poezia shqipe
- Thread starter guest17
- Data e fillimit
Poezi nga vaso dushi
. ***
Tërë qyteti duket gri,
Era retë,merr me vete,
Rrugët zbrazur,pa njeri,
Drurët anash,si skelete...
Dhe më bën të ndihem keq,
Jetë e zymtë,ngjyrë hiri,
Ku çdo shpresë,si për dreq,
Shuhet,si flakë qiriri...
. ***
Një kaçurelse pata,
Dikur mike të vjetër,
Tani ne shtrat,më zë nata,
Me një kaçurelse tjetër..
Dhe shpesh,mendja më ngel..
Rastësi është apo çfarë?
Që ato flokë kaçurelë,
I kam dashur,si i marrë?!
Një kaçurelse pata,
Dikur ne zemrën time,
Tani,me tjetër ,më zë nata,
Me flokë,plot dallgëzime!
. ***
Ja,një çift, në të fshehtë,
Poshtë pemës,nën kurorë,
Seç bluajnë,ne sekret,
Të kapur,dorë më dorë!
Gjethet veshët hapin fort,
Të dëgjojnë,ndonjë fjalë,
Gënjeshtër,mashtrim i ndotë,
Apo dashuri është vallë?
Zogu këngën pret në mes,
Si me turp,si me faj...
Ajo vajzë,e pabesë,
Tradhtonte mikun e saj!
. ***
Ç'ditë e bukur,për çudi,
Pas shiut,mjegullës si tym,
Paqja nderet,si shami,
Ajri që të mbush me frymë..
Dhe ç'më ngjall një gaz ,një shpresë,
Jetë e ëmbël,paqësore...
Ndoshta ishe e pabesë,
Por tani ngjan një shenjtore!
. ***
Tërë qyteti duket gri,
Era retë,merr me vete,
Rrugët zbrazur,pa njeri,
Drurët anash,si skelete...
Dhe më bën të ndihem keq,
Jetë e zymtë,ngjyrë hiri,
Ku çdo shpresë,si për dreq,
Shuhet,si flakë qiriri...
. ***
Një kaçurelse pata,
Dikur mike të vjetër,
Tani ne shtrat,më zë nata,
Me një kaçurelse tjetër..
Dhe shpesh,mendja më ngel..
Rastësi është apo çfarë?
Që ato flokë kaçurelë,
I kam dashur,si i marrë?!
Një kaçurelse pata,
Dikur ne zemrën time,
Tani,me tjetër ,më zë nata,
Me flokë,plot dallgëzime!
. ***
Ja,një çift, në të fshehtë,
Poshtë pemës,nën kurorë,
Seç bluajnë,ne sekret,
Të kapur,dorë më dorë!
Gjethet veshët hapin fort,
Të dëgjojnë,ndonjë fjalë,
Gënjeshtër,mashtrim i ndotë,
Apo dashuri është vallë?
Zogu këngën pret në mes,
Si me turp,si me faj...
Ajo vajzë,e pabesë,
Tradhtonte mikun e saj!
. ***
Ç'ditë e bukur,për çudi,
Pas shiut,mjegullës si tym,
Paqja nderet,si shami,
Ajri që të mbush me frymë..
Dhe ç'më ngjall një gaz ,një shpresë,
Jetë e ëmbël,paqësore...
Ndoshta ishe e pabesë,
Por tani ngjan një shenjtore!
Mbi supe,flokët e rëna,
Sytë,si yje,me shkëlqim,
Tu afrova:"mirëmbrëma!
Mund t'ju ftoj diçka të pimë?"
Dhe gjaku sërish si lumë,
Më vërshoi me rrëmbim,
Sa e sa herë,u dogja unë,
Por s'paska zemra shërim!
Zemra qenka kaq kokëfortë,
Dhimbjet i haroka shpejt,
Për të dashur,erdhi në botë,
Në dashuri,do shkrihet krejt!
Pra,si thua vajzë,pranon?
Të pimë diçka,ta marrim shtruar!
Por dhe po s'deshe,s'më lëndon,
Boll në jetë,jam lënduar...!
Vaso Dushi
Sytë,si yje,me shkëlqim,
Tu afrova:"mirëmbrëma!
