Përkthime

makuciko · 8 Dec 2006

Re: Përkthime

Verë e vjetër

Paksa e ngrohtë e vjetra verë.
Çështë kjo? pyes ftoht' unë.
Ç'quani ju, të vjetër verë?
Kaq larg s'shkon puna kurrë.

Mua më ftohet e më plaket:
Kok', shpinë, zemër, këmbë.
Më humbin bukuri e pamje.
Për verën, s'është e thënë.

Në shishe brenda le të jetë
e re, e vjetër vera:
Me pak vullnet të mirë rrëshqet
teposhtë, përngahera.

Robert Gernhardt

Përktheu Mc Cik

makuciko · 19 Dec 2006

Re: Përkthime

Nichttrinklied

Das Schicksal hat es so gefügt,
daß mir am Alkohol nichts liegt.

Mich lockt nicht Bier, nicht Gin, nicht Wein-
Na ja, ein Wein, der darf schon sein.

Mich lockt nicht Korn, nicht Bier, nicht Gin-
Ist da ein Gin? Dann immer rin!

Mich lockt nicht Wein, nicht Korn, nicht Bier-
Da kommt ein Bier? Das nehmen wir!

Mich lockt nicht Gin, nicht Wein, nicht Korn-
Her mit dem Korn! Und dann von vorn:

Das Schicksal hat es so gefügt,
daß mir ans Alkohol nichts liegt etc.

Robert Gernhardt

makuciko · 19 Dec 2006

Re: Përkthime

Kënga e atij që s'pi

Fati kështu e shkroi tek unë,
që me alkoolin mos kem punë.

S'më nxit as birrë, konjak, as verë-
Tani, një verë...Veç nganjëherë.

S'më nxit raki, birrë, as konjak
Keni konjak? At'here veç pak!

S'më nxit as verë, raki e birrë-
Një gotë birrë? Ku ka më mirë!?

S'më nxit konjak, verë e raki-
Shpejt një raki! E përsëri:

Fati kështu e shkroi tek unë,
që me alkoolin mos kem punë, etj...

Robert Gernhardt

Përktheu Mc Cik

Diabolis Dassaretis · 19 Dec 2006

Re: Përkthime

Shume bukur McCik, sa ke sjelle e si i ke sjelle. Po buzeqesh.

...as xhin-
Keni xhin? C'pret qe se shtin!

makuciko · 19 Dec 2006

Re: Përkthime

E bukur. Une e kisha menduar "shpejt, me nxitim!". Sidoqofte s'ishte arsyeja e rimes. Une i takoj brezit te pijetareve qe jane larguar tani nga aktiviteti. Kur e perktheva, m'u kujtua nje nga te vjetrit "alkoolike", gati legjendar ne qytetin tim. Ai s'dinte c'ish xhini. Per te mos e fyer kujtimin e tij (ka vite qe ka vdekur) e ndrrova xhin me konjak. Gjermani qe e ka shkrue le te hidhnohet po deshi!

makuciko · 21 Dec 2006

Re: Përkthime

Ein kleines Lied

Es war einmal ein Mann
Der fing das Trinken an
Mit achtzehn Jaren und-
Daran ging er zugrund.
Er starb mit achtzig Jahr
Woran, ist sonnenklar.

Es war einmal ein Kind
Das starb viel zu geschwind
Mit einem Jahre und-
Daran ging er zugrund.
Nie trank es: das ist klar
Und starb mit einem Jahr.

Daraus erkennt ihr wohl
Wie harmlos alkohol...

Bertolt Brecht

makuciko · 21 Dec 2006

Re: Përkthime

Një vershë e shkurtër

Na ish njëherë një burrë,
Që nisi të pijë shumë
Qysh tet'mbëdhjetë dhe
U katandis përdhe.
Tet'dhjetvjeçar na vdiq,
Nga se? S'po e them hiç!

Na ish njëherë një f'mi,
Që vdiq shpejt, sa çudi!
Ish veç një vjeç edhe
E varrosën nën dhe.
Kurrë s'piu, ësht e qartë,
Por vitin s'mbushi, prapë.

Nga kjo dhe fjala doli
Sa pa rrezik alkooli...

Bertolt Brecht

Përktheu Mc Cik

makuciko · 23 Dec 2006

Re: Përkthime

Der Rauch

Das kleine Haus unter Bäumen am See
Vom Dach steigt Rauch
Fehlte er
Wie trostlos dann wären
Haus, Bäume und See.

