Papritur.....ndiej ankth nje vetmi qe me tmerron e zhytur ne erresiren e pafund e vecuar nga te tjeret duke qendruar ne qetesine time.Atehere i mbyll syte dhe vazhdoj te krijoj iluzione per te ardhmen,,per te shoqeruar melankoline e shpirtit tim e shoqeroj me nje gote Wiski dhe me cigaren ne dore.Nuk me mjafton vetmia,por me shoqerojne edhe lotet qe vazhdojne si rreke duke me shoqeruar ne vetmin e shpirtit tim.
Ne kete vetmi degjoj zemren time qe njehere rreh dhe pastaj vazhdon perseri,shoh oren e habitur.
Mesnata ka kaluar dhe une akoma qendroj duke menduar dhe pastaj vuaj kur e kujtoj ate te kaluar te dhimbshme qe akoma me therr ne zemer dhe me lendon.
Vetmia ime qe me lendon dhe askush nuk me ndihmon.
Vetmi...........vetmi...........gjithmone vetmi.............
