Re: Sa qendron shprehja "Kosova i takon Shqiperise"
U vonova ne vazhdimin e temes, por kisha arsye te forta dhe kisha frike se pas asaj qe ndodhi ne "Qemal Stafa", nuk mund te shkruaja ndryshe vetemm se me emocion. Po per bese ndodhi ashtu siç e kisha parashikuar 300 mije shqiptare te ardhur nga e gjithe bota u bashkuan ne Tirane dhe festuan fitoren. Mijera te tjere ishin me zemer ne sheshin e festimeveve, kjo eshte gjithçka qe mund te quhet bashkim. Per me teper lexoni artikullin e me`poshtem....
Ah edhe diçka me pak emocionale, koncepti me i evoluar i shtetit eshte ai qe sot quhet Kombshtet, e pra ne skemi pse te ndalemi e te mos kerkojme kombshtetin tone. (Kosove, 1/2 e Maqedonise, Shqiperia, Çameria dhe zonat shqiptare te Malit te Zi duhet te bashkohen sepse paralelisht i perkasin njera tjetres dhe jane njera tjetra. O sa mire me ken shqiptar
Gramozi nga Kukësi, Aresi nga Gramozi
Autor
Edison Ypi (gazeta panorama)
Është e vogël Shqipëria, por mpleksjen e ka të hatashme. Gramozi është, ah ishte, nga Kukësi. Aresi nga Kolonja...
...nga Gramozi. Gramozi njëzetvjeçar nga Kukësi ka, ah kishte, emrin e malit madhështor njëzet milionëvjeçar nga Kolonja. Atë emër ai nuk do ta ndërronte as për njëzet milionë vjet. Aresi trembëdhjetëvjeçar ka emrin e Perëndisë së Luftës, sipas Mitologjisë trembëdhjetëmijëvjeçare greke. Aresi e ka babin kolonjar, mamin çame! Gramozi jeton, ah jetonte, në Tiranë. Aresi, gjithashtu, jeton në Tiranë. Gramozi po lodhet, ah po lodhej, në Greqi për të ndërtuar një shtëpi në Shqipëri. Aresi dergjet mes librave dhe enciklopedive për të ndërtuar Shqipëri.
Ishte ditë e rrallë. Nga ato që njeriut vështirë t’i qëllojë një herë në jetë; si ditë e kalimit të një komete, ditë e eklipsit të plotë apo si dita e pshurrjes së shtatores së Diktatorit.
Ishte ditë e rrallë, gjatë së cilës u shfaq një Shqipëri tjetër. Jo ajo e përditshmja, e zakonshmja me gjarpërinj politikanë, mashtrime, dallavere, snobizma, thashetheme. Ishte krejt, krejt ndryshe. Shpërtheu nga Toka a zbriti nga Qielli, a të dyja bashkë, s’u muar vesh. Nuk ishte ditë. Ishte krismë me vetëtimë, nga ato që sjellin në vete dhe që për pak çaste i ndriçojnë udhën nëpër pyll qyqarit që udhëton natën me shi e suferinë. Nisi të përskuqej që në mëngjes. Një Flamur kuq-e-zi me shkabë dykrenare këtu; një fanellë e kuqe atje. Erdh’e u përndez aty nga dreka; mijëra flamurë, mijëra makina, miliona bori. Futboll, sport, paqe, Shqipëri-Greqi. Krejt shqiptaria, luanët e saj, tigrat e saj, ajka e saj, rinia e saj, fuqia e saj, ambasadorët më të mirë të saj, nga krejt Planeti, nga Uashingtoni, Londra, Ulqini, Mitrovica, Prishtina, Gjakova, Shkupi, Tetova, etj., etj. Të gjithë ishin këtu. Në mbrëmje dita e diellit, e dritës dhe e flamujve erdh’e u ndez, u përflak, u bë inkandeshente. Mjerë ai shqiptar që nuk u ndodh në Tiranë atë mbrëmje. Stadiumi, plot shpirtra shqiptarë, u shndërrua në zjarrin më të madh të Botës, qyshkure Bota ekziston. Fituam!
Kaq!
Kuq në Shqipëri; Zi në Greqi.
E therën me thikë Gramozin nga Kukësi. E therën pse festonte!
Kaq keq!
