A eshte Zoti hakmarres?!

XHUDI

Primus registratum
Re: A eshte Zoti hakmarres?!

Te them te drejten nuk shikoj kontradikta ne ate qe them sepse:

1. Zoti eshte i plotfuqishem pra ka dhe fuqine te jete hakmarres.
megjithate
2. Gjithshka ndodh per vullnetin e tij ndaj nuk ka aresye per t'u hakmarre sipas menyres tone te te konceptuarit te hakmarrjes.

Kondrapedali e ka kuptuar sakte konceptin.

p.s. Kondrapedal, thanx, eshte bukur kur te kuptojne:)))
 

Cleopatra

Forumium praecox
Re: A eshte Zoti hakmarres?!

Zoti vonon por nuk harron...
smile.gif
 

gangsterja

Primus registratum
Normal qe zoti eshte hakmarres si i thone nje fjale:Zoti vonon
por kurr nuk harron.Ne fillim zoti merr njerezit e mire prane vetes,ndersa te kqinjte i denon edhe i dergon ne ferr.
 

dahlia

Grupi i të çmëndurve!
zoti s'ka arsye te jete hakmarres...sepse sipas fese, njerezit jane me te vegjel se zoti...dmth njerezit nuk hakmerren dot ndaj zotit dhe reciprokisht zoti ndaj njerezve s'ka pse te tregoje forcen e tij sepse normalisht dikush qe beson ne zot, zoti e do, dmth i bindet atij, atehere pse zoti duhet te hakmerret kunder dikuj qe e do?!!

Per ata qe se njohin zotin...normalisht zoti s'ka pse te hakmerret, sepse zoti nuk i njeh ata...dmth qe i le te lire te bejne si te duan...dhe detyra e tij eshte ti doje dhe ti tregoje rrugen e vertete...prape edhe nje here...s'ka pse te hakmerret!

Sa per njerezit e mire ne parajse e te keqinjte ne ferr...kjo nuk eshte hakmarrje, keto jane rregulla te thena ne librat e fese

sa per veten time...jam ne kerkim te zotit...
 

gurax

Pan ignoramus
Re: A eshte Zoti hakmarres?!

Ndoshta tema satani-ke do ishte a eshte Zoti i drejte!? Aty mund te kishte diskutim!
E megjithate, kemi pare shume shpesh te perdoret shprehja "Zoti eshte i meshirshem" (madje dhe ne formen e saj superlative: Zoti eshte me i meshirshmi nga te gjithe). Nese pyetja "A eshte Zoti hakmarres" eshte nje shuajtes diskutimesh, po e tille eshte edhe "Zoti eshte i mershirshem." E para sidoqofte vazhdon te jete nje pyetje, ndersa e dyta eshte fjali deftore, shpesh madje me pikecuditse ne fund!

Hello :D
 

Al-Punk

Still here
E megjithate, kemi pare shume shpesh te perdoret shprehja "Zoti eshte i meshirshem" (madje dhe ne formen e saj superlative: Zoti eshte me i meshirshmi nga te gjithe). Nese pyetja "A eshte Zoti hakmarres" eshte nje shuajtes diskutimesh, po e tille eshte edhe "Zoti eshte i mershirshem." E para sidoqofte vazhdon te jete nje pyetje, ndersa e dyta eshte fjali deftore, shpesh madje me pikecuditse ne fund!

