Tema e ditës

Sharoni apo Rugova? A ka ndonje ketu ne forum qe mund te me thote sa sa i intereson shendeti i Sharonit? Mediat shqiptare (sidomos TV) pervec rasteve qe deformojne qellimisht informacionin qe japin, shume shpesh publikojne ne krye te listes shume lajme qe kane pak ose aspak interes per publikun shqiptar. Dje thuajse ne te gjitha TV kryesore pervec lajmeve nga Shqiperia, vendin kryesore e zinte shendeti i kryeministrit izraelit Sharon. Kujt i intereson nje lajm i tille??? Pse nuk publikohen ndonje lajm per shendetin e Rugoves, meqe ky fakt tani po behet faktor per vonesat ne shpejtimin e bisedimeve... Ne Serbi jane shume me te interesuar se ne Shqiperi, madje nje media serbe shkoi deri atje sa te shpallte se Rugova kishte vdekur, nderkohe qe mediat shqiptare as qe nuk e prekin kete ceshtje.

A ka me bes dhe mikpritje shqiptari??? Duke pare gjendjen e shqiperise se sotme gjithashtu dhe karakterin dhe sjelljen e njerezve tane sot ne shqiperi lind me te vertete pyetja se a ka pasur ndonjehere dhe a ka me njohje identiteti,bese,bujari e mikpritje shqiptari

kush jeton me shprese vdes ne vrim te halese. do thoni po kjo ç'qe? eshte historia e 100 viteve te fundit te atdheut tone. si ka mundesi te kete qene gjithone keshtu? e tashmja shpjegon te kaluaren. PS: otto plani y duhet perfeksionuar, duhet nje Sepp Dietrich. per te filluar aplikimin e pikave te tjera. PS 2: gjum te embel, te tjerve

Albania - the "Africa of Europe" Nuk e kuptoj persosmerisht anglishten.. por ky artikull te rrenqethka mishin edhe pa ditur anglisht.. me krahasimet e goditura ne te KLIKONI KETU POSHTE PER TE PARE SHKRIMIN.. http://www.capetocape.org/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=31 pasi te keni pare shkrimin jepni voten tuaj!

SKANDALI I CIA-s NE PERSHKRIMIN E SHQIPERISE!!? Faqja zyrtare e CIA-s e cila ka te dhena per tere boten shikojeni se si e pershkruan Shqiperine,mes tjerash kur flitet per gjuhen shqipe thuhet: Languages: Albanian (Tosk is the official dialect), Greek " cka do te thote me pak fjale ; "Gjuha: Shqipe(Toskerishte eshtye dialekti zyrtar),Greke! Ja dhe linku ku mund ta gjeni kete! http://www.cia.gov/cia/publications/factbook/geos/al.html Une nuk di te gjej nje menyre per te ndrequr kete skandal pse per kete duhet te protestojne ata qe jane kompetente !!?

