Përkthime

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Xhuzepe Ungareti


12 shtator 1966

Ti u shfaqe në derë
në një fustan të kuq
për të më thënë se je zjarr
që digjet dhe rindizet.

Një gjëmb më shpoi
nga trëndafili yt i kuq
që të më thithje gishtin,
si të ishte yti, gjaku im.

Morrëm rrugën
që pret tërësinë
e kodrës së thepisur,
por prej shumë kohe
e dija që të vuash me besim kryeneç,
mosha për të fituar nuk llogaritet.

Ishte e hënë,
për të shtrënguar duart
dhe për të folur të lumtur
nuk gjendet strehë
në një kopësht të trishtë
të qytetit ndër ethe.



Natë e bukur

Çfarë kënge është ngritur sonte
që endën
jehonën e kristaltë të zemrës
me yjet

Çfarë feste pranverore
e zemrës për dasmë

Unë isha
një pellg errësire

Tani kafshoj
porsi një foshnjë gjirin
hapësirën

Tani jam dehur
me univers



Dërgesë (Pusullë)

I dashur
Etore Serra
poezia
është bota humane
jeta vetë
që lulëzon nga fjala
mrekullia e kulluar
e një tharmi të përçartur

Kur gjej
në këtë heshtjen time
një fjalë
gërmuar është në jetën time
si një humnerë

 

[makuciko]

Re: Përkthime

Ëndërrova...

Ëndërrova sonte se s'të kisha,
Shtrirë rrija zgjuar mbi një shtrat prej bore.
Krejt pa kuptuar,
S'di se ç'grua tjetër,
Emrin tim thërriste nëpër natë.
Ëndërr – tmerr!

Pashë në ëndërr një zambak të bardhë,
Kuaj të zinj dhe saze pa një këngë.
Heshtur, ngadalë,
S'di se për ku shkonin
Ca njerëz të mirë.
Zot, për ku?
Ëndërr – tmerr!

Hej, natë, ler agimin të zbardhet!

B.D.

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Xhuzepe Ungareti

Mëshira

1

Jam një njeri i plagosur.

Dhe unë dua të shkoj
e më në fund të arrij,
Mëshirë, ku dëgjohet
njeriu që është vetëm me veten.

Nuk kam tjetër veç krenari dhe mirësi.

Ndjehem i mërguar në mes të njerëzve.

Por për ta kam dhimbje.
Nuk jam i denjë të kthehem tek vetja?

Kam populluar me emra heshtjen.

Kam bërë copa zemrën dhe mendjen
për të rënë në shërbim të fjalëve?

Mbretëroj mbi fantazma.

O gjethe të thara,
shpirt i hedhur këtu atje...

Jo, e urrej erën dhe zërin e saj
prej kafshe që s'mbahet mend.

Zot, ata që të lusin
a nuk të njohin vetëm për emër?

Më ke ndarë nga jeta.

Më ndan nga vdekja?

Mbase njeriu është dhe i padenjë të shpresojë.

Edhe burimi i pendimit është tharë?

Mëkati ka rëndësi
se me dlirësi nuk ecet më.

Mishi kujtohet menjëherë
që njëherë ishte i fortë.

Budalla dhe i përdorur, shpirti.

Zot, mbrona nga dobësia jonë.

Na e thuaj qartë.

Do të na japësh më të këtilla?

E vajto atëhere, mizori.

Nuk mundem më të qëndroj i murrosur
në dëshira pa dashuri.

Dëshmo një gjurmë drejtësie.

Ligji yt cili është?

Shkreptiji ndjenjat e mija të varfra
çliromë nga shqetësimet.

Jam lodhur duke thirrur pa zë.

2

Mishi lëngues
ku njëherë harbonte harreja,
sy gjysëmmbyllur prej zgjimit lodhur,
e sheh, shpirt i tejpjekur,
ç'është, të biesh në tokë?

Është në të gjallët rruga e të vdekurve,

jemi ne rrjedha e hijeve,

ata janë gruri që çahet në ëndërr,

e tyrja largësia që na mbetet,

e tyrja është hija që ju jep peshë emrave.

