Ne jemi jo ju
Nga: Arbën Xhaferi</p>
<p align="justify">Trpeja( në shqip Durimi), një personazh që e karakterizon maqedonasin në botën e anekdotave dhe barsoletave, shikon në TV një emision dokumentar të prodhimit Explorer.</p>
<p align="justify">Kozmonautët amerikanë zbresin në sipërfaqen e Hënës, e ngulin flamurin e tyre, e përshëndesin ushtarakisht dhe largohen. Në sekuencën vijuese, shihen rusët sesi e ngulin flamurin tyre, pastaj kinezët. Trpeja, maqedonasi i barcoletave, gojën plot pupagjela komenton: sërish po e ndani Maqedoninë!?</p>
<p align="justify">Shpeshherë anekdotat, barsoletat, humori në përgjithësi, me disa rreshta e shpjegojnë më mirë një fenomen, karakteristikat e një individi apo bashkësie, sesa tekstet diskurzive, shkencore që lexohen vetëm nga elita.</p>
<p align="justify">Dikur, derisa ekzistonte Jugosllavia, qarkullonin barsoletat që i tipizonin pjesëtarët e një bashkësie etnike. Bie fjala boshnjakët, përmes rrëfesave për Mujën, Hasën paraqiteshin si kokëtrashë, sllovenët racionalë, të mërzitshëm, kroatët artificialisht të kulturuar, serbët gjithmonë fitimtarë dhe rrahagjokës qesharakë, sipas modelitnjë amerikan, një rus dhe një serb…, malazezët si përtacë të pashërueshëm, maqedonasit, përmes Tërpes, ankestarë që vazhdimisht shtirren si viktimë, prandaj gjuha e tyre është e përshkuar me shprehje në diminutiv( makedonçe- maqedonthi, lebçe- bukëza, llavçe-luanthi, sllonçe-elefanthi etj. që në gjuhën shqipe nuk kanë kuptim), ndërkaq shqiptarët, përmes një sllavishte plot gabime në theks, si të huaj, atipikë që në fund, përkundër paragjykimeve denigruese, dalin fitimtarë.</p>
<p align="justify">E bëra këtë hyrje, ngaqë kam një refuzim të brendshëm që të trajtohen seriozisht fyerjet që erdhën nga ana e akademikëve maqedonas lidhur me prejardhjen, historinë, autoktoninë, kulturën e shqiptarëve. Kur trajtohen seriozisht, me indinjatë dramatizuese fyerjet, inputimet ksenofobike, përbuzëse të qenies së shqiptarëve, pa marrë parasysh në cilin nivel ato sajohen dhe prej nga ana e kujt dërgohen, atëherë kjo dëshmon se fyesi paska autoritet të frikshëm nga i cili varet mirëqenia, ekzistenca, historia e popullit tonë. Popujt e vjetër, me histori të gjatë, që në vazhdimësi kanë arritur ti ruajnë vlerat e dokumentueshme të traditës së tyre, si grekët, gjermanët, francezët, italianët, spanjollët etj. aspak nuk do ti honepsnin vlerësimet mohuese të një populli, që ia vesh një populli tjetër pikërisht mangësitë e veta.</p>
<p align="justify">Shkaku më i ri i acarimit të marrëdhënieve shqiptaro-maqedonase, siç dihet më, ishte mohimi i radhës, më arrogant i identitetit, historisë dhe atributeve të tjera të shqiptarëve, tani nga ana e Akademisë së Shkencave të Maqedonisë. Ky mohim, me brerore akademike erdhi në një kohë pa kohë. Kështu mendojnë shumica e atyre që përpiqen të gjejnë arsye për këtë provokim skandaloz, për këtë mohim rrugaçëror, që nga përmbajtja është më provokues, më i egër se sa Memorandumi i Akademisë së Shkencave Serbe. Gjithëmonë mohimet maqedonase të vlerave të shqiptarëve kanë qenë më radikale sesa të mentorëve të tyre, serbëve. Shkakun duhet kërkuar te roli i tyre në këtë shtet, tashmë të shpërbërë, Jugosllavisë: serbët silleshin si themelues të shtetit dhe të përgjegjshëm për tërësinë funksionimit të tij, ndërkaq maqedonasit, të harlisur, të mbrojtur nga vetë shteti i sllavëve të jugut, si shfrytëzues të pangopshëm, të llastuar, të harlisur, shfrytëzues të oportuniteteve të sapo krijuara.</p>
<p align="justify">Ata që nuk kanë pasur kohë, as vullnet për ta kuptuar mendësinë maqedonase, metodën e tyre të përkufizimit të identitetit kombëtar, të interpretimit të historisë, vesin e tyre grabitqar të vlerave të tjerëve, ata sot e mistifikojnë këtë dukuri dhe bartësit e tyre duke ua dhënë një rëndësi të pamerituar.</p>
<p align="justify">Si reaguan shqiptarët, si maqedonasit dhe si të huajt?</p>
<p align="justify">