Bertolt Brecht

makuciko · 23 Dec 2006

Re: Përkthime

Tymi

Shtëpia e vogël ndën pemët ndanë gjolit
Nga oxhaku del tym
Të mos ish ai
Sa të mjera do qenë
Shtëpia, pemët, gjoli.

Bertolt Breht

Përktheu Mc Cik

makuciko · 23 Dec 2006

Re: Përkthime

Der Radwechsel

Ich sitze am Straßenhang.
Der Fahrer wechselt das Rad.
Ich bin nicht gern, wo ich herkomme.
Ich bin nicht gern, wo ich hinfahre.
Warum sehe ich den Radwechsel
Mit Ungeduld?

Bertolt Brecht

makuciko · 23 Dec 2006

Re: Përkthime

Ndrrimi i gomës

Jam ulur në anë të rrugës.
Shoferi po ndrron gomën.
S'e kam qejf vendin prej nga vij.
S'e dua vendin ku po shkoj.
Përse e shoh ndrrimin e gomës
i paduruar?

Bertolt Brecht

Përktheu Mc Cik

makuciko · 23 Dec 2006

Re: Përkthime

Vom ertrunkenen Mädchen
( 1922 )

Als sie ertrunken war und hinunterschwamm
Von den Bächen in die größeren Flüsse
Schien der Opal des Himmels sehr wundersam
als ob er die Leiche begütigen müsse.

Tang und Algen hielten sich an ihr ein
So daß sie langsam viel schwerer ward
Kühl die Fische schwammen an ihren Bein
Pflanzen und Tiere beschwerten noch ihre letzte Fahrt.

Und der Himmel ward abends dunkel wie Rauch
Und hielt nachts mit Sternen das Licht in Schwebe.
Aber früh war er hell, daß es auch
Noch für sie Morgen und Abend gebe.

Als ihr bleicher Leib imWasser verfaulet war
Geschah es ( sehr langsam), daß Gott sie allmählich vergaß
Erst ihr Gesicht, dann die Hände und ganz zuletzt erst ihr Haar
Dann ward sie Aas in Flüssen mit vielem Aas.

Bertolt Brecht

makuciko · 23 Dec 2006

Re: Përkthime

Për vajzën e mbytur

Mbasi u mbyt ajo dhe humbi në thellsi,
Sjellë prej prroit, në të madhin lumë,
Opali i qiellit shndriti për çudi.
A thua, kufomën, e kish dashur shumë.

Në trup iu mbështollën alga, myshqe plot.
Zu e u rëndua, pak-nga-pak, si guri.
Nëpër këmbë peshqit notuan të ftohtë
Ia bënë të vështirë udhëtim'n e fundit.

Pa kur mbrëmja ra, qielli u përhim.
Për gjith' natën yjet i mbajti të ndezur.
Pa ardhur mëngjesi, prapë ndriçoi ai
Të kish ditë dhe mbrëmje, ajo, dhe e vdekur.

Trup i saj i plumbtë u kalb atje poshtë.
( Zoti, dalngadalë, e harroi përhera)
Në fillim fytyra, duart, në fund flokët,
Gjersa u bë kërmë, si kërmat e tjera.

Bertolt Breht

Përktheu Mc Cik

makuciko · 20 Jan 2007

Re: Përkthime

Kurt Schmidt, statt einer Ballade (1929)

Der Mann, von dem im weiteren Verlauf
die Rede ist, hieß Schmidt ( Kurt Schm., Komplett).
Er stand, nur sonntags nicht, früh 6 Uhr auf
und ging allabendlich Punkt 8 zu Bett.

10 Stunden lag er stumm und ohne Blick.
4 Stunden brauchte er für Fahrt und Essen.
9 Stunden stand er in der Glasfabrik.
1 Stündchen blieb für höhere Interessen.

Nur sonn- und feiertags schlief er satt.
Danach rasierte er sich, bis es brannte.
Dann tanzte er. In Sälen vor der Stadt.
Und fremde Fräueleins wurden rasch Bekannte.

Am Montag fing die nächste Strophe an.
Und war doch immerzu dasselbe Lied.
Ein Jahr starb ab. Ein andres Jahr begann.
Und was auch kam, nie kam ein Unterschied.

Um diese Zeit war Schmidt noch gut verpackt.
Er träumte nachts manchmal von fernen Ländern.
Um diese Zeit hielt Schmidt noch halbwegs Takt.
Und dachte: Morgen kann sich alles ändern.

