Tregimi i nje te panjohuri
</font><blockquote><font class="small">Citim:</font><hr />
Tregimi i meposhtem ishte shkruar ne nje forum (tashme nonekzistent) nga nje forumist me nick Batoipare rreth 2000/2001. Ngaqe nuk doja te humbiste po e vendos ketu. ..eshte vertet i bukur.
[/ QUOTE ]
Kur dera binte tre here ,kush ishte mbrapa saj, s`ishte per mua. Ne krye te dy muajve kaq gje e kisha marre vesh. Mbas muajit qe pasoi dy te paret, I zoti I tre te trokiturave filloi te me pyeste nese ndonje e kishte kerkuar dhe meqe zakonisht erresira e pare me zinte ne shtepi, isha ne gjendje te kisha nje pergjigje. Jo se kishte ndonje rendesi te madhe,por I zoti I tre te trokiturave, rasti e solli te ishte nje bukuroshe mbi te tridhjetat, akoma me petale ne trup. Dhe bukuria, si gjithmone, meriton vemendje. S`kaloi shume dhe pyetjet nga te thata e telegrafike, u shnderruan ne coffee break. 30 vjecarja me petale ne trup kishte nje
emer nordik, te dale diku andej nga historite e Odinit.
Veten e mbante mire, kurse apartamentin e saj ca me keq. Me e bukura ishte se kur hyje brenda, te dukej sikur kishe kaluar pragun e nje muzeumi. Gjeja e pare qe te binte ne sy, ishte nje flamur I kuq I madh, me nje drapert e cekan te verdhe mu ne mes. Gjithandej muret ishin te mbushura me pankarta revolucionare e mbi revolucionin, ne te gjtha
gjuhet.Diku ne nje cep dalloje fotografite e baballareve Marks, Engels, Lenin e Stalin. Por me e dukshmja nga te gjithe ishte posteri I El Che, el comandante, me berreten e me mjekrren qe shoqeron perhere emrin e tij. Ti hiqje yllin ne kape e ta zevendesoje me nje kurore prej gjembash, ti shtoje edhe ca qirinj, dhe kishe perpara nje ikone perfekte.
Dyshemeja,vec mbeturinave te pa konsumueshme te drekave e darkave te ngrena aty e bishtave te cigareve, ishte e mbuluar me libra nga me te ndryshmet, qe nga serite e Asterix e deri tek titujt mbi magjiine e zeze
apo filozofine quantiche. Duke gjykuar nga gjendja e shtepise dhe nga emrat mbi rroba e mbi kozmetike, shihje se e zonja kishte principe te forta dhe ishte shume konsekuente ndaj tyre. Por se si keto principe rrinin bashke, e mora vesh nje dite, ose me mire, nje nate, tek po merrja uje te nxehte per te bere nje caffe insatnte.
Nje sirtar I hapur, ne nje mobilje aty afer, linte gjithe permbajtjen e vet te dukesh fare qarte. Syte,qe asnjehere se kam kuptuar se kujt sistemi nervor ne trup I takojne, si nje dore e padukshme filluan te preknin nje e nga nje gjerat qe
gjendeshin brenda. Peshorja miligramike, kutija e Betidinave, luget laboratorike dhe disa shiringa te reja, mu duken si celsat qe hapin deren e nje bote te erret, te
cuditshme e misterioze. Llogjika e shqiptarit, te shtynte e te thoshte ik, nga syte kembet, mos kthe koken, mos pyet, mos shiko me,por nga ana tjeter, kurioziteti , si ai I maces, gjente 100 mije arsye per te ta mbushur mendjen , per te qetsuar e per te siguruar se syte jane per te pare e jo per te provuar. Djalli ishte ne mendje, jo aty perpara teje , me ty. Pastaj edhe sikur te ishte afer teje, ai kishte disa forma e tipare femerore qe ti merrnin edhe ato mend qe kishe.
