Poezitë që parapëlqej.

[lulushka]

Re: Poezi te preferuara

"They Didn't Meet Me..."
1913


They didn't meet me, roamed,
On steps with lanterns bright.
I entered quiet home
In murky, pail moonlight.

Under a lamp's green halo,
With smile of kept in rage,
My friend said, "Cinderella,
Your voice is very strange..."

A cricket plays its fiddle;
A fire-place grew black.
Oh, someone took my little
White shoe as a keep-sake,

And gave me three carnations,
While casting dawn eyes --.
My sins for accusations,
You couldn't be disguised.

And heart hates to believe in
The time, that's close too,
When he will ask for women
To try on my white shoe.


Ahkmatova

 

[GRiZhLa]

Re: Poezi te preferuara

Ndoshta nje dite do te perplasemi ne udhekryq,
dhe njeri-tjetrit do ti themi ‘me fal’
do te ken kaluar vite qysh atehere
kur duheshim si te marre.
Pastaj do te ecim ne rruget tona
qe na ndajne ne perjetesi
do te ecim duke menduar :
‘ku e kam pare kte njeri !?’

 

[ana karenina]

Re: Poezi te preferuara

<font color="purple">Jo të gjitha dhimbjet shërohen

Jo të gjitha dhimbjet shërohen, disa na hyjnë
Thellë e më thellë në zemër, dikur,
Dhe ditët e vitet që shkojnë i ndryjnë
I bëjnë gur.

Ti flet e qesh sikur gjë mos kish ngjarë,
Kujton se si shkumë u shuan ato.
Por prapëseprapë ndien peshën e parë
Në ëndërr e kudo.

Pranvera vjen sërish me ngrohtësi e kaltërsi,
Ngjan bota si det luleplot,
Por në zemrën time ka një vend që tani
Më s’lulëzon dot.

Rikarda Huh
</font>

 

[ana karenina]

Re: Poezi te preferuara

<font color="brown">Atë e bir

Dorë e vogël në dorën time,
Unë dhe ti mbi bar të ri,
Unë dhe ti nëpër lodrime,
Rrugës së gjatë ecim tani,
Dora jote në dorën time.

Dorë e vogël në dorën time
Kaqfortëmbël e tokim ne:
Unë e ti gjatë s’do rrimë.
Njëherë, ah, do të të le,
Dorë e vogël prej dorës sime.

Dorë e vogël në dorën time,
Hap i vogël pas hapit tim,
Këmbë e vogël ndër udhëtime
Njëherë me ty nuk do të vij,
Njëherë pa mua ti do të shkosh,
Si ëndërr fytyrën do ma harrosh.

Fridrih Shnak
</font>

 

[^^MIA^^]

Re: Poezi te preferuara

Annabel Lee

It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea;
But we loved with a love that was more than love-
I and my Annabel Lee;
With a love that the winged seraphs of heaven
Coveted her and me.

And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsman came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in heaven,
Went envying her and me-
Yes!- that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we-
Of many far wiser than we-
And neither the angels in heaven above,
Nor the demons down under the sea,
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee.

For the moon never beams without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise but I feel the bright eyes
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling- my darling- my life and my bride,
In the sepulchre there by the sea,
In her tomb by the sounding sea.

( Edgar Allan Poe )

 

[^Res-Cogitans^]

Re: Poezi te preferuara

VERLAINE :

A Charles Baudelaire.

Je ne t'ai pas connu, je ne t'ai pas aimé,
Je ne te connais point et je t'aime encor moins :
Je me chargerais mal de ton nom diffamé,
Et si j'ai quelque droit d'être entre tes témoins,

C'est que, d'abord, et c'est qu'ailleurs, vers les Pieds joints
D'abord par les clous froids, puis par l'élan pâmé
Des femmes de péché - desquelles ô tant oints,
Tant baisés, chrême fol et baiser affamé ! -

Tu tombas, tu prias, comme moi, comme toutes
Les âmes que la faim et la soif sur les routes
Poussaient belles d'espoir au Calvaire touché !