D'Alema flet për BBC në Shqip D'Alema flet për BBC në Shqip http://www.albforumi.com/pf/lidhje//412773603-20051229121410guri_dalema.203jpg http://www.bbc.co.uk/albanian/news/2005/12/051229_dalema_guri.shtml Ish-kryeministri italian në intervistë për BBC-në Ish-kryeministri italian, Massimo D'Alema, i dha një intervistë ekskluzive programit BBC SOT të seksionit shqip të BBC-së. Kryeministri i parë ish-komunist i Italisë flet për përfshirjen e vendit të tij në fushatën e bombardimeve kundër ish-Jugosllavisë, për operacionin e shpëtimit të udhëheqësit të shqiptarëve të Kosovës, Ibrahim Rugova, dhe për statusin e Kosovës si dhe për marrëdhëniet me Shqipërinë. Me zotin D'Alema në zyrën e tij në shoqatën "Italianët Evropianë", të themeluar prej tij, në Romë, bisedoi Gëzim Guri. BBC: Dua ta filloj këtë intervistë me vendimin tuaj më të rëndësishëm gjatë kohës kur ishit kryeministër, pjesëmarrjen e Italisë në fushatën e bombardimeve në ish-Jugosllavi: A hytë ju në këtë luftë se nuk kishit zgjidhje tjetër apo se ju vetë u bindët se këto sulme ishin të pashmangshme? D'Alema: Natyrisht, kur merret një vendim për përdorimin e forcës dhe bombardimeve ajrore, ai është gjithnjë një vendim dramatik. Është e qartë se po të kishte qenë e mundur që agresioni serb në Kosovë të ndalohej me mjete të tjera, nëpërmjet politikës apo diplomacisë, ne do të kishim preferuar të përdornim këto mjete të tjera. Gjithësesi, ishte e qartë se bashkësia ndërkombëtare dhe Evropa nuk mund të qëndronin duarkryq përballë këtij agresioni. Prandaj vendosëm së bashku, pikërisht sepse nuk kishte mjete të tjera, se gjëja e drejtë që duhej bërë, ishte ndërhyrja ushtarake për ta detyruar Serbinë që t'i tërhiqte ushtarët e saj nga Kosova. Unë vetë në prag të këtij operacioni ushtarak, në orët e para të agresionit serb në Kosovë, vizitova kufirin mes Kosovës dhe Shqipërisë; shkova në Kukës. Pashë refugjatët që vinin përmes pikës kufitare të Morinit. Atje kishin filluar të mbërrinin edhe ndihmat e para të qeverisë shqiptare, por kishte edhe shumë vullnetarë italianë dhe disa shoqata. Kur pashë ata njerëz të dëshpëruar që mbërrinin në kufi duke marrë me vete edhe persona të plagosur, të sëmurë, të moshuar e fëmijë, e kuptova se ç'tragjedi po ndodhte në Kosovë dhe se duhej të ndërhynim për ta ndaluar atë tragjedi. BBC: A ndikoi frika e kësaj vale masive refugjatësh nga Kosova, të cilët mund të përfundonin në Itali, në vendimin tuaj për t'iu bashkangjitur vendeve që morën pjesë në këtë operacion? D'Alema: Nuk e besoj se kjo ishte arsyeja kryesore. Besoj se Evropa kishte duruar dhe toleruar shumë gjatë, nëntë vjet lufte civile në Ballkan. Kjo luftë ballkanike kishte çuar në vdekjen e më shumë se 300 mijë vetëve. Ishte një gjendje e patolerueshme dhe ne duhej të ndërhynim për t'i ndaluar këto konflikte, jo vetëm konfliktin mes serbëve dhe shqiptarëve në Kosovë, por edhe konflikte të tjera, si ai në Bosnjë. Evropa duhet të vepronte. Ne ishim të shqetësuar për problemin e refugjatëve, para së gjithash për rrezikun e një katastrofe humanitare, për shkak se qindra mijëra refugjatë po mblidheshin në një vend të varfër si Shqipëria, e cila, sigurisht, nuk kishte mundësi t'i përballonte të gjithë këta refugjatë pa ndihmën ndërkombëtare. Prandaj, ne ndërmorëm një operacion humanitar me një prani kryesisht italiane për të ofruar ndihmë. Për të mos i lënë një barrë shumë të rëndë Shqipërisë, ne transferuam një pjesë të refugjatëve në vende të tjera, si në Itali apo Gjermani, ku ata u strehuan përkohësisht. Ne gjithashtu dërguam ndihma në Shqipëri për ngritjen e kampeve për refugjatët. Unë mendoj se ky ishte një operacion shumë pozitiv që shmangu një katastrofë humanitare dhe ofroi ndihmë për qindra, mijëra refugjatë. BBC:A është kjo në vazhdën e tezës suaj gjatë kësaj periudhe "ushtarë në Ballkan, jo bomba"? D'Alema: Për mendimin tim problemi ishte se, fillimisht, duheshin bërë përpjekje për ta parandaluar konfliktin, pra edhe bombardimet, me vendosjen e një misioni të madh vëzhguesish ndërkombëtarë. Kjo përpjekje u bë edhe gjatë periudhës së negociatave, siç ishte rasti i Rambujesë. Në Kosovë dërguam një mision vëzhguesish të OSBE-së. Prania e tyre në terren shërbente si një mjet frenues; ishte, le të themi, jo një forcë ndërmjetëse, por një forcë kontrolli, nëse mund ta quajmë kështu. Ne në atë periudhë ishim në favor të forcimit të këtij misioni, pikërisht për ta parandaluar konfliktin dhe mbi të gjitha për të parandaluar agresionin serb. Mirëpo, në këtë moment ndodhi masakra e Reçakut. Padyshim, ky ishte një moment shumë dramatik. U kuptua që rreziku i zbatimit të një politike të spastrimit etnik ishte shumë i madh dhe se duhej të vepronim me më shumë forcë. Ende nuk ishte momenti për të marrë një vendim për ndërhyrje ushtarake. Por, nuk ka dyshim se kjo masakër pati një ndikim shumë të madh mbi opinionin publik. BBC:A ishte ky momenti që e ndau Milosheviçin prej jush si Evropë? D'Alema: Po, ishte një moment shumë negativ për serbët, dhe udhëheqja serbe mbante një përgjegjësi shumë të rëndë për këtë. Besoj se kjo masakër ishte një sinjal se udhëheqësit e atëhershëm në Beograd nuk kuptonin logjikë tjetër përveç asaj të forcës. Kjo është e vërteta. BBC:Gjatë kësaj periudhe, qoftë gjatë bombardimeve apo gjatë bisedimeve në Rambuje, a jeni takuar me zyrtarë të lartë të Beogradit? D'Alema: Unë kam pasur rastin që të takoj Milutinoviçin. Ishte një takim privat, jozyrtar. Ai kishte ardhur në Romë privatisht, për arsye mjekësore. Kishim të njëjtin mjek, më saktë të njëjtin dentist, të cilin unë e kam mik. Dentisti, një italian që ka jetuar disa vjet dhe ka studiuar në Jugosllavi, na organizoi një takim privat. BBC:Keni pasur të njëjtin dentist megjithatë pikëpapjet nuk besoj se kanë qenë shumë të njëjta se si duhej të zgjidhej çështja e Kosovës, apo jo? D'Alema: Duhet të them që më bëri shumë përshtypje diçka. Ne u takuam dy ditë pas masakrës së Reçakut dhe unë ia thashë shumë qartë Milutinoviçit: "Ju nuk e kuptoni që këtë herë Evropa, NATO-ja, amerikanët, ne, nuk do të qëndrojmë duarkryq por do të veprojmë". Ai më tha se nuk më besonte dhe se mendonte se këto ishin kërcënime pa asnjë bazë. Sipas tij, NATO-ja dhe Evropa nuk do të rrezikonin kurrë që të ndërhynin në çështjen e Kosovës që, sipas tij, ishte çështje e brendshme e Jugosllavisë. Mendoj se serbët bënë një gabim të rëndë me këtë vlerësim. Unë vetë ia thashë shumë qartë Milutinoviçit: "Nëse vazhdoni në këtë rrugë, ne do të veprojmë. Nuk duhet të mendoni se do të rrimë duarkryq". Por, ai nuk më besoi. BBC:Në maj të vitit 1999, kur ju ishit kryeministër, udhëheqësi i shqiptarëve të Kosovës, Ibrahim Rugova, krejt papritur mbërrin në Itali. Si ndodhi kjo? D'Alema: Ishte një operacion vendimi për të cilin u mor nga qeveria italiane, nga pala jonë dhe nga unë në mënyrë të veçantë. Isha i bindur që Rugova ishte njeriu i duhur për të administruar periudhën e pasluftës në Kosovë. Isha i shqetësuar se në periudhën e pasluftës në Kosovë mund të mbizotëronin grupe më ekstremiste, më islamike, më të lidhura me fundamentalizmin islamik që vepronin në atë kohë. Prandaj, ne vendosëm të ndërmerrnim një operacion për të liruar Rugovën, për ta sjellë në Itali dhe për të krijuar kushtet që ai të kishte mundësi që të ishte protagonist i periudhës së pasluftës në Kosovë. Le të themi se negociuam për lirimin e tij. I bindëm serbët se ishte në interesin e tyre që të shmangnin një regjim të llojit islamik ne Kosovë. Kur u krijuan kushtet, agjentët e shërbimeve tona të fshehta shkuan dhe morën Rugovën. Unë nuk mund t'i tregoj të gjitha hollësitë, por ishte një operacion që nuk u krye rastësisht. Ishte një vendim politik nga ana jonë për të cilin informuam amerikanët. Ata ishin mjaft të shqetësuar dhe kishin dyshime por, në fund, edhe Presidenti Klinton më dha të drejtë për këtë operacion. Më kujtohet se kur Rugova mbërriti në Itali, një gazetë e madhe italiane botoi një artikull editorial në të cilin shkruhej se operacioni ynë kishte vetëm vlera humanitare por, politikisht, Rugova ishte një kufomë. Në fakt, Rugova fitoi rreth 50% të votave, çka tregon se shpesh edhe gazetat nuk kuptojnë mirë se çfarë ndodh. BBC: A i keni koordinuar hapat tuaj si qeveri italiane me Vatikanin gjatë kësaj periudhe? D'Alema: Po, sigurisht që pati konsultime. Nuk mund të them se ka pasur koordinim por, sigurisht, ka pasur konsultime, kryesisht, për të mbajtur hapur kanalet diplomatike. Sepse, ndërsa vazhdonte presioni ushtarak dhe bombardimet, ne bënim përpjekje që ta zhbllokonim gjendjen edhe nëpërmjet rrugëve diplomatike. Këtu mund të përmend Rusinë dhe ndikimin e saj mbi Beogradin. Do të veçoja misionin e ish-kryeministrit rus Çernomyrdin në Beograd. Përpara se të shkonte në Beograd, ai erdhi në Romë dhe përpara se të nisej për në Beograd, zhvilluam një bisedë telefonike me Presidentin Klinton, nga Pallati CIGI, që është selia e Kryeministrisë. Këtë e bëmë për të koordinuar më mirë se me ç'gjuhë i duhej folur Milosheviçit. Pra, pati një aktivitet të dendur politik dhe diplomatik ku u përfshih edhe Vatikani, por jo vetëm ai, dhe që u zhvillua paralelisht me konfliktin. BBC:Çfarë mendonit për UÇK-në gjatë periudhës së konfliktit dhe a ndryshoi mendimi juaj për këtë lëvizje? D'Alema: UÇK-ja përbëhej nga shumë grupe dhe persona. Pjesërisht, UÇK-ja përfaqësonte një brez të ri shqiptarësh, vullnetin e shqiptarëve të Kosovës për të rrezikuar. Por, në këtë lëvizje bënin pjesë ekstremistë dhe persona përgjegjës për krime shumë të rënda. Ky shqetësim që ne kishim ishte i bazuar dhe u vërtetua më vonë edhe nga faktet. Ish-kryeministri italian në intervistë me gazetarin Gëzim Guri BBC:A mendoni se Serbia pas Milosheviçit ka ndërmarrë të gjitha hapat për t'u penduar ndaj etnisë së cilës ajo i bëri agresion? D'Alema: Unë them se periudha e pasluftës ka qenë shumë komplekse, shumë e lodhshme dhe me shumë vuajtje në Kosovë. Nga njëra anë, sigurisht, kjo ishte përgjegjësi e qëndrimit të serbëve edhe më pas, në kuptimin se largimi i Milosheviçit nuk shënoi fundin e nacionalizmit serb. Ishte e natyrshme që kështu do të ndodhte. Nga ana tjetër, sipas meje, edhe në radhët e shumicës shqiptare ka pasur tendenca ekstremiste që e kanë bërë shumë të vështirë jetën e serbëve në Kosovë. Ka pasur episode shumë të rënda, ka pasur qindra të vrarë apo sulme mbi objektet fetare. Dhe këto janë gjëra shumë të rënda. Unë e them këtë sepse mendoj që bashkësia ndërkombëtare duhej të kishte bërë më shumë për t'i parandaluar këto incidente. Pra, bashkëjetesa mes serbëve dhe shqiptarëve ka rezultuar një proces shumë i vështirë pas luftës. Kjo perspektivë e bashkëjetesës ndëretnike, të cilën e uronim të gjithë ne, doli se ishte shumë, shumë e vështirë. BBC: Ish-presidenti i Finlandës, Marti Ahtisari përballet tani me misionin e dytë në Ballkan - misioni i parë ishte që të bindte Milosheviçin që të pranonte kushtet e bashkësisë ndërkombëtare për të