Mund t'ju ftoj diçka të pimë?"
Dhe gjaku sërish si lumë,
Më vërshoi me rrëmbim,
Sa e sa herë,u dogja unë,
Por s'paska zemra shërim!
Zemra qenka kaq kokëfortë,
Dhimbjet i haroka shpejt,
Për të dashur,erdhi në botë,
Në dashuri,do shkrihet krejt!
Pra,si thua vajzë,pranon?
Të pimë diçka,ta marrim shtruar!
Por dhe po s'deshe,s'më lëndon,
Boll në jetë,jam lënduar...!
Vaso Dushi
Hera e parë
Një mbrëmje po më prisje,
Buzë rrugës,në një cep,
E druajtur vërtisje,
Një palë çelësa në xhep...
"Hajde-më the-të shkojmë,
Në shtëpi të shoqes sime,
Atje bashkë të kalojmë,
Sonte natën,zemra ime!"
Një dridhje e ëmbël mjaltë,
Ç'më përshkoi deje e gjak..
Ah,u bëfsha dhè e baltë,
Kur mos ndizem,kështu flakë!!
Me ato çelësa të vyer,
Hymë në një dhomë..ç'magji!
Pasioni, dritare e dyer,
Shpërtheu si lumë,me furi..
Të hodha mbi shtrat.."avash!
Të lutem,avash!.."-the sërish,
N'errësirë,mbi ty unë rrashë,
Mishin tënd ndjeva nën mish!
Të putha buzë edhe gjinj,
Zemra hidhej,kalë pa frè,
U dogjëm në zjarr,si qirinj,
Ç'zjarr më të madh,ka mbi dhè!?
Mëngjezi na erdhi me diell,
Ç'fshehu nata,u vesh me flori,
Ju falem o dritë,o qiell,
Për ç'mike më dhatë në gji..!
Vaso Dushi
Një mbrëmje po më prisje,
Buzë rrugës,në një cep,
E druajtur vërtisje,
Një palë çelësa në xhep...
"Hajde-më the-të shkojmë,
Në shtëpi të shoqes sime,
Atje bashkë të kalojmë,
Sonte natën,zemra ime!"
Një dridhje e ëmbël mjaltë,
Ç'më përshkoi deje e gjak..
Ah,u bëfsha dhè e baltë,
Kur mos ndizem,kështu flakë!!
Me ato çelësa të vyer,
Hymë në një dhomë..ç'magji!
Pasioni, dritare e dyer,
Shpërtheu si lumë,me furi..
Të hodha mbi shtrat.."avash!
Të lutem,avash!.."-the sërish,
N'errësirë,mbi ty unë rrashë,
Mishin tënd ndjeva nën mish!
Të putha buzë edhe gjinj,
Zemra hidhej,kalë pa frè,
U dogjëm në zjarr,si qirinj,
Ç'zjarr më të madh,ka mbi dhè!?
Mëngjezi na erdhi me diell,
Ç'fshehu nata,u vesh me flori,
Ju falem o dritë,o qiell,
Për ç'mike më dhatë në gji..!
Vaso Dushi
Airbourne
Papirus rex
S´i kam dashur kurre gjerat e bujshme
Dhe shpesh jam menduar duhan duke pire;
Ka gjera lakuriqe qe sjane te turpshme,
Sic ka dhe gjera te cndershme te veshura mire.
Ja,e verteta rri lakuriqe ngahere,
Ja,dhe genjeshtra me petka rri veshur!
Me thoni:cila ka turpin dhe cila ka ndere?
Kjo qe ju thashe s´ka gje
per te qeshur!
DRITEROI Agolli.
PS: Agolli krijoi poezinë e un-it, përkundër poezisë së ne-ve, që shkruhej ..............për të bashkuar masat!!!
Pra i VECANTE ne realizmin socialist.
Dhe shpesh jam menduar duhan duke pire;
Ka gjera lakuriqe qe sjane te turpshme,
Sic ka dhe gjera te cndershme te veshura mire.
Ja,e verteta rri lakuriqe ngahere,
Ja,dhe genjeshtra me petka rri veshur!
Me thoni:cila ka turpin dhe cila ka ndere?
Kjo qe ju thashe s´ka gje
per te qeshur!