Qe nga ajo nate, shume net e here te tjera do te shkoja te mbushja ujin e nxehte per caffe instant. Bile, bile ishte bere specialiteti im. Asnje s`ishte ne gjendje te bente caffe instant si une. Dhe e kishin marre vesh edhe miqt e nordikes. Jo se I kisha takuar. Ma thoshte ajo, sa here qe kthehesh e pakenaqur nga ndonje kafe e pire perjashta. E shpesh keto biseda kafeje do ti hynin disa rrugeve pa fund e pa krye. Here here brillante e here here kaotike, ne mvaresi te gjendjes se stimuluar apo apatike te qelizave te trurit. Me lehtesine me te madhe do te kalohesh nga kinemaja italiane dhe pse-ja mbi rolin e saj primordial ne kinematografine boterore, ne karakterin krejt te vecante te socializmit shqiptar, nga pese llojet e yoges e deri tek aftesia e qenit te saj Birillos, per te nuhatur e gjetur spermen dhe per ta lepire ate, qe nga Baudelaire e Rimbaoud tek roli titanik I Stalinit ne zhvillimin e njerezimit. Une zakonishte degjoja. Jo se s`kisha ndonje opinion per cfare flitesh, por ishte me mire ashtu. Pervoja me kishte mesuar qe femrat e bukura s`duhen kundershtuar. Po e bere, duhet te marresh cdo risk parasysh. Ky rregull rrezik eshte I perfshire dhe ne dekalogun e femres. E une s`kisha aspak deshire ta vija ne prove vertetesine e tij. Vec kesaj, nese nderhyja, do pohoja, perforcoja ose ne rastinme te mire, do beja ndonje pyetje. Them ne rastin me te mire, sepse
pergjigjet zakonisht ishin te gjata dhe shpesh ato kerkonin nje ambjent me rilaksues si p.sh. krevati ne dhomen e gjumit qe dukesh si nje anije fantazem, me ate driten e zbehte qe vinte kushedi nga ku. E sa here qe argumenti kerkonte
kushte te tilla qetesues e te pershtateshme per diskutim, une nuk harroja asnjehere ta mbyllja Birillon ne guzhine.
Gjeja me normale ne jete eshte rutina. Zgjohesh, fle, iken e hena , vjene djela. Ritmet jane identike. S`e di per te tjeret, por per mua, sa here rutina zbret nen nivelin e saj astronomik apo biologjik, dicka e pakendeshme do me ndodhe. O do bej aksident me makine, o do humbas vendin e pune, o do prishem me miqesine.
Eshte e salduar. Edhe me nordiken ndodhi e njeta gje. Ne nje nga ato mbremjet dhe netet rutine, tek po flisnim, argumenti brodhi e nga brodhi dhe perfundoi tek arabet, fenikasit, Kartagjena me Amilkarin e Hanibalin dhe nderhyrja imperializmit francez ne te gjitha vendet e Afrikes se veriut. Pa perjashtim. Kur virtytet e te pareve ngriheshin ne qiell, ata te fundit s`ngelej s`ngelej grope pa I futur e zhytur brenda. Te paret ishin te ndershem, te dytet hajdute, te paret ishin progresiste, te dytet ishin reaksionare, te paret ishin me nje kulture disa mijra vjecare, te dytet ishin pertace qe jetonin me renten e marre ne Afrike. Mua s`mu durua me.
Kunder cdo rregulli e parimi, ne kundershtim me a.b.c- ne e sjelljes me nje femer te bukur, pa menduar gjate I thashe se s`isha dakort, sepse marokenet, te pakten ata qe ishin ne Rome, s`gjeje nje qe te punonte, por o do vidhnin , o do shisnin droge, se jane si qente, po te jene shume te sulen e te hane, por kur jane vetem aq shpejte ikin sa s`merret a eshte bishti apo gjuha ajo qe iu varet perpara. E ne cfare thoja , isha me se I bindur se e verteta ashtu ishte. Te pysje kedo qe kishte ca kohe qe jetonte ne Rome, do te te thoshte te njejten gje. Po jo nordikja.. Ku ta dija une qe nga gjithe plejada e te dashurve te saj, ai qe shndriste me shume, ishte Tahari, nje algjerian I mbyllur ne Rebbibia per tregti droge. Nuk e mora vesh se cfare kalonte neper koken e saj ne ato momente, por nga goja e saj kuptova se ishte vone, ajo ndjehej e lodhur dhe I duhet te flinte. Mbas shkembimit te nates se mire, ngjita shkallet, u futa ne apartamentin tim dhe me furcen e dhembeve ne goje fillova te sjell nder mend se cfare u tha e si u tha. S`shihja ndonje derrase te thyer, por kisha nje parandjenje qe dicka nuk shkonte. Nata e neserme, ajo pas saj dhe ajo tjetra pas saj e kthyen parandjenjen ne bindje. Femrat kane nje menyre te tyren per tu shprehur. Por sidomos ato te bukurat jane ne gjendje ta bejne veten shume te qarte. Ato kane gjithmone te drejte. E bile s`kane nevoje ta vertetojne. Mungesa e tyre eshte me se e mjaftueshme per te bindur.
