzëqeshje. Nuk kam fuqi, sepse kjo nuk është më ironi. Kjo është diçka patologjike. Vjen era vdekje. Kësaj i thonë të vdesësh për së gjalli. Nga dikush të shndërrohesh në diçka! Në diçka që e harxhon kohën, që shtyn
ditën. Një Zombi!
(A.R)
#ZONJA_Z
Ndonjëherë më vjen të them: “Nuk jam e lumtur”. Ndiej mërzinë në shpirt, ndiej dhimbjen e të jetuarit. Dua të flas! Të shprehem! Por ndalem, sepse më thonë: “Kështu jemi të gjithë.
Mësohu!”
Çfarë ironie! Të mësohem! Me çfarë? Me robotizimin e të jetuarit?! Vetëm kaq mund të më japë kjo jetë?
E kur u jep zë mendimeve, s’vonon përgjgjja e tyre e njëzëshme: “Ule hundën e s’ke për t’u lënduar e zhgënjyer”.
Nuk kam fuqi të sajoj as edhe një buzëqeshje. Nuk kam fuqi, sepse kjo nuk është më ironi. Kjo është diçka patologjike. Vjen era vdekje. Kësaj i thonë të vdesësh për së gjalli. Nga dikush të shndërrohesh në diçka! Në diçka që e harxhon kohën, që shtyn
ditën. Një Zombi!
(A.R)
#ZONJA_Z
ShKoDRaN_PuRo
Papirus rex
Ne jete do te takoni dy lloje te ndryshem.. Njerez qe do te ndryshojne jeten tuaj.. Dhe ato qe do te prishin jeten tuaj
Mirabel
Locus omnem
copeza reflektimesh dikur kam shkruar...dhe e cuditshme kur keto copeza te hedhura diku , dikush ti perdor pa asnje te drejte !...gjithsesi
Para disa kohesh kam lexuar nje liber ku jeta krahasohej me nje udhetim ne tren
Nje shkrim shume interesant
Jeta eshte si nje udhetim me tren:
Shpesh hypet e zbritet, ndodhin aksidente…ne disa ndalesa ndodhin surpriza te kendshme ne disa te tjera disa te pakendshme
Kur lindim dhe hypim ne tren takojme njerez ne cilet besojme
qe na shoqerojne pergjate gjithe udhetimit
rinderit Tane
Por fatkeqesisht e verteta eshte komplet ndryshe:
Ata zbresin ne nje stacion dhe na lene pa dashurine dhe afeksionin e tyre, pa shoqerine e tyre
Edhe pse shume te tjere hypin ne kete tren dhe behen shume te rendesishem per ne: Jane motrat vellezerit, miqte tane dhe gjithe persona shume te dashur per ne
Disa nga keta qe hipin e konsiderojne kete udhetim si nje shetitje
Disa te tjere gjejne nga ky udhetim vetem trishtim
Ka nga ata qe hipin ne kete tren me deshiren e madhe per te ndihmuar ata qe kane nevoje
Dikush le nje shije te hidhur kur zbret
Dikush hipen dhe zbret aq shpejt saqe veshtire te veme re prezencen e tij
Dikush na ben te habitemi kur zbret dhe na le te bejme kete udhtim vetem
Ka nga ata qe do deshironim te udhetonim por qe vendi prane tyre eshte i zene
Por nuk duhet te shqetesohemi keshtu eshte udhetimi..plot me sfida, endrra,fantazi,shpresa…por pa kthim mbrapa
Kerkojme te bejme kete udhetim ne menyren me te mire te mundshme.
Kerkojme te shkojme mire me te gjithe ata qe bejne pjese ne kete udhetim dhe kerkojme me te miren nga ta
Kujtojme qe ne kete udhetim ka nga ata qe do kene nevoje per ne
sikunder edhe ne per ata, qofte edhe per nje fjale te mire..udhetimi eshte i gjate
Misteri i gjithe ketij udhetimi eshte se asnjehere nuk e dime se kur do zbresim perfundimisht dhe gjithashtu se kur personat qe na shoqerojne do duhet ta bejne, sikunder edhe personi qe do kemi prane nuk dime se kur do ti duhet te zbresi
Une mendoj se do me vi shume keq kur te vi momenti qe do me duhet te zbres nga treni…jam e bindur
Ndarja me miqte qe kam takuar gjate ketij udhetimi do jete e dhimbshme
Ndarja me njerzit me te dashur do jete shume e trishte
Por shpresoj qe heret a vone te gjithe do zbresim ne stacionin qendror me nje valixhe qe para se te niseshim nuk e kishim
Dhe ajo qe me ben te ndihem mire eshte fakti qe kam kontribuar sadopak per te mbushur bagazhin e secilit
Ju..miqte e mi mundohemi te bejme te pamunduren qe te jete nje udhetim qe tia vlej…Te mundohemi qe kur te na duhet te zbresim te kemi lene nje vend bosh qe do te kujtohet gjithmone me nostalgji dhe me kujtime te bukura per ata qe do duhet te vazhdojne udhetimin pas nesh
TE GJITHE ATYRE QE BEJNE PJESE NE TRENIN TIM I UROJ UDHETIM TE MBARE!!