- Calvaire juste et vrai, Calvaire où, donc, ces doutes,
Ci, çà, grimaces, art, pleurent de leurs déroutes.
Hein ? mourir simplement, nous, hommes de péché

Ehhhhhhh /pf/images/graemlins/angel.gif....si te komentosh,te flasesh per disa kryevepra?! /pf/images/graemlins/rolleyes.gif

 

Re: Poezi te preferuara

Dora jote Ledhatarja - LASGUSH PORADECI

Dora jote ledhatarja, ësht' e zbetë si qiri.
Dora jote ledhatarja lëshon dritën e dëborës.
Kur t'a ndjeu magjinë-e pastër, që të shtrydheshe prej dorës,
Shpirti im i frymëzuar regëtiu në llaftari.

Se me lëndë magjistare, u pat bre tul' i saj;
Tul'i saj u pat gatuar, me vaj erë-e brumë dylli;
I dha hëna pak të ndezur, pluhur t'artë-i fali ylli,
E kështu m'u duk hirplotë- haj! o dor'e vashës, haj!

Në vështrim të dorës s'ate ç'pat, o! balli që m'u vdar?
Ç'pat qepall' e përlotur q'i ra pika tatëpjetë?-
Dor'e bryllt' e vashës s'ime, dor'e paqme, dor' e zbetë,
Vetëtiu me prush magjije e më bëri mendimtar.

Dora jote që më dhimbset, dora jote që më çik;
Dora jote që më shtrihet sipër temblave gjumashe;
Dora jote: zemra jote që t'u nda më pesë fashe...
Dh'u bë dorë të më ndali ndaj dyshoj se mos ik...

/pf/images/graemlins/booki.gif /pf/images/graemlins/wub.gif

 

[Kordelja]

Re: Poezi te preferuara

Ne njihemi bashke

shkova te flija mbeshtjelle me shallin e vjeter,
ti the :MOS IK SE PO VDES,
u ktheva nga ti te pashe: GENJESHTER,
dhe fjeta pa u zgjuar gjer ne mengjes.

e shtrenjta ime ne bashke njihemi ,
dhe sjemi aq trima sa ta marrim vdekjen ne sy,
dhe qesharake behemi kur shtiremi,
kur shtiremi shpesh se po vdesim te dy...

D.Agolli

E mrekullushme /pf/images/graemlins/wub.gif

 

[Kordelja]

Re: Poezi te preferuara

Nje femer

Ata te dy duheshin pa kut
qerrateshe ish ajo, ai hajdut
kur ai ndonje llaf qerrata i theshte
ajo hidhej ne krevat e qeshte.

Dita kalonte ne qejf e hargali
nates ajo flinte mbi gjoksin e tij
Kur ai nje dite rrobat e burgut veshi
ajo ndejti ne dritare e qeshi.

Ai i dergoi lajm: "Kam hall,
po me djeg per ty kaq shume ky mall,
eja te lutem, te te puth tek veshi"-
ajo tundi vec koken dhe qeshi.

Ne mengjes, ne gjashte atij iu pre koka,
ne shtate kufomen ia perpiu toka;
Ajo me shume te dinte nuk deshte
ne tete pinte vere te kuqe e qeshte.

HEINE

P.s.A salo qelbesire me le te thashket /pf/images/graemlins/cry.gif

 

[Kordelja]

Re: Poezi te preferuara

Fillimisht postuar nga sailor:
Manushaqja

Manushaqja ne livadh perkulur
me koken poshte e syte e ulur;
Zemerz manushaqe.
Me hap te lehte ecte baresha
permi livadh kendonte vjersha,
Nur i kuq mbi faqe.
-Ah,- manushaqja sec vajtonte,-
te isha lulja me e bukur
te me kepuste baresha flutur
ne gji te me shtrengonte!
Vajtoi e qau lulez e mjere
nje cerek ore te tere!
Vasheza i erdhi prane
syte lulezen s´ia pane
c´e shtypi nene kembe.
C´u vra, c´u dergj, c´u sakatua
c´gezoi lulezja trime:
"Ne vdeksha o baresha ime
vdeksha nga kembet e tua."

P.s.Prape perkthim nga gjermanishtja nga Salo Kellira

 

[marina s.]

