«Così continuiamo a vivere la nostra vita, pensai. Segnati da perdite profonde e definitive, derubati delle cose per noi più preziose, trasformati in persone diverse che di sé conservano solo lo strato esterno della pelle; tuttavia, silenziosamente, continuiamo a vivere».
Ndjenja e momentit; ndërsa jashtë po bie shi ,po qendroj e vetme ulur pranë dritares duke veshtruar me endje pikat e shiut që bien rrëke dhe furishëm , vendosa si bashkëudhetare të mendimeve të mia të më shoqeronte një gote vere.. Nuk mund të kishte zgjedhje tjetër më të mire se kaq në këtë dite...
Sa e bukur eshte! E qete ulem ne pragun e dritares,marr nje laps ne dore dhe mendoj per boren qe bie. Sa e bukur duket! Bie qete-qete,pa zhurme. Kur bie shi,pikat e shiut jane te zhurmshme,krijojne zhurmen bezdisese,por dhe te kendshme per ata qe dine te degjojne muziken e tyre te kendshme. Kurse Bora eshte ndryshe. Eshte e qete,e bardhe,e paqte. Bie ngadale dhe si pa u ndjere zbardh cdo gje mbi toke. Malet,fushat e gjelbra,detet blu,liqenet,lumenjte edhe qielli merr bardhesine e saj,driten e saj,qetesine qe fal.
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.