Da schnitt er sich den Daumen von der Hand.
Ein Fräuelein Brandt gebar ihm einen Sohn.
Das Kind ging ein. Trotz Pflege auf dem Land.
( Schmidt hatte 40 Mark als Wochenlohn.)

Die zeit marschierte wie ein Grenadier.
In gleichem Schritt und Tritt. Und Schmidt lief mit.
Die Zeit verging. Und Schmidt verging mit ihr.
Er merkte eines Tages, dass er litt.

Er merkte, dass er nich alleine stand.
Und dass er doch allein stand, bei Gefahren.
Und auf dem Globus, sah er, lag kein Land,
in dem die Schmidts nicht in der Mehrzahl waren.

So war's. Er hatte sich bis jetzt geirrt.
So war's, und es stand fest, dass es so blieb.
Und er begriff, dass es nie anders wird.
Und was er hoffte, rann ihm durch ein Sieb.

Der Mensch war auch bloss eine Art Gemüse,
das sich und dadurch andere ernährt.
Die Seele saß nicht in der Zierbeldrüse.
Falls sie vorhanden war, war sie nichts wert.

9 Stunden stand Schmidt schwitzend im Betrieb.
4 Stunden fuhr und aß er, müd und dumm.
10 Stunden lag er, ohne Blick und Stumm.
Und in dem Stündchen, das ihm übrig blieb,
bracht' er sich um.

Erich Kästner

makuciko · 20 Jan 2007

Re: Përkthime

Kurt Shmid, në vend të baladës.

Njeriu për të cilin do bëj fjalë,
e kishte emrin Shmid (Kurt Shmid më sakt').
Çdo ditë, veç jo të diel, çohej më 6.
Çdo mbrëmje, fiks më 8, ishte në shtrat.

10 orë rrinte shtrirë e s'ndihej hiç.
4 orë hante, pinte, bënte rrugë.
9 orë prodhonte qelq në një fabrikë.
1 orë për gjithçka tjetër, jo më shumë.

Të dielën dhe për festa flinte gjatë.
Kur çohej, rruhej mirë, një gjysmë ore.
E shkonte për vallzim në ndonjë sallë,
ku lehtë çdo çupërlinë bëhej dashnore.

Të hënën kishte rradhën strofa tjetër.
Por ish e njëjta këngë që në fillim.
Vit tjetër niste. Vdiste vit' i vjetër.
Veç gjithçka vinte, s'sillte hiç ndryshim.

At'kohë akoma mirë mbahej Shmidi.
Në ëndërr shihte detet e mëdha.
At'kohë, me sa mundej, ndiqte ritmin.
Mendonte: Nesër mund të ndrrojë gjithçka.

Një ditë iu pre në punë gishti i madh.
Njëfar' zonjushe Brand i polli djalë.
Fëmijën s'mund ta mbante. E çoi në fshat.
( Veç 40 marka rrogë i kish në javë.)

Marshonte koha si një ushtarak.
Me hap rreshtor. Pas Shmidi pa ndaluar.
E koha shkonte. Dhe Shmiti pak-nga-pak.
Kuptoi një dit' prej ditësh se po vuan.

Kuptoi se s'ishte vetëm, kishte shokë.
Por i vetëm në rrezik e sakrifica.
Kërkoi, por s'gjeti kund një vend mbi glob,
ku shmidat si ai, mos qenë shumica.

Kështu ish. Ai veç kishte rrejtur veten.
Kështu ish e gjithmonë kështu do mbesë.
E mori vesh se kurrë s'do bëhej tjetër.
Përduarsh shkonin ëndrrat dhe çdo shpresë.

Njeriu ishte thjesht një lloj perime,
që veten e ushqente dhe të tjerë.
E shpirti kurrsesi në koçan s'rrinte.
Pa dhe në ish aty, s'kish fare vlerë.

9 orë u djersit, u lodh, punoi.
4 orë rrugë, ushqim, si për çdo herë.
10 orë ndejti shtrirë, pa u ndjerë.
Në orën që nga dita i teproi,
hodhi trutë në erë.

Erih Kestner

makuciko · 2 Feb 2007

Re: Përkthime

Das Schlusswort

Möchte der Angeklagte noch etwas sagen?
Ja bitte.

Der Hahn war so offen,
ich hab mich versoffen.
Hundert Biere getrunken
um vier voll versunken.

