Re: A e shfaq Jezusin Zot Bibla?
LLAZARI
Meqenëse rikthimi në jetë i Llazarit shihet shpesh si mrekullia më e fuqishme që ka kryer Jezusi në Bibël, ne do ta marrim në shqyrtim këtë ngjarje siç përshkruhet në Ungjillin e Gjonit. Është e çuditshme se asnjëri nga shkruesit e ungjijve të tjerë nuk e përmend Llazarin. Sidoqoftë, historia është se Llazari ishte shumë i sëmurë. Motrat e tij, Maria dhe Marta, të shqetësuara nga gjendja e tij, i dërgojnë lajm Jezusit që të vinte e ta shëronte nga sëmundja, por ai shkoi tepër vonë; katër ditë pasi Llazari kishte vdekur.
AI PSHERËTIU
Maria vuri kujën e iu ankua plot vaje Jezusit, duke thënë se po të kishte ardhur në kohë, ndoshta vëllai i saj nuk do të kishte vdekur; nëse ai kishte mundur të shëronte sëmundjet e njerëzve të tjerë, përse nuk do ta kishte shëruar edhe vëllanë e saj që ishte, për më tepër, një mik fort i dashur i tij? Jezusi i tha: “A nuk thashë se po të besosh, do të shohësh lavdinë e Perëndisë?” (Gjoni 11:40) Kushti ishte që ata të besonin. A nuk u kishte thënë ai se besimi mund të lëvizë malet? Ai kërkoi që ta çojnë tek varri. Gjatë rrugës, ai “psherëtiu në frymë” (Gjoni 11:33). Nuk po murmuriste, por po zbrazte ç’kishte në zemër e po i lutej Zotit. Ndërsa ngashërehej hidhur, njerëzit që e rrethonin nuk ishin në gjendje t’i dëgjonin qartë fjalët e tij. Pas fjalëve, “ai psherëtiu”. Kur ishin në të mbërritur tek varri, Jezusi “psherëtiu” përsëri, ndoshta edhe më me zjarr. Zoti e dëgjoi psherëtimën e tij (lutjen e tij) dhe Jezusi mori garancinë se do t’i përmbushej kërkesa. Tani, Jezusi mund të ishte i qetë dhe të urdhëronte ta hiqnin gurin që zinte hyrjen e varrit, në mënyrë që Llazari i vdekur të kthehej nga të vdekurit. Pa këtë garanci prej Zotit, Jezusi (p.q.m.t.) vetëm sa do të kishte vënë veten në rolin e budallait.
SHMANGIA E KEQKUPTIMEVE
Marta solli ndër mend kutërbimin e kufomës, sepse vëllai i saj kishte vdekur prej katër ditësh, por Jezusi e dinte ç’bënte dhe guri u hoq. Atëherë, ai ngriti sytë nga qielli dhe tha:
“O Atë të falenderoj që më ke dëgjuar.
Unë e dija mirë se ti gjithnjë më dëgjon, por i kam thënë këto për turmën që është përreth, që të besojnë se ti më ke dërguar.” (Gjoni 11:41-42)
Çfarë është e gjithë kjo? Shfaqje teatrale? Përse gjithë kjo dramë? Sepse ai e dinte që këta njerëz mendjelehtë e të dhënë pas bestytnive do ta keqkuptonin burimin e mrekullisë. Ata mund ta merrnin atë për “Zot”. Vetëm Zoti mund të rikthejë në jetë të vdekurit. Për të qenë dyfish i sigurtë se njerëzit nuk do ta keqkuptojnë, ai foli me zë të lartë dhe “psherëtima” e tij u shndërrua në të qara drejtuar Zotit për ndihmë. Lutja, për ata që e dëgjonin, nuk ishte koherente, por Ati në qiell e kishte pranuar lutjen e tij; “O Atë, të falenderoj që më ke dëgjuar”.
Jezusi, madje, shtoi: “ti gjithnjë më dëgjon”; me fjalë të tjera, çdo mrekulli e bërë prej tij ishte një përgjigje nga Zoti i Gjithëfuqishëm për lutjet e tij. Çifutët e asaj kohe e kuptuan mirë pozitën e tij, ndaj dhe “lavdëruan Perëndinë”, sikurse na tregon Mateu në një rast, kur ata “…lëvdonin Perëndinë, që u kishte dhënë pushtet të tillë njerëzve.” (Mateu 9
Në të vërtetë, Jezusi tregon arsyet se pse foli me zë të lartë. Ai thotë: “që të besojnë se ti më ke dërguar”. Jezusi ishte, pra, një i Dërguar i Zotit, apo Resulullah, siç e kemi cilësuar në faqet e para të këtij libri.
Fatkeqësisht, përpjekja e Jezusit për të shmangur çdo keqkuptim mbi atë se kush i kreu mrekullitë dhe se ai ishte vetëm një i dërguar i Zotit, dështoi. Të krishterët nuk e pranojnë as kundërshtimin e hapur të vetë Jezusit, as dëshminë e Pjetrit, i cili është “Guri”, mbi të cilin Jezusi do të ndërtonte, siç besohet, Kishën e tij. Pjetri dëshmon me vërtetësi:
“Burra të Izraelit, dëgjoni këto fjalë: Jezusi Nazareas, njeriu i dëftuar nga Perëndia ndër ju me vepra të fuqishme, me mrekulli dhe shenja që Perëndia bëri ndër ju me anë të tij, siç edhe vet e dini...” (Veprat e Apostujve 2:22)
SITUATA, JO E PASHPRESË
I njëjti mesazh është përsëritur nga Zoti i Madhëruar në Kuranin e Shenjtë, në vargun 49 të surës 3, ku Allahu na bën të qartë se çdo shenjë apo mrekulli që Jezusi bënte, ndodhte “bi-idhni’l-Lah”, pra, “ME LEJEN E ALLAHUT”. Jezusi vetë thotë kështu, Pjetri thotë kështu dhe Zoti thotë, gjithashtu, kështu; por kundërshtuesët kryeneçë nuk duan të dëgjojnë: paragjykimi dhe bestytnia nuk vdesin lehtë. Detyra jonë është, thjesht, të përcjellim qartë Mesazhin. Ç’të mbetet, ia lemë Zotit. Çështja, në fund të fundit, nuk është krejt e pashpresë, sepse Allahu, në Librin e Tij të Shenjtë, na tregon:
“E disa prej tyre* janë besimtarë, por shumica e tyre janë larg rrugës së Zotit.” (Kurani i Shenjtë 3:110)