larguar trupat nga Kosova, misioni i tanishëm është që të gjejë një të mesme midis dy qëndrimeve shumë të skajshme, qëndrimit të shqiptarëve të Kosovës dhe qëndrimit të Serbisë. A mendoni se ai do të ketë sukses në këtë mision të dytë? D'Alema: Unë nuk kam aftësi hyjnore për të bërë parashikime. Shpresoj që po. Unë besoj se, natyrisht, duhet të mbajmë parasysh se çfarë përfaqëson Kosova për serbët nga këndvështrimi historik dhe kulturor. Kosova është një rajon që, për arsye historike, popullohet kryesisht nga shqiptarët, por aty ndodhen gjurmë të qytetërimit dhe fesë së serbëve. Dhe kjo do të thotë se këto dy realitete duhet të bashkëjetojnë. Nuk besoj se do të ishte e pranueshme që gjurmët e qytetërimit dhe të fesë së serbëve të shkatërroheshin, siç u përpoq dikush. BBC:A nuk do të ishte një tezë e rrekishme në Ballkan që t'i referoheshim historisë së para disa shekujve? Fjala vjen, ka shenja të civilizimit të lashtë grek apo romak edhe në Shqipëri... D'Alema: Nuk ekziston as dyshimi më i vogël që djepi i mbretësisë serbe ndodhet në Kosovë. Ky është një fakt historik. Atje ndodhen manastiret më të rëndësishme dhe serbët u tërhoqën më në veri pasi u mundën nga perandoria otomane. Mund ta themi ose jo, por kjo është e vërteta. Është e vërtetë qe ka gjurmë të rëndësishme. BBC: Kjo është historia, por a duhet të shërbejë ajo si bazë tani për gjetjen e zgjidhjes për statusin Kosovës? D'Alema: Pikënisja, sipas meje, është se të ardhmen e një kombi e vendos populli i tij, jo monumentet. Kjo nuk ka dyshim. Por, bashkësia ndërkombëtare duhet të garantojë respektimin e pakicës serbe, të historisë, traditës dhe kulturës së saj. Sepse, ka të drejta të pakicave që janë të padiskutueshme për t'u respektuar nga popullsia shumicë. Kështu shtrohet çështja. Të drejtat e pakicave nuk vendosen demokratikisht. Të drejtat e pakicave janë parime të pashkelshme. Dhe, bashkësia ndërkombetare duhet t'i garantojë ato. Unë mendoj se duhet gjetur një zgjidhje që të mbajë parasysh këto aspekte të ndryshme. Ajo që ka ndodhur në realitet për disa vjet në Ballkan ka qenë nje proçes i frikshem. E kam fjalën për krijimin e shteteve etnike, të pamundësisë së bashkëjetesës. Unë mendoj se nëse vazhdohet kështu, duke copëzuar Ballkanin mbi baza etnike apo fetare, atëherë edhe bashkëjetesa do të jetë e brishtë. Mendoj se ekzistenca e shteteve etnike e fetare, ku njerëzit nuk mësohen të bashkëjetojnë duke respektuar njëri-tjetrin, në fund të fundit rrezikon të çojë në konflikte të reja. Edhe për sa kohë ne mund të mbajmë mijëra e mijëra ushtarë në të gjithë Ballkanin për të mos lejuar që ortodoksët, myslimanët, apo katolikët të vriten mes tyre? Nuk mendoj se mund të qëndrojmë në Ballkan edhe për 100 vjet. Pra, duhet që ortodoksët, katolikët, dhe myslimanët të mësojnë se si të bashkëjetojnë dhe jo të vriten. BBC:Pavarësisht nëse e pranoni apo jo, a e quani një opsion pavarësinë e Kosovës? D'Alema: Nga këndvështrimi im, unë besoj se objektivi që ne kishim nuk ishte pavarësia e Kosovës. Ne menduam se mund të krijoheshin kushte për një autonomi të Kosovës në kuadrin e një federate jugosllave, sigurisht, mbi baza të reja që nuk mund të ishin ato të dominimit të nacionalizmit serb, por mbi baza të reja ku serbët, kosovarët, malazezët të bashkëjetonin me njëri-tjetrin. Sigurisht, çdo zgjidhje duhet te pranohet nga qytetarët e Kosovës, ajo nuk mund të imponohet nga jashtë. Ekzistenca e një shteti të vogël kosovar, sipas meje, nuk është një perspektivë e shkëlqyer, qoftë edhe nga ana ekonomike. Po shkojmë drejt një bote ku po kapercehen kufijtë, me procese integruese që i kalojnë kufijtë kombëtarë. Ne jemi të angazhuar në Evropë për krijimin e një Bashkimi Evropian të madh, ku të mos ketë me kufij, ku të ketë institucione polike të përbashkëta. Ajo që ndodh në Ballkan është kundër frymës së kohës. Ne jetojmë në kohën kur po kapërcehen kufijtë kombëtarë, ndërsa në Ballkan po lindin një dyzinë shtetesh të rinj, përmasat e të cilëve janë pak a shumë sa gjysma e një krahine italiane. Sipas meje, edhe nga pikëpamja ekonomike, këto shtete kanë shumë pak mundësi që të kenë sukses. Ajo që po ndodh në Ballkan është një fatkeqësi e vërtetë. Ky është mendimi im si mik po, natyrisht, janë qytetarët e Ballkanit ata që vendosin për fatet e tyre. Megjithatë, ideja e krijimit të këtyre mikrokombeve të shumta është një ide krejtësisht antihistorike. Kjo ndodhte në vitet 800, tani jemi në mijëvjeçarin e tretë. BBC:Kam lexuar në një intervistë tuajën se jeni shprehur se tragjedia e Kosovës pati edhe aspektin e saj pozitiv, pasi për herë të parë Bashkimi Evropian dhe bashkësia ndërkombëtare në përgjithësi u angazhua për stabilizimin e rajonit dhe stabilizimin demokratik të tij. A mos vini re ndonjë tërheqje nga ky angazhim? D'Alema: Unë mendoj se në çështjen e Kosoves u pranua se përballë shkeljes së të drejtave të njeriut, përballe rrezikut të një katastrofe humanitare, bashkësia ndërkombëtare nuk mund të kufizohet vetëm tek respektimi i një koncepti të vjetër, tek sovraniteti kombëtar. Unë mendoj se kjo është e drejtë. Përballë rrezikut te katastrofës humanitare, masakrimit të popullsisë civile, bota duhet të veprojë, duhet të ndërhyjë me mjetet e nevojshme. Nga ky pikëvështrim, edhe nga këndvështrimi i të drejtës ndërkombëtare, Kosova përfaqëson një moment të rëndësishëm, sipas meje, pozitiv edhe për sa i përket marrjes së përgjegjësise nga ana e Evropës. Tani ky tranzicion i Kosovës duhet të shkojë drejt një përfundimi. Nuk mund të mendojmë se Kosova do të mbetet përgjithmonë nën një administratë të huaj. Nuk më duket se në këtë çast ka një mosrespektim të angazhimeve që kemi marrë, nuk ka një heqje dorë nga përgjegjësia që kemi marrë. Ekziston një vullnet i bashkësisë ndërkombëtare që ta çojë çështjen e Kosovës drejt një përfundimi të qëndrueshëm, që ta nxjerrë Kosovën nga administrimi ndërkombëtar. Gjendja e tanishme nuk është e drejtë as për qytetarët e Kosovës. BBC: Pas asaj që ndodhi në Kosovë, Bashkimi Evropian ishte promotor i një angazhimi të bashkësisë ndërkombëtare për një stabilizim të rajonit, për të filluar hapa konkretë dhe të mëdhenj për stabilizimin e rajonit. Si kanë ecur këto hapa? D'Alema: Unë nuk jam në gjendje të bëj një vlerësim sepse nuk kam një tabllo të plotë. Ndjesia ime është se përsa u përket angazhimeve ekonomike punët nuk kanë ecur mirë. Gjithë ajo perspektivë për të pasur një nismë drejt Ballkanit, për të favorizuar zhvillimin ekonomik të Ballkanit, është një nismë që ka dhënë rezultate shumë modeste. Në fakt, gjendja ekonomike në Kosovë është shumë negative. BBC: A e ka luajtur Italia rolin që i takon, si një fuqi rajonale, me fqinjin e saj në anën tjetër të Adriatikut, me Shqipërinë? D'Alema: Unë besoj se Italia ka ndjekur një politikë miqësie ndaj Shqipërisë. Italia, sigurisht, që ka shoqëruar proçesin e rimëkëmbjes së Shqipërisë pas rënies së regjimit komunist të Enver Hoxhës. Gjatë gjithë këtyre viteve Italia ka ndjekur një politikë miqësie. Ndërhyrja italiane në Shqipëri në momentet e kaosit, të rrezikut të luftës civile, qe një ndërhyrje e rëndësishme dhe një garanci për ruajtjen e stabilitetit. Ajo ishte e rëndësishme edhe nga pikëpamja thjesht humanitare. Ekziston një integrim i fortë ekonomik mes Italisë dhe Shqipërisë. Ka shumë investime italiane, shumë më tepër se ç'thonë statistikat zyrtare. Në Itali ka një komunitet shumë të madh shqiptarësh dhe besoj se paratë që ata dërgojnë në atdhe, përbëjnë një prej burimeve të pasurisë për Shqipërinë. Ne kemi përballuar bashkërisht problemin dramatik të emigracionit klandestin, e kemi vënë nën kontroll këtë fenomen dhe tani nuk i shohim më gomonet dhe gjithë ato që përjetuam disa vite më parë. Kemi pasur bashkëpunim në fushën ekonomike, atë të sigurisë dhe të ndihmave humanitare. Në kohën e konfliktit në Kosovë ndërhyrja humanitare italiane qe shumë e rëndësishme. Më duket, pra, se Shqipëria ka gjetur tek Italia një fqinje që i është gjendur pranë në momente të vështira. Natyrisht, siç ndodh në këto raste, ka pasur edhe gabime dhe situata të tensionuara, por në përgjithësi më duket se mes Italisë dhe Shqipërisë ka një marrdhënie pozitive. Dhe, mbi të gjitha, deti që na ndan dhe kanali i Otrantos është më i qetë dhe më i sigurtë se ç'ishte shtatë, tetë, apo dhjetë vjet më parë. BBC:Personalisht, për herë të parë e kam dëgjuar emrin 'Kanali i Otrantos' kur isha fëmijë. Një notar italian vinte dhe thyente rekord, duke e përshkuar Kanalin e Otrantos me not. Pra, ishte një lloj kanali paqeje dhe bashkimi. Mirëpo, më pas ai u shndërrua në një varrezë për shumë shqiptarë... D'Alema: Nuk është më kështu. Ka qenë kështu deri para disa vjetësh. Vitet e fundit ne nuk kemi patur episode mbytjesh, nuk kemi parë gomone apo klandestinë që të zbarkojnë në brigjet e Pulias. I gjithë trafiku i klandestinëve tani vjen nga vende të tjera në jug të Italisë. Ky fenomen që ka qenë dramatik, me incidente tragjike ku kanë vdekur shumë vetë. Tani nuk ndodh më. Tani ka një gjendje sigurie relative, falë bashkëpunimit mes Italisë dhe Shqipërisë. Ekziston një bashkëpunim shumë i ngushtë mes policisë së dy vendeve, në luftën kundër grupeve mafioze që kontrollojnë trafikun e klandestinëve, por edhe një bashkëpunim ushtarak. Pra, Kanali i Otrantos është kthyer në një det të sigurtë ku njerëzit nuk vdesin më. BBC:Megjithatë, këta njerëz që do të kalonin ilegalisht, janë njerëz që duan të vijnë në Itali për motive të ndryshme. A do të ketë hapësira të tjera në fushën e lehtësimit të regjimit të vizave që ata të kenë shpresë që të shkojnë legalisht në Itali? D'Alema: Le t'i themi gjërat siç janë. Unë mendoj se ne mund të kemi një politikë emigracioni të ligjshëm. Mundësia për të hyrë lirisht, për të emigruar lirisht në Itali, më duket vërtet problematike, sepse kemi kuota. Ja ku qëndron problemi. Një pjesë të mirë të emigracionit të paligjshëm e përbëjnë personat që hyjnë në Itali me viza turistike. Kur këto viza skadojnë, ata zhduken. Pra, nëse ka një rezistencë nga ana italiane për të garantuar qarkullimin e lirë, kjo vjen nga fakti që tashmë vizat turistike janë bërë mjeti kryesor i emigracionit klandestin në vendin tonë. Bashkepunimi mes Italisë dhe Shqipërisë duhet forcuar duke parandaluar dhe luftuar emigracionin klandestin, duke lejuar një emigracion të ligjshëm në përputhje me politikën e kuotave dhe duke hedhur hapa për një integrim më të fortë ekonomik. Ne sigurisht kemi potenciale të mëtejshme, mundësi për zhvillim dhe investime. Shumë do të varet edhe nga shkalla e sigurisë së brëndshme të Shqipërisë, nga zhvillimi i saj, nga niveli i përgatitjes së fuqisë punëtore. Unë vetë çova për herë të parë Panairin Levante në Tiranë, për të vendosur një urë mes dy brigjeve të Adriatikut. Kjo është politika që duam të vazhdojmë të ndjekim. BBC:Përmendët se këtu në Itali ka një komunitet të madh shqiptarësh. A ka ndryshuar ndër vite imazhi i italianëve për këtë komunitet, dhe