Bin am Boden gesessen,
habe alles vergessen.
Zehn Stunden fehlen,
weiß nur vom Erzählen,

dass der Hahn nicht zuging
und ich wohl anfing
nach zweihundert Bieren
mit Eschauffieren

und wüstem Gepöbel,
einschließlich Möbel-
zertrümmern und Hauen.
Erst Männer - dann Frauen.

Ich kann nichts erklären,
kein Stück, Euer Ehren.
Schon gar nicht belegen,
ich war nicht zugegen.

...

Fritz Eckenga

Mare nga libri " Trunkene Verse " ( Vargje te dehur ) fq. 95-99

...vazhdon, por pertoj ta shkruaj te gjithen

makuciko · 2 Feb 2007

Re: Përkthime

Fjala e mbylljes

Do i akuzuari të shtjë diçka?
Po, ju lutem.

Ish çelë rubineti
e unë piva, i shkreti.
Njëqint birra sosa,
më katër u palosa.

Përdhe jam sheshuar.
Gjithçka kam harruar.
Dhjetë orë më janë fshirë.
Dinë të tjerët më mirë,

që mbet çelë rubineti.
Prapë nisa, i shkreti.
Dyqint birra shkuan
dhe sherret vazhduan,

shkatrrimet dhe prishjet,
përfshi dhe mobiljet.
Qëllova me shamatë
sefte burrat, pa gratë...

S'kam gjë për të shtuar.
Vërtet, të nderuar.
Pa le që s'kam prova.
Kushendi si u ndodha.

Dhjetë orë s'i kam.
Di veç çka më thanë,
se rubineti nuk ndalej.
Mos pija - nuk falej.

Kur u mbushën treqint,
që t'më linin fuqitë,
godita si i marrë...
Kështu më ndodh rrallë.

Ankime s'vijnë kurrë.
E mbaj birrën unë!
Kam rekord katërqint,
ndaj askush s'u çudit

që më vonë kam ngarë
me nuhatje të rrallë
makinën për në shtëpi.
Duhej pushim, gjithsesi.

Zotni gjykatës i mirë,
ke një aspirinë?
Po më thahet pështyma,
më dhemb koka, m'u zu fryma...

Falemnderit, zotrote!
E di, tek dosja jote
dëshmitë mungojnë
që më lehtësojnë.

Më tej ç'të kallzoj?
Mos vallë do mjaftoj'
po të them "pesqint birra",
të mos humb, ta marë e mira,

paratë dhe lirinë?
E di se s'është mirë,
por pranoj çka të doni.
Hapni gojën, më thoni!

Bëj be, unë i gjori,
për çdo lloj alkooli,
për ponç e koktej',
veç të dal që këtej

pa më hyrë therrë në këmbë.
Unë gënjeshtër s'kam thënë
nëse ngulmoj kaq shumë
e them: S'isha unë,

por trupi im, thjesht.
Mendja s'di se ku mbet'.
Krejt më humbi, e mira,
kur u bënë tetqint birra.

S'më kujtohen të gjitha,
ndaj kërkoj lehtësira,
mirkuptim e lëshime,
se kam hequr mundime

që mbas gjithë ç'ka ngjarë,
të them: "Po, e qartë!
e pranoj çka është bërë,
ndonse i pranishëm s'kam qënë."

Aktakuzën që ngrini
s'kundërshtoj, por më lini
pakëz kohë më tepër
t'ju sqaroj: Isha dejshëm!

I pirë isha si dru,
dhe më keq - si kërcu!
Ndaj janë fajet e mija
që nëntëqint birra

mbetem borxh - dhe tani,
nëse ju kurrsesi
s'ju preket posti e nderi,
zoti gjygjtar... Ta hajë dreqi!

E pranoj dhe këtë:
Njëmijë ishin! E ç'ë!?
Që të vij tash në mbyllje:
Të nderuar, më duhet

të dal këtej sa më parë,
se kush është ai i marrë
që merret me mua?
Unë jam i mbaruar.

Por as ju s'mbesni prapa,
se për tmerr, shumë e zgjata.
E teprova me llafe.
Tentativë për vrasje

po t'kish qënë - posi!
Ama, për pak gjullurdi
s'ia vlen. Si mendoni?
Ashtu, pra! Dëgjoni:

Ecni tash e të shkojmë
në lokal të shikojmë
mos gjejmë xheç për të ngrënë
e mbas krahve t'i lëmë

të gjith këto kotësi.
Zotni gjykatës, edhe ti
u lodhe ca-nga-ca.
Fol të drejtën! Nuk ka

asnjëfarëlloj kuptimi
ta zgjatim. Ndaj mblidhi
gjithë dosjet. Më pas
shkojmë pimë një... Unë qeras!