Para disa kohesh kam lexuar nje liber ku jeta krahasohej me nje udhetim ne tren
Nje shkrim shume interesant
Jeta eshte si nje udhetim me tren:
Shpesh hypet e zbritet, ndodhin aksidente…ne disa ndalesa ndodhin surpriza te kendshme ne disa te tjera disa te pakendshme
Kur lindim dhe hypim ne tren takojme njerez ne cilet besojme
qe na shoqerojne pergjate gjithe udhetimit
rinderit TanePor fatkeqesisht e verteta eshte komplet ndryshe:
Ata zbresin ne nje stacion dhe na lene pa dashurine dhe afeksionin e tyre, pa shoqerine e tyre
Edhe pse shume te tjere hypin ne kete tren dhe behen shume te rendesishem per ne: Jane motrat vellezerit, miqte tane dhe gjithe persona shume te dashur per ne
Disa nga keta qe hipin e konsiderojne kete udhetim si nje shetitje
Disa te tjere gjejne nga ky udhetim vetem trishtim
Ka nga ata qe hipin ne kete tren me deshiren e madhe per te ndihmuar ata qe kane nevoje
Dikush le nje shije te hidhur kur zbret
Dikush hipen dhe zbret aq shpejt saqe veshtire te veme re prezencen e tij
Dikush na ben te habitemi kur zbret dhe na le te bejme kete udhtim vetem
Ka nga ata qe do deshironim te udhetonim por qe vendi prane tyre eshte i zene
Por nuk duhet te shqetesohemi keshtu eshte udhetimi..plot me sfida, endrra,fantazi,shpresa…por pa kthim mbrapa
Kerkojme te bejme kete udhetim ne menyren me te mire te mundshme.
Kerkojme te shkojme mire me te gjithe ata qe bejne pjese ne kete udhetim dhe kerkojme me te miren nga ta
Kujtojme qe ne kete udhetim ka nga ata qe do kene nevoje per ne
sikunder edhe ne per ata, qofte edhe per nje fjale te mire..udhetimi eshte i gjate
Misteri i gjithe ketij udhetimi eshte se asnjehere nuk e dime se kur do zbresim perfundimisht dhe gjithashtu se kur personat qe na shoqerojne do duhet ta bejne, sikunder edhe personi qe do kemi prane nuk dime se kur do ti duhet te zbresi
Une mendoj se do me vi shume keq kur te vi momenti qe do me duhet te zbres nga treni…jam e bindur
Ndarja me miqte qe kam takuar gjate ketij udhetimi do jete e dhimbshme
Ndarja me njerzit me te dashur do jete shume e trishte
Por shpresoj qe heret a vone te gjithe do zbresim ne stacionin qendror me nje valixhe qe para se te niseshim nuk e kishim
Dhe ajo qe me ben te ndihem mire eshte fakti qe kam kontribuar sadopak per te mbushur bagazhin e secilit
Ju..miqte e mi mundohemi te bejme te pamunduren qe te jete nje udhetim qe tia vlej…Te mundohemi qe kur te na duhet te zbresim te kemi lene nje vend bosh qe do te kujtohet gjithmone me nostalgji dhe me kujtime te bukura per ata qe do duhet te vazhdojne udhetimin pas nesh
TE GJITHE ATYRE QE BEJNE PJESE NE TRENIN TIM I UROJ UDHETIM TE MBARE!!
Elona Çuliq
Grija e qiellit m’asht ba pellg lotësh nen kambë
ylli i parë i shpresës s’fundit asht zhugatun me shkëlqim t’sforcuem
ulun kambëkryq n’zbrazëtinë e syve, pritja asht ajo çka di me ba ma mirë.
Të kam prit aq gjatë e ngujueme n’kohë, sa me ec nuk di ma
krahët e fluturimit janë gozhdue mbas drunjëve t’ndërgjegjes
e vedin e kam burgosun n’nji qiell t’braktisun nga fryma e drita.
Të pres, edhe pse nuk du që t’vish
të pres nga zakoni i pritjes mbështetun mbas vetmisë t’athët
të pres nga zakoni i pritjes t’nji pranie që tash s’e du unë.
