Eléonoré
Valoris scriptorum
Po ecja rruges dhe pashe nje person qe po shikonte nje person qe po fotografonte nje lule te bukur. Ishte margarite. Personi fotografues ishte aq i dashuruar me natyren sa per nje moment u kthye ne natyre dhe fliste gjuhen e luleve. Iu kujtua lulja e deles dhe loja «me do s'me do». Ne ate kohe nje manushaqe shtremberoi turinjte dhe i tha fotografit: Po po une jam lulja e pare qe del mbi bore e s'ma var njeri. Me shihni mua dhe zhvishni ate te bardhen deri sa ngelet lakuriq.
Eleonore
Eleonore