DRITEROI Agolli.
PS: Agolli krijoi poezinë e un-it, përkundër poezisë së ne-ve, që shkruhej ..............për të bashkuar masat!!!
Pra i VECANTE ne realizmin socialist.
Tek ti,më shpinte mendimi,
Dhe kujtimet,vinin varg varg,
Kur skuqte si flakë perëndimi,
Dhe dielli shuhej pak nga pak!
Kështu dhe ti,do më braktisje,
Që ishe dielli im në jetë,
Pak nga pak do të rrëshqisje,
Nga duart do më shkoje krejt!
Por i penduar ,në mëngjes,
Dielli do të kthehet përsëri,
Sa mëngjeze,që unë të pres?
S'u pendove,as u ktheve ti!
Dhe kujtimet,vinin varg varg,
Kur skuqte si flakë perëndimi,
Dhe dielli shuhej pak nga pak!
Kështu dhe ti,do më braktisje,
Që ishe dielli im në jetë,
Pak nga pak do të rrëshqisje,
Nga duart do më shkoje krejt!
Por i penduar ,në mëngjes,
Dielli do të kthehet përsëri,
Sa mëngjeze,që unë të pres?
S'u pendove,as u ktheve ti!
Last edited:
Të zhvesha unë,të tërë,
U skuqe ti,u turpërove!
Dhe fike dritën menjëherë,
Në shtrat u hodhe,u mbulove..
Kur tu afrova,më the"jo",
Nuk deshe të humbje nderë!?
Por sa çudi!zëri tu ftoh:
"kam pasur unë të tjerë.."!
Ishe çupë e njomë shumë,
Kur ta moren vajzërinë?
Kush ishte ai fatlum?
I pari,që ta shijoi freskinë?
Sa ke joshur,siç më josh,
në sa prehra,ti u ule?
Ç'kërkon,në këtë jetë bosh
Ti që bredh, lule më lule?
Me ty natën e kalova,
U shua flaka,hi u bë,
Se ç'kërkoje,e kuptova,
Ika, e s'u ktheva më!
V.dushi
U skuqe ti,u turpërove!
Dhe fike dritën menjëherë,
Në shtrat u hodhe,u mbulove..
Kur tu afrova,më the"jo",
Nuk deshe të humbje nderë!?
Por sa çudi!zëri tu ftoh:
"kam pasur unë të tjerë.."!
Ishe çupë e njomë shumë,
Kur ta moren vajzërinë?
Kush ishte ai fatlum?
I pari,që ta shijoi freskinë?
Sa ke joshur,siç më josh,
në sa prehra,ti u ule?
Ç'kërkon,në këtë jetë bosh
Ti që bredh, lule më lule?
Me ty natën e kalova,
U shua flaka,hi u bë,
Se ç'kërkoje,e kuptova,
Ika, e s'u ktheva më!
V.dushi
Last edited:
Mbaj mënd njëherë një vajzë,
Me një djalë kaloi një natë,
Iu vërvitën shoqet,si tallaz,
E shanë,e i hodhën baltë!
E quajtën të ligë,me kokën bosh
Të pacipë,e bishtpërdredhur..
Villte vrer njëra,sidomos
Që s'kish lënë djalë,pa bredhur!
Njërës për keq,i nxorrën nam,
Veç për një natë të mallkuar..
Tjetra,pa din e pa iman
Mbahej akoma për E NDERUAR!
Mu kujtua sot kjo histori,
Kur dikush'u krodh' dhe u mbyt!
Po pse nuk mbyten kurrsesi,
Ata..'te kredhurit'gjer në fyt?
Me një djalë kaloi një natë,
Iu vërvitën shoqet,si tallaz,
E shanë,e i hodhën baltë!
E quajtën të ligë,me kokën bosh
Të pacipë,e bishtpërdredhur..
Villte vrer njëra,sidomos
Që s'kish lënë djalë,pa bredhur!
Njërës për keq,i nxorrën nam,
Veç për një natë të mallkuar..
Tjetra,pa din e pa iman
Mbahej akoma për E NDERUAR!
Mu kujtua sot kjo histori,
Kur dikush'u krodh' dhe u mbyt!