Shpresa e një pirgu hijesh
s'ra për tjetër veçse për ne?

Dhe ti s'je gjë tjetër veçse një ëndërr, Zot?

Të paktën një ëndërr, kryeneçë,
dëshirojmë të jesh.
Është pjellë e marrëzisë më të kulluar.

Nuk dridhet në re degësh
si harabela mëngjesi
në fill të kapakëve të syrit.

Në ne është dhe dregëzohet, plaga misterioze.

3

Drita që na shpon
është një fill edhe më i hollë.

Nuk plandosesh më, nëse nuk vret?

Ma jep këtë gëzim sipëran.

4

Njeriu, gjithësi monotone,
beson ti shtojë të mirat
e prej duarve të tij në zjarrmi
nuk dalin pafund përveç limite.

Ngjitur në boshllëk
pas fillit të tij të merimagës,
nuk varet dhe nuk joshet
në s'është britma e vet.

Mbron trashëgiminë duke ngritur varre,
e kur të mendon, i Përjetshëm,
nuk ka veçse blasfemi.

 

[caretaker2]

Re: Përkthime

Diabolis Dassaretis, Satin Yearn, McCik meritoni falenderime te zjarrta. Keni dhene perkthime te bukura. Keni punuar pa u lodhur dhe na keni sjelle pjese te arrira nga autore te njohur.
Keshtu vazhdoni /ubb/images/%%GRAEMLIN_URL%%/smile.gif

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Robert Berns

Lamtumirë për Elizën

Nga ty, Eliza, duhet të iki
dhe nga bregu im amtar;
fati mizor mes nesh ngriti
oshëtimën e oqeanit të paanë:
Por oqeanet e paanë, që gjërë oshëtijnë,
mes dashurisë dhe meje,
kurrë, kurrë nuk mund të ndajnë
zemrën dhe shpirtin tim prej teje.

Lamtumirë, lamtumirë, e shtrenjtë Elizë,
vasha ime e adhuruar!
Në veshin tim një parandjenjë bën zë,
ne ndahemi, më, për të mos u takuar!
Por rrahja e fundit që del nga zemra,
Kur Vdekja pranë rri fitimtare,-
Ajo rrahje, Eliza, është tëndja,
tëndja dhe fryma e fundit fare!

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Xhojs

IV

Kur ylli i ndrojtur qiellit bën tutje
i paprekshëm, i papaqtuar si ngahera;
dëgjo ti mes mbrëmjes që fle
njërin që të këndon tek dera.

Kënga e tij nga vesa më e butë
dhe ai ka ardhur për të të takuar
o ndër ëndërrime më mos u fut
kur ai në muzg është duke kënduar.

As mos mendo: kush të jetë ky këngëtar
kënga e të cilit në zemër më pikon?
Dije pra, nga psallmi i dashnorit,
jam unë ai që të viziton.

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Berns

Mbishkrim drejtuar një artisti

I dashur_____, po të jap ca këshilla,
pa dashur që të bëj të keqin:
ti s'duhet të pikturosh më ëngjëllusha
por provo dhe pikturo dreqin.

Ti pikturosh Ëngjëllit gudulisjen boshe,
me Nick-un*, rrezik ka pak fare:
do vizatosh kollaj një fytyrë gjatoshe,
por jo dhe aq të papame.

*Nick - Djalli

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Xhojs

II

Muzgu kthehet nga violet
thellë e më thellë në blu,
llambat me flakërimë të gjelbër të zbehtë
i mbushin rrugës çdo dru.

Pianoja e vjetër luan një pjesë
të qetë, të ngadaltë, të gëzuar;
ajo përkulet mbi çelsat e verdhë,
kokën për këtej anuar.

Ndrojtje, sy porsi varri dhe duar
që treten ndërsa ata mbajnë vesh-
muzgu dhe më errët ka kaltruar
me drita manushaqe vesh'.

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Sir Walter Ralegh

Gënjeshtra

Shko, shpirt, bujtës i trupit,
me një detyrë që s'merr mirënjohje;
mos u tremb ti qepesh të mirit;
e vërteta do të jetë leja jote.
Shko, përderisa u dashka te vdes,
qitja botës gënjeshtrën ne shesh.