Fric Ekenga

Qerratai · 4 Feb 2007

Re: Përkthime

</font><blockquote><font class="small">Citim:</font><hr />
Kurt Shmid, në vend të baladës.

Njeriu për të cilin do bëj fjalë,
e kishte emrin Shmid (Kurt Shmid më sakt').
Çdo ditë, veç jo të diel, çohej më 6.
Çdo mbrëmje, fiks më 8, ishte në shtrat.

10 orë rrinte shtrirë e s'ndihej hiç.
4 orë hante, pinte, bënte rrugë.
9 orë prodhonte qelq në një fabrikë.
1 orë për gjithçka tjetër, jo më shumë.

Të dielën dhe për festa flinte gjatë.
Kur çohej, rruhej mirë, një gjysmë ore.
E shkonte për vallzim në ndonjë sallë,
ku lehtë çdo çupërlinë bëhej dashnore.

Të hënën kishte rradhën strofa tjetër.
Por ish e njëjta këngë që në fillim.
Vit tjetër niste. Vdiste vit' i vjetër.
Veç gjithçka vinte, s'sillte hiç ndryshim.

At'kohë akoma mirë mbahej Shmidi.
Në ëndërr shihte detet e mëdha.
At'kohë, me sa mundej, ndiqte ritmin.
Mendonte: Nesër mund të ndrrojë gjithçka.

Një ditë iu pre në punë gishti i madh.
Njëfar' zonjushe Brand i polli djalë.
Fëmijën s'mund ta mbante. E çoi në fshat.
( Veç 40 marka rrogë i kish në javë.)

Marshonte koha si një ushtarak.
Me hap rreshtor. Pas Shmidi pa ndaluar.
E koha shkonte. Dhe Shmiti pak-nga-pak.
Kuptoi një dit' prej ditësh se po vuan.

Kuptoi se s'ishte vetëm, kishte shokë.
Por i vetëm në rrezik e sakrifica.
Kërkoi, por s'gjeti kund një vend mbi glob,
ku shmidat si ai, mos qenë shumica.

Kështu ish. Ai veç kishte rrejtur veten.
Kështu ish e gjithmonë kështu do mbesë.
E mori vesh se kurrë s'do bëhej tjetër.
Përduarsh shkonin ëndrrat dhe çdo shpresë.

Njeriu ishte thjesht një lloj perime,
që veten e ushqente dhe të tjerë.
E shpirti kurrsesi në koçan s'rrinte.
Pa dhe në ish aty, s'kish fare vlerë.

9 orë u djersit, u lodh, punoi.
4 orë rrugë, ushqim, si për çdo herë.
10 orë ndejti shtrirë, pa u ndjerë.
Në orën që nga dita i teproi,
hodhi trutë në erë.

Erih Kestner

[/ QUOTE ]

Pa fjale... /pf/images/graemlins/thumbsup.gif

Qerratai · 4 Feb 2007

Re: Përkthime

Nga i madhi ankth i mengjesit,
pyll i zbuluar.
Rizgjime te dhimbshme.
Gjethe, o motra gjethe,
ju ndjej ne lengatë.
Vjeshtat,
embelsi ne prag vdekjeje.
O Rini,
sapo kaloi ora e ndarjes.
Qiejt e larte te Rinise,
hov i lirë.
Dhe shkretetire sapo u bera.
I kapluar nga kjo melankoli e kërrusur.
Por nata i flak tutje distancat.
Heshtje oqeanike,
fole hyjnore te iluzionit.
Oh natë!

Giuseppe Ungaretti.

Perktheu : Une /pf/images/graemlins/smile.gif

------------------------------------------

Dall'ampia ansia dell'alba
Svelata alberatura.
Dolorosi risvegli.
Foglie, sorelle foglie,
Vi ascolto nel lamento.
Autunni,
Moribonde dolcezze.
O gioventù,
Passata è appena l'ora del distacco.
Cieli alti della gioventù,
Libero slancio.
E già sono deserto.
Preso in questa curva malinconia.
Ma la notte sperde le lontananze.
Oceanici silenzi,
Astrali nidi d'illusione,
O notte.

elviskelmendi · 5 Feb 2007

Re: Përkthime

O Malet e Shqiperise!

O mauntains of albania
and you loong trees
wide fields with flowers
that i have in mind day and night.

Përkthime

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Forumium praecox

Primus registratum

Primus registratum

Primus registratum