Po pse nuk mbyten kurrsesi,
Ata..'te kredhurit'gjer në fyt?
Njerëzit
Po të thosha:"bota është plot idiotë"
Të gjithë do pohonin:"ashtu vërtet!"
S'është përgjigjur njeri gjer më sot:
"ç'mëkat!ashtu jam dhe unë vetë!"
Mos prit,njerëzit të të kuptojnë!
S'kuptojnë ata,veten e tyre.. !
Të japin mënd,nëse kërkojnë
Qeshi ti,para fytyre!
Buzëqeshi ti jetës,pa qeder
Edhe pse gjërrat,shkojnë për keq
Këta janë njerzit!Flakë mos merr
As i ndryshon dot e as i ndreq!
Ndonjë barkë,ka frikë,në lundroftë
Se dallga i hidhet,ta fusë nen kthetër
I thellë shumë a i cekët qoftë,
Tru i njeriut,të tremb më tepër!
Vaso dushi
Po të thosha:"bota është plot idiotë"
Të gjithë do pohonin:"ashtu vërtet!"
S'është përgjigjur njeri gjer më sot:
"ç'mëkat!ashtu jam dhe unë vetë!"
Mos prit,njerëzit të të kuptojnë!
S'kuptojnë ata,veten e tyre.. !
Të japin mënd,nëse kërkojnë
Qeshi ti,para fytyre!
Buzëqeshi ti jetës,pa qeder
Edhe pse gjërrat,shkojnë për keq
Këta janë njerzit!Flakë mos merr
As i ndryshon dot e as i ndreq!
Ndonjë barkë,ka frikë,në lundroftë
Se dallga i hidhet,ta fusë nen kthetër
I thellë shumë a i cekët qoftë,
Tru i njeriut,të tremb më tepër!
Vaso dushi
TinkerBell
Papirus rex
Kjo më pëlqeu akoma më shumë, nga të gjitha poezitë e tua
Airbourne
Papirus rex
Trotuari i nostalgjisë.
Pëshpërin sonte vetmia
Bashkë me gjethet hiqet zvarrë,
Trotuar, pllaka me vija
Heshtje, gjethe, trotuar.
Rrugë e gjatë e monotone
Hapa malli të pafund,
Zemra do ”destinacione”,
Kurse ti, nuk nxjerrë ”gjëkund”.
Shkel mbi pllakat vija-vija
Duke ditur se ç’më pret,
Në fund te tij ndodhet shtëpia
Unë k’të rrugë e bëj kaq vjet’.
Kaq vjet që shkel pllakat me vija
E humb në ‘to si një i marrë,
Dua të t’them, që nostalgjia.
Më merr sa shkel, k’të trotuar.
Dua të them që nuk të dua.
Në këtë rrugë, ç’pësoj s’e di,
Për çdo natë ecën me mua
Nga këtu gjer në shtëpi.
Dua të them që më mungon
Ç’të të them e ç’të kuptosh,
Herë, pranë vetes më afron
Pa harruar t’më largosh.
Destinacionin e di zemra.
Rrugët janë veç t’i përshkosh!
Poezi nga: Bledi Ylli
PS: e di sa NOSTALGJI kam VETE???
Te.............PANUMURTA.
Pëshpërin sonte vetmia
Bashkë me gjethet hiqet zvarrë,
Trotuar, pllaka me vija
Heshtje, gjethe, trotuar.
Rrugë e gjatë e monotone
Hapa malli të pafund,
Zemra do ”destinacione”,
Kurse ti, nuk nxjerrë ”gjëkund”.
Shkel mbi pllakat vija-vija
Duke ditur se ç’më pret,
Në fund te tij ndodhet shtëpia
Unë k’të rrugë e bëj kaq vjet’.
Kaq vjet që shkel pllakat me vija
E humb në ‘to si një i marrë,
Dua të t’them, që nostalgjia.
Më merr sa shkel, k’të trotuar.
Dua të them që nuk të dua.
Në këtë rrugë, ç’pësoj s’e di,
Për çdo natë ecën me mua
Nga këtu gjer në shtëpi.
Dua të them që më mungon
Ç’të të them e ç’të kuptosh,
Herë, pranë vetes më afron
Pa harruar t’më largosh.
Destinacionin e di zemra.