Thuaji oborrit se vezullon
edhe shkëlqen si druri kalbësirë;
thuaji kishës se ajo tregon
ç'është mirë dhe s'bën të mirë.
Nëse kisha dhe oborri përgjigjen serbes
qitjau gënjeshtrën në shesh.

Thuaju sundimtarëve se rrojnë
duke vepruar me veprimet e të tjerëve;
nuk i do kush gjësend pa dhënë
dhe kanë fortësinë e bajraktarëve.
Nëse sundimtarët përgjigjen serbes
qitjau sundimtarëve gënjeshtrën në shesh.

Thuaju burrave të sërës së lartë,
që drejtojnë pasuri e pronë,
qëllimi i tyre ambicia është,
vetëm urrejtjen kanë zakon.
E nëse ata njëheri përgjigjen serbes,
qitjau gjithë atyre gënjeshtrën në shesh.

Thuaju se trimëri përmbi gjithçka,
ata lypin dhe më teksa shpenzojnë,
se dhe me kostot më të mëdha,
s'kërkojnë por veçse ti lavdërojnë.
E nësa ata të përgjigjen serbes
Qitjau gjithë atyre gënjeshtrën në shesh.

Thuaji zellit se kërkon bindje;
thuaji dashurisë se është veç epsh;
thuaji kohës se është veç lëvizje;
thuaji mishit veç pluhur do jesh.
E uro që mos të përgjigjen serbes,
se ti duhet t'ja u qitësh gënjeshtrën në shesh.

Thuaji moshës se përditë rrëgjohet;
thuaji nderit se si ndryshon;
thuaji bukurisë se si shkatërrohet;
thuaji favorit se si belbëzon.
E ndërsa ata do të përgjigjen serbes
qitja çdonjërit gënjeshtrën në shesh.

Thuaji zgjuarsisë sa shumë miklon
në pika gudulisëse të mirësisë;
thuaji mençurisë se ngatërron
veten me përmbidituritë e botës.
Dhe kur ata të përgjigjen serbes,
troç qitjau atyre tok gënjeshtrën në shesh.

Thuaje guximin e mjeksësisë;
thuaji aftësisë është mëtim;
thuaje bamirësinë e ftohtësisë;
thuaji ligjit është pretendim.
Dhe ndërsa të përgjigjen serbes
sërish qitjua gënjeshtrat në shesh.

Thuaji fatit çka verbëri;
thuaje natyrën e kalbjes;
thuaje miqësinë e panjerëzi
thuaje drejtësinë e shtyrjes.
Dhe nëse të përgjigjen serbes
të gjithëve qitjua gënjeshtrën në shesh.

Thuaji arteve se s'kanë kumbim
por varen nga respekti;
thuaju shkollave se duan thellim,
por mbahen më shumë në si duket tjetri.
Në artet dhe shkollat do të përgjigjen serbes
qitjau arteve dhe shkollave gënjeshtrën në shesh.

Thuaj besimi e la qytetin;
thuaj si vendi po rreshket;
thuaj burrëria e prishi vakefin;
thuaj dlirësia është e fundit në rresht.
Dhe nëse të përgjigjen serbes
mos u kurse t'ja u qitësh gënjeshtrën në shesh.

E kur të kesh, si qejfi ma desh
e të urdhërova, dhënë fund llomotitjeve-
edhe pse e qite gënjeshtrën në shesh
meriton jo më pak se goditjeve-
kush të dojë le të të godasë,
s'ka goditje që shpirtin të vrasë.

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Xhimi Karter

Përparimi nuk vjen gjithmonë kollaj

Si një ligjvënës në shtetin tim
shkrova ligjin e parë ku vërej
që qytetarët mos shkojnë më në votim
mbasi ata kanë ikur përtej.

Kuvendarët përballën shqetësimin e ngritur
trimërisht, fort e më fort në debat
në, mbasi vdekja e dikujt ka mbritur,
tre vjet a do të jenë mjaft

për të lënë familjen, duke e përkujtuar,
të vendosin se si i dashuri do të kishte
hedhur votën nëse vetë do të kish jetuar
të shihte ditën e votimeve të pritshme.

