Re: Zot qe gabon ?
Platoni, Sokrati, Aristoteli kontra nuk kane besuar ne Zeusin por ne nje Zot unik, si qenia supreme, Krijuesi i botes.
Tek Sokrati flitet per Krijuesin Zotin, i cili eshte i vetmi qe mund ta udhezoje njeriun per ne rrugen e se vertetes. Sokrati thoshte: "Me duhet nej mesues". Kete e thoshte pasi mendonte se njeriu gabohet ne arsyetim per te gjetur te verteten. Dhe pikerisht ai mendonte Zotin si mesuesin e tij te vetem.;
Po keshtu kete ide e huazoi edhe Platoni per te ardhur tek Demiurgu (Krijuesi), i cili ishte ai qe kish ngulitur tek njeriu idene e se vertetes e cila perben boten e ideve. Demiurgi ishte ne qender te botes se ideve dhe te gjitha idete rridhnin prej Tij.
Ndersa Aristoteli eshte ai qe formuli provat e ekzistences se Zotit. Ai formuloi proven e shkak-pasojes, ku Zoti eshte shkaku i te gjithe shkaqeve. Shkaku primar. Levizesi i palevizshem.
Po keshtu idene qe ti the me lart ne shembullin e shqiptareve, ku i konsideron besimtaret si fataliste ("keshtu ka dashur Zoti"), e shpjegon me se miri prova e shkak-pasojes se Aristotelit.
Shqiptaret jane ne kete derexhe per nje mije e nje shkaqe, prej te cilave disa i njohim disa nuk i njohim ende, pasi nuk i kemi zhvilluar ende mire njohurite. NJe besimtar nuk ia mvesh Zotit shkaqet qe nuk i njeh, por te gjitha shkaqet. Dmth, per besimtarin Zoti eshte shkak i asaj qe dihet dhe asaj qe nuk dihet.
Persa i perket asaj qe greket thonin ne lidhje me token ajrin, ujin, e zjarrin, pyetja ka pasur tjeter karakter.
Per greket shqetesimi kryesor filozofik ishte se cfare qendron ne thelb te qenies.
Sipas tyre gjithcka karakterizohet nga ndryshimi,nga levizja. Atehere pyetja qe shtrohej ishte: cfare mbetet e pandryshueshme pergjate ndryshimit?
Dhe dikush pergjigjej ajri, dikush uji, dikush zjarri, derisa te tjere thane se toka. Por ketu nuk kemi te bejme me faktin e ekzistences se Zotit, apo me krijuesin e universit.
Mbi te gjitha kjo ishte nje rryme me vete ku futen parasokratiket te perbere nga shkolla e miletit, shkolla joniane dhe eleate.
Tani une nuk e kuptoj se ku mund te konsistoje debati me ty. Pasi ti e pranon ekzistencen e Zotit, ne njefare menyre (me sa kam kuptuar une).
Eshte tjeter gje pastaj feja qe dikush ose dikush tjeter pranon si fe te zotit.
Platoni, Sokrati, Aristoteli kontra nuk kane besuar ne Zeusin por ne nje Zot unik, si qenia supreme, Krijuesi i botes.
Tek Sokrati flitet per Krijuesin Zotin, i cili eshte i vetmi qe mund ta udhezoje njeriun per ne rrugen e se vertetes. Sokrati thoshte: "Me duhet nej mesues". Kete e thoshte pasi mendonte se njeriu gabohet ne arsyetim per te gjetur te verteten. Dhe pikerisht ai mendonte Zotin si mesuesin e tij te vetem.;
Po keshtu kete ide e huazoi edhe Platoni per te ardhur tek Demiurgu (Krijuesi), i cili ishte ai qe kish ngulitur tek njeriu idene e se vertetes e cila perben boten e ideve. Demiurgi ishte ne qender te botes se ideve dhe te gjitha idete rridhnin prej Tij.
Ndersa Aristoteli eshte ai qe formuli provat e ekzistences se Zotit. Ai formuloi proven e shkak-pasojes, ku Zoti eshte shkaku i te gjithe shkaqeve. Shkaku primar. Levizesi i palevizshem.
Po keshtu idene qe ti the me lart ne shembullin e shqiptareve, ku i konsideron besimtaret si fataliste ("keshtu ka dashur Zoti"), e shpjegon me se miri prova e shkak-pasojes se Aristotelit.
Shqiptaret jane ne kete derexhe per nje mije e nje shkaqe, prej te cilave disa i njohim disa nuk i njohim ende, pasi nuk i kemi zhvilluar ende mire njohurite. NJe besimtar nuk ia mvesh Zotit shkaqet qe nuk i njeh, por te gjitha shkaqet. Dmth, per besimtarin Zoti eshte shkak i asaj qe dihet dhe asaj qe nuk dihet.
Persa i perket asaj qe greket thonin ne lidhje me token ajrin, ujin, e zjarrin, pyetja ka pasur tjeter karakter.
Per greket shqetesimi kryesor filozofik ishte se cfare qendron ne thelb te qenies.
Sipas tyre gjithcka karakterizohet nga ndryshimi,nga levizja. Atehere pyetja qe shtrohej ishte: cfare mbetet e pandryshueshme pergjate ndryshimit?
Dhe dikush pergjigjej ajri, dikush uji, dikush zjarri, derisa te tjere thane se toka. Por ketu nuk kemi te bejme me faktin e ekzistences se Zotit, apo me krijuesin e universit.
Mbi te gjitha kjo ishte nje rryme me vete ku futen parasokratiket te perbere nga shkolla e miletit, shkolla joniane dhe eleate.
Tani une nuk e kuptoj se ku mund te konsistoje debati me ty. Pasi ti e pranon ekzistencen e Zotit, ne njefare menyre (me sa kam kuptuar une).
Eshte tjeter gje pastaj feja qe dikush ose dikush tjeter pranon si fe te zotit.