Hajdegeri e shikon me ftohtësi gjendjen njerëzore (condition humaine) , dhe dëshmon se ekzistenca është e poshtëruar. I vetmi realitet në të gjithë shkallën e qënieve është 'shqetësimi'. Për njeriun e humbur nëpër botë e në angazhimet e saj , ky shqetësim është një lloj frike e shkurter rrëshqitëse. Por kur kjo frikë bëhet e ndërgjegjshme për vetveten , ateherë shndërrohet ne ankth , gjenja e perjetshme e njeriut të kthjellët , "tek i cili ekzistenca gjen rrugën e humbur"....