imazhi juaj personalisht? D'Alema: Nuk kam pasur kurrë ndonjë mendim negativ për komunitetin shqiptar në Itali. Për fat të keq, në gjirin e komunitetit shqiptar ekziston një element kriminaliteti, siç ekziston edhe mes vetë italianëve, le ta themi hapur këtë. Ky kriminalitet italo-shqiptar merret veçanërisht me shfrytëzimin e femrave dhe ka pasur karakteristika të përdorimit të dhunës dhe poshtërimit. Për fat të keq ekziston ky aspekt. Por, nuk është fjala për shqiptarët në përgjithësi, por për elementë të kriminalitetit, për marrëdhëniet që janë krijuar mes organizatave kriminale italiane dhe shqiptare. Ato dallohen sidomos për përdorimin e dhunës dhe shfrytëzimin të grave. Kjo ka ndikuar negativisht edhe mbi imazhin. Por, unë e di mirë se bashkëpunimi mes organeve të drejtësisë të të dy vendeve dhe puna shumë e mirë dhe e rëndësishme e Prokurorisë së Përgjithshme në luftën kundër krimit në Shqipëri, ka pasur shumë rezultate pozitive. Ne duhet të luftojmë kriminalitetin, duhet ta luftojmë atë sepse ky është një kusht për sigurinë e Shqipërisë dhe të Italisë. Natyrisht që ky lloj kriminaliteti është ushqyer kryesisht me të rinj, me gra e vajza që janë sjellë në Itali me mirazhin e punës dhe të mirëqënies, por, në të vërtetë, janë shfrytëzuar sikur të ishin kafshë. BBC: A ju shqetëson fakti që kur një barist në Vareze vritet nga një shqiptar, bëhet shumë bujë dhe ka një ndjenjë linçimi te komuniteti vendas, gjë që nuk do të kishte ndoshur nëse ai do të ishte vrarë nga një italian apo qytetar i një vendi tjetër të BE-së? D'Alema: Po. Unë mendoj se shfaqje të tilla të racizmit janë të patolerueshme. Është e qartë se ka pasur një instrumentalizim të situatës. Vënia e shenjës së barazisë mes emigracionit dhe kriminalitetit është e gabuar dhe përdoret për arsye politike nga segmente të së djathtës në Itali. Mendoj se mes emigrantëve ekziston një lloj treguesi kriminalitëti, ashtu siç ka një tregues kriminaliteti edhe mes italianëve. Jam kundër linçimit sepse kjo është e papranueshme kundër çdokujt. Është e qartë që ky rast u instrumentalizu. Por është e vërtetë se ne duhet të bëjmë më shumë së bashku për të parandaluar dhe luftuar kriminalitetin, për të evituar çdo lidhje mes pushtetit politik dhe botës së krimit. Unë e njoh mjaft mirë gjëndjen në Shqipëri dhe masat që janë marrë për të luftuar korrupsionin, përfshirë disa sektorë të forcave të rendit. Është vepruar me shumë guxim prej disa vitesh. Situata e Shqipërisë është komplekse. Ajo që dua të them është se ne duhet të hedhim poshtë dhe të luftojmë çdo shfaqje racizmi, por, njëkohësisht, duhet të veprojmë me vendosmëri për të luftuar kriminalitetin, për të luftuar lidhjet që ekzistojnë mes segmenteve të kriminalitetit italian dhe atij shqiptar, që merren me shfrytëzimin e prostitucionit dhe trafikun e drogës. BBC: Tani që nuk jeni më në pushtet, çfarë lidhjesh keni ju personalisht me Shqipërinë? D'Alema: Vazhdimisht kam pasur rastin të takoj eksponentë të politikës shqiptare edhe këtu në Itali, kam takuar disa përfaqësues të qeverisë së mëparshme. Në zgjedhjet e fundit e majta humbi duke u përçarë, gjë që i ndodh shpesh të majtës. Tani në Shqipëri ka një qeveri të re, por unë kam pasur shumë raste për të takuar ministra të qeverisë së mëparshme si në Itali, ashtu edhe në takime ndërkombëtare, sepse i përkasim së njëjtës familje socialiste. Unë vetë isha në Shqipëri këtë verë. Kam kaluar një pjesë të pushimeve në Shqipëri për të treguar se sa i sigurtë është kanali i Otrantos. Unë lundrova vetë në kanalin e Otrantos dhe pastaj përgjatë bregdetit shqiptar dhe atij të Malit të Zi. Duhet të them se në Mal të Zi pashë kontrabandistët italianë, pashë se ata kishin zënë vend mirë, mirë në sektorët publikë. Kjo dukej sheshit. Ndërsa në Shqipëri jo. Në Shqipëri pashë motovedetta italiane ku punonin bashke Guardia di financa italiane dhe rojet bregdetare shqiptare, pata ndjesinë e një sigurie më të madhe, pikërisht falë bashkëpunimit mes Italisë dhe Shqipërisë. Tani brigjet e Shqipërisë janë brigje të sigurta sepse ka një prani ushtarake italiane dhe shqiptare, si dhe një bashkëpunim shumë të ngushtë që sipas meje garanton sot sigurinë. Atje pashë impiantet, radarët që janë ngritur në ishullin e Sazanit. Unë isha atje me pushime ndonëse ushtarakët italianë më pritën si ish-kryeministër. Unë pashë nga afër se sistemi i sigurisë ishtë shumë efikas dhe se bashkëpunimi ishte i madh. Gjatë një darke në Durrës, Zëvendëskryeprokurori i Përgjithshëm dhe Ministri i Punëve të Brendshme në qeverinë e mëparshme më informuan për bashkëpunimin mes organeve të prokurorisë. Unë kisha njohuri për punën që është bërë, sepse njoh personalisht prokurorin italian të Drejtorisë antimafia që mbulon Shqipërinë, Françesko Mandoi. Pata mundësi të shoh situatën edhe si turist. Shpresoj që numri i italianëve që shkojnë si turistë në Shqipëri të rritet. Unë nuk dua t'i jap mend ndokujt, por nëse mund të jap një mesazh është ky: mund të lundroni shumë mirë përgjatë bregdetit të Shqipërisë. Është e vërtetë se nuk ka një infrastrukturë të plotë, por për ata që e duan detin dhe natyrën, bregdeti shqiptar, dhe në veçanti pjesa nga Vlora deri në Greqi, dhe unë e them këtë si ekspert, është njëri prej brigjeve më të bukur, dhe më të paprekur të Mesdheut. Ka hapësirë për turizëm dhe për investime të rëndësishme në këtë sektor. BBC:Nga Italia, kryesisht? D'Alema: Edhe nga Italia. Deri tani janë francezët që po krijojnë një lloj Klubi Mesdhetar, shpresoj që të mos bëjnë shumë dëme. Unë pashë me hollësi gjithçka. Ishte një grup italian që po ngrinte një port të vogël turistik në gjirin e Vlorës. Unë mendoj se ka mundësi të mëdha. Porto Palermo është njëra nga perlat më të bukura të Mesdheut. Atje ka një bazë ushtarake, por sipas meje do të ishte më mirë që në vend të saj të ngrihej një qëndër e madhe turistike. Pra, për zhvillimin e turizmit në Shqipëri ka shumë mundësi. E theksoj, Porto Palermo është po aq i bukur sa ishulli Oton në Greqi. Nga Otrantoja ky ishull, që është ishulli i parë i arqipelagut të ishujve grekë në detin Jon, është 44 milje larg. Ndërsa bregdeti i Shqipërisë vetë 18 milje. Bregdeti i Jonit është një prej qendrave më të rëndësishme turistike të Mesdheut. Shqipëria është pjesë e tij, prandaj potenciali i zhvillimit është shumë i madh. BBC: Shqipëria ka një rrugë shumë të gjatë drejt anëtarsimit të saj në Bashkimin Evropian. A është Italia e përgatitur të luajë një rol më aktiv se vendet e tjera anëtare të Bashkimit Evropian, si fqinje e Shqipërisë, në këtë proces? D'Alema: Ne kemi qenë shumë të angazhuar në zgjerimin e Bashkimit Evropian me vendet e Evropës Qendrore dhe Lindore. I kemi mbështetur këto vende. Tani po mbështesim anëtarësimin e plotë të Rumanisë, Bullgarisë, si dhë të Kroacisë pas anëtarësimit të Sllovenisë në valën e fundit. Eshtë e qartë që Italia është e interesuar në këtë proces, edhe sepse kjo përbën një faktor sigurie e bashkëpunimi. Është e qartë se ne e kemi mbështetur këtë proces. Këto vende që janë anëtarësuar dhe po anëtarësohen në Bashkimin Evropian kanë bërë hapa të mëdhenj, për sa i përket stabilitetit politik, të funksionimit të institucioneve, të zhvillimit ekonomik. Në procesin e integrimit, 90% e punës nuk i përket Italisë, por Shqipërisë. Ne mund të ndihmojmë për 10%-in që mbetet. BBC:A e keni vënë re që shpesh politikanët shqiptarë të të gjitha ngjyrave, në fjalimet apo komentet e tyre u referohen më shumë Shteteve të Bashkuara, NATO-s, Bashkimit Evropian, në disa raste edhe Britanisë, dhe shpesh nuk përmendet Italia? Jeni xheloz për këtë? D'Alema: Nuk është se jemi xhelozë, por e konsiderojmë një gabim të dukshëm. Për këtë nuk ka asnjë dyshim. Është shumë e vështirë që Britania e Madhe të kontribojë për zhvillimin ekonomik dhe stabilitetin në Shqipëri jo aq sa ka bërë Italia, por as një të dhjetën. Më kujtohet se kur isha në zyrën e kryeministrit shqiptar gjatë një vizite në Tiranë, pas tavolinës së tij pashë flamurin e Shteteve te Bashkuara të Amerikës, dhe kjo më bëri shumë përshtypje. Jo se unë prisja që atje të ishte flamuri italian, por mjaftonte të ishte flamuri shqiptar. Mendoj se nuk është e nevojshme që në zyrën e kryeministrit të ishte flamuri i Shteteve te Bashkuara. Shqipëria duhet të ketë ndjesinë e plotë të pavarësisë së vet, të dinjitetit të saj kombëtar dhe të bëjë një politikë me vendet fqinje. Ne jemi shumë më afër. Bashkëpunimi me Italinë është më i vyer për Shqipërinë se sa le të themi pasioni për Britaninë e Madhe, e cila nuk shoh se ç'mund t'i japë Shqipërisë kur është fjala për zhvillimin e saj dhe sigurinë. BBC: Zoti D'Alema, ta zëmë se unë jam një qytetar në Shqipëri, asnjanës, dhe po e dëgjoj këtë intervistë. Me çfarë argumenti konkret mund të më bindni se Italia është vëllai i madh i Shqipërisë në anën tjetër të Adriatikut? D'Alema: Po marr një shembull. Këtë verë kur shkova në Durrës dolëm me makinë në mbrëmje për të shkuar për darkë në periferi të qytetit, në pjesën më turistike të qytetit. Ishte bërë një rrugë e re me katër korsi që përshkon të gjithë qytetin deri në periferi. Diku pashë një lum të pafund makinash që mbanin radhë. Të gjitha kishin targa italiane, dhe prisnin për të hipur në tragetet italiane që lidhin Shqipërinë me Italinë. Ishin të gjithë shqiptarë. Ishin të gjithë shqiptarë që kishin shkuar në Shqipëri për të kaluar pushimet dhe ktheheshin në Itali për të punuar. Ishin të gjithë shqiptarë me makina, që çdo muaj dërgojnë në vendin e tyre një pjesë të fitimeve. Nëse një shqiptar bën një llogari të shpejtë me mend se ç'farë burim pasurie, mirëqënieje, modernizmi përbën Italia fqinje, ai e kupton vetë se marrëdhëniet me Italinë janë themelore për të ardhmen e Shqipërisë. Sepse Italia, me të gjitha të metat e saj, është deri më sot, faktikisht, vendi i madh që mbështet zhvillimin e Shqipërisë. Puna është se këto marrëdhënie mes Italisë dhe Shqipërisë duhen organizuar më mirë. Unë mendoj se po të kemi një bashkëbisedues politik serioz dhe të besueshëm, kur të kthehemi në pushtet, ne mund ta organizojmë më mirë këtë bashkëpunim, p.sh. për t'iu krijuar lehtësira të rinjve shqiptarë që të studiojnë në Itali dhe më pas të kthehen në vendin e tyre, pa frikën e emigracionit klandestin. Duhet të pranojmë se zhvillimi i Shqipërisë, nga çdo aspekt, është i lidhur me zhvillimin e Italisë. Për këtë nuk ka asnjë dyshim. Zhvillimi industrial, ekonomik, i mallrave të konsumit në Shqipëri është ngushtësisht i lidhur me Italinë. Shqipëria është një vend që aktualisht bën pjesë në një sistem të integruar ekonomik me Italinë; nuk është se duhet të vendosim ta bëjmë. Ky është një realitet nga i cili varet perspektiva e një jete të mirë për mijëra e mijëra shqiptarë. Duhet vetëm që këto marrdhënie të organizohen më mirë, duke pasur parasysh se Italia dhe Shqipëria janë të lidhura shumë ngushtë drejt një fati të përbashkët, të një zhvillimi të përbashkët ekonomik dhe njerëzor.

