Re: Vdekja
te mendosh per vdekjen eshte si te mendosh per zhdukjen, eshte sikur te dish qe nj dite do vij, te jetosh me kete ide çdo dite, por ne nje fare menyre te mos ta pranosh.
mos pranimi eshte sepse askush nuk dehsiron te vdesi, por ekziston pranimi i dhunshem, dmth qe dua sduam ne duhet ta panojme perderisa kjo do te ndodh. Dmth nga nje ane na ben detyrimisht realista, dhe te vetedijshem per fundin e nje ekzistence.
pytja qe behet ne pjesen me te madhe te rasteve ne filozofi eshte : a i jep vdekja nje kuptim ekzistences tone???
njohja e ekzistences se vdekjes, na shtyn ne ose te pakten te mundohemi te bejme sa me shum gjera/te jetojme sa me shum/ dhe me mire gjat kohes qe kemi ne dispezicjon.
vdekja nuk na ndalon te mos i veme vetes ton objektiva te tjera te rendesishme, te arriteshme dhe te deshirushme, dmth vdekja na nxit ne arritjen e ketyre objektivave para se kjo vdekje te ndodh.
tani nese:
jeta kerkon nje kuptim (sepse normalisht duhet te ket nje kuptim ne menyre qe te shijohet ne maksimum)
qe ky kuptim vjen nga objektivat qe ne i vendosim vetes,
dhe qe vendosja e objektivave shtyhet nga vdekja (dmth nga pranimi i ekzistences se vdekjes)
ateher :
i bie qe JETA TE KERKOJ VDEKJE.