Qe kur linde deri sa vdiqe dore nuk hoqe;
Guret e varrit tu befshin koqe...
ishte shprehja me e bukur filozofike e xha Omerit, te cilin e therrisnim here pas here edhe bobo (se e kepuste nga nje kopace qe na linte pa fryme nga te qeshurat). I martuar ne nene Nuren dhe komeshinj te katit te pare te pallatit parafabrikat shume vite me pare kur jetoja ne Fier, ata paten shume femije por Malua, nje epileptik dhe calaman si dhe Shefkiu i martuar me Lizen me te cilet ata paten dy djem Gentin dhe Saimirin ishin nga komeshinjte tane me te dashur. Shpesh ne vere une, motra dhe vellai im luanim me letra me lojen «PAS» dhe per te bere katershen e duhur here ftonim Saimirin here Gentin te luante me ne. Kohe te paharruara. Se bashku me Samiun, babain e tjetres komshie labe nga Mallakastra i cili e therriste Marx-in Mancki dhe Engels-in Encki, ata benin nje dyshe te forte bejtexhinjsh. Xha Samiu, ndjese paste, thoshte se vargjeve te mesiperme vetem e poshtmja mund t'ja merrte ne kthese:
Ah more krushk kur shkuam per dushk;
Me the e te thashe, pika qe s't'a dhashe...
Se ciles Omeri i kthehej:
Beje nuse beje rrumbullak me maje;
Nusja le ta beje e dhendrri le t'a haje...
Rrofte Populli,
Eleonore