analiza strategjike dhe gjeopolitike tek kjo temë do shkruaj përmbledhje të situateve dhe marrëdhënive ndërkombëtare duke anuar nga pikëpamja strategjike; me fjalë të tjera çfarë efekti do ketë një ngjarje apo veprim në të tashmen dhe të ardhmen e marrëdhënieve ndërkombëtare vendosni vetë nëse është veprim e drejtë apo i gabuar sepse unë e konsideroj dalje jashtë qëllimit të kësaj teme ndonjëherë ajo që shkruaj këtu do jetë pak a shumë përkthim, herë të tjera do jetë përmbledhje disa diskutimeve ose artkujve të tjerë bëfshi qejf

Veliaj: Berisha po verifikon studimet të mia në Angli Kryetari i levizjes MJAFT! hetohet nga njeriu i Kryeministrit? Veliaj: Berisha po verifikon studimet të mia në Angli - Shekulli, Korrieri, Gazeta Shqiptare 24 Nentor 2005 Ndihmësi i kryeministrit: Sajesë absurde. Kam qenë në Angli privatisht D. N TIRANË - “Investigim të tipit të Sigurimit të Shtetit” dhe “sajesa absurde”, kanë qenë shprehjet me të cilat u përballën me qëndrime të ndryshme, drejtuesi i lëvizjes “Mjaft!”, Erion Veliaj dhe Edvin Kulluri, ndihmës i kryeministrit Sali Berisha. Shkaku i përplasjes mes tyre ka qenë një udhëtim i Kullurit në Angli, për të cilin Veliaj thotë se është shfrytëzuar për të siguruar informacione mbi veprimtarinë arsimore të tij. “Kulluri ka shkuar në Angli dhe ka pyetur në një universitet për mua, nëse kam studiuar atje. Kjo është qesharake, sepse unë vjet dhe deri në shtator kam qenë student në atë universitet për politika evropiane dhe ky ka qenë një fakt publik. Kulluri dhe mësuesi i tij kanë pretenduar prej kohësh se unë jam në shkolla të paverifikueshme dhe kështu që ky ka shkuar t’i verifikojë. Ai është në orar të punës dhe nuk mund të shkojë për investigime si përfaqësues i qeverisë dhe po ashtu, as nuk mund ta bëjë këtë si privat. Gjithashtu, është shqetësuese sepse ky njeri shkon atje me taksat e taksapaguesve shqiptarë, por edhe se ne thamë “shyqyr që shpëtuam nga SHIK-u”, ndërsa me sa duket, po themi “mirë se erdhët në epokën e 80-lekëshave të sigurimit”, - ka thënë Veliaj. Qëndrimi i Veliajt lidhet drejtpërdrejt me atë që ai e vlerëson si përpjekje për të kontrolluar veprimtarinë e të tjerëve (“Imagjinoni sa qesharake do të ishte sikur ndihmësi i Blerit do të vinte të kërkonte te ndonjë rektor i yni se ku ka bërë shkollën drejtuesi i Amnisty International”), ngase qeveria nuk po mundet të përballet me çështje dhe alternativa konkrete ndaj atyre që paraqiten edhe nga lëvizja që ai drejton. “Më vjen keq që zoti Berisha humbet pikë në opinion me këshilltarë të tillë që predikojnë edhe kundër opozitës, pa dhënë alternativa konkrete. Kemi dhënë argumente për kazinonë, legalizimet, dritat dhe përkundër këtyre ata kërkojnë njolla që nuk do t’i gjejnë kurrë”, -ka thënë Veliaj. Sakaq, Kulluri ka hedhur poshtë këtë qëndrim, të cilin ndërsa e ka cilësuar si “sajesë absurde”, ka saktësuar se ka qenë në Angli privatisht “për të marrë pjesë në një aktivitet të quajtur “European Gathering”. “Kam kaluar një pasdite në qytetin turistik të Brighton së bashku me miq të përbashkët që Veliaj i njeh. Kjo insinuatë është pjellë e fantazisë së shfrenuar Edviniste (Rama), pasi në një vend të lirë dhe demokratik si Anglia, nuk mund të marrësh asnjë informacion mbi privacyn e një qytetari”, -ka thënë Kulluri. Ndihmësi i kryeministrit më tej e ka vlerësuar si me ngjyrime ideologjike reagimin e Veliajt, kur është shprehur se “vetëm një aktivist i majtë mund të prodhojë histori që frymëzohen nga filmat me Sigurimin e Shtetit”. Ndërsa për arsyen e vërtetë të qëndrimeve të fundit mes tyre, Kulluri mendon se “unë dhe Veliaj kemi patur polemika në shtyp, dhe nga mungesa e argumenteve Veliaj aktivizon maninë e persekutimit”. “Kjo është e gjithë e vërteta. Shpresoj që Veliaj mos ta besojë seriozisht këtë sajesë absurde”, - e ka përfunduar vlerësimin e tij ndihmësi i kryeministrit Berisha, Edvin Kulluri. Erion Veliaj: Kam studiuar vjet dhe deri në shtator për politika evropiane, dhe ky ka qenë fakt publik. Mësuesi i tij ka pretenduar prej kohësh se unë jam në shkolla të paverifikueshme dhe ky ka shkuar t’i verifikojë. Ky njeri është në orar të punës dhe nuk mund të shkojë për investigime si përfaqësues i qeverisë dhe nuk mund ta bëjë si privat, ky njeri me taksat e mia. Shyqyr që shpëtuam nga SHIK-u i ‘97-ës dhe e shohim si rikthim të 80- lekëshave të Sigurimit të Shtetit dhe të themi “Mirë se erdhët në epokat e 80- lekëshave”. Më vjen keq që zoti Berisha humbet pikë në opinion me këshilltarë të tillë që predikojnë edhe kundër opozitës, pa dhënë alternativa konkrete. Kemi dhënë argumente për kazinonë, legalizimet, dritat dhe përkundër këtyre ata kërkojnë njolla që nuk do t’i gjejnë kurrë. Imagjinoni sa qesharake do të ishte sikur ndihmësi i Blerit do të vinte të kërkonte te ndonjë rektor i yni se ku ka bërë shkollën drejtuesi i Amnisty International”. Reagim ndaj Erion Veliajt Kulluri: Veliaj, i frymëzuar nga filmat me Sigurimin e shtetit “Kam qenë në Angli privatisht për të marrë pjesë në një aktivitet të quajtur “European Gathering”, dhe kam kaluar një pasdite në qytetin turistik të Brighton së bashku me miq të përbashkët që Veliaj i njeh. Kjo insinuatë është pjellë e fantazisë së shfrenuar Edviniste (Rama), pasi në një vend të lirë dhe demokratik si Anglia, nuk mund të marrësh asnjë informacion mbi privacyn e një qytetari. Vetëm një aktivist i majtë mund të prodhojë histori që frymëzohen nga filmat me Sigurimin e Shtetit. Mendoj se arsyeja e vërtetë është se unë dhe Veliaj kemi patur polemika në shtyp, dhe nga mungesa e argumenteve Veliaj aktivizon maninë e persekutimit. Kjo është e gjithë e vërteta. Shpresoj që Veliaj mos ta besojë seriozisht këtë sajesë absurde”. Veliaj: Jam i fyer nga Kryeministri Drejtuesi i lëvizjes Mjaft Erjon Veliaj ka akuzuar dje kryeministrin dhe një këshilltar të tij duke thënë se ata janë interesuar zyrtarisht në Angli pranë universitetit ku ai ka kryer studimet për të parë nëse ka qenë vërtetë student. “Ndihem shumë i fyer dhe indinjuar dhe i fyer nga ky veprim pasi jam telefonuar nga universiteti ku kam kryer masterin për të më njoftuar se një asistent i kryeministrit është paraqitur aty për të vërtetuar arsimimin tim”. Ai e krahasoi këtë veprim me ato të para vitit 1997 ku sipas tij strukturat e shtetit ndiqnin kundërshtarët e qeverisë. <font color="red"> </font> <font color="red"> </font> <font color="red"> </font> <font color="red"> </font> <font color="red"> </font> <font color="red"> </font> <font color="red"> </font> <font color="red"> </font> <font color="brown"> </font> <font color="red"> </font>

