Re: Re: Thiatro baby thiatro, imagjinate pa kufi...
I (pj e pare)
Shiu kishte kohe qe binte. Qyteti kishte marre nje pamje te erret dhe tek tuk shikoje njerez qe vraponin me shpejtesi duke ulur kokat. Disa dyqane kishin mbyllur vitrinat heret duke i shtuar merzine mbasdites. Pemeve u rendonin gjethet te lagura,dhe kishin marre nje pamje te pervujtur, sikur kishin shekuj qe qene mbjelle ne luginen e lumit te vdekur. Pikat e ujit binin nga qielli plot lavdi, vareshin ne ndonje cati shtepie te bukur per tu rrokullisur zymtesisht anes rrugeve tere balte.
Palltoja kishte marre nje ngjyre bojekafe nga shiu i tepert, floket i qene sheshuar dhe ndare ne ay ane.
Syte i qene zmadhuar dhe kishin nje pamje te kuqerremte nga pagjumesia, hapat i hidhte pertueshem. Fliste me dike por askush nuk ishte prane tij ta shoqeronte, dhe shpesh here ne nxitim e siper kalimtaret e shikonin plot habi.
Ai e adhuronte shiun.
Shiu per te ndalonte hapin e shfrenuar te kesaj bote, dhe i sillte romanticitet rutines se perditshme. Shiu i jepte nje mundesi per mos tu fshehur per pak kohe, sepse te gjithe fshiheshin pikerisht kur binte shi.
Ai ndihej sikur zotronte rrugen. I vetem llafoste dhe kthente pergjigje pa marre shikime tallese, dhe pa degjuar epitete denigruese.
Ai ishte njeriu i shiut si me thene.
vazhdimi
Mori kthesen e rruges qe kishte shkelur gjithmone me hapa te shpjete dhe te vegjel teksa drejtohej per ne pune. Dikur ai kishte nje jete.
Nje jete te admirueshme, qe I mundesonte kenaqesine e deshirave te tij.
Shkundi koken me inat sikur donte te shkulte ato kujtime nga mendja, tashme ngjyra e arit, e verdha e irritone .
Teksa ecte I shkujdesur I mberthyer ne mendime abstrake dhe pa kurre fare qellimi , u gjend para Kafe “McMarron”. Per cudi zemra filloi ti rrahe me shpejt, dhe ndjeu nje drithme te pashpjegueshme.
“McMarron” tingellonte lehte, emer qe rralle harrohet. Xhamat e kuqerremte, tendat jeshile, dhe klientet e shumte e benin nje cep te frekuntushem dhe te paharrueshem.
I dashuruar me historine Kelte, ai kishte futur kembe per here te pare aty ne fillimit e tij. At’her kur nuk njihej nga njeri dhe kur vuante per nje rol. Qe ulur ne karriget e gjata dhe kishte takuar Cloy, nipin e emigrantit Irlandez McMarron qe kishte hapur kafenene e vogel diku nga vitet 1920. Te dy urrenin me te njejtin pasion anglezet, dhe skuadren e bejsbollit nga New York-u.
Me pas teksa karriera e tij po rritej, McMarron u shendrua ne nje zyre te dyte, ku lidheshin dhe zgjidheshin kontrakta, formuloheshin dhe perpunoheshin idete e ndryshme.
Ai kishte tavolinen e tij te vecante, te rezervuar per te, dhe sigurisht per te benin kafene me te mire, ndersa ne darke Cloy do te hapte ca nga Merloti I vjeter nga kantina e nendheshme.
Ai ndodhej perseri para McMarron, nga jashte shikonte tavolinat dhe karriget e vjetra, gjithcka kishte ngelur njesoj si dy vjet me pare.
Ja ne bufe qene rreshtuar embelsirat e frekseta teksa nga makina e kafese dilnin avuj te ngrohte, qe depertuan xhamin e kafenese dhe ashtu pa kuptuar ngrohen zemren tij.
Rremoi neper xhepa dhe gjeti mjaft para per nje kafe.
Do futej brenda sikur mos te kish pare ne ish tavolinen e tij disa fytyra te njohura. U skuq menjehere, dhe u ul disi me qellim te fshihej pas logos se kafenese, gjaku ju ndez, dhe per cudi I erdhi turp.
