Re: Re: Thiatro baby thiatro, imagjinate pa kufi...
Permbledhja episodit te sotem, qe mund ta qaujm Bari, pamvarsisht nga disa skena te luajtura ke rruga perball, do ishte dicka e till...
Veshi i Majmunit i strevitur neper xhunglat e Afrikes duke kapur zhurmat, pipetimat dhe tonalitet me te lehta, te cilat veshi i nje njeriu normal mund ti dallonte aq sac dallohet shija e ujit, kishte kapur tere biseden e LR me Ofeline.
Pa pritur fytyra Munit mori nje shprehje lumturie endrimtare. Kujtimet e tija fluturuan ne kaluaren e larget kur ai sorollatej rrugeve te Romes si langaraq, pa ndonje qellim, pervecsi atyre bazikeve, sic jan mbushja e barkut dhe lagia e gurmazit.
Syte e Munit filluan te shkelqenin, endrat e tij sapo kaluan mbi rret dhe po shkriheshin ne blun e pafund dhe te perhershme qiellore. Pa pritur e harroj inatin me LRen, e harroj rrugen e mundimshe dhe zhgenjyese ne TR, pa pritur vetem nje emer buciste ne koken e tij Ofeli Ofeli Ofeli....
/pf/images/graemlins/laugh.gif
Muni nuk nguroj asnje cast te vetem te fuste oshtimen e te qeshurave te Tranit dhe te Izit, zerin e tyre, qe kishte mbartur aq shume qyqfyre gjat qendrimit ne Firenze, ne audioteken e tij historike. Imazhi i tyre u be bardh e zi per te, vetem fytyra e Ofelis ishte reale, plot ngjyra, plot gjalleri.
Muni ngriti koken nga tavolina per te pare edhe nje here fytyren engjellore te Ofelis, veshtrimi i tij ledhatonte buzet e saj qe qeshnin embel duke ju pergjigjur pyetjeve te LRes. Si per cudi nuk po i shkonte me nder mend as ti kerkonte kamarierit ti sillte nje pije tjeter, Muni tashme ishte duke e shuar etjen e tij te lasht ne buzet e njoma dhe te freskta te Ofelis...
/pf/images/graemlins/laugh.gif
Ehhh LR fliste kurse Muni bridhte rrugeve te Romes me Ofelin per krahu. LR djersitej kurse muni puthej perpara shatrivaneve madheshtore te Romes, ne te njejtin vend ne te cilin mijra vjet me pare putheshin rromaket me rromaket.... Ehhh Roma, Roma la cita eterna, po ti shtoje dhe nje doze dashurie ateher behej qyteti lumturis se perjetshme....
/pf/images/graemlins/laugh.gif
......
Ndersa Albana vazhdonte te pinte Champange ne mbremjen mondane, mendimet e saj mbushnin sallen ashtu sic edhe veshtrimet e saj te cilat xhvishnin me sy ato djemosha te hedhur, te pashem e te pasur. Sido qe te jete, mendonte Albana, edhe sikur kete nate te mos dali gje Munin prap aty e kam. Ajo nuk dyshonte aspak qe bishti i tij dredharak ishte perdredhur ne nje deg tjeter...
/pf/images/graemlins/laugh.gif
Fin!