Ambasadori hungarez, trajner vullnetar te Shkumbini Ambasadori hungarez, trajner vullnetar te Shkumbini Ali Hallulli Ambasadori i Hungarisë, Shandor Szabo,do të jetë pjesë përbërëse e stafit teknik të Shkumbinit. Një lajm të tillë e konfirmojnë edhe zëvendëspresidenti i ekipit peqinas, Dashamir Sula, por edhe trajneri i Shkumbinit, Sulejman Demollari. Ky i fundit madje jep edhe detaje se ku do të konsistojë kontributi i ambasadorit Szabo në ekipin e Shkumbinit. "Sikurse mund ta dinë mjaft tifozë kryeqytetas, zoti Shandor Szabo, ambasador i Hungarisë në vendin tonë, është një ndjekës i rregullt edhe i futbollit shqiptar. Pasioni i tij për këtë lojë magjike lidhet me faktin se ai në rininë ka luajtur si portier me ekipin VAC të Hungarisë. Zotin Szabo do ta shikosh jo vetëm në tribunë në ndeshjet e kampionatit, por edhe në fushat tona të stërvitjes, ku natyrisht përgatitja e portierëve është preferenca e tij. Unë e kam mik dhe ai, pasi ndoqi ndeshjen Dinamo-Shkumbini, më kërkoi që të vinte vullnetarisht dy herë në javë në Peqin për të punuar me portierët. Këtë dëshirë të tij unë e bisedova me drejtuesit e klubit, të cilët e miratuan dhe ranë dakort. Kështu që unë mund të them se qysh nga dita e sotme, zoti Shandor Szabo do të jetë pjesë përbërëse e stafit teknik të Shkumbinit. Ai do të vijë në Peqin dy herë në javë dhe kryesisht do të punojë për përgatitjen e portierëve tanë," - shprehet trajneri i Shkumbinit, Sulejman Demollari. Ndërkohë mësohet se ambasadori Szabo, sot do të zbresë në fushën sportive të Peqinit dhe do të nisë detyrën e tij të re si përgatitës i portierëve peqinas. Një shembull i bukur ky i pasionit, larg "çmedurive" të jetës shqiptare.

