Poezi
- Thread starter white
- Data e fillimit
cigno grigio
Primus registratum
Kadare:
Ca pika shiu rane mbi qelq
dhe une per ty seç ndjeva mall.............
Ca pika shiu rane mbi qelq
dhe une per ty seç ndjeva mall.............
joetisti_
Locus omnem
Kryeveper...
dr love
Locus omnem
Migel Ernandes
Letra
Nga një tryezë poste
Që kurrë s’mbetet shkretë,
Ku rrinë kujtimi, brenga,
Zemra dhe heshtja vetë,
Posi pëllumba letrat
Degdisen që me natë.
I ndiej tek flatrojnë
Për në shtegtim të gjatë.
Dhe ja ku jam rrethuar
Me burra e me gra
Plagosur nga mungesat,
Nga ndarjet e mëdha.
Letra, pusulla, fjalë,
Që nisen ne hapësirë,
Ëndrra ende pa çelur,
Mendime ende pa gdhirë,
Të gjitha marrin rrugën
Drejt vatrës e drejt pragut,
Si ndjenjë dërguar ndjenjës,
Si gjak dërguar gjakut.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
Një shtresë e trashë pluhuri
Mbulon letrat që s’duhen,
Aty u zverdhën faqet,
Aty gërmat u shuhen,
Aty humbasin radhët
Ku mallet derdhur qenë,
Aty jep shpirt mellani
Pasi cepat u brenë,
Aty rroposen thellë
(ç’varrezë e lahtarshme!)
Hem ndjenjat e kaluara
Hem dashuritë e tashme.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
Po kur të shkruaj unë,
Do dridhet kallamari,
Do skuqet bojë e zezë,
Me flakërima zjarri.
Se kur të shkruaj unë,
Do shkruajnë eshtrat e mia,
Do shkruaj gjaku im
Gjithë gulç nga dashuria.
Do marrë letra udhë
Si shpend ne zjarr kalitur,
Me dy flatra të forta
Dhe një adresë të ndritur,
Si zog që për fole
Qiell, ajër do të ketë,
Mishin, gishtërinjtë e tu
Dhe frymëmarrjen vetë.
Do mbetesh ti e zhveshur
Tek dridhesh me ngadalë,
E gatshme ta ndiesh letrën
Pas gjoksit tënd të valë.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
NJë letër dje kam parë
Se si mbeti pa zot,
Mbi sy tek i flatëronte
Dikujt që s’ngrihej dot.
Letrat që mbesin gjallë
Dhe për të rënë tregojnë,
Që regëtijnë si njerëz,
Veç sy s’kanë të shikojnë.
Kur dhëmbëqenzit rriten
Unë ndiej pranë veshit tim
Fërmimn’ e letrës sate
Tamam si një gjëmim.
Dhe mos e marsha zgjuar,
Në gjumë do e marr atë letër
Dhe do kullojnë plagët
Si kallamarë të vjetër,
Do çelin buzët plagët
Drejt puthjeve të tua
Dhe, tek lëvizin heshtas
Do thonë prapë: të dua.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
Letra
Nga një tryezë poste
Që kurrë s’mbetet shkretë,
Ku rrinë kujtimi, brenga,
Zemra dhe heshtja vetë,
Posi pëllumba letrat
Degdisen që me natë.
I ndiej tek flatrojnë
Për në shtegtim të gjatë.
Dhe ja ku jam rrethuar
Me burra e me gra
Plagosur nga mungesat,
Nga ndarjet e mëdha.
Letra, pusulla, fjalë,
Që nisen ne hapësirë,
Ëndrra ende pa çelur,
Mendime ende pa gdhirë,
Të gjitha marrin rrugën
Drejt vatrës e drejt pragut,
Si ndjenjë dërguar ndjenjës,
Si gjak dërguar gjakut.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
Një shtresë e trashë pluhuri
Mbulon letrat që s’duhen,
Aty u zverdhën faqet,
Aty gërmat u shuhen,
Aty humbasin radhët
Ku mallet derdhur qenë,
Aty jep shpirt mellani
Pasi cepat u brenë,
Aty rroposen thellë
(ç’varrezë e lahtarshme!)