Aresit kolonjar i rrokulliset një lot mbi faqe. Loti ndal te cepi i buzës, dhe aty pret derisa Aresi nis e flet.
- Xhaxhi, si ka mundësi? Në Greqi është shpikur Demokracia; Homeri, poeti dhe dijetari i parë i Botës është shkolluar në Pellazgji. Pse e therën Gramoz Palushin; ai vetëm u gëzua; ai vetëm brohoriti?!
- Si thua ti Ares, pse?
- Them se ata e therën Gramoz Palushin prej mishi, nga inati që s’i bëjnë dot kurgjë Gramozit prej guri.
- Po a mjafton kjo?! Çfarë të bëjmë tani që na e therën Gramozin?
- Jo, nuk mjafton. Por ne nuk do t’i therim. Shqiptari nuk ther. Ne do t’i verbojmë! Homeri ishte i verbër. Do t’i verbojmë me Dritën e Diturisë. Dituria do të na forcojë e pasurojë.
- Kur do ndodhi kjo, Ares?
- Kur të bëhemi shtet i fortë.
- Kur, pra?!
- Kur të bëhemi të pasur e të fortë si Anglia, Italia, Franca, Gjermania. Atëherë Shqipëria do të bëhet E MADHE. Çamërinë nuk do t’ja kërkojmë Greqisë; do të na e japë vetë nga frika.
- Po kur, pra, kur do bëhemi të tillë?
- Pas dhjetë-pesëmbëdhjetë vitesh.
- Vërtet?!
- Sigurisht, patjetër!
Një mik shqiptar i Kosovës i ka sjellë Aresit “Historia e Qytetërimit” në anglisht, njëmijë e treqint faqe. Aresi po e grin, po e përpin çdo ditë.
- Pse duhet të presim aq gjatë Ares? Pse jemi kaq të dobët; ç’thonë ato librat dhe enciklopedirat që lexon ti?!
- Librat dhe enciklopedirat thonë se grekët e sotëm pak kanë të bëjnë me grekët e vërtetë të lashtë të Mitologjisë. Por kjo që na ndodhi me Gramozin nuk është pun’ librash dhe enciklopedirash. Janë gjëra që shihen me sy e dëgjohen me veshë. Ne nuk kemi rregulla; jemi shtet pa rregulla.
- Si?!
- Po ja, të tregoj një mesele të vjetër kur Shqipëria ishte shtet më i mirë se sot. Gjyshi ynë në Kolonjë ishte Bej. Shtëpinë e kishte në një pllajë rrëzë Gramozit të gurtë. Një ditë, një fshatar erdhi e i kërkoi leje të ndërtonte shtëpinë e vet pas shtëpisë së madhe të tij, domethënë të Beut. Mirë, i tha Gjyshi: ndërtoje një shtëpi, se ti njeri je dhe shtëpi duhet të kesh. Por kujdes, trualli pas shtëpisë time është i pjerrët. Bëje sa të duash të madhe shtëpinë. Që tani po të uroj: Ta gëzosh! Veç një gjë nuk të lejoj: Kulmi i shtëpisë tënde të re të mos jetë më i lartë se i shtëpisë time!” Dhe ashtu u bë. Më kupton Xhaxhi? Atëherë “e njihte i dyti të parin”. Për të arritur përsëri deri atje, domethënë për të ecur përpara, duhet të bëjmë disa hapa prapa. Nuk e di a më kupton? Kemi shumë punë për të bërë. Do t’i bëjmë! Gramozët, korabët, tomorrët e të tjera male; shkëmbinj e shkëmbesha nga Kukësi, Kolonja, Skrapari, Puka, Tropoja, Përmeti e të tjerë, do ta bëjnë Shqipërinë. Si thua, Xhaxhi?
Eh! Për Xhaxhin... ;një shqiponjë e arratisur fluturon mbi Mal; të Thatë;.
.Plus te thash qysh perpara se nuk ke me ken dakort se nuk jam as un e nuk ka asilloj ngjashmerie me ne si nuk kan as ata shembujt e tjere.Un ne ndryshim me ty nuk jam zogist po ngaqe me duket alternativa e funit plus asht per bashkimin e trojeve shqiptare(mrena munsive) ja jap i mbeshtetje :thumbsup: .