shqiperia-fuqi ne ballkan vecse nje shtet shqiptar me forcen e izraelit do te mundej te ndryshonte raportet ne ballkan hapat do te ishin: -forcimi i politikes se rrepte nacionaliste, -forcimi i ekonomise -militarizimi maksimal i vendit -nxitja e levizjes clirimtare ne maqedoni, heqja e kufirit, hyrja e rrufeshme ushtarakisht ne maqedoni (si e hitlerit ne poloni) dhe bashkimi i territoreve shqiptare me shqiperine(si schlesien me gjermanine) -bashkimi me kosoven (bashkimi gjermani -austri) -Pakt ushatrak Turqi-shqiperi -Krijimi i grupeve ilegale ushrtarake shqiptare ne greqi qe do te conte ne tensonimmin e situates me greqine, goditja dhe marrja e territoreve came ne greqi

U shtrengohet rrypi Mafies se PS-s Rilindja Demokratike: Një rast unikal, kur një institucion publik refuzon kontrollin Duka i FSHF, në panik nga aferat korruptive Niveli i lartë i korrupsionit dhe i konfliktit të interesave në Shqipëri gjatë tetë viteve të qeverisjes socialiste përfshiu jo vetëm politikën dhe administratën shtetërore, por edhe fusha të tjera. Askush deri dje nuk e kishte menduar se ky nivel i lartë korrupsioni ishte importuar edhe në kupolën drejtuese të sportit më popullor, dhe pikërisht në Federatën Shqiptare të Futbollit, nëse presidenti i kësaj federate, Armando Duka, nuk do të kishte kundërshtuar hetimin e dokumentacionit të veprimtarisë së kësaj federate. Dy ditë më parë, presidenti i FSHF-së, Armando Duka, dhe sekretari i Përgjithshëm i kësaj federate, Arben Bici, nuk kanë pranuar të vënë në dispozicion të Grupit të Auditimit të Ministrisë së Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, dokumentacionin e federatës, duke penguar në mënyrë të hapur zbatimin e ligjit. Ndonëse praktikat e auditimit janë të parashikuara në ligj për çdo federatë në çdo dy vjet, Federata Shqiptare e Futbollit nuk i është nënshtruar asnjë lloj kontrolli, qoftë të plotë apo tematik, që nga viti 1999. Një fakt i tillë i bashkangjitur tashmë edhe me kundërshtimin dhe pengesat që nxori presidenti i kësaj federate ndaj zbatimit të ligjit, duket se po shndërrohet jo vetëm në një problem mjaft serioz për të ardhmen e futbollit shqiptar, por edhe në një simbol të rezistencës së korrupsionit ndaj veprimit të ligjit. Ministria e Turizmit, Kulturës, Rinisë dhe Sporteve ka paditur në gjykatë presidentin dhe sekretarin e Përgjithshëm të FSHF-së, dhe pritet që drejtësia të vendosë për këtë rast të paprecedent në sportin shqiptar. Megjithatë, fakti që drejtuesi i një federate futbolli merr guximin të kundërshtojë zbatimin e ligjit dhe të pengojë transparencën në veprimtarinë e një federate kombëtare, përbën një ilustrim të qartë se si është drejtuar ky vend për tetë vitet e fundit. Presidenti i FSHF-së, i lënë për më shumë se 6 vjet në qetësinë e tij korruptive nga grupet e kontrollit të Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, ku në bazë të ligjit duhet ta kontrollonin atë çdo dy vjet, tregoi dy ditë më parë se është i vendosur që edhe ai, si mjaft institucione të tjera "të pavarura", të ruajë "pavarësinë" e tij të korrupsionit. Injorimi i ligjit dhe shtetit ligjor nga ana e drejtuesve të Federatës Shqiptare të Futbollit, dhe njëkohësisht edhe nga ish-drejtuesit e Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sporteve, praktikë kjo mjaft e përhapur gjatë tetë viteve të fundit, u dha mundësinë këtyre drejtuesve t`i kthejnë këto institucione në prona private dhe të përfitojnë në mënyrë të paligjshme nëpërmjet tyre. Në kontrast të plotë me këtë ngjarje, disa ditë më parë qeveria britanike urdhëroi kontrollin e veprimtarisë së merkatos së lojtarëve dhe verifikimin e akuzave për mundësinë e shitjes së ndeshjeve nga drejtuesit e Federatës Britanike të Futbollit. Megjithatë, drejtuesit e kësaj federate as që mund të mendonin të ndërmerrnin një nismë të guximshme, të ngjashme me atë që bënë homologët e tyre shqiptarë. Një veprim i tillë do t'u kushtonte atyre jo vetëm vendin e punës, por edhe disa vite heqje lirie për kundërshtim të ligjit dhe pengimin e zbatimit të tij. Një institucion i pakontrolluar nga askush për 6 vite me radhë nuk do të thotë se është shndërruar detyrimisht në një strehë aferash korruptive dhe përfitimesh të paligjshme, por fakti që drejtuesit e kësaj federate kundërshtojnë kontrollet e ligjshme ndaj veprimtarisë së tyre, i shumëfishon dyshimet për afera të pista. Nëse FIFA do të zhvillonte një sondazh për nivelin e korrupsionit në federatat kombëtare të futbollit të vendeve të ndryshme të botës, me siguri Shqipëria edhe në këtë rast nuk do t`ia privonte vetes luksin për të zbritur nga vendi i parë si federata më e korruptuar në Europë. Ministria e Transporteve hedh poshtë mashtrimet e kryebashkiakut As KRRT nuk miratoi projektin e Ramës Ministria e Punëve Publike, Transportit dhe Telekomunikacionit, bëri të ditur dje se deklarata e ditës së premte e kryetarit të Bashkisë së Tiranës është e pavërtetë, pasi detyra e Projektimit që Rama paraqiti nuk është e miratuar nga Këshilli i Rregullimit të Territorit i Bashkisë Tiranë siç kërkohet nga neni 20 i Ligjit për Urbanistikën. Sipas Ligjit, detyra e Projektimit duhet të miratohet nga KRRT-ja. Rama në mënyrë të paligjshme ka tenderuar në bazë të një letre të nxjerrë nga xhepi, për të cilën nuk ka marrë miratimin e KRRT-së së Tiranës ashtu siç e do ligji. Gjithashtu, sipas zëdhënësit për shtyp të ministrisë, Gerti Bogdani, kryebashkiaku gënjen kur pretendon se ky investim mbështetet në studimet e Bankës Botërore. "Përkundrazi, është e qartë që studimi i Bankës Botërore e parashikon këtë investim dhe zgjidhjen e këtij kryqëzimi në një kosto jo më shumë se 550,000 USD dhe jo 2 milionë USD siç është projektuar", tha Bogdani. Gënjeshtra e tretë e kryetarit të Bashkisë, që u përmend nga zëdhënësi është se projekti ka miratim mjedisor. Ky projekt nuk është paraqitur kurrë për miratimin e lejes së mjedisit siç e parashikon edhe ligji dhe ky projekt është midis të tjerave edhe pa leje mjedisi. Neni 20 pika 2 - a "KRRT-të në bashki ose komunë kanë kompetencë të shqyrtojnë e të miratojnë: a) detyrat e projektimit, studimet urbanistike, miratimi i të cilave është kompetencë e KRRT-së së bashkisë/komunës, në territorin brenda juridiksionit të saj;" Biçoku: Vendimet e KRRTRSH-së kanë bazë ligjore Sekretari i Këshillit të Rregullimit të Territorit të Republikës së Shqipërisë në Ministrinë e Transportit dhe Telekomunikacionit, Marin Biçoku, deklaroi dje se vendimi i KRRTRSH-së për shfuqizimin e vendimit të KRRT-së së Tiranës për nënkalimin tek Zogu i Zi është i ligjshëm. Sipas tij, KRRTRSH-ja e kryesuar nga ish-kryeministri, Fatos Nano, ka shfuqizuar dy vendime të KRRT-së së Tiranës, Vendimin nr.13 me datë 7 Maj të vitit 2003, për një ndërtim në Sheshin "Italia" dhe Vendimin nr.18 të datës 7 Maj të vitit 2005, për një ndërtim pranë Fakultetit Ekonomik, vendime të cilat Bashkia e Tiranës i ka pranuar. "Të dy këto vendime, demostrojnë një praktikë të qartë të shfuqizimit të vendimeve të KRRTRSH-së, për KRRT-në e Tiranës dhe atyre vendore në përgjithësi, ku konstatohen shkelje të ligjit", tha Biçoku. Është e qartë, vuri në dukje sekretari Biçoku se Bashkia e Tiranës në dy rastet e sipërpërmendura ka zgjedhur të pranojë vendimet e KRRTRSH-së dhe t'i zbatojë ato. Ai qartësoi vendimin e marrë nga KRRTRSH, sipas të cilit, ai ka bazë ligjore mbështetur në nenin 10 të Ligjit për Urbanistikën, ku thuhet se: "KRRTRSH me kërkesë të këshillave lokalë, të prefekturave, në rastet kur vëren shkelje ligjore në marrjen e vendimeve nga KRRT e Qarqeve dhe të Bashkive, kur pengohet realizimi i programeve të Qeverisë shqyrton dhe merr vendime, duke shfuqizuar vendimet e marra nga KRRT e qarqeve dhe të bashkive". Kryesia e akademikëve, kundër reformës në Akademinë e Shkencave Buxheti i Akademisë, sa gjysma e buxhetit të Universitetit Kryesia e Akademisë së Shkencave u shpreh dje për domosdoshmërinë e zgjerimit të punës shkencore dhe për ngritjen e nivelit të saj në universitetet tona. Gjatë një konference të përbashkët për shtyp, Prof.Dr.Ylli Popa, Prof.Dr.Luan Omari, Prof.Dr. Farudin Hoxha dhe Prof.Dr. Eduard Sulstarova pranuan se reforma e kërkimit shkencor, paralelisht me reformën e arsimit të lartë dhe atij pasuniversitar, është një kërkesë e kohës dhe se diskutimet për këto çështje janë të dobishme. Por, ndonëse deklarohen për domosdoshmërinë e reformës në Akademinë e Shkencave, institucion ky që aktualisht ka traditën më të mirë dhe që realizon nivelin më të lartë të kërkimit shkencor në vendin tonë, akademikët hezitojnë të thonë të vërtetën për buxhetin tejet të fryrë që zhvasin ata nga paratë e taksapaguesve shqiptarë, në raport me produktin minimal që japin. Zotërinjtë Popa e Sulstarova hezituan dje të thonë të vërtetën për buxhetin që përdor Akademia e Shkencave, i cili është i madh dhe disproporcional në raport me veprimtarinë e saj dhe institucionet e tjera. Ai është sa 52% e buxhetit të Universitetit të Tiranës. Ata nuk ishin në gjendje të pohonin ndonjë shifër të produktit të tyre. Gjithsesi, një raport statistikor nxjerr në dritë faktin se në disa institute të Akademisë së Shkencave, që kryejnë shërbime të rëndësishme, të ardhurat që sigurohen prej tyre janë vetëm 10% e buxhetit total të Akademisë. Akademikët e vjetër dolën hapur kundër tendencës reformuese të më të rinjve që kanë propozuar shkrirjen e instituteve me universitetet tona. Aktualisht, numri dhe përbërja e personelit të ASH nuk e justifikojnë vëllimin e veprimtarisë që ajo kryen. Numri i personelit (620 veta me pagë mesatare mujore 46500 lekë) është i madh, ndërkohë që struktura e tij tregon se personeli ndihmës dhe administrativ është në raport të zhdrejtë me atë shkencor. Rreth 20% e personelit shkencor të ASH ka moshë mbi 60 vjeç. Numri i personelit të ASH është sa 62% e atij të Universitetit të Tiranës (UT), ndërkohë që numri i personelit në administratë dhe personelit ndihmës është më i madh se sa në UT, i cili ka aktualisht 21500 studentë. Krahasime absurde me akademitë e Perëndimit Me gjithë këtë disproporcion të dukshëm, kryesia aktuale e akademikëve u përpoq dje të hedhë poshtë pretendimet e reformatorëve, duke bërë krahasime absurde me akademitë e Francës, Italisë, Greqisë, Hollandës, Suedisë, Austrisë, etj. "Edhe në vendet e tjera ku akademitë nuk janë honorifike, si Franca dhe Italia, ka qendra të mëdha kombëtare që lëvrojnë fusha të ndryshme kërkimesh, që nga hapësira kozmike deri në etnomuzikologjinë. Por duhet pasur parasysh se në shumë vende europiane, akademitë nuk janë honorifike, por kanë institutte në gjirin e tyre", shprehet kryesia e akademikëve në deklaratën lidhur me reformën e kërkimit shkencor në Akademinë e Shkencave. Duke dashur të krahasohen me akademitë më në zë të Perëndimit, ata përpiqen të anashkalojnë faktin që modeli i Akademisë sonë të Shkencave është produkt i sistemi të vjetëruar dhe joefektiv të kërkimit shkencor. Sipas këtij sistemi, Akademia përfaqëson nivelin më të lartë shkencor që duhet të bëjë kërkim në shkencat fondamentale, ndërsa universitetet janë institucione sekondare për nga niveli shkencor dhe duhet të bëjnë mësim. Ky konceptim i sistemit është tepër i vjetëruar dhe pengesë për zhvillimin e shkencës, sepse universitetet që ofrojnë të gjitha nivelet e studimeve, përfshirë këtu edhe ato të doktoratës, janë qendra akademike ku mësimi është i integruar me kërkimin shkencor dhe lind prej këtij të fundit. Pa një integrim të tillë, misioni i universitetit është i dështuar. Ky konceptim i gabuar i ndarjes midis mësimit dhe kërkimit, dhe për rrjedhojë i institucioneve të sistemit në ato për mësim dhe ato për kërkim, ka çuar në një degradim të kërkimit shkencor në universitete, veçanërisht në shkencat teknike dhe natyrore. Universitetet kanë marrë buxhet vetëm për mësim, por jo për kërkim. Ndërkohë që shërbimet mund të kryhen shumë mirë nga agjencitë pranë ministrive ose ato private kundrejt kontratës, kryesia e akademikëve insiston të ruajë status-quo-në e Akademisë aktuale që ka braktisur misionin për të kryer kërkim fondamental, duke e zëvendësuar atë të kërkimit aplikativ dhe të shërbimeve që kryejnë aktualisht institutet e saj të shkencave natyrore. Dhe për më keq, kur organizimi i Akademisë sonë të Shkencave ka një hierarki të rënduar dhe me mbivendosje të theksuar funksionesh. Halil RAMA

Nene Tereza, heroine e Shqiperise apo e Indise? jepni mendimin tuaj!

