Para pese vjetesh edhe une isha ne Shqiperi. Serendipity!
Ato peme gjysem te djegura ngjallin trishtim. Me merr malli per shtepine bashkshortore dhe me teper per pishinen. Perpara shtepise kishim nje pishe te larte me ngjyre hiri ne gurkali. Bente boce aq te bukura saqe i mblidhja gjithnje dhe dekoroja shtepine me to. Ne mendje e quaja pishe mashkull sepse ishte e larte dhe e drejte. Kishte stilin square. Ka shume lloje pishash dhe bredhash. Nuk jam interesuar kurre te gjej emrin e tyre botanik. Mbrapa shtepise kishim nje tjeter pishe rrumbullake qe rritej me teper ne gjeresi. Bocet i bente te vogla. Me dukej femerore edhe per shkak te nje lloj guve qe ishte ne mes te saj. Dukej si nje shtepi e bukur rrumbullake. Ne mes kishim mbjelle nje qershi te eger qe ben disa lloj fruti te kuq qe ngjajne me cranberries. Nuk e di si quhen ne shqip. Qe kur shitem shtepine pas divorcit, ne te gjitha shtepite e tjera ku jam futur me qera isha e rrethuar me komshinj qe kishin peme te djegura. Njesoj si keto qe po shoh ne fotografine tende.
Po kaloj nje cike ne kohe. Nese ishte aksident apo jo nuk jam e sigurte, por ish burri me te cilin ndajme mbajtjen e femijeve dhe te qenit, me merr ne telefon dhe me thote te paraqitem ne veterineri per t'i thene lamtumire Tchoupie-it, shqiptuar Cupi ne shqip. Kur i kishin ardhur per vizite disa miq, sipas tij, ai kishte vene kemben per te bllokuar qenin te hidhej mbi ta (ajo eshte shume mbrojtese) dhe ajo e perplasur ne kembet e tij kishte bere nje rrotullim se mbrapshti dhe kishte rene poshte shkalleve. Ishte paralizuar. I kerkova te mbahej nen vezhgim per nje nate dhe t'i behej nje radiografi per te pare nese kishte thyer shtyllen kurrizore. Te nesermen pasi u paraqita ne spitalin veterinar, qeni edhe pse nuk levizi, lehu kur me pa. E mora vendimin se do t'a merrja ne shtepi dhe do te kujdesesha per te. Qava kur i tregova historine mamit, por me teper isha e lodhur nga terapia qe po i beja. E vetmja gje qe fuste ne goje ishte noodle soup e stilit aziatik. Kishte nevoje per shume kripe dhe uje dhe permirte nen vete. Brenda dy tre ditesh mund te kem humbur mbi 7-8 kg ne peshe nga lodhja, pagjumesia dhe keqardhja. I jepja pilulat per relaksim muskulor dhe kaloja kohen duke i lare pelenat. Era e urines se saj po me bezdiste dhe kisha nje dekurajim te tipit «Nuk dua te jetoj me». Vellai me thote ne telefon se duhej t'i lidhja te gjitha kembet e saj me fill leshi te kuq dhe t'a nxirrja jashte. Kjo eshte histori e gjate, por po mjaftohem te them se historikisht familja ime ka qene e rrethuar me energji mbrojtese. Ultra Protection. Keto energji sipas gojedhenave te familjes time identifikojne ngjyren e kuqe dhe degjojne lutjet qe bejme. I lidha kembet, nje nga nje Cupit, dhe e merrja hopa ne krahe dhe e lija ne bacen prapa shtepise. Dy dite me vone, per habi te te gjitheve, ajo u ngrit ne kembe. Kundrejt cdo shprese ose llogjike. Top fare. I ka mbetur nje anim i vogel nga krahu i majte dhe une me te qeshur e therras «shtrembse» Ndonjehere edhe «calamanke». Cudia me e madhe eshte se vetem dy tre dite pas sihariqit qe u dhashe te mijve ne telefon te gjitha pemet e lagjes time ishin te identifikuara me shirita te kuq. Disa per prerje disa per vezhgim. Nje peme prapa shtepise time e thare e bere ashk u rinua dhe filloi te nxirrte gjethet e para. Mrekulli.
Me dukesh teper menefrego si tip Artin, dhe ndoshta nuk je nga ata tipa qe kane durim te lexojne shkrime te tilla te gjata, megjithate e shkruajta per veten.
Te pershendes,
Eleonore