<p align="justify">Shqiptarët, të habitur, sikur burrat që pas shumë kohësh martese zbulojnë me trishtim tradhtinë e gruas, si të zhgënjyerit nga fqinji që i ka prerë në besë, si të hidhëruarit ndaj gënjeshtrave të pabesueshme, sikur njeriu që befas kupton se miku i tij e shpërfill qenien e tij, si të xhindosurit ndaj dikujt që merr guximin ti përdhosë vlerat e tija identitare, si Sizifisi i pikëlluar i cili kupton se sërish duhet ti përveshë mëngët për ta rirrokullisur gurin përpjetë…</p>
<p align="justify">Në mos diçka tjetër kjo enciklopedi, vetvetiu arriti që ta rifreskojë unitetin e përgjithshëm kombëtar shqiptar. Asnjë politikë shqiptare nuk do të arrinte që ti bindë ata të bashkohen kundruall një rreziku, qoftë ai edhe i rrejshëm që nxjerr në shesh faktin se te shqiptarët gjithnjë e më shumë thellohet linja politike që afirmon idenë e unitetit, që i ngjesh radhët rreth një ideje të përbashkët. Por, duhet ndriçuar edhe një segment të reagimeve shterpe dhe oportuniste të shqiptarëve: përcaktimi që në çdo situatë të sillen të përgjegjshëm, skajshmërisht të moderuar që të tjerët e interpretojnë si dobësi. Në vend që të ironizojnë me atë palo enciklopedi, të mençurit e kombit zunë ti përgënjeshtrojnë inputimet e AMASH(MANU) si të pa vërteta, tendencioze, jo shkencore, ksenofobike që burojnë nga urrejtja irracionale ndaj shqiptarëve. Kjo taktike defanzive në fakt e trimëron palën maqedonase që të vazhdojë me eksperimentet alkimike duke arritur të paktën që nga gënjeshtrat flagrante të krijojë pozicion për tregti me të vërtetat tona historike.</p>
<p align="justify">Reagimi kundër përbuzjes, përgënjeshtrimi i argumenteve është i arsyeshëm, por megjithatë i pa mjaftueshëm. Reagimet institucionale të shqiptarëve, qofshin ato shtetërore apo shkencore nuk kanë efekt nëse do të përqendrohen vetëm në gjetjen e argumenteve që i mposhtin tezat mohuese serbe, maqedonase për identitetin, trashëgiminë e pasur etnografike, autoktoninë, etnogjenezën, historinë e shqiptarëve. Këto mohime plot urrejtje nuk do të reshten nëse ne do të vazhdojmë me përgënjeshtrime, me defanzivë. Ato do të ndalen vetëm nëse historianët tanë do ta thonë të vërtetën: ta kontestojnë autoktoninë, etnogjenezën e maqedonasve. Pa këtë ndryshim të mënyrës së kundërvënies ndaj mohimit të vlerave shqiptarëve nga pseudo intelektualë që mbrojnë një pseudo-kauzë, një pseudo-realitet, nuk do të arrihet që këto qyfyre të ndalen njëherë e përgjithmonë.</p>
<p align="justify">Mohimi i rrëfimit historik të shqiptarëve bëhet nga një shtet ku 1/3 e popullatës janë shqiptarë. Mohohet thelbi i qenies kombëtare shqiptare, nga një popull që nuk ka thelb, as që do të arrijë ta krijojë atë, por jo vetëm kaq. Maqedonasit, pa frikë dhe hamendje, krahas përbuzjes së trashëgimisë shqiptare, në mënyrë gjithnjë e më intenzive përvetësojnë nga popujt e tjerë, veçmas nga shqiptarët, jo vetëm ngjarjet, por edhe personazhet historike që kanë lënë gjurmë me peshë historike dhe ideore. Ata, në mënyrë mospërfillëse i përvetësojnë personazhet historike të epokave të ndryshme, që kanë jetuar dhe vepruar para se të krijohej shteti maqedonas, Skënderbeun, Nënën Terezë, të cilën gjithnjë e quajnë Shkupjanja, xhiruesin Milton Manaki, Josif Bagerin, Ferid Muradin, ose duke mohuar vetëm shqiptarësinë e tyre, duke i shpallur si vlleh, (familjen Frashëri bie fjala), ose familjen Qiriazi, të cilën e trajtojnë si vllahe, misionarë të protestantizmit.</p>
<p align="justify">Kjo sjellje e maqedonasve zbulon një armiqësi irracionale, një urrejtje të akumuluar antishqiptare, të fshehur në thellësitë e shpirtit të tyre. Kjo karakteristikë nuk do të kishte kurrfarë rëndësie sikur të mos ideologjizohej dhe merrte karakteristika doktrinare të urrejtjes mbi baza nacionale, të njerëzve që jetojnë bri tyre me shekuj.</p>
<p align="justify">Nacionalizmi kur artikulohet në mënyrë doktrinare, shndërrohet në nacizëm, në të drejtën e likuidi
Ky artikull eshte marre nga: http://www.shqipmedia.com/?p=23562. Per me shume artikuj te ngjashem vizitoni: http://www.shqipmedia.com/?p=23562