Fqinjët më paralajmëruan se kisha shkuar
shumë larg për të ndryshuar ç'bëjmë kaherë.
Unë humba fushatën tjetër, pa fituar
një përqind të vetme në varrezën e tërë.

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

Xhon Fleçer

Hiqi, oh, hiqi tej ato buzë

Hiqi, oh, hiqi tej ato buzë
që u tërhoqën me aq nojmë
dhe ato sy, porsi një muzg,
drita që agimin po ngatërrojnë;
Por puthjet time silli përsëri,
vula dashurie, vulosur padobi.*

Fshihi, oh, fshihi ato kodra bore,
që gjoksi yt i ngrirë shfaq,
në majat e tij karafilat prore
janë nga ata që Prilli kënaq;
Por s'pari çliroma zemrën e shkretë,
lidhur me pranga akulli nga ty vetë.

* strofa e pare i eshte marre Shekspirit

 

[gurax]

Re: Përkthime

CXXXVIII

When my love swears that she is made of truth,
I do believe her though I know she lies,
That she might think me some untutored youth,
Unlearned in the world's false subtleties.
Thus vainly thinking that she thinks me young,
Although she knows my days are past the best,
Simply I credit her false-speaking tongue:
On both sides thus is simple truth suppressed:
But wherefore says she not she is unjust?
And wherefore say not I that I am old?
O! love's best habit is in seeming trust,
And age in love, loves not to have years told:
Therefore I lie with her, and she with me,
And in our faults by lies we flattered be.


Kur dashuria ime betohet se eshte gatuar plot te vertete
Une e besoj, ndonese genjen dhe une mire e di kur e thote.
Ajo ndoshta me merr per nje vogelush te paditur e te shkrete,
i pamesuar me bukurite delikate te rrema ne kete bote.
Krenar jam qe me njeh kaq te ri, keshtu kujtoj,
dhe ajo e di qe majat e mia me kohe i kam kaluar,
une thjesht fjalen e genjeshtert i vleresoj:
te dy vec te verteten se bashku kemi nenshtruar:
Por a tha ndokund qe e padrejte nuk eshte treguar te jete?
Dhe une ku kam thene qe nuk jam i moshuar?
Oh, besimi ne dukje per dashurine, me i bukuri zakon eshte vertet,
Dhe mosha ne dashuri nuk do qe t'i kete vitet zbuluar:
Prandaj bashke me te genjej, dhe ajo me mua gjithashtu,
dhe ne difektet tona me genjeshtra lajkatohemi te dy.

- Shakespeare -

 

[Diabolis Dassaretis]

Re: Përkthime

A.E. Stallings

Dy violinat*

Njëra ishte e kuqe flakë,
gdhëndur me dorë dhe e re-
prej të kishës së rënës bangë,
prodhuesi vendor drurin kish pre,

Vegël e Djallit
nga shtëpia e Zotit nxjerrë.
Gjegjej gëzueshëm dhe qartë
dhe pse gishtat i luaja mjerë;

Ata thanë: do kohë të ëmbëlsohet,
Tek shndrit e qartë si verë rioshe
dhe loja ime në të të lartohet.
Tjetra ishte verdhoshe

dhe e ngrënë mu në mjekër,
një vernik Balltiku të qelibartë,
një fund njëpjesësh panje tigër
dhe një timbër të ulët, të errët.

Një shekull e vjetër, ata vunë re,
tingulli i saj s'do të ndryshojë kurrë.
Pasur dhe thellë në sol dhe në re,
hollë në shkallën më të lartë,

dhe si erdhi nga Bota që Shkoi
ishte hamendja e secilit
e lehtë sa valixhja e kujt mërgoi,
një bark zbrazëtie:

Kjo ishte ajo që zgjodha
(jo ajo që ishte flakërimë)
dhe mësuesit ta vërtisin me duart e stërvitura
të shohin nga vijnë notat me trishtim.