Hello :D
Koncepti i Zotit dhe i meshires se tij jane varg njera tjetres. Ne fillim duhet te pranosh qe ekziston Zot, e me tej te vjen natyrshem kuptimi qe Zoti eshte i meshirshem.... (si e pse, jane diskutim i nje tjeter niveli).
Nuk mundet qe nje mosbesues, qe nuk beson ne konceptin Zot, te diskutoje eshte apo jo i meshirshem. Eshte gabim llogjikisht dhe nje pretekst per te argumentuar te kunderten.:duhan:
 

INIT

Forumium maestatis
Hakmarrja eshte nje dukuri tipike njerzore, ndersa Zoti eshte meshirplote dhe i drejte .... ( Nese ju kujtohet ajo shprehja " Zoti paste meshire per ju " sa per te tjerat ja bejme vete-vetes dhe njeri-tjetrit .... hahhah ) ;):p:D
 

Sweety el

Locus omnem
nuk mendoj se zoti eshte hakmarres pasi ti sillesh keq me dike dhe me vone te japin nje mesim te mire......
 

gurax

Pan ignoramus
Koncepti i Zotit dhe i meshires se tij jane varg njera tjetres. Ne fillim duhet te pranosh qe ekziston Zot, e me tej te vjen natyrshem kuptimi qe Zoti eshte i meshirshem.... (si e pse, jane diskutim i nje tjeter niveli).
Nuk mundet qe nje mosbesues, qe nuk beson ne konceptin Zot, te diskutoje eshte apo jo i meshirshem. Eshte gabim llogjikisht dhe nje pretekst per te argumentuar te kunderten.:duhan:

Pretekst per te argumentuar te kunderten? Eshte komplet i panevojshem, sepse argumentimi perkates eshte i natyrshem. Ajo qe eshte thelbesore eshte pikerisht shprehja "Ne fillim duhet te pranosh qe ekziston Zoti, e me tej...". Ky eshte boshti i cili per disa eshte hyjnor, per disa te tjere eshte fantazioz. Ky eshte realisht ajo qe e quajtem 'conversation stopper' (shuajtes diskutimesh). Ka dy raste te mundshme nga kjo premise e sugjeruar:

Rasti i pare i dikujt qe e ka pranuar Zotin ne kete menyre apriori', ai nuk ka nevoje per argumenta te metejshem. Ne fakt ky eshte pikerisht nje pretekst real per te 'argumentuar' te kunderten, sepse argumentat kunder do te hidhen poshte (nisur nga prelata baze apriori e permendur) ndersa argumentat pro sherbejne thjesht si vete-perkedhelje: eshte pranuar qe ne fillim qe ekziston nje Zot, dhe me tej etj etj.
Rasti i dyte i dikujt qe nuk e ka pranuar apriori' Zotin dhe kerkon ndonje argument, argumenti u dha te jete pikerisht "Ne fillim duhet te pranosh qe ekziston nje Zot, e me tej etj etj." Dhe rikthehemi perseri ne fillim te arsyetimit te rastit te dyte, e keshtu me rradhe ne forme rrethore, deri ne momentin qe pranohet dhe rasti i dyte shnderrohet ne rastin e pare. CDV? No, just a conversation stopper.

Por ne te dy e dime shume mire qe ky lloj arsyetimi, eshte arsyetim i gabuar. Ne logjike (si matematike ashtu dhe filozofike) arsyetimet ciklike ku perfundimi verteton kushtet fillestare, jane fallcitete. Nje premise e pranuar nuk ka nevoje per arsyetim, thjesht sherben si nje pikenisje per te vertetuar dicka tjeter, por jo vetveten. :balanc: :duhan:
 

Al-Punk

Still here
Gurax ke shume te drejte!
Atehere te flasim per Meshiren!
- Kur thuhet qe Zoti eshte i meshirshem, nocioni eshte po aq i huaj per nje mosbesues sa dhe prania e Zotit. Meshira per te cilen flitet nuk ka te beje, (te pakten ne teologji), me jeten tone fizike ketu, por me castin e Dites se Gjykimit. Prandaj them qe duhet te besosh fillimisht ne Zot, e me tej te perceptosh Meshiren.

