Re: Rezistenca!
Per te gjithe ata qe mendonin se ishte e pamundur qe kumandari te kishte nje dell te Che-se. Me poshte prova...
Vizita sekrete e Çe Guevarës në Shqipëri
(per te takuar dashurine e vetme te jetes se tij, te jemen e Blendit, emrin e te ciles une nuk e di por kjo nuk eshte e rendesishme, ne publikime si ky i me poshtmi i cili eshte shtremberuar qellimisht nga ana ime, per te hedhur nje kunje me shume)
Askush nuk e di që miti i revolucionit kubanez, Çe Guevara, ka shkelur tokën e shqiponjave (por do ta mesoni tani o te pangopur) . Për herë të parë, ish-ambasadori shqiptar në Kubë, Mihallaq Gjinikasi (nje paraardhes i albana dhelpres ), rrëfen ardhjen e mistershme të Guevarës në Tiranë dhe takimin e tij me kryeministrin shqiptar. Rrëfen itinerarin e çuditshëm, takimet super të fshehta si dhe strehimi i tij në siguri të lartë, në vilat e pushimit në bregdetin durrsak. Ish-diplomati tregon se udhëtimi i Çesë kishte qenë shumë i gjatë. Ndërkohë, për të mbërritur në Shqipëri, i ishte dashur të maskohej në mënyra të ndryshme, në mënyrë që edhe prezenca e tij të mos vihej re. Në Shqipëri ai ka pasur një takim me kryeministrin e asaj kohe, Mehmet Shehu, me të cilin kanë folur më shumë për idetë revolucionare dhe gatishmërinë për t’iu bashkuar revolucionit. Pas bisedimeve, ai është drejtuar për në vilat e Durrësit ku edhe ka kaluar natën( ne krahet e dashurise se tij te flakte ). Ditën tjetër ai është drejtuar për në Kubë, pa bujë dhe salltane të rastit, siç ndodh rëndom kur priten dhe përcillen emra të veçantë të qeverive. Në dëshminë e Gjinikasit mbetet enigmë fakti përse kreu i atëhershëm i shtetit, Hoxha, nuk e ka takuar revolucionarin e madh, të cilin ai shpesh e ka përdorur si model të idealeve të tij.
Për Ernesto Guevarën nuk dija shumë gjëra. Kisha lexuar diçka nga shtypi i huaj, nga i cili informohesha në mënyra krejt të ndryshme. Shtypi perëndimor e paraqiste si një figurë terroristi, gati-gati të çmendur, ndërsa shtypi i disa prej vendeve të Lindjes e jepte krejt ndryshe: e paraqiste si një mjeshtër të guerrileve, si një ndezës i shkëndijave revolucionare, si një revolucion shëtitës!… Kisha marrë detyrën ta prisja në Tiranë. Ashtu bëra. Vizita e tij bëhej e fshehtë, sepse kështu ishte kërkesa e tij. Aq sa dija ose, më saktë, aq sa mund të dija në atë kohë, kujtoja se Çe Guevara ishte vërtet një revolucionar, por si të thuash, revolucionar i një tipi të veçantë. Afërsisht i atij formimi ishte edhe Fidel Kastro...
Teksa e takova, në çastin që sapo mbërriti, Çe qëndronte i heshtur. Ndoshta ndihej i lodhur, ndoshta i vetmuar, në një vend krejt të panjohur për të. “Këtu, në Shqipëri, jeni si në shtëpinë tuaj”,- ndërhyra unë, kur vura re se Çea tregohej gjysmë i hutuar. Ishte fillimi i viteve ‘60. Çea nuk ishte më i madh se tridhjetë e dy vjeç, me një fytyrën plot qime e me sy të ndritshëm, (dhe pasi e kundrova lart e poshte nuk kish si te me shpetonte fakti se dukej si nje burre teper viril ). Ai mundohej të fuste në dritën e vështrimit të tij sa më shumë hapësirë nga natyra e Tiranës ( dhe em sy kerkonte se mos andej nga rruga e porcelanit do te kalonte me hapin e saj te lehte, dashuria e tij e perjetshme shqiptare ). Detyrën e kisha marrë tepër të përcaktuar: ta shpija në takim me kryeministrin shqiptar, Mehmet Shehun, ( dhe me pas ne nje shtepi te vogel Tiranase me qerpic ku te krijohej partia....ehm me fal pasardhesi revolucionar i Che-se ). Me aq sa mund të nuhasja unë në atë kohë, por edhe me gjithçka ngjau më vonë, vizita e Çesë ishte tepër konspirative. Ishte një vizitë që kryhej sa për mirësjellje, nga që nuk mund të refuzohej nga pala shqiptare( ne fakt edhe Che-ja se cante shume per palen shqiptare, atij tjeterkund i rrihte mendja dhe zemra ). Ishte një vizitë, siç mund ta gjykoj tani, për t’i dhënë mikut kuban një përvojë shqiptare, ndoshta për t’i korrigjuar ndonjë ide rreth mënyrës se si piqen e shpërthejnë natyrshëm revolucionet popullore. Vetura na zbriti drejt e përpara dyerve të Kryeministrisë. Gjithçka ishte sajuar në atë mënyrë, që mysafiri të paraqitej te kryeministri shqiptar si një mik i huaj i popullit tonë. Edhe shtypi, siç do të vihej re më vonë, do t’ia kalonte heshtjes këtë ngjarje politike. Madje, nuk do të kishte as koment zyrtar. Në ekspozenë e tij Çe Guevara paraqiti një pasqyrë të shkurtër të asaj që kishte çuar në përmbysjen e diktaturës së Batistës dhe në fitoren e revolucionit. Ndërkohë, ai shfaqi disa nga pikëpamjet lidhur me ndezjen e revolucionit dhe hedhjen e popujve në flakët e luftës për liri dhe drejtësi shoqërore.( Ne fakt edhe kete fjalim kot e mbajti i mjeri sa per te mos i lene me gisht ne goje keta te pales sone ) Çea, me sa merrej vesh, rëndësi i kushtonte rolit përcaktues të revolucionarëve të vendosur, duke parë te këta të fundit faktorin numër një të përmbysjeve të mëdha revolucionare dhe si shembull konkret jepte Kubën. Nuk ishte e vështirë të kuptohej se midis bashkëbiseduesve ekzistonte një ndryshim jo i vogël lidhur me rrugët e mënyrat e ngritjes së popujve në luftën për liri dhe drejtësi shoqërore. Gjithsesi, secili shpalosi pikëpamjet e tij, duke mos iu kundërvënë shokut, çka ndikoi për mirë në mbarëvajtjen e dialogut.
Në fund, kryeministri shqiptar kishte përgatitur një dhuratë –surprizë( Te paketuar mire e bukur ne nje qese celefoni ai kishte sjelle te dashuren e Che-se qe ne kohet e sotme njihet me pseudonimin "e Jema e Blendit" ). Çe Guevara e mori dhuraten, u ul në gjunjë, e puthi dhe qetë-qetë u ngrit në këmbë. Gjithçka u krye me një solemnitet tepër të veçantë. Edhe pse kanë kaluar plot 40 vjet nga ajo kohë, shpeshherë pyes veten: si mundet një njeri të vërë mbi supe detyra aq shumë të rënda, gjithsesi të papërballueshme në mënyrën se si ideoheshin dhe zbatoheshin! Sidoqoftë, ato që për një njeri të zakonshëm konsiderohen aventura, për idealistët janë thjesht misione që duhen përmbushur.