“Mos me pane” pyeti veten nen panik.
“Jo nuk me pane, po te me kishin pare do te qene cuar” mendoi duke u mbeshtetur pas murit te kafenese.
Ndjeu ftohte dhe u perpoq te mbeshtillej me pallton e bere qull.
“Po ata c’duan aty, pas kaq kohe”
I hodhi nje sy vetes dhe u ndje I mjere.
Dukej I tmerrshem, asgje ne te nuk ngjasonte me rroba, dhe kepucet e vjetra kishin marre carje te medha anesh.
U ndie I pikelluar dhe lotoi.
“Kaq kohe pa ipare, O Zot, sa kohe u bene, 2, apo tre vjet, dy”.
Rremoi neper xhepa.
“C’po kerkon”
“Kam nje kreher te vogel dreqi e mori”
“Pse, ce do”
“Puna ime”
“Do shkosh ti takosh? Sa I trashe qe je, me ben te qesh, shikoje veten qorr, ti je nje plehre”.
“Ata me duan, jane miqte e mij, ata e dine , ata do kuptojne”.
“Bej c;te duash idiot, mos thuaj pse s’me the”.
Nxorri kreherin e vogel nga xhepi I palltos dhe filloi te hidhte floket anash.
Merrte fryme rende dhe I hidhte ndonje shikim vjedharak tavolines se vjeter.
I pa te gjithe aty, te qeshur te veshur mire, te bukur, me nje drite jete ne fytyre, sa I mungonin.
“Mos shko, te thashe shikoje veten, do lesh nam”.
“Por..”
“ca por, por c’fare? Pe pe pe , Te te te, ca thua e shikon si je, pastaj c’do tu thuash, pe pe pe , te te te?”
“mbylle halene, ku di ti, ata me duan”
“shko brenda pastaj, pse nuk shkon brenda, tregohu sukseset e fundit teksa hane e pine ne tavolinen tende”.
Ai tundi koken, dhe levizte para dhe mbrapa.
Lotoi perseri, dhe mirrte fryme me gulce, futi kreherin ne xhep dhe me hapa te vegjel te ngadalte mori kthesen tere merzi dhe deshperim.
“Gjithmone bej si do ti, si do ti o s’ka”
“une te ruaj dinjitetin, ti e di”.
Shiu po pushonte dhe trafiku po mberthente perseri rruget dendur. Njerzit filluan te dalin neper rruge, dhe tavernat ngriten muziken ne maje, rutina e mbremjes po shfaqej zhurmshem qe faqen e qytetit, si per ti dhene lamtumiren e perkohshme reve dhe shiut.
Borite, zhurma dhe moria e njerzve u duken perseri ne rruge dhe ai u zhduk midis qosheve, me hapin e tij te vogel, te ngadalte dhe te lodhur.
II
Blendi nxorri celesin nga xhepi. Hapi deren e apartamentit dhe me nxitim hodhi pallton e bere uje ne dysheme. Hoqi kepucet, corapet e njoma, dhe pulovren. I mblodhi ne nje krah dhe I ngjeshi ne nje qoshe te banjos.
“Na duhej ky shi”.
Ndezi dushin. Uji I ngrohte I rreshkiti neper trup duke I ngohur cdo cm te trupit, mishiju be kokrra kokrra dhe mori sapunin qe I rreshkiti nga dora.
U ul ta merrte “Ja pse nuk duhet te vesh ne burg” , mendoi dhe qeshi me vete.
Teksa kalonte sapunin neper trup filloi te kendonte si kish zakonin “McMarron, baby, McMarron baby, ja ku vij, McMarron baby ja ku pij,” dhe zgjati I-ne ne alla sonata duke imituar nje tenor.
E kishte zakon te rrinte per nje kohe te gjate ne dush. E qetesonte dhe e clironte nga barra e dites se lodhshme.
Por jo sot.
Nxitonte.
Albana I kishte lene mesazh dhe nuk mund ti besonte vesheve.
“Blendi. Jam une, se pari mesazhi I makines eshte idiot, kush dreqin thote “kjo eshte makina kujtuese e blendit, li mesazh seksi dhe te marr me shpjet”, hahah gjithmone ke qene origjinal.