- Koncepti i meshires ka ndryshuar shume ne keto shekuj me ndryshimet e shoqerise dhe ne kete cast, perceptimi totalitar i Meshires nuk ka te beje fare me ate klasikun.
E thene trashe (dhe ne nje menyre qe egos dhe perceptimit te lirise sone nuk i shkon per shtat), meshira i dhurohet vetem dikujt qe meriton nje ndeshkim dhe eshte nje tolerim. (Ketu kemi pak problem se ne nuk na pelqen koncepti i ndeshkimit apo fakti qe mund te jemi te varur nga dikush tjeter, por eshte dicka reale dhe pasqyrohet ne Sistemin Gjyqesor qe funksionon pikerisht mbi ndeshkimin si pasoje e nje vepre anti-shoqerore).

Per shumekend meshira sot eshte tolerimi i dickaje e cila shpeshhere nuk varet nga ne.
Koncepti i Meshires per te cilen flitet ne teologji lidhet pikerisht me faktin qe "njeriut" i jane caktuar disa rregulla (ashtu si shoqeria ka rregulla), e ai pritet t'i ndjeke. Ndjekja e rregullave shperblehet me dicka, ndersa nese thyhen, atehere ngelet vetem shpresa tek Meshira. Besoj me kupton tani pse bera lidhjen qe: Meshira mund te perceptohet pasi te perceptohet besimi ne Zot. Hakmarrja eshte dicka tjeter nga ndeshkimi.

- Ndoshta duhet te rinisim diku biseden mbi Zot-in dhe perceptimin e gabuar te tij. Mbi 90% e perceptimeve te gabuara qe njerezit kane mbi Zotin lidhen me praktiken Kristiane dhe pershkrimin qe i eshte bere Zotit nga ata.
Zoti po ecte ne Eden, Zoti (nuk po gjente Adamin dhe Even) dhe thirri: Ku jeni!?, I biri i Zotit ne toke etj....

Problemet qe njerezit qe nuk besojne kane me Zotin jane 3.
1. Perjetshmeria e Zotit (Parajses etj)
2. Nderhyrja e Zotit ne jetet e njerezve
3. Fizika e Zotit

Megjithate Zoti nuk eshte fizik! Kjo do te thote qe nuk ka permasa (cdo pamje e tij me mjeker e te ngjashme, apo njeriu i krijuar ne imazhin e tij etj jane budalliqe). Fakti qe Zoti nuk eshte materie nuk zgjidh problemin e perjetesise!?
Ne si njerez kufizimin me te madh qe kemi eshte KOHA! Perceptimet tona jane te lidhura ngushte me kuptimin e Kohes, por nese e perceptojme thjesht faktin qe Zoti nuk eshte i kufizuar nga Koha, atehere koncepti i perjetesise se Zotit nuk eshte dhe aq i veshtire.

Ceshtja tjeter, fakti qe Zoti nderhyn apo jo ne jetet e njerezve eshte po ashtu teper interesant dhe i thjeshte per t'u pershkruar. Cdo njeri eshte teresia e ngjarjeve te vogla qe perjeton. Psh nese une nje dite shoh nje pike vese, prekem nga ai cast dhe vendos qe t'i vendos dhe emrin vajzes sime Vesa... Ne kete cast po pranoj qe emri i vajzes sime eshte i ndikuar nga nje sistem ngjarjesh te vogla. Pikerisht teresia e ketij sistemi, ne detaje te vogla e te medha eshte "Zoti".

Dhe e fundit pike diskutimi te atyre qe nuk besojne: "Te gjitha keto qe shkruaj jane "assumptions" dhe nuk ka nje prove te drejtperdrejte!?"
Per mendimin tim kjo eshte relative dhe perkon me perceptimin e cdokujt. Shkenca sado qe eshte teper e fuqishme, ka shume pika te zbehta te cilat nuk kane akoma pergjigje. Pyetja ime baze eshte krijimi dhe qe aty gjej nevojen dhe arsyetimin per sistemin qe une e quaj Zot e qe e vej re qe ka tiparet te cilat i vishen. Teoria e BigBang e te ngjashme kane gjithmone dicka tjeter perpara... nje tjeter pikepyetje ... gjithcka te con tek nje sistem tjeter i ndryshem nga ky i yni, pikerisht ai qe une quaj Zot.
 