Re: Poezi te preferuara

<font color="red"> Di che cos'è il mio amore


Di che cos'è il mi amore? Di tenebre e
e chiarore.
Di che cosa le sue orecchie? Di perle
vermiglie.
Di che cosa il suo seno rosa? Di nessun'altra
cosa.
Di che cosa la sua bocchina? Di nocciola e
lustrina.
Di che cosa i suoi occhi grandi? Di celesti
lampi.
Di che cosa il suo corpo levigato? Di neve e
appena sfiorato.
Di che cosa il suo dolce cuore? Di carne in
furore.
E di che cosa la sua anima? Della mia anima
in fiamme. </font>

Paul Fort(perkthim ne italisht)

 

[Scorpion]

Re: Poezi te preferuara

Il tuo sorriso

-Pablo Neruda

Toglimi il pane, se vuoi,
toglimi l'aria, ma
non togliermi il tuo sorriso.

Non togliermi la rosa,
la lancia che sgrani,
l'acqua che d'improvviso
scoppia nella tua gioia,
la repentina onda
d'argento che ti nasce.

Dura è la mia lotta e torno
con gli occhi stanchi,
a volte, d'aver visto
la terra che non cambia,
ma entrando il tuo sorriso
sale al cielo cercandomi
ed apre per me tutte
le porte della vita.

Amor mio, nell'ora
più oscura sgrana
il tuo sorriso, e se d'improvviso
vedi che il mio sangue macchia
le pietre della strada,
ridi, perché il tuo riso
sarà per le mie mani
come una spada fresca.

Vicino al mare, d'autunno,
il tuo riso deve innalzare
la sua cascata di spuma,
e in primavera, amore,
voglio il tuo riso come
il fiore che attendevo,
il fiore azzurro, la rosa
della mia patria sonora.

Riditela della notte,
del giorno, della luna,
riditela delle strade
contorte dell'isola,
riditela di questo rozzo
ragazzo che ti ama,
ma quando apro gli occhi
e quando li richiudo,
quando i miei passi vanno,
quando tornano i miei passi,
negami il pane, l'aria,
la luce, la primavera,
ma il tuo sorriso mai,
perché io ne morrei.

 

[Scorpion]

Re: Poezi te preferuara

E’ l’amore che è essenziale
-Fernando Pessoa

E’ l’amore che è essenziale.
Il sesso è solo un accidente.
Può essere uguale
o differente.
L’uomo non è un animale
è una carne intelligente,
anche se a volte malata.

 

[Scorpion]

Re: Poezi te preferuara

Non sto pensando a niente
-Fernando Pessoa

Non sto pensando a niente,
e questa cosa centrale, che a sua volta non è niente,
mi è gradita come l’aria notturna,
fresca in confronto all’estate calda del giorno.

Che bello, non sto pensando a niente!

Non pensare a niente
è avere l’anima propria e intera.
Non pensare a niente
è vivere intimamente
il flusso e riflusso della vita...
Non sto pensando a niente.
E’ come se mi fossi appoggiato male.
Un dolore nella schiena o sul fianco,
un sapore amaro nella bocca della mia anima:
perché, in fin dei conti,
non sto pensando a niente,
ma proprio a niente,
a niente...

 

[aquazur]

Re: Poezi te preferuara

Al vino

In quale regno, in quale secolo, sotto che silenziosa
congiunzione d'astri, in che giorno segreto
che il marmo non ha salvato, sorse la valente
e singolare idea di inventare l'allegria?

Con autunni dorati la inventarono. Il vino
fluisce rosso attraverso le generazioni
come il fiume del tempo e nell'arduo cammino
ci prodiga la sua musica, il suo fuoco, i suoi leoni.

Nella notte del giubilo o nella giornata avversa
esalta l'allegria o mitiga lo spavento
e il nuovo ditirambo che in questo giorno gli canto

lo cantarono un tempo il persiano e l'arabo.
Vino, mostrami l'arte di vedere la mia stessa storia
come se questa fosse già cenere nella memoria.