</font><blockquote><font class="small">Citim:</font><hr />
Tregimi i meposhtem ishte shkruar ne nje forum (tashme nonekzistent) nga nje forumist me nick Batoipare rreth 2000/2001. Ngaqe nuk doja te humbiste po e vendos ketu. ..eshte vertet i bukur.
[/ QUOTE ]
Kur dera binte tre here ,kush ishte mbrapa saj, s`ishte per mua. Ne krye te dy muajve kaq gje e kisha marre vesh. Mbas muajit qe pasoi dy te paret, I zoti I tre te trokiturave filloi te me pyeste nese ndonje e kishte kerkuar dhe meqe zakonisht erresira e pare me zinte ne shtepi, isha ne gjendje te kisha nje pergjigje. Jo se kishte ndonje rendesi te madhe,por I zoti I tre te trokiturave, rasti e solli te ishte nje bukuroshe mbi te tridhjetat, akoma me petale ne trup. Dhe bukuria, si gjithmone, meriton vemendje. S`kaloi shume dhe pyetjet nga te thata e telegrafike, u shnderruan ne coffee break. 30 vjecarja me petale ne trup kishte nje
emer nordik, te dale diku andej nga historite e Odinit.
Veten e mbante mire, kurse apartamentin e saj ca me keq. Me e bukura ishte se kur hyje brenda, te dukej sikur kishe kaluar pragun e nje muzeumi. Gjeja e pare qe te binte ne sy, ishte nje flamur I kuq I madh, me nje drapert e cekan te verdhe mu ne mes. Gjithandej muret ishin te mbushura me pankarta revolucionare e mbi revolucionin, ne te gjtha
gjuhet.Diku ne nje cep dalloje fotografite e baballareve Marks, Engels, Lenin e Stalin. Por me e dukshmja nga te gjithe ishte posteri I El Che, el comandante, me berreten e me mjekrren qe shoqeron perhere emrin e tij. Ti hiqje yllin ne kape e ta zevendesoje me nje kurore prej gjembash, ti shtoje edhe ca qirinj, dhe kishe perpara nje ikone perfekte.
Dyshemeja,vec mbeturinave te pa konsumueshme te drekave e darkave te ngrena aty e bishtave te cigareve, ishte e mbuluar me libra nga me te ndryshmet, qe nga serite e Asterix e deri tek titujt mbi magjiine e zeze
apo filozofine quantiche. Duke gjykuar nga gjendja e shtepise dhe nga emrat mbi rroba e mbi kozmetike, shihje se e zonja kishte principe te forta dhe ishte shume konsekuente ndaj tyre. Por se si keto principe rrinin bashke, e mora vesh nje dite, ose me mire, nje nate, tek po merrja uje te nxehte per te bere nje caffe insatnte.
Nje sirtar I hapur, ne nje mobilje aty afer, linte gjithe permbajtjen e vet te dukesh fare qarte. Syte,qe asnjehere se kam kuptuar se kujt sistemi nervor ne trup I takojne, si nje dore e padukshme filluan te preknin nje e nga nje gjerat qe
gjendeshin brenda. Peshorja miligramike, kutija e Betidinave, luget laboratorike dhe disa shiringa te reja, mu duken si celsat qe hapin deren e nje bote te erret, te
cuditshme e misterioze. Llogjika e shqiptarit, te shtynte e te thoshte ik, nga syte kembet, mos kthe koken, mos pyet, mos shiko me,por nga ana tjeter, kurioziteti , si ai I maces, gjente 100 mije arsye per te ta mbushur mendjen , per te qetsuar e per te siguruar se syte jane per te pare e jo per te provuar. Djalli ishte ne mendje, jo aty perpara teje , me ty. Pastaj edhe sikur te ishte afer teje, ai kishte disa forma e tipare femerore qe ti merrnin edhe ato mend qe kishe.