E ti mos u çudit, askush mos të çuditet
edhe atëherë kur rrudhat t’jenë ba dëshmitare t’jetës,
kur n’kopshtin e pritjes prap t’më gjeni lule margarita tuj mbledhun.
Se unë nuk pres për ty, por për vedi
pres për rrëfimet e pritjes e t’buzëve ku rilindnin vjeshtat
dhe për sytë, me ngjyrat e të cilëve mbush kupat e dollive t’Perëndive.
Ai që nuk e ka provue pritjen, më kot lodhet me e kuptue
ankthin që t’ludron përbrenda derisa nji hap tjetër ia mëson
dorazi si një fëmijë i vogël që ka nevojë për ty.
E askush ma mirë se ti ma mësovi pritjen,
hape librin e përrallës akoma t’pa shkrueme e m’the:
vetëm mbasi t’dish me prit, ke me dit me dasht.
Grija e qiellit m’asht ba pellg lotësh nen kambë
ylli i parë i shpresës s’fundit asht zhugatun me shkëlqim t’sforcuem
ulun kambëkryq n’zbrazëtinë e syve, pritja asht ajo çka di me ba ma mirë.
Të kam prit aq gjatë e ngujueme n’kohë, sa me ec nuk di ma
krahët e fluturimit janë gozhdue mbas drunjëve t’ndërgjegjes
e vedin e kam burgosun n’nji qiell t’braktisun nga fryma e drita.
Të pres, edhe pse nuk du që t’vish
të pres nga zakoni i pritjes mbështetun mbas vetmisë t’athët
të pres nga zakoni i pritjes t’nji pranie që tash s’e du unë.
E ti mos u çudit, askush mos të çuditet
edhe atëherë kur rrudhat t’jenë ba dëshmitare t’jetës,
kur n’kopshtin e pritjes prap t’më gjeni lule margarita tuj mbledhun.
Se unë nuk pres për ty, por për vedi
pres për rrëfimet e pritjes e t’buzëve ku rilindnin vjeshtat
dhe për sytë, me ngjyrat e të cilëve mbush kupat e dollive t’Perëndive.
Ai që nuk e ka provue pritjen, më kot lodhet me e kuptue
ankthin që t’ludron përbrenda derisa nji hap tjetër ia mëson
dorazi si një fëmijë i vogël që ka nevojë për ty.
E askush ma mirë se ti ma mësovi pritjen,
hape librin e përrallës akoma t’pa shkrueme e m’the:
vetëm mbasi t’dish me prit, ke me dit me dasht.
Hope
dans ton coeur
Femnes i shkon pak eleganc
pak përkedhelje, pak ledhatim, pak perkujdesje
pak menemadhsi, pak vemendje, pak llastim
i shkon pak delikates, pak buzqeshje, pak stil
pak krenari,
pak rrefuzim,
pak kryefortsi,
pak vendosmeri,
pak heshtje, pak lymje, pak manikyr n'thoj
pak thjeshtesi, pak ecje me hap t'rregullt
pak floke permbi supe,
e pak diçka qe tesh sme vjen nder mend,
femnes i shkon pak nga gjithçka
e ti rrespektoje kte pak me dashni e durim
nese don me e pase tanden
nji femen..
pak përkedhelje, pak ledhatim, pak perkujdesje
pak menemadhsi, pak vemendje, pak llastim
i shkon pak delikates, pak buzqeshje, pak stil
pak krenari,
pak rrefuzim,
pak kryefortsi,
pak vendosmeri,
pak heshtje, pak lymje, pak manikyr n'thoj
pak thjeshtesi, pak ecje me hap t'rregullt
pak floke permbi supe,
e pak diçka qe tesh sme vjen nder mend,
femnes i shkon pak nga gjithçka
e ti rrespektoje kte pak me dashni e durim
nese don me e pase tanden
nji femen..
...Nuk më bën përshtypje , nuk ka se si , që kur nga ti mësova përbuzjen mospërfillese. Sikur të mundje? A do të ishe ti?!
Nuk më bën asgjë përshtypje , që kur u ndesha , krejtësisht e paprimtas përballe ftohtesisë.
Vetëm nuk e kuptoj a jeton ti në mjerimin tënd ,
apo jam unë me marrëzine time prej të dashuruare.
Nuk më bën asgjë përshtypje , që kur u ndesha , krejtësisht e paprimtas përballe ftohtesisë.
Vetëm nuk e kuptoj a jeton ti në mjerimin tënd ,
apo jam unë me marrëzine time prej të dashuruare.