gurax

Pan ignoramus
Te tera keto, vertet qe kane ne themel te mireqene faktorin "Une e kam pranuar qe nje Zot ekziston". Ok, kjo eshte nje zgjedhje e lire per cdokend. Eshte rast i mire te permendet qe shume njerez qe e kane bere zgjedhjen e tyre drejt pranimit te kesaj aksiome fillestare, bejne gabimin qe vazhdojne te synojne te argumentojne pse-te pas-rendese me dike pas momentit qe ky i dyti eshte shprehur se nuk eshte i te njejtes zgjedhje. Eshte e rendesishme te kuptohet qe ne ate moment diskutimi midis te dyve eshte inegzistent, do te largohen perhere e me teper nga nje konsensus sepse per dike qe nuk e ka pranuar ekzistencen e nje Zoti, premisen fillestare, fjala "meshire" apo "hakmarres" apo "ndershkim" ka nje kuptim krejt tjeter, kuptimin qe gjendet neper fjaloret gjuhesore per keto fjale. Termi "argumentim" nuk ka me kuptim, nuk ka argumentim kur nuk eshte stabilizuar as 'common ground' apo 'starting point' per vazhdimesine e metejshme te argumentimit.

Ndersa pyetja qe shtron, eshte nje pyetje e cila qendron dhe do te qendroje per sa kohe cilido (une, ti, te gjithe) te pranojme qe Universi eshte i pafund. Per mua eshte i tille, te pakten deri me sa dihet deri ne keto momente qe po shkruajme. Ajo qe ne dime eshte e kufizuar, finite, e fundme dhe eshte e gabuar te nxirren perfundime per dicka te pafundme nga nje pjese shume e vogel e njohur. Sado e madhe te jete ajo qe njohim, kundrejt dickaje te pafundme eshte infinit e vogel, ose e thene ndryshe, irrelevante. Ne kete rast une thjesht them "nuk e di akoma" dhe e konsideroj preposteroz hapin me tej te formes "Si rrjedhim e ka bere Zoti." Per me teper, me aq sa ke thene ti per menyren se si ti e kupton dhe konsideron Zotin, per mua nuk eshte asgje tjeter pervecse nje emer tjeter per "Natyre" dhe/ose "Univers". Ne kete rast, une nuk ka nevoje te 'besoj' ne Univers.. Universi thjesht eshte! Kjo per sa i perket asaj qe dihet! Bujrum ne adhurimin e Universit ne kete rast. (Rrezikon te shnderrohesh ne pagan :D ) Dhe mberrijme ne refrazimin e asaj qe u tha ne fillim; pyetjen per sa i perket padijes per krijimin (ne fakt une s'do e quaja as me kete emertim [krijim] pasi eshte i ceket, naiv dhe kufizues) dhe qe mund te kete nevoje per Zotin dhe per arsyetimin lidhur me te (cituar), por ama nuk e kualifikon kete nevoje ne statusin e te qenit e verteta, apo vertetimi. Eshte thjesht nje nevoje, jotja dhe personale (te cilen une nuk e kam), shume konsistente me premisen po tenden fillestare (Zoti ekziston) te cilen qe ne fillim une nuk e kam, nevoje e cila nuk thote asgje per vertetesine e sistemit qe shprehimisht ti e quan Zot. Per mua e njejta gje eshte ne ate forme e padallueshme nga Natyra dhe nuk e ndiej nevojen t'i 'shpik' nje emer tjeter apo ta ekuivalentoj me misticizem. Duke vazhduar, nese duam te jemi korrekte, pergjigja e sakte e dickaje qe nuk dihet eshte pikerisht "nuk e di". Pertej kesaj pike per mua ka vetem spekullim, wishful thinking, menyre per te vene ndergjegjen ne qetesi, etj, ose e thene ndryshe, nje zgjedhje sic t'i pelqeje secilit.
 
Top