Sonte tek McMarron, ora pese e gjysem, trupa e vjeter e ballaban dilaverit, hahahaha, te kujtohet, hahah, mos mungo blend, eja”
Albana qe nje triologji me vete, qe Blendi kujtonte vetem pjesen e fundit. Albana nuk qe vajza e zakonshme qe ti gjuan nje nate ne bar, ajo kapercente kufirin e te qenurit ne epsh, ajo luante me mendjen tende, duke intriguar trurin tend bente qe hormonet te derdheshin ne trupin tend dhe te permbytnin cdo barriere rrezictence te llogjikes dhe vete permbajtjes.
E kishte mberthyer pas qafe dikur, dhe kishte ngjeshur buzet e tij pas te sajave, ajo kishte nguruar disi por I kishte hedhur duart perqark belit duke e shtrenguar fort pas pjeses se parme te saj.
Ai e puthte tere epsh teksa zbriste duart e tij drejt kurrizit dhe drejt vithjeve te bukura te saj.
E kishte ngritur dhe ajo ajo kishte hapur kembet duke I hedhur ne belin e tij.
Nen puthje epshore kishin rene ne shesh, teksa Blendi puthte dhe kafshonte qafen e embel te saj, ajo kishte zbritur duart e saj ne vithjet e tij dhe e shtrengonte fort duke leshuar ofshama te lehta ne ajer.AI kishte hequr bluzen e tij, dhe kishte zberthyer kemishen e saj prej pambuku, ajo kishte perkulur belin per ta ndihmur dhe Blendi qe shtatisur. Ajo qe e mrekullueshme, me nje lekure te bardhe te lemuar qe ngjante me qumesht dallendysheje, dhe nje gji I hedhur, kryenec.
Ai kaloi doren e tij nga nen gusha e saj tek fundi I kafte.
Albana kishte mbyllur syte dhe kishte hapur kembet.
Blendi zbertheu zinxhrin anash, dhe para syve kishte nje mrekulli.
E pa dhe nje here plot epsh si predatori shikon prene e tij para finalizimit te gjuetise.
Albana mori gishtin e tij tregues dhe e futi ne goje duke e thithur fort, Blendi perendoi syte, dhe bebeja e zyrit ju zvogelua.
Ai filloi te thithe dhe puthte lehte gjokin e saj, duke menjanuar me dhembe sytjenjat e bardha. Ajo I hoqi nxitimthi dhe filloi te lozte me floket e tij.
Blendi lyente me gjuhe gjirin e saj, dhe Albana nxirrte “ah”-e te ngrohta ne ajer. Ajo ndjeu zemren ti rrihte fort, dhe goja ju tha, gjaku filloi te levrinte shpejt sidomos rreth vagines, gjoksi ju kthye I forte, dhe zona pubike u zmadhua, teksa Blendi shetiste me doren e tij ne fshehtesine e saj.
“Eja,Blend” I peshperiti ne vesh me syte e gjysemperenduar.
I vuri duart ne kurriz teksa Blendi hynte ne te ngadale, si nje Matador me shpate zhveshur qe shenjestron qafen e demit.
Nen lekundjet e tij Albana leshonte avuj ne dhome , dhe I zbriti duart tek vidhjet e tij teksa Blendi shpejtesonte lekundjet. Me kembet rreth belit te tij, ajo kishte humbur nen nje mori orgazmash, duke ngulur thonjte thelle ne mishin e Blendit.
Ashtu lakuriq ne dysheme, kishin ndenjur per pese minuta dhe me pas pa thene asnje llaf Albana qe larguar.
Megjithese te dy ishin treguar te matur dhe nuk e kishin permendur kete ndodhi, carja ne shoqerine e tyre qe e parekuperueshme. Ne enderra e shikonin njeri tjetrin lakuriq duke u shkrire nen avujt e deshirave te tyre.
Nxorri bluzen e zeze qe I vinte sipas trupit nga syrtari, vuri ca xhel ne floke dhe hodhi ne krahe xhaketen e lekurte te zeze.
Doli ne rruge dhe ngriti doren “Taksi”
“Rruga 24 Glendale”.