*publikuar tek Poetry, June 2008

 

[makuciko]

Re: Përkthime

Për nostalgjikë të rrallë (kurrsesi jo për mëpaksetridhjetvjeçarë) Kemal Monteno:

http://www.youtube.com/watch?v=05eFZAkCS34

Kështu s'mundem

Tek ti ësht' gjith gaz' i jetës,
Ato dy buzë , si kroi verës.
Kjo zemra e ime, porsi mal i ftohtë,
Shpirt, aty ka rënë e bie borë.

Si thesar që s'ka të çmuar
Ashtu si je, unë ty të ruaj.
Kam dashurinë që s'di të ndalet
Puthjet e mia ngrohin dhe malet.

Jo, kështu nuk mundem më tej,
O Zoti im, mua ç'më dhe!?
Ç'të bëj me të?
Por dashuria s'ra nga qielli
N' jetën time, pa pik' dielli-
Atë s'le unë dhimbjen ta njohë.

Ti je vajzë e rritur bregut,
E di moçali ka uj' të ndenjur.
Un' jam dallga plakë, shkum' më s'di,
Jam vet' trishtimi dhe hij' e tij.

Kur je pranë – rrufe e gjëmime.
Veç këng', hare njeh zemra ime,
Por plot dashuri e ke zemrën.
Ndërsa gëzimi shëtit me brengën.

Përkthyer dhe përshtatur nga kroatishtia prej Mc Cik

 

[makuciko]

Re: Përkthime

Die Entwicklung der Menschheit

Einst haben die Kerls auf den Bäumen gehockt,
behaart und mit böser Visage.
Dann hat man sie aus dem Urwald gelockt,
und die Welt asphaltiert und aufgestockt
bis zur dreißigsten Etage.

Da saßen sie nun, den Flöhen entfloh'n
in zentralgeheizten Räumen.
Da sitzen sie nun am Telefon,
und es herrscht noch genau der selbe Ton
so wie seinerzeit auf den Bäumen.

Sie hören weit, sie sehen fern,
sie sind mit dem Weltall in Fühlung.
Sie putzen die Zähne, sie atmen modern,
die Erde ist ein gebildeter Stern
mit sehr viel Wasserspülung

Sie schießen die Briefschaften durch ein Rohr,
sie jagen und züchten Mikroben,
sie verseh'n die Natur mit allem Komfort
sie fliegen steil in den Himmel empor
und bleiben zwei Wochen oben.

Was ihre Verdauung übrigläßt
das verarbeiten sie zu Watte.
Sie spalten Atome, sie heilen Inzest.
Sie stellen durch Stiluntersuchungen fest,
daß Cäsar Plattfüße hatte.

So haben sie mit dem Kopf und dem Mund
den Fortschritt der Menschheit geschaffen.
Doch davon mal abgesehen und
bei Lichte betrachtet
sind sie im Grund
noch immer die alten Affen.

Erich Kästner

 

[makuciko]

Re: Përkthime

Zhvillimi i njerëzimit

(1931)

Rrinin mbi pemë këta tipa dikur,
mbuluar me lesh, me pamje të ligë.
Prej pyllit një ditë i hoqi dikush,
botën shtroi asfalt, ndërtoi mur-mbi-mur,
tridhjeteca kate të mirë.

Iu ikën pleshtave; tani vinë edhe shkojn'
në dhoma me ngrohje qendrore.
Rehat rrinë ulur, kanë pranë telefon.
Sundon përsëri po i njëjti ton,
si nëpër pemë, njëherë e një kohe.

Dëgjojn' e shohin gjithçka ndodh, sado larg.
Të thellë shumë kanë ndjesin' hapsinore.
Thithin ajrin modernë, dhëmbët lajn' për merak.
Toka diellit mençurisht i vjen qark,
me kanale të zeza, me shkarkesa ujore.

Herë mbytin, herë rritin mikrobe.
Shkruajnë letra, bisedojnë me tel.
Dhe natyrën e bëjnë më komforte.
Fluturojnë, përmbi re ngrihen prore -
pa u ulur rrinë dy javë në qiell.

Han' e pinë, pas ç'nxjerrin më vonë
përpunojnë, bëjnë pambuk për jorgan.
Shërojnë incestin, më dysh ndajn' atomë,
Mbas analizash, të sigurt të thonë,
se Cezari paskësh qenë dysttaban.

Ia dolën mbanë me gojë e me kokë,
përpara ta çojnë njerëzimin.
Por, po t'harrosh ç'është arritur mbi tokë
dhe t'i shohësh ata hollë-hollë,
janë të njëjtët majmunë që ishin.


Erih Kestner

në shqip nga Mc Cik

 

[makuciko]

Re: Përkthime

Fantasie an Laura
(fragment)

Meine Laura! Nenne mir den Wirbel
Der an Körper Körper mächtig reißt,
Nenne, meine Laura, mir den Zauber,
Der zum Geist monarchisch zwingt den Geist.

Sieh! er lehrt die schwebenden Planeten
Ewgen Ringgangs um die Sonne fliehn,
Und gleich Kindern um die Mutter hüpfend
Bunte Zirkel um die Fürstin ziehn;

Durstig trinkt den goldnen Stralenregen
Jedes rollende Gestirn,
Trinkt aus ihrem Feuerkelch Erquikung
Wie die Glieder Geister vom Gehirn.

Sonnenstäubchen paart mit Sonnenstäubchen
Sich in trauter Harmonie,
Sphären in einander lenkt die Liebe,
Weltsysteme dauren nur durch sie.

Tilge sie vom Uhrwerk der Naturen –
Trümmernd auseinander springt das All,
In das Chaos donnern eure Welten,
Weint, Newtone, ihren Riesenfall!

Tilg die Göttinn aus der Geister Orden,
Sie erstarren in der Körper Tod,
Ohne Liebe kehrt kein Frühling wieder,
Ohne Liebe preißt kein Wesen Gott!

Und was ists, das, wenn mich Laura küsset,
Purpurflammen auf die Wangen geußt,
Meinem Herzen raschern Schwung gebietet,
Fiebrisch wild mein Blut von hinnen reißt?

...

Friedrich Schiller

 

[makuciko]

Re: Përkthime

Fantazi për Laurën

Laura ime! Thuama drithrimën
Që trupin me fuqi prej trupit shqit!
Ma thuaj, Laura, ma trego magjinë,
Që madhërisht me dhunë shpirtin përshpirt!

Pa shih! Ajo planetët nxit të sillen
Qark diellit në unaza arratie.
Njëjt' si fëmijët mbledhur nënës hidhen
Shumëngjyrësh rreth asaj fisnikërie.

E etur pi stërkala shiu të artë
Prej gjithsecilit yll që gjumë s'njeh.
Përngjallie pi nga kup' e tyre e zjarrtë,
Si çdo gjymtyrë që jetë prej trurit merr.

Thërmijë dielli puq me thërmijë dielli,
Në një t'besuar harmoni pa skaj.
Vë dashurinë çdo sferë rrotull ta sjelli,
Sistemet botërorë jetojnë prej saj.

Në braktistë ajo zemrekun e natyrës,
Rrënohet me poterë çdo gjithësi.
Dhe botët me gjëmim në kaos zhyten,
Njutoni qan me lot mollën e tij.

Po la urdhrin e shpirtit mbretëresha,
Mbi çdo trup vdekja vallen e saj lot.
Pa dashuri as kthehet më pranvera.
Pa dashuri s'ka qënie që njeh Zot.

Po ç'është pastaj kur Laura më puth mua,
Përflakje purpuri mbi faqet derdh
Dhe zemrën ma pushton hov' i nxituar,
S'andejmi gjakun ethshëm ma rrëmben?

...

Shiler

Ne shqip nga Mc Cik

 

[^^MIA^^]

Re: Përkthime

<div class="ubbcode-block"><div class="ubbcode-header">Quote:</div><div class="ubbcode-body">Fshire me kerkesen e shkruesit </div></div>

 

Re: Përkthime

Edhe mua me pelqeka Lips.
Po origjinali i saj ku eshte?