asht nji nat' e mrekullueshme, nji nga ato net' që vetëm kur jena t'rinj na qëllojnë, të dashtun. aq yje e drita ka n'qiell sa, kur i sheh, nuk mund t'mos pvesësh me vedi: "si mundet t'jetojnë nën nji qiell si ky, lloj-lloj njerzish zemrakë e tekanjozë?
[dostojevski]