Hem ndjenjat e kaluara
Hem dashuritë e tashme.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
Po kur të shkruaj unë,
Do dridhet kallamari,
Do skuqet bojë e zezë,
Me flakërima zjarri.
Se kur të shkruaj unë,
Do shkruajnë eshtrat e mia,
Do shkruaj gjaku im
Gjithë gulç nga dashuria.
Do marrë letra udhë
Si shpend ne zjarr kalitur,
Me dy flatra të forta
Dhe një adresë të ndritur,
Si zog që për fole
Qiell, ajër do të ketë,
Mishin, gishtërinjtë e tu
Dhe frymëmarrjen vetë.
Do mbetesh ti e zhveshur
Tek dridhesh me ngadalë,
E gatshme ta ndiesh letrën
Pas gjoksit tënd të valë.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
NJë letër dje kam parë
Se si mbeti pa zot,
Mbi sy tek i flatëronte
Dikujt që s’ngrihej dot.
Letrat që mbesin gjallë
Dhe për të rënë tregojnë,
Që regëtijnë si njerëz,
Veç sy s’kanë të shikojnë.
Kur dhëmbëqenzit rriten
Unë ndiej pranë veshit tim
Fërmimn’ e letrës sate
Tamam si një gjëmim.
Dhe mos e marsha zgjuar,
Në gjumë do e marr atë letër
Dhe do kullojnë plagët
Si kallamarë të vjetër,
Do çelin buzët plagët
Drejt puthjeve të tua
Dhe, tek lëvizin heshtas
Do thonë prapë: të dua.
Dhe po të jem nën tokë,
Që vdiqa ti mos thuaj,
Më shkruaj dhe nën tokë,
Se unë do të të shkruaj.
dr love
Locus omnem
Valët
Sa do më pëlqente
të shihja kurmin tënd
të zhveshur e të shndritshëm
tek thyhen valët në breg.
Sa do të më pëlqente
flokët të t'i përkëdhel
të ta përthaj lëkurën
me buzët bërë eshkë.
Zili i kam stërkalat
që të mbështjellin rreth,
xheloz jam dhe për diellin
që me shkëlqim të vesh.
Sepse pranverë janë
valëzat që ti ngre
dhe unë jam pema e etur
që rri e pres në breg.
Ljuis Ljak
Sa do më pëlqente
të shihja kurmin tënd
të zhveshur e të shndritshëm
tek thyhen valët në breg.
Sa do të më pëlqente
flokët të t'i përkëdhel
të ta përthaj lëkurën
me buzët bërë eshkë.
Zili i kam stërkalat
që të mbështjellin rreth,
xheloz jam dhe për diellin
që me shkëlqim të vesh.
Sepse pranverë janë
valëzat që ti ngre
dhe unë jam pema e etur
që rri e pres në breg.
Ljuis Ljak
dr love
Locus omnem
Xhevahir Spahiu
FJALA
I thane fjales: tani je e lire
Po fjala s’ kish fuqi t’u thosh : nuk me duhet
E c’ me duhet
kur s’ u thashe atehere kur duhet?
Kam mbetur pa krahe ,
Kam mbetur pa qiell,
Jam jete pa enderr,
Jam enderr pa jete.
I thane fjales: je e lire
Veshtire, tha fjala sa veshtire
Te besosh se je e lire;
Pasi ke ngrene rrokjet e tua,
Pasi ke mbetur cung
Dhe liria behet burg .
I thane fjales: liria jeton.
Fjala ua ktheu :
S’jam si Kostandini qe pas vdekjes udheton
I thane fjales: ti je liria
Per ta kuptuar kete duhet fare pak
Ajo e besoi,
Ajo hapi gojen,
Por ne vend te tingujve
Prej saj doli gjak
I thane fjales: tani je e lire
Po fjala s’ kish fuqi t’u thosh : nuk me duhet
E c’ me duhet
kur s’ u thashe atehere kur duhet?
Kam mbetur pa krahe ,
Kam mbetur pa qiell,
Jam jete pa enderr,
Jam enderr pa jete.
I thane fjales: je e lire
Veshtire, tha fjala sa veshtire
Te besosh se je e lire;
Pasi ke ngrene rrokjet e tua,
Pasi ke mbetur cung
Dhe liria behet burg .
I thane fjales: liria jeton.