Rrugët janë veç t’i përshkosh!
Poezi nga: Bledi Ylli
PS: e di sa NOSTALGJI kam VETE???
Te.............PANUMURTA.
Elefanti dhe zogu!
Me një elefant,një ditë
Një zog i vogël,na u nxeh:
"me mua,mos e kruaj,or mik!
Kij kujdes, se mirë s'më njeh!
Elefanti një shqelm i dha,
Ia hodhi puplat në ajër..
"prit sa të zhvishem!-zogu tha-
Po s'të ndava më katër..!
Faleminderit tinkerbell..mu bë qejfi,që të pëlqeu
Me një elefant,një ditë
Një zog i vogël,na u nxeh:
"me mua,mos e kruaj,or mik!
Kij kujdes, se mirë s'më njeh!
Elefanti një shqelm i dha,
Ia hodhi puplat në ajër..
"prit sa të zhvishem!-zogu tha-
Po s'të ndava më katër..!
Faleminderit tinkerbell..mu bë qejfi,që të pëlqeu
Mendohej babai,i mërzitur
Mbështetur,mbi sofrën bosh
Rreth e qark,tre djem të rritur
Më i vogli,një qeroz..
Ngrihet më i madhi,në këmbë:
"baba,po shkoj për gjah
Ka dy ditë,barku më dhëmb
Kërcasin zorrët...dua të ha!
Por shpejt,kthehet në shtëpi
Me duart bosh,e pikë e vrer
Ngrihet i mesmi dhe me furi
Përjashta sulet menjëherë.
Por dhe i mesmi,s'vonoi shumë
Në shtëpi kthehet,i pikëlluar
"baba i dashur,po shkoj unë"
Tha qerozi,duke u çuar..
E pa i ati,me mosbesim:
"s'bënë gjë ata,do bësh gjë ti?"
E hapi portën,me nxitim
U zhduk qerozi si veri..!
Me hapa të lehtë,pa u ndjerë
Me shtizë në dorë,u fut në pyll
Por një tigër,rrugën i kish prerë
U bë qerozi,i verdhë dyllë!
Ia dha vrapit,u bë erë
Drejt shtëpisë,u kthye shpejt
U turr tigri menjëherë
Pas qerozit,si shigjetë!
Në prag të shtëpisë,u pengua
Qerozi përtokë u shtri
Tigri,gjithë vrull,dot s'u frenua
Drejt portës u hodh,hyri në shpi!
U ngit qerozi,me shpejtësi
Nga jashtë mbylli,portën e vjetër:
"rripeni këtë-tha ai-
Sa t'iu sjell një tjetër!!"
Vaso dushi
Mbështetur,mbi sofrën bosh
Rreth e qark,tre djem të rritur
Më i vogli,një qeroz..
Ngrihet më i madhi,në këmbë:
"baba,po shkoj për gjah
Ka dy ditë,barku më dhëmb
Kërcasin zorrët...dua të ha!
Por shpejt,kthehet në shtëpi
Me duart bosh,e pikë e vrer
Ngrihet i mesmi dhe me furi
Përjashta sulet menjëherë.
Por dhe i mesmi,s'vonoi shumë
Në shtëpi kthehet,i pikëlluar
"baba i dashur,po shkoj unë"
Tha qerozi,duke u çuar..
E pa i ati,me mosbesim:
"s'bënë gjë ata,do bësh gjë ti?"
E hapi portën,me nxitim
U zhduk qerozi si veri..!
Me hapa të lehtë,pa u ndjerë
Me shtizë në dorë,u fut në pyll
Por një tigër,rrugën i kish prerë
U bë qerozi,i verdhë dyllë!
Ia dha vrapit,u bë erë
Drejt shtëpisë,u kthye shpejt
U turr tigri menjëherë
Pas qerozit,si shigjetë!
Në prag të shtëpisë,u pengua
Qerozi përtokë u shtri
Tigri,gjithë vrull,dot s'u frenua
Drejt portës u hodh,hyri në shpi!
U ngit qerozi,me shpejtësi
Nga jashtë mbylli,portën e vjetër:
"rripeni këtë-tha ai-
Sa t'iu sjell një tjetër!!"
Vaso dushi
Last edited: