Re: vrojtime
Ne 7.40 tek semafori takoj Miren. E dalloj qe larg prej xhupit te zi dhe kapucit te kuq. Terheq me mundim nje biçiklete te vjeter qe çdo dite nxjerr nje telash te ri. Pas i themi th&th e fundit dhe "Pune te mbare" njera-tjetres, nga bari del çuni i bukur. Nuk eshte tamam i bukur, por ngaqe eshte i vetmi mashkull simpatik (ne kuptimin shqiptar te fjales) qe shoh gjate asaj gjysem ore, i kam dhene epitetin i bukur. Eshte i gjate, trendy, italian por nga ata qe kane lindur ketu, qe nuk jane aq "te ftohte" sa gjermanet por nuk jane aq "te ngrohte" sa italianet..insomma una via di mezzo.. Pasi i hedh nje shikim malizios djalit (i vetmi mekat qe bej çdo mengjes) perplasem me nje mesoburre, qe ka nje parfum shume te shpifur, nuk qesh kurre dhe i merr gjithmone kthesat e ngushta, prandaj edhe perplasemi. Ka pamjen e nje nenpunesi bankar. Ne mes te rruges pershendes Tony-n, nje invalid qe mengjes per mengjes i veshur me ate pardesyne bezhe qe lekundet sa here ai ben nje hap, shkon ne pune duke terhequr me zor kemben e majte. Pas Tony-t vrojtoj nje zonje/zonjushe qe çdo dite vesh nje pale rroba te reja qe i blen tek markata e se shtunes. Eshte shume e shpifur por mendon se eshte e bukur dhe kenaqet sa here kundron veten tek xhami i dyqanit te tatuazheve.
Pas shume vitesh ketu me mjafton te vrojtoj menyren sesi vishen, sesi krihen, sesi ecin njerezit dhe jam ne gjendje te percaktoj kombesine e tyre.
Questo è grave per un tipo come me....