Fjala ua ktheu :
S’jam si Kostandini qe pas vdekjes udheton
I thane fjales: ti je liria
Per ta kuptuar kete duhet fare pak
Ajo e besoi,
Ajo hapi gojen,
Por ne vend te tingujve
Prej saj doli gjak
Aquarius
Valoris scriptorum
gjak?
dr love
Locus omnem
Xhevahir Spahiu
Pezull
Ka muaj qe duart s`me punojne
dhe koka me ben dimer tej e tej;
s`e di se nga me vijne dhe ku shkojne
ca akuj kallur tinez neper dej.
Cdo dite gishterinjte i flasin nikotines
ca fjale uloke...dhe...sot ashtu...si...dje;
aq sa je gati me grusht ti biesh pasqytes,
fytyren tende ta rrezosh perdhe.
Mungesa e vetmise me ka munduar
tani i vetem ndigem si ne morg;
ne se pershesh me kocka me kane shtruar
as korbit vete une nuk i ndolla kob.
Ngre kurthe dite-nata;dimer-vera
shtrigon,mpreh thikat;c`beselidhje e zeze!
Pas cdo rrenoje iluzionesh, era
fryn,o njeri , mbi ty si mbi varreze...
Pezull
Ka muaj qe duart s`me punojne
dhe koka me ben dimer tej e tej;
s`e di se nga me vijne dhe ku shkojne
ca akuj kallur tinez neper dej.
Cdo dite gishterinjte i flasin nikotines
ca fjale uloke...dhe...sot ashtu...si...dje;
aq sa je gati me grusht ti biesh pasqytes,
fytyren tende ta rrezosh perdhe.
Mungesa e vetmise me ka munduar
tani i vetem ndigem si ne morg;
ne se pershesh me kocka me kane shtruar
as korbit vete une nuk i ndolla kob.
Ngre kurthe dite-nata;dimer-vera
shtrigon,mpreh thikat;c`beselidhje e zeze!
Pas cdo rrenoje iluzionesh, era
fryn,o njeri , mbi ty si mbi varreze...
dr love
Locus omnem
Xhevahir Spahiu
Pezull
Ka muaj qe duart s`me punojne
dhe koka me ben dimer tej e tej;
s`e di se nga me vijne dhe ku shkojne
ca akuj kallur tinez neper dej.
Cdo dite gishterinjte i flasin nikotines
ca fjale uloke...dhe...sot ashtu...si...dje;
aq sa je gati me grusht ti biesh pasqytes,
fytyren tende ta rrezosh perdhe.
Mungesa e vetmise me ka munduar
tani i vetem ndigem si ne morg;
ne se pershesh me kocka me kane shtruar
as korbit vete une nuk i ndolla kob.
Ngre kurthe dite-nata;dimer-vera
shtrigon,mpreh thikat;c`beselidhje e zeze!
Pas cdo rrenoje iluzionesh, era
fryn,o njeri , mbi ty si mbi varreze...
Pezull
Ka muaj qe duart s`me punojne
dhe koka me ben dimer tej e tej;
s`e di se nga me vijne dhe ku shkojne
ca akuj kallur tinez neper dej.
Cdo dite gishterinjte i flasin nikotines
ca fjale uloke...dhe...sot ashtu...si...dje;
aq sa je gati me grusht ti biesh pasqytes,
fytyren tende ta rrezosh perdhe.
Mungesa e vetmise me ka munduar
tani i vetem ndigem si ne morg;
ne se pershesh me kocka me kane shtruar
as korbit vete une nuk i ndolla kob.
Ngre kurthe dite-nata;dimer-vera
shtrigon,mpreh thikat;c`beselidhje e zeze!
Pas cdo rrenoje iluzionesh, era
fryn,o njeri , mbi ty si mbi varreze...
Aquarius
Valoris scriptorum
zere,sikur flas me murin une
Aquarius
Valoris scriptorum
mendova se ishte pyetje per autorin?
po deshe e shtjellojme bashke poezine ...
faleminderit por e refuzoj oferen tuaj
Aquarius
Valoris scriptorum
Si te duash ..e kuptoj qe nuk mundesh..
hahahahahahhahahahaha
nuk kam nerva me u marr me shtjellim poezish