Revista Klan E lexon njeri rregullisht revisten Klan sepse ka kohe qe ka vene nje formular qe te rregjistrohemi edhe pse aplikoj dhe me pranohet rregjistirmi deh me dergojn flalekalimin me email serish eshte e pamundur te hysh ,nuk e di mbase dikush nga ju me tregon.

“Karta e ‘97-s” dhe cinizmi mediatik “Karta e ‘97-s” dhe cinizmi mediatik nga gazeta shqiptare ------ Nga Bashkim Kopliku Shumë analistë me emër, shqiptarë, bile disa me një barrë mend,.kanë kohë që vazhdojnë të përsëritin se duhet lënë “karta e 1997-ës”. Kjo deklaratë, pavarsisht nga konteksti ku shtjellohet, mbart me vete një cinizëm shqetësues për shqiptarët që qëndruan këtu, në Shqipëri, nuk ikën kur kjo u dogj, kur familiarë të tyre humbën jetën e pasurinë—e këta janë shumica e shqiptarëve. E si mund ta harrojnë atë që ngjau në vitin 1997-ën, e si mos ta lidhin me kryetarin e shtetit të kohës! Nga ana tjetër, monitorimi, pra ndjekja me vëmendje e bëmave të kësaj qeverie që kemi aktualisht, është një “kartë” komplementare me atë të ’97-s. Tema e ’97-s, duan nuk duan analistët tanë, është e ngulitur në trurin e brezave të shqiptarëve që i jetuan ato ngjarje, dhe do të mbetet si datë e zezë në historinë shqiptare, pra edhe për brezat që vijnë. Në politikën aktuale, ajo ka pjesë të saj të pandashme, qenien e kryeministrit aktual, fajtori kryesor i shkatërrimit të Shqipërisë në vitin 1997. Kjo lidhje, ngjarje-fajtor, ka krijuar, në zhargonin mediatik, termin “karta e ’97-s”. Përpjekja për të shpërndarë fajet e atyre ngjarjeve, në persona të tjerë, kryesisht të kampit të opozitës së kohës, do të jetë temë e luftës politike shqiptare, për vite me radhë. Natyrisht, do të jetë objekt i fallsifikimeve, siç kanë qenë me dhjetra ngjarje të tjera të historisë sonë, por ama përpjekja për ta harruar, është e dështuar dhe cinike. Është cinike, me që të gjithë analistët “anti kartë e ’97-s”, e pranojnë si të vërtetë këtë kartë, pra lidhjen ngjarje-fajtor, dhe me gjithatë, këmbëngulin të harrohet! Bota, jo vetëm që nuk i lë kurrë jashtë vemendjes, katastrofat që kanë goditur pjesën më të madhe të vendit, por dhe nuk i lënë kurrë pa i lidhur me fajtorin kryesor të tyre. Nuk mund të imagjinohet që të dalin diku në botë analistë të viktimave, që të thonë “t’i lënë këto ngjarje dhe përgjegjësin për to”. P.sh. analistët e çifutëve, nuk mund të imagjinohet të thonë “le ta lëmë kartën e holokausti, vrasjen e 6 milionë çifutëve dhe Hitlerin”. Po kështu, nuk lihet në Kamboxhia, karta “vrasja e një të tretës së popullsisë, dhe Pol Poti”, apo në Bashkimin Sovjetik, karta “Stalini dhe pushkatimi i mijra oficerëve të ushtrisë së kuqe, në prag të sulmit nazist”, etj. Fatkeqësisht, tek ne, ndodhin ato që nuk ndodhin kërkund në botë. Logjika cinike e analistëve “antikartë”, konsiston në pretendimin e tyre, se “karta e ‘97" u përdor nga PS-ja, dhe nga antiberishistët e tjerë, por nuk paska dhënë rezultat, pra nuk paska influencuar në rezultatin e zgjedhjeve të 3 korrikut 2005, prandaj nuk ka përse të ketë influencë as tani pas zgjedhjeve. Ne do të rreshtojmë tri arsye, që vërtetojnë se nuk është fare si thonë ata. E para, rezultati i zgjedhjeve të 3 korrikut 2005, është dëshmi e funksionimit të “kartës së ’97-s”, sepse PD mori vetëm 24% të votave të shqiptarëve me të drejtë vote, me gjithëse mërzitja masive e popullit kundër PS-së në pushtet, kishte arritur kulmin. Natyrisht, të mos kishte PD-ja akoma në krye të saj Atë, kryeministrin aktual, PD-ja do të kishte fituar mbi 60% të votave. Pra, është e vërtetuar se ka shumë njerëz që akuzojnë kryeministrin aktual si shkaktarin kryesor të “’97-s” —ne, megjithëse nuk jemi socialistë, këmbëngulim se ata janë shumica e shqiptarëve—prandaj karta e ’97-s” ekziston, pavarsisht në se atë, e luajnë apo jo partitë apo analistët. (Sepse votuan edhe ata 24% të shqiptarëve për Atë, kjo po që mbetet shqetësimi i drejtë, dhe temë interesante për analiza, por kjo nuk është temë e këtij shkrimi). E dyta, po të ishte kështu, pra që shqiptarët nuk u influencuakan nga ’karta e 97-s, kjo do të ishte një akuzë e rëndë, sepse i bie që shqiptarët të jenë një grumbull, jo një popull, deri sa harruakan ngjarje të tilla të tmerrshme, e që u kanë ndodhur vetëm pak vjet përpara, dhe shkaktarin kryesor të tyre. (Ajo që po luhet është fshehja ditën për diell, e fajtorit kryesor të ’97-s”. Ka tradita të gjata të fallsifikimit të histrorisë tek ne, sidomos gjatë 46 vjetëve të komunizmit, kur ndërroheshin deri kokat dhe trupat e personave në fotografitë e ngjarjeve historike, sipas dëshirave të kapove. Natyrisht që edhe sot gjenden “specialistë”, që të bëjnë fajtorë amerikanët, opozitën e kohës, grekët, italianët, apo edhe që e nxjerrin edhe Klintonin, presidentin e Amerikës, si një komunist. Por pavarsisht nga mashtrimi me historinë, “karta e ’97-s” mbetet aktuale, dhe që i djeg nën kësulë shumë vetëve, e në radhë të parë, atyre që mundohen ta djegin këtë kartë me britmat “revolucioni komunist” etj.) E treta, “karta e ‘97-s” duhet të mbahet e gjallë, edhe për influencat e saj në të sotmen: ruajna zot, nëse vërtetë analistët do të kenë sukses që një populli të tërë t’i futin trutë e gomarit, dhe ta bëjnë të harrojë! Rreziku i një veprimi të tillë, duhet të ishte më i qartë pikërisht për analistët “antikartë”, të cilët e pranojnë se shkaktari i “97-s” është kryeministri aktual, pra që “karta e 97-s” është e vërtetë. Po si nuk e kuptojnë rëndësinë kolosale që ka mbajtja në plan të parë e “kartës së ’97-s”?! Nejse, njerëzit duhet të jenë shumë vigjilentë sepse ka rrezik që çdo moment mund t’u ndodhë një gjë e ngjashme me “97-n”—e si rregull, mund t’u ndodhë të parëve vetë personalisht analistëve antikartë e ’97-s”! Në listën e “njerëzve që duhet të jenë shumë vigjilentë”, do të rreshtonim në radhë të parë politikanët e ndershëm të vetë PD-së, se ata e kanë më afër kryeministrin e tyre, dhe mund të informohen më shpejt për rrezikun; në radhë të dytë të “njerëzve”, do të rreshtonim politikanët e tjerë, dhe pastaj analistët, dhe edhe jopolitikanët. Nuk duam të spekullojmë se cilët analistë janë “antikartë” sepse kanë bindje të kundërta, cilët janë nga naiviteti apo vaniteti, dhe cilët nga që paguhen (pagesat nuk bëhen vetëm me para!). Ajo që ka rëndësi, është që “karta e ’97-s” të mos nxirret jashtë politikës shqiptare, por së bashku me monitorimin e punës së kryeministrit aktual, të jenë një binom komplementar i pandashëm. NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN Me zor do me na bind ky Kopliku se ka qen fuks i Sigurimit te Partis Punes tere kohes. E morem vesh o Bashkim trapi se ke qen me detyre nga Mafia ne politike.

Gjithashtu Shih edhe keto faqe te tjera elektronike : www.legaalbanese.com - faqja e mergates shqipetare ne Itali DHE ARBERESHEVE atje. www.albnet.gr - faqja e mergates shqipetare ne greqi. www.albania.ca -faqe shqipetare ne Canada. Kushdo tjeter mund te shtoje njoftimet.