Qe nga ajo nate, shume net e here te tjera do te shkoja te mbushja ujin e nxehte per caffe instant. Bile, bile ishte bere specialiteti im. Asnje s`ishte ne gjendje te bente caffe instant si une. Dhe e kishin marre vesh edhe miqt e nordikes. Jo se I kisha takuar. Ma thoshte ajo, sa here qe kthehesh e pakenaqur nga ndonje kafe e pire perjashta. E shpesh keto biseda kafeje do ti hynin disa rrugeve pa fund e pa krye. Here here brillante e here here kaotike, ne mvaresi te gjendjes se stimuluar apo apatike te qelizave te trurit. Me lehtesine me te madhe do te kalohesh nga kinemaja italiane dhe pse-ja mbi rolin e saj primordial ne kinematografine boterore, ne karakterin krejt te vecante te socializmit shqiptar, nga pese llojet e yoges e deri tek aftesia e qenit te saj Birillos, per te nuhatur e gjetur spermen dhe per ta lepire ate, qe nga Baudelaire e Rimbaoud tek roli titanik I Stalinit ne zhvillimin e njerezimit. Une zakonishte degjoja. Jo se s`kisha ndonje opinion per cfare flitesh, por ishte me mire ashtu. Pervoja me kishte mesuar qe femrat e bukura s`duhen kundershtuar. Po e bere, duhet te marresh cdo risk parasysh. Ky rregull rrezik eshte I perfshire dhe ne dekalogun e femres. E une s`kisha aspak deshire ta vija ne prove vertetesine e tij. Vec kesaj, nese nderhyja, do pohoja, perforcoja ose ne rastinme te mire, do beja ndonje pyetje. Them ne rastin me te mire, sepse
pergjigjet zakonisht ishin te gjata dhe shpesh ato kerkonin nje ambjent me rilaksues si p.sh. krevati ne dhomen e gjumit qe dukesh si nje anije fantazem, me ate driten e zbehte qe vinte kushedi nga ku. E sa here qe argumenti kerkonte
kushte te tilla qetesues e te pershtateshme per diskutim, une nuk harroja asnjehere ta mbyllja Birillon ne guzhine.
Gjeja me normale ne jete eshte rutina. Zgjohesh, fle, iken e hena , vjene djela. Ritmet jane identike. S`e di per te tjeret, por per mua, sa here rutina zbret nen nivelin e saj astronomik apo biologjik, dicka e pakendeshme do me ndodhe. O do bej aksident me makine, o do humbas vendin e pune, o do prishem me miqesine.
Eshte e salduar. Edhe me nordiken ndodhi e njeta gje. Ne nje nga ato mbremjet dhe netet rutine, tek po flisnim, argumenti brodhi e nga brodhi dhe perfundoi tek arabet, fenikasit, Kartagjena me Amilkarin e Hanibalin dhe nderhyrja imperializmit francez ne te gjitha vendet e Afrikes se veriut. Pa perjashtim. Kur virtytet e te pareve ngriheshin ne qiell, ata te fundit s`ngelej s`ngelej grope pa I futur e zhytur brenda. Te paret ishin te ndershem, te dytet hajdute, te paret ishin progresiste, te dytet ishin reaksionare, te paret ishin me nje kulture disa mijra vjecare, te dytet ishin pertace qe jetonin me renten e marre ne Afrike. Mua s`mu durua me.
Kunder cdo rregulli e parimi, ne kundershtim me a.b.c- ne e sjelljes me nje femer te bukur, pa menduar gjate I thashe se s`isha dakort, sepse marokenet, te pakten ata qe ishin ne Rome, s`gjeje nje qe te punonte, por o do vidhnin , o do shisnin droge, se jane si qente, po te jene shume te sulen e te hane, por kur jane vetem aq shpejte ikin sa s`merret a eshte bishti apo gjuha ajo qe iu varet perpara. E ne cfare thoja , isha me se I bindur se e verteta ashtu ishte. Te pysje kedo qe kishte ca kohe qe jetonte ne Rome, do te te thoshte te njejten gje. Po jo nordikja.. Ku ta dija une qe nga gjithe plejada e te dashurve te saj, ai qe shndriste me shume, ishte Tahari, nje algjerian I mbyllur ne Rebbibia per tregti droge. Nuk e mora vesh se cfare kalonte neper koken e saj ne ato momente, por nga goja e saj kuptova se ishte vone, ajo ndjehej e lodhur dhe I duhet te flinte. Mbas shkembimit te nates se mire, ngjita shkallet, u futa ne apartamentin tim dhe me furcen e dhembeve ne goje fillova te sjell nder mend se cfare u tha e si u tha. S`shihja ndonje derrase te thyer, por kisha nje parandjenje qe dicka nuk shkonte. Nata e neserme, ajo pas saj dhe ajo tjetra pas saj e kthyen parandjenjen ne bindje. Femrat kane nje menyre te tyren per tu shprehur. Por sidomos ato te bukurat jane ne gjendje ta bejne veten shume te qarte. Ato kane gjithmone te drejte. E bile s`kane nevoje ta vertetojne. Mungesa e tyre eshte me se e mjaftueshme per te bindur.