 

[^Res-Cogitans^]

Re: Poezi te preferuara

All simple monkeys with alien babies
Amphetamines for boys
And Crucifixes for ladies
Sampled and soulless
Worldwide and real webbed
You sell all the living
For more safer dead
1,000 mothers are praying for it
We're so full of hope
And so full of shit
Build a new god to medicate and to ape
Sell us ersatz dressed up and real fake

God is on the T.V.

Pjur poetry! /pf/images/graemlins/goofy.gif /pf/images/graemlins/laugh.gif

 

[bebi]

Re: Poezi te preferuara

KUR TE JESH MERZITUR SHUME

Ketu s' do te jem, do jem larguar;
Ne toke i tretur si te tjeret,
Ne kafenene e preferuar
Nuk do me shohin kamarieret.

Dhe neper udhet ku kam ecur,
S'do ndihet kolla ime e thate,
Mbi varrin tim do te rrije i heshtur
Nje qiparis si murg i ngrate.

Ti do trishtohesh atehere,
Se s'do me kesh ...
Dhe, kur ne xham te fryje ere,
Do qash me eren dalengadale.

Po kur te jesh merzitur shume.
Ne raft te librave kerkome,
Atje do te jem i fshehur une,
Ne ndonje varg a ndonje shkronje

Mjafton qe librin pak ta heqesh
Dhe une do zbres, do vij pas teje;
Ti si dikur me mall do qeshesh,
Si nje blerim pas nje rrekeje.

D. Agolli

 

[^Res-Cogitans^]

Re: Poezi te preferuara

Élévation

Au-dessus des étangs, au-dessus des vallées,
Des montagnes, des bois, des nuages, des mers,
Par-delà le soleil, par-delà les éthers,
Par-delà les confins des sphères étoilées,

Mon esprit, tu te meus avec agilité,
Et, comme un bon nageur qui se pâme dans l'onde,
Tu sillonnes gaiement l'immensité profonde
Avec une indicible et mâle volupté.

Envole-toi bien loin de ces miasmes morbides;
Va te purifier dans l'air supérieur,
Et bois, comme une pure et divine liqueur,
Le feu clair qui remplit les espaces limpides.

Derrière les ennuis et les vastes chagrins
Qui chargent de leur poids l'existence brumeuse,
Heureux celui qui peut d'une aile vigoureuse
S'élancer vers les champs lumineux et sereins;

Celui dont les pensers, comme des alouettes,
Vers les cieux le matin prennent un libre essor,
- Qui plane sur la vie, et comprend sans effort
Le langage des fleurs et des choses muettes!


Baudelaire, Les fleurs du mal III /pf/images/graemlins/angel.gif /pf/images/graemlins/wub.gif /pf/images/graemlins/rolleyes.gif

 

[bebi]

Re: Poezi te preferuara

william blake

 

[MLK]

Re: Poezi te preferuara

Parle moi.

Je ne sais plus comment te dire
Je ne trouve plus les mots
Ces mots qui te faisaient rire
Et ceux que tu trouvais beaux

J'ai tant de fois voulu t'écrire
Et tant de fois courbé le dos
Et pour revivre nos souvenirs
J'ai même aussi frôlé ta peau

Oh, dis-moi
Regarde-moi
Je ne sais plus comment t'aimer
Ni comment te garder

Parle-moi
Oui parle-moi
Je ne sais plus pourquoi t'aimer
Ni pourquoi continuer

Tu es là, mais tu es si loin,
De moi
Je ne sais plus comment poursuivre
À cet amour qui n'en est plus
Je ne sais plus que souffrir
Souffrir autant que j'y ai cru

Mais je sais qu'il me faut survivre
Et avancer un pas de plus
Pour qu'enfin cesse la dérive
Des moments à jamais perdus

Oh, dis-moi
Regarde-moi
Je ne sais plus comment t'aimer
Ni comment te garder

Oh, dis-moi
Regarde-moi
Il y a la vie dont on rêvait
Celle qui commençait
Oh, parle-moi
Parle-moi
Je ne sais plus pourquoi t'aimer
Ni comment continuer

Oh, dis-moi
Oh, dis-moi
Dis-moi, si tout est terminé
Si je dois m'en aller

Oh, parle-moi