Re: Sulmohet Egjipti!
Shumica e analistëve të sotëm mbështesin idenë që terrorizmi Islamik nuk është gjë tjetër veçse një përçudnim fanatik i mësimeve të vërteta Islamike. Analiza e tyre është e gabuar. Kërcënimi terrorist është thellësisht Islamik, jo një shmangie nga tradita Islame por një përpjekje për tu rikthyer tek ajo
Shumica e analistëve të sotëm mbështesin idenë që terrorizmi Islamik nuk është gjë tjetër veçse një përçudnim fanatik i mësimeve të vërteta Islamike. Këta njerëz shpresonjë në një modernizim në stilin perëndimor i botës Islame, duke menduar që në këtë mënyrë ekstremistët Islamikë do të zbuten e paqësohen.
Analiza e tyre është e gabuar. Kërcënimi terrorist është thellësisht Islamik, jo një shmangie nga tradita Islame por një përpjekje për tu rikthyer tek ajo. Ideologjia e Al-Kaedës mbështetet mbi dy tradita për ta ligjëruar veten; atë klasike dhe atë moderne.
Le të fillojmë me Islamik klasik. Thënia e cituar shpesh se Islami është një fe paqësore është e gënjeshtërt. Të thuash që Islami nuk ka njohur luftë tregon padituri historike ndërsa të thuash se “xhihad” (jihad) është thjesht një përpjekje brënda vetes pa lidhje të jashtme ushtarake tregon padituri teologjike.
Islami lidhet që në fillimet e tij me “luftën e shenjtë” dhe pasojat vdekjeprururëse për kundërshtarët dhe të mosbesuesit. Feja Islame nuk ka njohur ndonjëherë një periudhë kohe kur ju desh të endej e përbuzur nga të tjerët, që nga fillimi Islami krijoi një shtet të bashkuar të drejtuar nga pushtimet ushtarake.
Vetë Profeti vdiq pasi ish shndërruar në një udhëheqës ushtarak të suksesshëm, i cili krijoi nëpërmjet luftës së armatosur një njësi të bashkuar Islame që shtrihej në të gjithë botën e njohur (prej tij). Pas tij Kalifati bashkoi llogjikën e një bashkësie fetare me atë të një shteti perandorak.
Ky karakter i dyfishtë, shpjegon pse Islami mund të jetë njëkohësisht paqësor dhe ushtarakisht agresiv. Kurani shprehet se “feja nuk do të jetë e detyrueshme” por Islami e ndjen si një detyrë të shenjtë të shtrijë ushtarakisht kufijtë e shtetit Islamik sa më shumë për t’ju kundërvënë botës së djallëzuar të mosbesimtarëve. Po në Kuran gjëndet vargu i mëposhtëm: “ai që vdes pa marrë pjesë në një fushatë ushtarake, vdes pa besuar” (dmth jo besimtar).
E bashkuar me këtë ide të papërshtatshmërisë së Islamit me armiqtë e ndryshëm është një ndjenjë shumë e kufizuar nga ana gjeografike e asaj që është e shenjtë. Që këtu rrjedh edhe kërkesa kryesore e Bin Laden për largimin nga vëndet e shënjta (në Arabinë Saudite) e të gjithë jobesimtarëve. Kur ekstremistët thonë që vrasin në emër të Islamit ata i drejtohen traditave Islamike të vjetra. Rrënjët e Al-Kaedës mund të ndiqen tek Vahabismi (Ëahhabism), lëvizje rilindase Islamike kjo e drejtuar nga Muhammad Ibn'Abd al-Ëahhab në 1744. Ëahhab kërkonte rikthimin në një Islam të pastër dhe të papërlyer, më të afërt me idealet e Profetit.
Duke pasur përballë një shoqëri në rënie dhe kalbëzim Vahabizmi (po ashtu si disa grupe ekstreme Protestante) e pakësoi Islamin në një fe të bazuar ngushtë mbi shkrimet e shenjta, një sistem absolute ky krejtësisht i kundërt me tradita të tjera mesjetare. Po ashtu si filozofët perëndimorë Descartes dhe Kant, kjo lëvizje kërkonte njohje të plotë dhe të pandryshueshme të temës (fesë).
Al-Kaeda e mori këtë ideologji dhe e përzjeu me Fashizmin. Myslimani Indian Abu Ala Maududi (1903-1979) i dënoi ashpër bashkësitë Myslimane të kohës së tij për kalbëzimin e tyre. Sipas Maudud, ato bashkësi që nuk zbatonin ligje rreptësisht Islame quhen të pafe dhe besimtarët e vërtetë duhet të zhvillojnë Xhihad kundra tyre. Maudud pati një ndikim të madh edhe mbi Sayyid Qutb (1906-1966), ideollogu kryesor i Vëllazrisë Myslimane (Muslim Brotherhood). Si Maudud edhe Qutb e shkriu historinë e peripecive të Muhamedit me një ideologji revolucionare moderne e cila hodhi poshtë kufizimet mesjetare mbi luftën dhe nxorri në pah një kult modern të vdekjes në përpjekjë për të rindërtuar një Kalifat modern.
Ideologjia e këtyre dy figurave frymëohet nga ëndërrat për një kohë të artë më parë të Islamit. Mbështetësit e Al-Kaedës lexojnë me afsh shkrimet Fashiste Europiane dhe përpiqen të arrijnë qëllime fetare duke përdorur mënyra thellësisht jofetare. Rradhët e tyre nuk mbushen nga të varfërit, të përbuzurit nga sistemi, por nga intelektualë kritikë ndaj Perëndimit dhe ndikimit të tij në Islam.
As “lufta kundra terrorizmit” dhe as diskutimet politike nuk do ta mposhtin ndonjëherë natyrën diktatoriale të Islamit sepse shtypja perëndimore po i mbush kudo rrallët e Islamik ekstremist. Po kështu nuk mund të ketë bashkejetesë (nga ana e Perëndimit) me një ideologji që përpiqet ta rindërtojë të gjithë botën sipas pikpamjes së vet. Natyra thelbësisht Islame e këtij kërcënimi mposhtet vetëm më një ndryshim (në Islam) në emër të një Islami tjetër (më paqësor).
Islami nuk do të jetë kurrë në gjëndje të pranojë laicizmin e Perëndimit, për arsye të shëndosha. Por mund të fillojë të zhvillojë një kritikë të historisë së tij duke ripranuar disa nga traditat e tij. Kthimet e vërteta fetare (si Sufizmi) duhet të zënë vëndin e shtrirjes nëpërmjet pushtimit ushtarak. Autoriteti ligjor i pranimit të përbashkët duhet të rivendoset në Islam në mënyrë që Myslimanët të zhvillohen së bashku me të ardhmen, jo kundra saj.
Phillip Blond dhe Adrian Pabst.
International Herald Tribune
28 Korrik 2005
Përshtati Llukan Tako
